Bab 94: Chapter 94: His Mom
Ang balita. Paparating na ang mga Eugenio. Nagkagulo ang lahat sa group chat ng sinabi ni Lance na nasa airport na sila. With Bamby. Silang dalawa lang raw ang uuwi. May trabaho daw si Kuya Mark at ganun din sila Tito.
"How about your plans after the wedding?." nandito kami sa Sm City Masinag. Hey Cafe. Habang hinihintay ang aming order. Di sya nakatiis na magtanong. I don't know what did triggered him ask about this. Nakakapanibago. Nag-iinit ang pisngi ko.
"Find a job.." sinadya ko talagang magtunog biro at may pagkaseryoso ng bahagya para mas lalo pang kunin ang atensyon nya. Nasa akin naman ang buong atensyon nya. Subalit, gusto ko yung buong buo. Ganern! Wag nega!.
"Tsk.." dinig kong ngumiwi ang labi nya matapos suminghal.
Siniko ko sya. Natatawa. "Bakit ba?. Hindi ba't graduate na tayo ng college?. Malamang. Trabaho after that. Ikaw ba?. Walang balak magtrabaho?."
Hindi sya tumugon. Mahirap bang sagutin ang tanong ko?. O may iba syang plano after the graduation and stuff?. Then, what is it?. Wala din ba syang balak magtrabaho?. Sabagay. Sa estado na meron sya. He can find a job anytime he wants. Apparently. Kahit pa di na sya maghanap. Siguradong sigurado nang may papasukan sya. Unlike me?. Sigurado din sa sarili ko na magsusunog pa ako ng kilay bago makahanap ng permanenteng trabaho. Except, of course. If his family. Hire me immediately. Is that possible?. I don't think so. Iniisip ko palang na kamumuhian ako ng Mommy nya after the wedding. Umaatras na ang kumpyansa ko saking sarili. But at the end of the day. Bahala na. Basta ang mahalaga sakin ngayon, ay kasama sya. Can't wait for the day that we'll both walk to our marriage.
"What about me?. Hindi mo ako tatrabahuhin?." my brows automatically creased. What he mean by that?. Napalayo ako ng bahagya sa kanya. Eksaktong kadarating lang din ng order namin. Two cappuccinos. Cinnamon rolls. French macaroons at isang slice ng strawberry cake. Inayos ko ang mga ito sa mesa.
"Bakit?. Maghahire ka ba for work?." I have this feeling that his remarks have two meanings. Isa ay ang honeymoon. Of course. After the civil wedding. Aware ako dito sapagkat kaakibat na ata ng kasal ang ganung bagay. I'm half excited and at the same time, scared. Knowing that night will surely be. Unknown. For me. But it's not already new to him. Also, he has already done with it with his ex fiancée. I have mo hard feelings for this. Noong una siguro. But when days pass by. Napagtanto ko na. May bagay talaga tayong hindi makontrol. At isa na duon ang maakit ang kalalakihan sa isang babae. No doubt about it. Kian is just a man. Kung tukso ang lumapit sa kanya. He has no choice. Teka. Wala nga ba?. If he's in his sanity. He can control himself. But when it's not. Surely. He'll grab the opportunity to experience the new feeling. Second is, to be lovely wife all day long. Kaya ko ba yun trabahuhin?.
Hay.. Saan na nga ba ako napunta?.
Isang pagtaas lang sa gilid ng kanyang labi ang natanaw ko bago sya umiling. "What?. Diretsuhin mo nalang kasi.." tawa ko habang tinitikman ang kape. Uminom din sya duon. Tapos isimampay ang mahaba nyang kamay sa backrest ng upuan ko. Telling the people around me that I'm taken. Edi cheese!.
He then lean on me. On my hair. Tumayo balahibo ko ng maramdaman ang ginagawa nyang pag-amoy sa buhok ko. "As a husband and wife.. what do you think they'll do after their wedding?." he asked. Actually. Natigilan ako. Muntik mabilaukan. Mabuti nalang. Mabilis akong uminom ng kape at nilunok ito.
Muli ko syang siniko. "May oras para duon Kian.."
"Hindi ba tamang oras ang gabing matapos tayo ikasal?." I can sense some humor in him. But damn. Bakit apektado ako bigla?.
He's got a point. But knowing me. Myself and I. I'm not yet, ready for it.
Inilingan ko lang sya habang paulit-ulit ang kanyang sabi. Di ako umiiling for not wanting to do what he wants. I'm shaking my head for him to know that that's not gonna happen when it forced me. Dumating na din naman ako sa punto na tinatanong ang sarili for the experience about it. I'm not innocent anymore. I admit. Marami na rin akong nabasa sa book. And while thinking that by now?. Natutuliro ako. Para akong nahihilo sa kabila ng tuwa.
After we ate and talk about other stuff. Tumunog ang phone ko for a message. Di ko alam kung sinong nagpadala dahil pareho pa kami abala ni Kian sa screen ng movie theater. I slowly get back my hand to his para kuhanin ang phone sa sling bag na dala. Kailangan kong tignan ang phone ko. And when I saw who's name in it. Napasinghap nalang ako. Tahimik na tinakpan ang labi para di nya ako marinig. The sound of the movie thundered. Kaya laking pasalamat ko dito.
"Let's meet at Max's restaurant sharply 5." Yan ang laman ng mensahe nya na di ko agad nabigyan ng tugon. Paano ko ito ipapaalam kay Kian without him asking why his Mom wants to talk to me. He's also aware about his Mom's disapproval of me being his son's wife. At di na ata iyon mababago pa.
Sinilip ko ang wrist watch na suot. Alas dos palang ng hapon. May oras pa ako para mag-isip ng pwedeng gawin para mapuntahan ang Mommy nya. Magtitipa na sana ako ng reply sa Mommy nya ngunit di na natuloy pa dahil hinanap nya ang kamay ko para hawakan muli.
A minute later. "Where we gonna go next?." naglinis pa sya ng lalamunan bago ito tinanong. He's doing his best for me to feel special. Na hindi naman na kailangan dahil sya palang na kasama ko. Special na yun para sakin.
"Ahm.. Nagtext kasi si Mama. Kailangan nyang kasama maggrocery ngayon. Is it okay with you kung bukas nalang ulit tayo magdate?." it's a lame excuse dahil tumaas ang isang kilay nya na para bang tinatanong kung totoo ba ang lumalabas sa labi ko o imbemto ko lang.
"It's okay baby.. that's your Mama.." naguilty ako bigla. Nakakainis! Sana itong pagsisinungaling ko ay may maganda ring resulta para hindi ako magsisi sa huli.
He ask me kung saan kami magkikita ni Mama. At ang sabi ko lang. Sa Pure Gold. Hinatid nya pa ako duon at nagprisinta na isa na ring maghintay sa kay Mama. Kinabahan ako sa totoo lang. It's like. He knew what's going on in me. But pretended not to act to it.
Pagkatapos ng ilang minuto. Siniguro ko munang nakaalis na sya para makapuslit na rin ako sa lugar kung nasaan ang Mommy nya.
Sumakay ako ng dyip at nagtungo na nga. Dumoble lalo ang kaba sa dibdib ko ng matanaw ang Mommy nyang nauna na sa upuan. Hindi mahirap hanapin ito sapagkat nagsusumigaw ang karangyaan sa kanya. Kahit hindi ito magsalita. Agad nalalaman ng iba na may kaya nga sila. Sa bag palang na dala?. Hermes ba?. Nakupo!. Sapo ko nalang ang noo!.
"Sorry po. Traffic po kasi. Late na po ba ako?." thanks to myself for still knowing how to stay still and control the emotion kahit ang totoo ay, puno ng iba't ibang emosyon ang puso ko.
Iminuwestra nya ang upuan. Walang tugon sa sinabi ko kanina. Umupo ako habang lihim na kagat ang labi. "I heard.. you're gonna get married soon?." tumigil sya kalaunan. "With my son?. Really huh?." habol nya. Sarcasm tells her aura right now.
Di ko mahagilap ang dila ko sa oras na to. Pumulupot ata at ayaw talagang magbitaw ng salita. Humgikgik sya na halos kami lang ang nakarinig. "Never in my wildest dreams that my lovely son will soon marry someone who is not even worth his level.."
Napalunok ako ng mariin. Uminit ako't ramdam ang pagpula ng pisngi ko.
"Natatapakan ang pride ko sa nangyayari. Hindi ko malunok na kahit ginawa ko ang lahat para sa kapakanan ng anak ko. To have high hopes for his future. But it turn out, nothing. Balewala lang rin pagdating na ng panahon dahil sa mga walang kwentang bagay.."
Aminin ko man o hinde. Baliktarin ko man ang mundo o ikutin ito ng isang buong araw. Walang magbabago sa nararamdaman ko. Gaya nya. Katulad ng pakiramdam nya ngayon. Natatapakan na rin ang pride ko. But that's not the reason for me to making her feel disrespectful. Ayokong dagdagan pa ang galit nya para isiping di talaga ako deserving sa anak nya. I can endure this and just swallow the hard feelings I have right now rather than, making a fuss. But that doesn't mean na hahayaan ko nalang syang bastusin ako.
"Maintindihan nyo sanang, mahal ko po ang anak nyo.." malabo pa sa isip ko ang pakinggan ang nasabi ko. Ano ulit?.
"Hahaha... damn love huh?. Mapapakain ka ba nyang pagmamahal na yan?." dismayado sya. Saka ngumisi. "Not unless you'll marry someone who has a full pocket.."
"Hindi ho iyon ang habol ko kay Kian." kahit ano pa yatang paliwanag ang ilapag ko rito. Wala pa ring saysay.
"Then what is it?. Love?. I don't believe that thing exists." di ko alam kung bakit ganito sya mag-isip but I don't want to conclude or judge by her remarks.
"Hayaan nyo hong ipakita namin sa inyo ang kahulugan ng pagmamahal. Wala man akong pera o kayamanan na higit nang sa inyo. Ngunit, hindi matutumbasan ng kahit na anong halaga o kayamanan pa ang pagpapahalaga ko sa anak ninyo." marami pa sana akong idadagdag. Kaso naisip kong, wag nalang pala. Magsasayang lang ako ng oras rito. Sarado na ang isip nya. Nakatatak na sa kanya kung ano at sino ako. Kaya wala na akong ibang gagawin sa ngayon kundi ang gawin nalang ang bagay na gusto ko, namin ni Kian para maging masaya. I'm done taking orders from someone. It's now, for me, him and our happiness.
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone