ตอนพิเศษ 6-4 จินเส้าหวง (2) โปรดอย่าทรยศดวงใจพิสุทธิ์ดวงนี้เลย
นางจมอยู่ในความคิด ทันใดนั้นก็มีเสียงอ่อนๆ ร้องขึ้นว่า “จินจิน” พอนางสอดส่องสายตาไปรอบด้านก็ยังเห็นถึงความผิดปกติของพื้นป่าดำมืดรอบด้าน ได้ยินเสียงดังซ่าๆ ดังมาจากด้านบนศีรษะ จากนั้นสายลมก็พัดกระหน่ำ นางเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า
“พี่จินจิน!”
น้ำเสียงร้องเรียกแสนยินดีดังขึ้น ร่างอ่อนนุ่มร่างหนึ่งร่วงลงมาบนร่างของนางอย่างแรง กดร่างของนางเอาไว้อย่างแน่นหนา นางเจ็บจนต้องกัดฟัน เวียนหัวจนตามองเห็นดาว ในใจเต็มไปด้วยคำด่าทอ เป็นเจ้าบ้าตัวไหนกันที่ทำร้ายนางด้วยวิธีนี้!
ผู้ที่ค่อมอยู่บนร่างของนางเป็นเด็กหนุ่มที่มีรูปร่างอ้อนแอ้น รวบผมสวมเกี้ยวสีทอง สีผิวดังน้ำผึ้ง ดวงตาสีอำพัน ขนตายาวงอนดังใบพัด เมื่อเส้าจิ่นเห็นแขกผู้มาจากดาวดวงอื่นก็กัดริมฝีปากแน่น ในใจนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาหลายต่อหลายครั้งในที่สุดก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเพลียๆ “เถียนเถียน เจ้าอย่าได้ใช้วิธีน่าอายแบบนี้แกล้งข้าซี!”
เมื่อเห็นเส้าจิ่นจำตัวเองได้ เด็กน้อยผู้นั้นก็ตื่นเต้นเป็นที่สุด สองตากะพริบปริบๆ น่าเอ็นดู “พี่จินจินคิดถึงเถียนเถียนหรือเปล่า?”