Bab 12: บทที่ 12 เตรียมตัว
ชื่อ:ดารินทร์
เพศ:หญิง
เผ่าพันธุ์:มนุษย์
ร่างกาย:กายาศักดิ์สิทธิ์(ธาตุน้ำ) (เรียกใช้ได้)
อายุ:13ปี
ระดับ:1 นักเวทธาตุน้ำ (พลังเวทในลูกแก้วไม่มั่นคง) (เสริมพลังอักขระรูนและเพิ่มความจุของลูกแก้ว 12/1000)
ทักษะ:ไม่มี
สายเลือด:ราชันย์จอมเวท (ความบริสุทธิ์1.0%)
พรสวรรค์:พลังเวทธาตุน้ำ (ระดับอัจฉริยะ)
…
สายฝนแอบใช้โทรศัพท์เทพเจ้าของเขาถ่ายรูปดารินทร์ เขากดเข้าไปดูข้อมูลชีวิตเธอ เวลานี้สาวน้อยได้กลายเป็นระดับ1เรียบร้อยแล้ว!
'มันคงอีกไม่นานที่ฉันจะได้กลายเป็นระดับ1แบบเธอ' สายฝนคิด เขาอดอิจฉาดารินทร์ไม่ได้ ทั้งๆที่เธออายุน้อยกว่าเขาแถมยังไม่รู้จักโลกของสิ่งเหนือธรรมชาติแต่เธอกลับได้กลายเป็นระดับ1แล้ว
"พี่ฝนเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับหนูกันแน่?" ดารินทร์หันมาถามสายฝนอย่างสงสัย ตอนนี้เธออยากรู้มากว่าสิ่งมหัศจรรย์เมื่อครู่ที่เธอเห็นมันคืออะไรกันแน่
สายฝนไม่ตอบเธอ เขายื่นขวดยาอีกขวดให้สาวน้อย ดารินทร์รับขวดยามาจากสายฝน เธอมองมาทางเขา สายฝนพยักหน้าบอกให้เธอดื่มมันลงไป
สาวน้อยรับขวดยามาโดยไม่ลังเล หลังจากที่เธอดื่มขวดแรกเข้าไปเธอยังไม่พบว่ามันเป็นอันตรายต่อเธอเลย กลับกันมันทำให้เธอรู้สึกมีพลังอย่างน่าประหลาด เพราะงั้นขวดที่สองก็น่าจะเป็นเหมือนขวดแรก
สายฝนมองเด็กสาวกำลังดื่มยา ยาขวดแรกที่เขาให้เธอดื่มไปเป็นยาที่ทำด้วยนํ้าศักดิ์สิทธิ์กับลูกแก้ววารีพลังเวท160แต้ม ทว่าก่อนเอาให้ดารินทร์สายฝนได้แยกมันออกเป็นสองขวด ยาขวดแรกมีพลังเวทธาตุนํ้าอยู่79แต้ม ขวดสองมีพลังเวทธาตุนํ้า81แต้ม เขานำขวดที่มีพลังเวท79แต้มให้เธอดื่มส่วนขวดสองที่มีพลังเวท81แต้มเขาเก็บไว้ก่อน
ยาขวดเมื่อครู่ที่สายฝนให้ดารินทร์เป็นยาที่ทำด้วยหญ้าระงับวารี ดอกไม้สีฟ้า และนํ้าศักดิ์สิทธิ์
เมื่อเด็กสาวดื่มยาที่สายฝนให้ไป ลูกแก้วในตัวเธอและอักขระรูนลึกลับจากที่สับสนวุ่นวายไม่มั่นคงกลายเป็นสงบนิ่งทันที เดิมการที่มีลูกแก้วอยู่ในตัวทำให้ดารินทร์รู้สึกเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในร่างกายทว่าตอนนี้เธอไม่รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว เวลานี้เธอรู้สึกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของอวัยวะเธอตั้งแต่เกิด
"สุดยอด!" เธอเผลอพูดออกมาเสียงดัง เธอหันไปถามสายฝน "คุณให้หนูกินอะไรไปเนี่ย?"
สายฝนตอบสบายๆราวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา "สิ่งที่ฉันให้เธอกินเข้าไปเป็นยาที่สามารถทำให้คนธรรมดากลายเป็นนักเวทได้ ฉันมีบางอย่างอยากให้เธอช่วย"
ดารินทร์ตื่นตะลึงกับคำตอบ เพราะเธอเคยเห็นเวทมนตร์มาแล้วดารินทร์จึงไม่สงสัยคำพูดของสายฝน เด็กสาวถาม "อะไรเหรอคะ?"
สายฝนทำสีหน้าเย็นชา เขากล่าวขึ้น "ฉันต้องการให้เธอไปทะเลกับฉัน ฉันมีบางสิ่งที่ต้องการหาให้พบ แต่ขอเตือนเธอไว้ก่อนเลยว่า อย่าคิดว่าการที่เธอได้กลายเป็นนักเวทแล้วจะทำอะไรฉันก็ได้ ถ้าเธอทำร้ายหรือหักหลังฉัน ชีวิตของเธอจะต้องพังพินาศ!"
สาวน้อยเห็นสีหน้าเย็นชาและคำกล่าวของสายฝนมันทำให้เธออดตัวสั่นไม่ได้ เธอเคยเป็นคุณหนูมีหรือจะมีใครกล้ามาขู่เธอแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนดารินทร์คงบอกแม่ของเธอให้จัดการสายฝนไปแล้ว
แต่ตอนนี้แม่ของเธอหายไปไหนก็ไม่รู้ เมื่อวานดารินทร์ก็ออกไปตามหาแม่มาทว่าก็ไม่เจอ เธอคิดถึงแม่มากและรู้สึกเสียใจที่เมื่อก่อนไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับแม่มากกว่านี้
ตอนนี้เธอเป็นนักเวทแล้วน่าจะจัดการเขาได้ไม่ใช่เหรอ? ตามที่สายฝนพูด ถึงเธอจะกลายเป็นนักเวทไปแล้วก็ตาม เธอก็คงไม่สามารถทำอะไรสายฝนได้ ถ้าเขากล้าทำให้เธอกลายนักเวทแสดงว่าเขาต้องมีแผนรับมือกับเธอเอาไว้แล้ว
"หนูไม่คิดหักหลังหรือทำร้ายคุณหรอกเพราะคุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้" ดารินทร์กล่าว คำพูดของเธอนั้นออกมาจากใจไม่ใช่เพื่อให้สายฝนลดความระวังลง
"งั้นก็ดีแล้ว" หลังจากนั้นสายฝนก็บอกเธอให้ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินเอาเอง เขาแค่ให้ที่อยู่อาศัยดารินทร์ เขาไม่ใช่คนรับใช้ของเธอ เพราะงั้นสายฝนไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างให้สาวน้อย
เด็กสาวตอบตกลง เธอหิวมาก ตอนนี้สิบโมงแล้วดารินทร์ยังไม่ได้กินมื้อเย็นเลย เมื่อวานสายฝนสอนเธอต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ดารินทร์สามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว ในเวลาสั้นๆสาวน้อยสามารถทำมันสำเร็จ
///
สายฝนกลับไปกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปต่อ กินเสร็จเขาก็เล่นเกม สายฝนยังคงทำกิจวัตรประจำวันตามปกติทุกอย่าง เขาเชื่อว่าอีกไม่นานความสงบสุขจะหายไป ตราบใดที่เขาสามารถยกระดับกลายเป็นระดับ1สำเร็จชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไปตลอดกาล
เขาจะไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป และตอนนั้นเขาคงไม่มีเวลาว่างมานั่งเล่นเกมกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบนี้ เป้าหมายสูงสุดของสายฝนคือการยืนอยู่ระดับเดียวกับพระเจ้า เมื่อเขากลายเป็นระดับ1สายฝนจะไม่สามารถทำตัวตามสบายได้ เขาต้องพยายามเพื่อแข็งแกร่งขึ้น!
เวลาผ่านไป สายฝนเลิกเล่นเกม เขานำขวดยาที่มีพลังเวทจำนวน81แต้มออกมา สายฝนแบ่งมันออกเป็นสามขวดโดยที่แต่ละขวดต้องมีพลังเวทธาตุนํ้าจำนวนไม่ตํ่ากว่า20แต้ม
เมื่อแบ่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายฝนก็นำยาที่แบ่งออกมาหนึ่งขวดไปให้ดารินทร์ เธอจำเป็นต้องดื่มยานี้ทุกวันจนกว่าจะครบสามวันไม่งั้นพลังเวทในลูกแก้วของเธอจะปั่นป่วนซึ่งนั่นอาจทำให้ลูกแก้วภายในร่างกายเธอพัง มีโอกาสสูงมากที่สาวน้อยจะตาย
ดารินทร์จำเป็นต้องได้รับพลังเวทธาตุนํ้าเข้ามาในลูกแก้วไม่ตํ่ากว่า20แต้มทุกวันจนกว่าจะครบสามวันเพราะผลของยาที่สายฝนให้เธอดื่ม
หากไม่ใช้ยาเด็กสาวไม่มีทางรวบรวมพลังเวทธาตุนํ้าในอากาศได้ครบ20แต้มแน่ สามารถสังเกตได้จากข้อมูลชีวิตดารินทร์ เธอมีชีวิตอยู่มา13ปีแล้วแต่ก็รวบรวมพลังเวทได้แค่33แต้มเท่านั้น แถมทั้ง33แต้มยังไม่ใช่ธาตุนํ้าทั้งหมด มันมีพลังเวทหลายๆธาตุรวมอยู่
ไม่ใช่เพราะเธอไม่มีพรสวรรค์ กลับกันเลยเธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากขนาดสายฝนเองก็ยังอดอิจฉาไม่ได้ เพียงแต่พลังเวทในอากาศมันน้อยนิดทำให้เธอสามารถรวบรวมพลังเวทได้น้อย
ถ้าดารินทร์หักหลังหรือทำร้ายเขาสายฝนไม่ลังเลเลยที่จะทำลายขวดยาสองขวดที่เขาแบ่งไว้ และหากไม่มียาสองขวดนี้ดารินทร์ย่อมไม่มีทางได้รับพลังเวทธาตุนํ้าจำนวน20แต้มภายในวันเดียว
ตามที่กล่าวไป พลังเวทในลูกแก้วของดารินทร์จะปั่นป่วน ในท้ายที่สุดลูกแก้วก็จะพังทลาย เพราะเธอไม่สามารถหาพลังเวทธาตุนํ้า20แต้มได้ในหนึ่งวัน
"เธอไปจัดกระเป๋าได้แล้ว" สายฝนบอกให้ดารินทร์เตรียมตัวไปทะเล เมื่อวานหลังกลับมาจากร้านอาหารสายฝนก็ได้ไปซื้อสิ่งที่จำเป็นในการใช้ชีวิตให้กับเธอ เช่น เสื้อผ้า แปรงสีฟัน ผ้าขนหนู เป็นต้น
สายฝนรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเงินสูญหายไป แต่ทำไงได้ล่ะเขาไม่สามารถให้ดารินทร์ใส่เสื้อผ้าตัวเดียวทุกวันได้ ไม่สามารถให้เธอยืมแปรงสีฟันได้ และผ้าขนหนูก็เช่นเดียวกับแปรงสีฟัน คงไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการใช้ผ้าขนหนูของชายแปลกหน้าที่พึ่งรู้จักไม่กี่วันหรอก
จบบทที่ 12 เตรียมตัว
PERTIMBANGAN PENCIPTA 
Nai2305
Nai2305 การสร้างสรรค์งานเป็นเรื่องยาก ส่งกําลังใจให้ที! โหวดให้หน่อยนะ!
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone