Bab 57: KABANATA 54
Matteo Point of View...
I've been drinking alcohol everynight. The pain in my chest was pulling me into a thick page. I hurt Mary so much and it makes me guilty. I do not know how to tell her everything. I do not know how I could take away from her to destruction. I need to hurt her and I need to avoid her from me. I don't know what will happen to me when she disappears forever in my life. Yes I admit I made a mistake, because I brought her into this situation. I brought her to this disaster. You can't blame me because I am doing this for good. You do not know what the real reason behind.
I drink wine again then stomped it returned to the table. I have included this two stupid here to drink now. Even if they don't know the reason, why I am willing to return to Venus they dont asked me for it. At wala rin akong balak sabihin sa kanila ang lahat. They do not know why I am in now. I refuse to incriminate this two stupid bastard! My decision still troubled in my mind if what happened if i choose Mary. What happened if i choose her to stay with me forever. I can't imagine if were both happy if i choose her for everything i was. Mary did hurt so much and I cannot forgive myself. Im stupid! really stupid.
"Whoa dude, kanina ka pa umiinom ng alak. Uubosin mo yata ang alak ko dito sa bar huh?" Clifford smilled widely. I dont care if I exhaust all the wine now.
"You're complaining?" I asked in irritated tone.
"Gago..... Hindi ako nagrereklamo noh. Mas maganda nga yan. Healthy sa katawan at siguradong lulusog ka niyan, right Robi?" They both laughing. Hindi ko alam kong nababaliw na ba sila o sadyang baliw na talaga.
"Oo nga dude. Sige pa uminom ka pa, madami pa sa counter gusto mo?" Robi asked in sarcastic way. I don't mind them. My gray eyes focus in a wine of glass. I showed them my empty expression. I hurt, I guilt and im full of anger.
"Tssss stupid!" I answered. They laughing again. Lumagok ulit ako ng alak sa isang inom lang. I really hate the music right now, the smoke everywhere the people who are flirting each other. Tss very not interested.
"Matanong nga dude. Bakit kayo nag hiwalay ni Mary?" I emediately look Robi for his stupid question. Nanigas ang tuhod ko at muntikan ng mahulog ang basong alak saking kamay. Nahuli kong siniko sya ni Clifford. I grinned my teeth. My eyes flickered, then transformed into a wild beast. Stupid question!
"Im done using her, im done with her. No more, no less. Im bored for a kind of girl like her." I answered in a serious way. They eyes focus on me na para bang hindi sila makapaniwala sa sagot ko. I looked a way. Keeping an eye on truth was one of the hardest part.
"Grabe dude mukhang nasaktan mo ng sobra yung babae." Robi again. He's annoying, he really looks like a girl. He really interested between me and Mary. I keep my eyes on clifford. Tahimik lang sya habang inikot-inikot ang baso na may lamang alak.
"I don't care. If i done it's done, period." I answered. They look seriously now. Uminom ulit ako ng alak saka iyon binaba ng padabog sa mesa. They face went into an expressionless.
"Nakakabigla lang kasi dude. Your not even like that to the other girls. Pero nong dumating si Mary ay bigla kang naging seryoso." Clifford on a first asked. Naikuyom ko ang aking kamao. I want to punch this fucking two bastard.
"Tell me, are you both gay?" I asked in a sarcastic way. They eyes big. "Kailan pa kayo naging chismosa?" I continuely.
"Puta dude. Kami bakla?" Turo ni Robi sa kanyang sarili. Clifford secretly laughing. "Nagtatanong lang naman kami,"
"Then stop asking, im not interested to tackle about Mary." I said quickly. Humalukip-kip silang dalawa saka napagdesyonang tumahimik nalang. I have no idea what they thinking, I felt i've been keeping a secret from them.
"Hindi mo ba talaga minahal si Mary?" I look Clifford for his question. He lean on the backrest habang nakaupo nang naka number four. I nooded. I never though he will asked this stupid question again. I wan't to clarify to them. I want to answer it. My eye's often rested on the glass on my hand. Did i really love Mary? Shit mas madali pang sagotin ang problem solving ng Math kaysa tanong ni Clifford. It's really hard.
"I never love her. And i never said that i love her." I answered before I whispered.
"Sinasabi ko na nga ba," Bigla nalang may sumuntok sakin rason kong bakit ako nahiga sa sofa. I feel the blood on my side lips. Shit who's this myterious man. Inangat ko ang aking ulo at bumungad sakin si Rocky na hawak-hawak ni Clifford at Robi. "Gago ka Matteo, anong ginawa mo sa kaibigan ko." He shouted. He's voice full of anger. This is what i desreved for. "Hayop kang gago ka. Sa dami-daming babae na gustong paglaruan bakit si Mary pa? Pinagkatiwalaan kitang gago ka. Nag-usap na tayo at ang sabi mo hinding-hindi mo sasaktan si Mary." I smiled faithfully. The way he talk to me now is the way i noticed he really likes Mary huh?
"You dont know anything Rocky." Hamon kong sagot kaya pumipiglas sya sa dalawa kong pinsan. The people everywhere never noticed us. They busy dancing.
"Then, tell me about that anything. Hindi mo alam kong gano nasaktan si Mary sa ginawa mo." He shouted again. Naikuyom ko ang aking kamao. I already feel the anger of my vien. Kumukulo ang dugo ko.
"Then, it's not my problem anymore." Sinugod niya ako agad sa sinabi ko. Hinayaan ko lang gawin niya iyon. Pati ang dalawa ay nagulat din sa sagot ko. This is deserve what i serve. Nababagay lang ito sakin.
"Napakagago mo. Hindi ka tunay na lalake." Nakahiga ako sa sahig dahil sa suntok niya. He left his head on me. His eyes full of anger. He wrapped may neck suit. I can't depend myself right now. "Ito ang tatandaan mo Matteo. Hinding-hindi muna makikita si Mary. Hinding-hindi muna sya mahahawakan ulit. Sa oras na malaman kong may ginagawa ka pang kalukohan kay Mary. Kakalimutan kong naging kaibigan kita." He push me after he said that. I shook my head. He's voice sang my ears as he stepped out backward. I gritted my teeth. Why im hurting?
"You really like Mary huh?" I said bago punasan ang dugo sa labi ko. I act normally.
"Wala kang pakialam kong may gusto ako kay Mary. Oo, gusto ko sya at labas kana dun." Huli niyang sabi saka kami tuluyang iniwan. Clifford and Robi focus thier eyes on me.
"You're really different now Matteo." Clifford said. I almost recognized what im doing.
Bumalik ako sa sofa. I drink the last bottle of whisky. Nakakabading but my tears suddenly fall from my eyes. Why am I crying? No, Im just drunk. Ugh come on Matteo dont deny it, dont make it excuses. Yes im hurt but doesn't mean i care this feeling right now. Stupid feelings. Clifford and Robi obediently sat in the empty chair at the table. They face both framed and they eye's moved from one to the other of the people at the table. They all stared at me just like im hell. What the hell! I dont know what's wrong of this people. But I think somethings wrong with me. My smiled teased at my mouth. Pinunasan ko ang luha ko, fuck this tears. Gago nga ako. Napakalaki kong gago. Im sorry for what i've done Mary.
Rocky deserve you not me.
********************
Mary Point of View...
Bumalik ako ng Manila. Hindi ko alam kong sinong nagtulak sakin para hanapin ang totoo kong tatay. Nong nakaraang araw ko pa ito pinag-iisipan kailangan kong hanapin ang totoo kong ama. Dalawang araw ako sa probinsya kaya napagpasyahan kong bumalik agad. Kahit sina Ante at Ninong ay nagulat sa nalaman. Nang lumipat sina Nanay a Tatay sa Gregoria ay buntis na raw si Nanay. Ang buong akala nila ay kay tatay ang dinadala ni nanay. Hindi ko maisip kong gano kadami ang sakripisyong nagawa ni Tatay para sakin. Nagawa niya akong mahalin na parang isang tunay na anak. Sumandal ako sa backrest ng bus. Pumikit ako ng marahan at iniisip ang bawat nangyari sakin. Ang sakit na idinulot na ginawa sakin ni Matteo at ang nasunog naming bahay. Pati narin sa totoo kong tatay. Para akong nasa pelikula. Hindi ko maisip na mangyayari din ito sa totoong buhay. Bakit ako inaapi ng tadhana? Bakit?
Pilit kong pumikit para maibsan ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Tumunog ang phone ko kaya dali-dali ko iyong kinuha sa bag.
Rocky Calling....
"Hello rocky,"
"Where are you? Hinanap kita sa mga kaibigan mo ang sabi umuwi ka ng probinsya. Why you didn't tell me for this?" Ang kanyang boses ay galit na galit. Nakagat ko ang aking labi saka ako nag buntong hininga.
"Pabalik na ako ng Manila. Papunta na ako ng airport," Narinig ko ang pag andar ng isang kotse at napagtanto kong nasa isang kotse sya.
"Hihintayin kita sa Airport we need to talk," Huli niyang sabi saka binaba ang tawag.
Dahan-dahan kong binaba ang phone na kinakabahan. Kailan lang sya dumating? Dalawang araw lang ako sa probinsya ay nauna pa syang nakauwi sakin. Nag-sisi na ako ngayon dahil naaabala ko si Rocky. Hindi ko na muling inisip pa iyon. Isang oras at kalahating minuto ng dumating ako sa Manila.
Luminga-linga ako sa paligid at hinahanap ang kotse ni Rocky. Naaninag ko na syang nakatayo mula sa labas ng kanyang kotse kaya tumakbo ako agad sa direksyon niya.
"Rocky?" Kumaway ako sabay ng paglingon niya sakin. Binaba niya ang phone saka ako sinalubong ng yakap. Niyakap ko sya ng mahigpit. Ang mata koy wala ng mailuluha pa. Pagod na akong umiyak kaya pilit kong nagpapakatatag ngayon. Kailangan ko pang hanapin ang tatay ko. Kailangan ko pa syang hanapin para sa hinihinging kapatawaran ni Nanay at atatay.
"I really miss you." Hinalikan niya ang noo ko habang kinulong niya ang mukha ko sa kanyang magkabilang palad. "Are you okay now?" Tumango ako bilang sagot. Kailangan kong maging okay at pagod na akong lumuha muli.
"Rocky im sorry," Simangot ko saka niya hinimas ang pisnge ko ng ilang ulit.
"Kalimutan muna. Kailangan mong umalis sa bar. You have to resign Mary. I want you to be with me. Sumama ka sakin. Gusto kong tumira ka sa bahay namin kasama si Mommy at Riza." Yumuko ako sa sinabi niya saka ko dahan-dahang tinanggal ang kanyang kamay sa mukha ko.
"Rocky..... Hindi mo kailangang gawin to." Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya sabay ngiwi niya sakin. Nagulat ako kaya agad kong tinignan ang kamay niya na hawak ko.
"Tika bakit namamaga ito?" Taas ko sa kanyang kamay saka sya nag-iwas ng tingin. "Rocky? Anong nangyari?" Narinig ko pa syang nagbuntong hininga saka niya binaling ang tingin sakin.
"Sinuntok ko si Matteo," Sagot niya na ikinatakip ko ng bibig. Literal akong nagulat. Pero may bahid sakin ang sakit.
"Bakit mo ginawa yun? Rocky, naman eh." Isa-isa ulit tumulo ang luha ko. Hindi ko maisip kong pano sinuntok ni Rocky si Matteo.
"Ipagtatanggol mo pa talaga ang lalakeng yun?" Taas tono niya saka ko isa-isang hinawi ang aking luha. Hindi ko alam pero nasasaktan ako.
"Rocky mahal ko parin sya." Marahan kong sagot saka hinilamos ang mukha.
"Ang tanong mahal ka ba niya?" Sarkastiko niyang tanong pabalik. Humikbi ako sa iyak. "Mary wake-up. He is just using you. At iyon ang hindi ko gustong mangyari. Sinugod ko sya dahil narinig ko kong pano ka niya pinahiya sa dalawa niyang pinsan. Rinig na rinig ko kong pano niya sinabi na hindi ka niya mahal at isa ka lang sa mga fuck buddy niya. Alam mo bang nasasaktan ako pag naiisip kong isa ka sa mga playtime niya?" Dahan-dahan kong inangat ang aking ulo saka ko sya tinititigan. Ang mata niya'y puno ng sakit at pag-aalala. Wala akong ibang masagot dahil sa sinabi niya ngayon ay para akong luka-luka. "Mary, Matteo is a playboy. Sinabi ko na yan sayo noon pero binaliwala mo lang. I want to help you to forget that fucking man. Sumama ka sakin at proprotektahan kita mula sa kanya." Literal akong natahimik sa sinabi niya. Hindi ko aakalain na ganito ako kahalaga para kay Rocky. Kaya niyang gawin ang lahat para lang hindi ako masaktan. Pero hindi ako pwedeng umasa lang sa kanya.
"Rocky may sasabihin ako sayo." Naningkit ang mata niya sa iba ko ng usapan. Dahan-dahan syang tumuwid ng tayo. "Hindi ako pwedeng tumira sa bahay mo. Rocky kailangan kong hanapin ang totoo kong tatay," Namilog ang mata niya sa dugtong ko. Tumambad sakin ang mukha niyang may malaking question mark.
"What do you mean?" Iling niya sa taka.
"Pumasok muna tayo sa kotse mo." Saad ko saka bumalik ang kanyang diwa at napagtantong nasa labas pa kami ng Airport.
Dali-dali niyang kinuha ang bag ko saka kami pumasok ng kotse. Sinimulan niya ng paandarin ang kotse sabay ng pagsalita ko agad. Sinabi ko lahat sa kanya kaya alingasa sya habang nag dadrive. Hindi sya makapaniwala dahil kitang-kita niya mismo noon kong gano ako inaruga ng maayos ni Tatay.
"Anong balak mo? Gusto mo bang puntahan natin ang bahay niya? Alam ko kong saan ang address na iyan." Napahigpit ang hawak ko saking kamay. Makikilala ko na ang totoo kong ama. Pero iniisip ko palang yun ay kinakabahan na ako.
"Bukas na bukas. Pwede mo ba akong samahan Rocky?" Agad syang tumango sa tanong ko. Kita sa kanyang mukha na senseryo sya bilang sagot. "Kailangan ko munang bumalik sa bar. Pag makita ko na ang totoo kong ama ay aalis na ako dun. Kailangan ko lang na may matutuloyan ngayon Rocky. Sana maintindihan mo ako." Narinig ko ang buntong hininga niya sa sinabi ko. Kalaunan ay agad na syang pumayag sa desisyon ko.
Hinatid niya ako sa bar saka sya dumiretso ng uwi. Na mimiss niya kasi si Maam Reina at ang bunso niyang kapatid na si Riza. Sobrang saya ng apat ng bumalik ako agad. Ang dami nilang katanongan sakin.
"Nahuli na ba yong taong sumunog sa bahay nyo?" Umiling ako sa tanong ni Grace.
"Hindi pa pero gumagawa narin ng paraan ang mga pulis. Siguro ay babalitaan ako nila Ante kong meron nang impormasyong nakuha," Sagot ko. Inaayos ko ang mga gamit ko para mamayang gabi. Balik ulit ako sa trabaho. Hindi ko kwenento sa kanila ang tungkol sa totoo kong ama.
Kailangan ko munang itago ito sa kanila ito.
"Maey okay ka na ba ngayon?" Napaupo ako sa kama sa seryosong tanong ni Ivony. Hindi ko alam kong anong isasagot ko.
"Hindi ko alam. Siguro ay kailangan kong umarte na okay na ako." Sagot ko ng marahan. Narinig ko ang iilang buntong hininga nila. Sinabi nila sakin ang tungkol sa nangyari nong nakaraang gabi. Nasaksihan nila ang pag sugod ni Rocky kay Matteo sa gabing iyon. May bahid saking sakit meron ding pag-aalala. Pero di ko maiwasang magalit dahil sinaktan at niluko niya ako.
Sumapit ang gabi ay bumalik ako sa trabaho. Ang ingay at alindog ng bawat tugtog ng musika ay mamimiss ko kong sakaling tuluyan na akong aalis dito. Ganon pa din ay naghahatid ako ng alak sa bawat mesa. Ang hirap mag adjust lalo na sa apat. Ang sakit isipin at hindi ko magawag iwanan sila.
"Maey sa number 5 please," Bumalik and diwa ko ng marinig ko ang boses ni Erika. Inabot ko ang mga alak saka ko iyon nilagay sa tray. Hindi ko nakita dito si Matteo at ang dalawa.
Oo inaamin ko hanggang ngayon ay nasasaktan parin ako. Hindi ko pwedeng lukohin ang sarili ko dahil mahal na mahal ko parin sya.
May namumuong luha sa mata ko kaya agad kong pinilig ang aking ulo. Nang makalapit ako sa mesa ay ang pa papanigas ng buong sistema ng aking katawan. Si Venus na nakasuot ng itim na fitted dress at pulang-pula ang labi.
"Oh ayan na pala ang inumin natin," Sabay lumingon sakin ang tatlo niyang kaibigan. Ang kanilang tindig at ayos ay sumisigaw ng karangyaan sa buhay. Lumunok ako saka tuluyang lumapit sa kanila. Binaba ko ang alak kaya kita mula sa gilid ng mata ko ang kanilang titig.
"This is what you've talking for?" Nahuli kong tinuro ako ng kaibigan niya.
"Yes..... Ang malandi at baliw na baliw sa fiance ko." Maarteng sagot ni Venus. Naikuyom ko ang aking kamao sa galit. Isa-isa silang tumayo saka ako pinalibotan. Sumunod si Venus na nakapamewang. Napaatras ako ng bahagya dahil umikot-ikot ang tatlo niyang kaibigan mula sakin.
"Like dah! Ewwww. I can't imagine na pinatolan sya ni Matteo."
"Girls, i think nilandi niya lang si Matteo eh. She's not pretty."
"I dont even. Ang kanyang katawan na walang ka figure-figure. Ambisyosa, ilusyunadang froglet."
"Cheap waitress,"
Tinulak-tulak nila akong tatlo kaya kaliwa-kanan akong napapaatras. Napahawak ako ng mahigpit sa tray at hindi ko magawang lumaban sa kanila. Nasasaktan na ako kaya tanging iyak lang ang nagawa ko. Natigil sila sa kakatulak sakin saka hinuli ni Venus ang braso ko. Nasasaktan ako sa hawak niya dahil nababaon ang kuko niya sa balat ko.
"Huwag kang umasang minahal ka ni Matteo. Dahil tinikman kalang niya pagkatapos ay iwan. Ambisyosa ka Mary. Huwag kang humahabol-habol sa fiance ko. Hindi mo ba inisip na isa ka lang mabahong mahirap at nanga-ngarap mahalin ng isang katulad ni Matteo?" Inagaw ko ang braso ko pero mas lalong bumaon ang kanyang kuko sakin.
"Hindi ko inaagaw ang fiance mo. Bitawan mo ako!" Ngumiti sya ng malademonyo sa sinabi ko. Humalakhak ang kanyang mga kaibigan sa sinabi ko
"Stay away from us bitch. Ayaw ko ng makita ang mabaho mong mukha. Bakit di ka nalang bumalik sa probinsya nyo tutal isang mang-bubukid karin naman. Anak ng isang mang-bubukid, exactly!" Agad ko syang tinulak ng malakas sa sinabi niya. Napaupo sya sa sofa kaya agad itong tinulongan ng mga kaibigan niya. Hinabol-habol ko ang hininga ko sa galit.
"Huwag na huwag mong idadamay ang magulang ko dito." Galit kong sagot sabay ng pag-iyak niya. Nagulat ako sa reaksyon niya ngayon.
"Venus," Bahagya akong lumingon ng tumambad sakin si Matteo na naka business attire. Ang puso koy nagsimulang lumundag. Napaatras ako ng nilagpasan niya ako. Sobrang sikip ng didib ko ng niyakap sya agad ni Venus.
"Babe she hurt me. She push me." Umiiyak niyang sabi kaya lumingon sakin si Matteo. Ang kanyang titig ay puno ng galit. Ang sakit sakit.
"Pinapahiya niya si Venus samin. Pero nong lumaban si Venus at gusto niya lang depensahan ang kanyang sarili ay agad syang tinulak ng babaeng waitress na ito." Literal akong nagulat sa sinabi ng kaibigan niya. Hindi ko magawang sumagot dahil hindi ko mabuka ang bibig ko. Ang titig ko ay nakatuon kay Matteo. Hanggang ngayon ay tumitibok ang puso ko sa kanya. Tumayo ito saka lumapit sakin. Nabigla ako sa paghawak niya ng mahigpit sa braso ko rason kong bakit ako nasasaktan.
Hindi totoo ang sinasabi nila, gusto ko yong sabihin pero di ko magawa.
"Ganyan ka na ba ka desperada para saktan ang taong mahal ko?" Bumuhos ang luha ko sa ginawa niyang pag yug-yog sakin. Ang titig niyay ibang-iba na ngayon. Mahal? ang sakit sa pandinig. "Whatever you want to do, I will never ever back to you." Sobrang sikip ng dibdib ko sa sinabi niya. Ang mga luha kong humaharang para titigan sya lalo. Humikbi ako sa iyak at kahit bahid ng awa ay wala akong nakita sa kanya. "Pagnalaman ko ulit na sinasaktan mo ang mahal ko. I don't know what im gonna do to you." Binitawan niya ang braso ko kaya napaatras ako ulit sa ginawa niya. "Stay away from us," Niyakap ko ang tray sa kakaiyak. Ang sakit-sakit dahil yung taong pino'protektahan ka noon ay sinasaktan ka ngayon.
Hinila niya palabas si Venus kasama ang tatlong kaibigan nito. Bawat patak ng aking luha ay puno ng galit. Parang naibsan ang pag-mamahal na nararamdaman ko ngayon para sa kanya.
Continue...
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone