Nubneng ' s
เวกัสมันหลับไปแล้วหลังจากวันนี้ที่มันพาผมไปอควาเรียมเพื่อบอกขอโทษผม ผมรู้ดีว่ามันรู้สึกผิดเพราะสายตามันที่มองผมตอนนั้นบ่งบอกทุกอย่าง และผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมันแล้ว มันไม่เหลือความโกรธและความเจ็บปวดอะไรแล้ว เพราะมันถูกแทนที่ด้วยเหตุการณ์ที่เจอวันนี้ ในตอนที่เจอคนที่ชื่อหนึ่งเดียวอะไรนั้น ผมเห็นว่าเขามองมาที่สร้อยคอของผมแล้วตกใจวูบหนึ่งก่อนที่เขาจะหันไปพูดจากวนประสาทใส่เวกัส ผมว่าผมมองไม่ผิดเขาต้องรู้อะไรกับสร้อยและ ครอบครัวผมแน่ ๆ แต่ผมจะไปหาคำตอบได้จากไหน แต่ในขณะที่กำลังเดินคิดอย่างวิตก สายตาก็มองไปเห็นไอ้ยูโรที่กำลังเดินเข้าห้องนอนพอดี ผมลืมไปเลยว่าผมยังมียูโรอยู่ ผมรีบเดินเข้าไปในห้องเพื่อคุยกับยูโรทันที
"มึง คุณหนึ่งเดียวกับคุณเวกัส นี่เขาเกลียดกันมากหรอ" ผมเปิดประเด็นถามทันทีที่เข้ามาในห้อง ยูโรมันหันหน้ามามองผมเหมือนสงสัยว่าทำไมอยู่ ๆ ผมถึงถามมัน