ราชันเร้นลับ 954: ปราสาทเก่าแก่ที่แปลกประหลาด
ซิลและฟอร์สประสานสายตากัน ไม่มีใครกล่าวสิ่งใด
ผ่านไปสักพัก ฟอร์สยิ้มแห้ง
“ฮะฮะ… เธอยังไม่นอนหรือ?”
ซิลขมวดคิ้ว
“เกิดอะไรขึ้นกับเธอเมื่อครู่?”
“ไม่มีอะไร ฉันเคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อเกิดปรากฏการณ์พระจันทร์เต็มดวง อาการของฉันไม่ค่อยดี และยิ่งแย่ลงถ้าเป็นจันทราโลหิต” ฟอร์สแสร้งทำเป็นปรกติ
ซิลมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาขึ้นลง ดึงผ้าห่มขึ้น
“เธอมียานอนหลับไม่ใช่หรือ?”
“ตอนนี้ไม่จำเป็น ฉันดีขึ้นแล้ว” เมื่อเห็นซิลไม่ซักไซ้ ฟอร์สแอบโล่งใจ “นอนกันดีกว่า พรุ่งนี้พวกเราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเข้าป่า”
โดยไม่กล่าวสิ่งใดเพิ่ม ซิลหันหลังกลับ กอดผ้าห่มและหลับตา
ผ่านไปไม่นาน ลมหายใจของเธอเริ่มส่งเสียงดัง เป็นจังหวะที่ยาวและสม่ำเสมอ
ฟอร์สจ้องเพดานห้องที่ว่างเปล่า ปล่อยให้ความคิดล่องลอยจนกระทั่งหลับไปเอง
…
เที่ยววันถัดไป ใจกลางป่าเดแลร์ ด้านหน้าปราสาทที่เสื่อมโทรมและปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์เขียว
ฟอร์สปาดเหงื่อจากหน้าผาก ถอนหายใจแผ่ว
“มาถึงสักที…”
ซิลชำเลืองก่อนจะพูด
“เจ้าของโรงแรมบอกว่า ใช้เวลาแค่สองชั่วโมงก็ถึงที่นี่…”