Bab 13: 0013 เหยี่ยวราตรี

“เมื่อพวกเราคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว เหยื่อเป็นปรกติแล้ว แต่ในหลายปีให้หลัง เหตุการณ์สุดสยองขวัญกลับเกิดแก่เหยื่อ หลายปีก่อน ผมเคยทำคดีเกี่ยวกับลัทธิชั่วร้าย หลักการพวกมันไม่ซับซ้อน บูชายัญเหยื่อเคราะห์ร้ายให้เป็นเครื่องสังเวยของเทพ ทว่า ขณะที่เหยื่อคนหนึ่งถูกเลือกให้เป็นผู้สังเวย สัญชาตญาณการเอาตัวรอดได้ทำให้เขาตาสว่างและเอาชนะความโง่เขลา เอาชนะคำสอนอันผิดแผก รวมถึงเอาชนะสารเสพติดหลอนประสาทมาได้ เหยื่อคนดังกล่าวจึงแอบหนีออกมาและแจ้งความกับตำรวจ ตำรวจส่งต่อคดีต่อมาถึงหน่วยเรา นับเป็นคดีที่ไม่ยากหรือซับซ้อน ไม่มีผู้วิเศษในหมู่ผู้กระทำผิด ลัทธิประหลาดของพวกมันบูชาเทพเก๊ที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง จุดประสงค์ของลัทธิเพียงหลอกเอาเงินผู้ศรัทธาไปวัน ๆ ไม่มีความน่าเกรงขามใดทั้งสิ้น พวกเราใช้ผู้วิเศษเพียงสองคนในการปราบลัทธิชั่ว พร้อมด้วยความช่วยเหลือจากตำรวจธรรมดาอีกเล็กน้อย ไม่มีผู้กระทำผิดเล็ดลอดจากการจับกุม… ส่วนผู้แจ้งเบาะแส ทางเหยี่ยวราตรีได้นำตัวมาตรวจสอบหาคำสาปและวิญญาณร้ายทุกซอกทุกมุม ผลการตรวจไม่พบสิ่งใด ไม่พบอาการทางจิตทุกชนิด พวกเราจึงปล่อยเขากลับไปใช้ชีวิตตามปรกติ โดยในภายหลัง เหยื่อคนดังกล่าวเจริญก้าวหน้าทางหน้าที่การงาน ประสบความสำเร็จในชีวิต แต่งงานและมีครอบครัวที่อบอุ่น มีทายาทที่น่ารักเป็นบุตรชายหนึ่งคนและบุตรสาวอีกหนึ่งคน ราวกับอดีตอันดำมืดได้สลายไปโดยสมบูรณ์”