ราชันเร้นลับ 487 : ชุมนุมทาโรต์โตวันโตคืน
เมื่อถูกสายตาจำนวนมากจ้องมอง เอ็มลินชะงักคำพูดชั่วขณะ พลางสงสัยว่า เมื่อครู่ตนกล่าวในสิ่งไม่ควรออกไปอย่างนั้นหรือ
ทำไมถึงจ้องกันด้วยสายตาแบบนั้น…
เรามีเพื่อนเป็นผีดูดเลือดไม่ได้รึไง…
ควรแก้ตัวดีไหม… ไม่สิ เป็นผีดูดเลือดแล้วมันผิดอะไร! เราคือผีดูดเลือด และภูมิใจในการเป็นผีดูดเลือด! เผ่าพันธุ์เรามีประวัติศาสตร์อันยาวนาน มีชีวิตยืนยาว และเต็มไปด้วยมรดกตกทอดจากบรรพชน! ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดทรงเกียรติเท่ากับผีดูดเลือดอีกแล้ว!
พวกเจ้าทุกคนก็มิได้วิเศษวิโสเช่นกัน! เพียงซื้อขายกันด้วยสิ่งของไม่เกินลำดับ 6!
หลังจากครุ่นคิดสักพัก เอ็มลินเชิดคางขึ้นและกล่าวอย่างมั่นใจ
“เข้าใจถูกแล้ว ข้าคือผีดูดเลือดแท้”
ไม่มีใครถามสักหน่อย… มิสเตอร์มูนคงเข้าสังคมไม่เก่ง และไม่มั่นใจในตัวเอง ส่งผลให้มีพฤติกรรมโฉ่งฉ่างไปนิด…
ออเดรย์วิเคราะห์อย่างใจเย็น
ผีดูดเลือดตัวจริง…
ฟอร์สซักถามด้วยความใครรู้
“มิสเตอร์มูน ผีดูดเลือดเลียนแบบบรรดาศักดิ์ขุนนางของมนุษย์ตามความแข็งแกร่งและอำนาจใช่ไหม ตัวอย่างเช่นดยุค ไวเคาต์ เอิร์ล และบารอน”