Bab 170: Jin (Chapter 15)
NARAMDAMAN na niya ang laman na humaharang sa kanyang pagkalalaki. Alam niyang iyon na ang bahaging kailangan niyang basagin para tuluyang maangkin ng buong-buo si Marian. Hinalikan niya itong mabuti.
Umulos ulit siya nang matindi at napayakap nang mahigpit si Marian sa kanya. Tuluyan na nga niyang naangkin ang nobya. Nawasak na niya ang pagkabasal nito. Muli pa siyang umulos at sumagad na nga sa kaloob-looban nito ang kanyang pagkalalaki.
Hindi niya tinigilan sa paghalik si Marian. Alam niyang kapag tumigil siya ay mapapahiyaw sa labis na sakit ang dalaga. Parang sinasakal ang pagkalalaki niya sa sikip ng pagkababae nito. Tumigil muna siya sa paggalaw.
Hinalikan lamang niya ito. Gusto niyang masanay ang nobya sa nakabaon niyang sandata. Naramdaman niyang kahit papaano ay na-relax na ito. Nilubayan muna niya ang mga labi ni Marian.
Nginitian niya ito. Ngumiti rin ito sa kanya. Patuloy sa pagbalong ang mga luha ng dalaga. Alam niyang kakayanin na nito at hindi na masyadong nasasaktan kaya nagsimula na siyang gumalaw sa kandungan ng dalaga.
Bumaba ang labi niya sa mga dibdib nito at sinuso ng salitan ang mga iyon. Nagsimula siyang maglabas-masok sa pagkababae ng kanyang nobya. Ungol nang ungol si Marian pero alam niyang nakakaramdam na rin ito ng sarap.
Halos maulol na rin siya nang mga sandaling iyon sa labis na sensasyong naramdaman. Pabilis nang pabilis na ang ginawa niyang pag-ulos. Ngunit nagkontrol siya. Alam niyang ano mang sandali ay lalabasan na siya at hindi pa puwedeng labasan siya sa loob ni Marian. Hindi pa siya handa o mas tamang sabihin na pareho silang hindi pa handa sa anumang kahihinatnan ng kanilang kapusukan.
Napuno na ng mga ungol nilang dalawa ang bawat sulok ng kwartong iyon na bukod tanging saksi sa kanilang pagmamahalan. Kapwa naliligo na rin sila sa pawis. Sobrang bilis na ni Jin. Alam niyang maraming beses ng narating ni Marian ang langit sa piling niya. Siya naman noon ay malapit na rin talaga.
Hanggang sa hindi na niya makontrol pa ang sarili. Hinugot niya ang kanyang kargada. Hindi na siya nagtaka sa dami ng dugo. Sinalsal niya nang mabilis iyon at kasabay nang mahaba niyang pag-ungol ay ang pagpulandit ng napakarami niyang katas sa tiyan ni Marian.
Noon lang talaga siya nakaramdam nang labis na sarap sa dami na niyang karanasan sa pakikipagtalik. Napakatindi ng kanyang panginginig. Muli siyang dumagan sa kanyang kasintahan at niyakap niya ito nang mahigpit. Kapwa sila hiningal.
"Yap, salamat sa pagtitiwala mo sa akin. Hinding-hindi kita bibiguin, pangako," madamdaming niyang turan.
"Salamat din, yap. Nangyari na rin ang matagal ko ng gustong mangyari. I love you so much."
"Mahal na mahal din kita, yap."
Dahil sa nangyari at sumpaan nila ng pagibig para sa isa't isa ay muling nangarap si Jin. Pangarap niyang umangat sa buhay ng sa gano'n ay may maipagmalaki siya sa lahat lalo na kay Marian. Ang una niyang plano ay ang makapag-aral ulit. Gusto niyang makapagtapos ng pag-aaral para magkaroon nang maayos na trabaho.
Tungkol naman sa pagpapabayad niya sa mga naghahanap ng aliw ay uumpisahan na niyang itigil iyon. Gusto niyang maging solo ni Marian ang kanyang katawan. Pero ayaw niyang mangako. Hindi niya kontrol ang panahon kung kailan siya mangangailangan. Isa pa, hindi naman sila masyadong nagkikita ni Marian.
Sa pagkakataong iyon ay naging patago pa ang kanilang relasyon at iyon ang kailangan niyang solusyunan. Gusto niyang balang-araw ay malaya na silang dalawa sa mata ng lahat lalo na sa pamilya nito. Wala namang problema sa kanyang pamilya pero sa pamilya ni Marian, alam niyang doon sila mahihirapan sa sitwasyon nila.
"Tay, sino po ba 'yong kapatid mong tutulong sa akin sa Manila? Napagdesisyunan kong mag-aral na ulit," sabi niya. Kasalukuyan silang naghahapunan no'n.
"Talaga, 'nak?" halos sabay na tanong ng kanyang mga magulang na animo'y hindi makapaniwala.
Ngumiti siya sa mga ito. "Opo, sana," tugon niya. Napatingin siya kay Din. Tahimik lamang itong kumakain.
"Sige, Jin. Bukas na bukas din mismo, kokontakin ko ang tito Rey mo," masayang sabi ni Ryan.
"Din, hindi ka ba natutuwa para sa kambal mo?" tanong ni Adela.
"Natutuwa, nay, siyempre. Pasensiya na kayo sa akin kasi masyadong busy ang utak ko nitong mga nakaraang araw, e. Daming gawain sa school," tugon nito.
Ginulo ni Adela ang buhok ni Din. "Ganyan talaga 'yan, 'nak. Magsumikap ka lang ha."
"Oo naman, nay," nakangiting tugon ni Din, "siyanga pala, Jin, proud ako sa 'yo," sabi nito sa kanya.
Ngumiti siya sa kanyang kambal. "Salamat. Mas lalo naman akong proud sa 'yo," sabi niya.
"Ganyan nga mga, anak. Kaya niyong dalawa 'yan basta magsumikap lang kayo," sabi ni Ryan.
Magaan na magaan ang loob ni Jin nang mga sandaling iyon. Salat man sila sa yaman, busog naman sila sa pagmamahal ng kanilang mga magulang. Kundi lang sana sinira ni Din ang pagtitiwala niya rito, magiging perpekto pa rin sana ang pamilya nila sa kanyang paningin.
Matapos kumain ay nagpahinga muna siya saglit sa kwarto kapagkuwa'y naligo sa balon na nasa likod ng kanilang bahay. Naka-boxer lamang siya noon kaya bakat na bakat ang kanyang harapan.
Kitang-kita rin siya sa kanyang puwesto dahil sa ilaw na nasa likod ng kanilang bahay. Hindi kasi iyon pinapatay. Napatingin siya sa bintana ng kwarto ni Din. Napailing siya at tumalikod. Naroon kasi ang kanyang kambal at alam niyang pinagnanasaan na naman siya nito.
"Kuya Jin!"
Napalingon siya sa tumawag sa kanya. "Uy, Rain, ano'ng ginagawa mo rito?" maang niyang tanong. Timing pa na kasalukuyan na siyang nagsasabon ng kanyang pagkalalaki no'n. Napuno naman kaagad sa pagnanasa ang mga mata ng batang bakla.
"Kuya, kasi walang tubig ang gripo namin, e. Kaya kukuha sana ako ng tubig dito sa balon ninyo para ihugas sa mga pinggan," medyo nauutal na tugon ni Rain. Minsan talaga ay nag-iigib ang iba nilang kapitbahay sa kanilang balon.
Noon lamang niya napansing may dala pala itong maliit na balde. "Ah sige, sige, Rain," sabi niya na patuloy lamang sa pagsasabon ng pagkalalaki niya sa loob ng boxer kaya bulang-bula na ang bahaging iyon.
"Pumasok na lang ako ng diretso kuya kasi wala namang sumasagot, e," sabi nitong nasa ibaba ang mga mata. Hindi niya alam kung bakit biglang nagising ang kanyang pagkalalaki nang mga sandaling iyon.
"Ah, gano'n ba?" Naisip niyang baka nakatulog na kaagad ang kanyang mga magulang sa matinding pagod.
"Kuya, unfair ka. Nakatikim si Dang sa titi mo pero ako ayaw mong patikimin," nagtatampo nitong sabi na hinanda na ang balde.
Tumawa siya. "Saglit lang naman 'yong ginawa niya, e."
"Kahit na, natikman niya pa rin," sabi nito.
Tumawa na lamang siya at hindi na tumugon. Inilabas na niya ang kamay mula sa loob ng boxer. Bakat na bakat ang matigas na niyang kargada.
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone