Bab 13: SAY IT 11 : Confusing and Frustrating
SAY IT 11: Confusing and Frustrating
RAY
Why is he here?
I know na nagkakamali siya ng akala nang madatnan kaming dalawa ni Moon dito. Ramdam ko kung gaano siya nagagalit at nagpipigil na saktan ang huli.
"Klein, you're wrong. Hindi siya nandito para manggulo, tinutulungan niya ako—"
"I don't care!" bulalas niya, he sounded very mad that anytime ay parang may gagawin na siyang masama kay Moon.
"C-calm down.." mahinang wika ko saka hinawakan siya sa braso, ramdam ko naman na kumalma ito kahit papaano.
He deeply sighed, "Sullivan, go away."
Mahinahon niya na ngayong sabi, I worriedly looked at Moon. Binigyan niya ako ng isang makabuluhang tingin bago muling magsalita.
"Sorry. Ray and Nash, I'll take my leave now."
And with that, tuluyan na siyang umalis ng wala ng iba pang sinabi. I'll talk to him later at magso-sorry na rin dahil sa nangyari, wala nang tutulong sa akin kapag pati siya nagalit.
Minensahe muna ni Klein ang sentido bago humarap sa akin, his face immediately softened nang makita ako. I still held my bag protectively kahit na wala na man nang lamang malamig na bagay ang nakalagay 'don.
"Sorry for bursting out like that all of a sudden, h-hindi ko lang napigilan ang sarili ko nang makita kayong dalawa." wika niya at napakamot-kamot pa sa batok, he's still cute as ever.
I shaked my head, "Sorry din. Klein, y-you need to know something.. diba nasabi ko na sa'yo noon? at that time.. h-hindi lang pala ako—" he cuts me off as he looked at me straight in the eyes. Nararamdaman ko na naman ang mga luhang nagbabadyang lumabas mula sa mata ko. I can't look at him..
"I already know, me and Nile already know."
What he said made me immediately stopped, I clutch my bag tighter.. hindi kaya sinabi ni Nine? but he promised. Hindi kaya..?
"Yeah, you're right. Sullivan told me about what's happening around you, noong una hindi ako naniwala dahil galing sa kaniya ang information. But as I observe you after we talked on the phone, lagi kang lutang at malalim ang iniisip, masyado ka rin nagiging maaalalahanin pagdating sa amin. Wala man ako noong araw na na-drugs ka.. I'll swear to you na hindi na ako kahit kailan na aalis sa tabi mo."
It sounds like an confession for me kaya naman hindi na nakayanan ng pisngi ko na mamula. He take out his pinky at nag-iwas ng tingin.
"This sounds very childish and very Nile like pero gusto 'ko parin gawin para naman masabi ko na may napagkasunduan tayo." aniya, I can't help but to giggle. He looks really cute! parang kanina lang ay balak na nitong lapain si Moon dahil sa gali tapos ngayon.. para na siyang isang maamong pusa.
"And ano po ang ating gagawin?"
Isinuot ko na sa likod ang bag at straight na tumayo sa harapan niya, kahit na may heels na ang suot 'kong sapatos ay natatangkaran parin ako nito. Urgh, how to be tall po?
"We held each others pinky.. like this." ani niya at nag-demo pa kung paano ang gagawin. He's right, it really does sounds very childish and Nile like to do.
"And?"
"I will swear to you."
We held each other's pinky bago niya 'yon iduyan-duyan. "Pinky swear pinky swear, the one who broke the promise will go to hell—"
Wait— para akong may naalala sa sinabi niya. I don't know when but I know na narinig ko na 'yon noon. Hindi ko na nga lang maalala kung saan ko narinig 'yon.. but it really does sounds familiar.
Parang ginawa ko na 'yon dati, when I was a child.
"Klein stop! p-puwede mo ba ulitin ang sinabi mo?" I asked, it really rings a bell. Noong bata pa ako ay lagi kaming nagpapalipat ng lugar at marami na akong naging kaibigan sa bawat bagong lugar na nililipatan namin. Isa na rin 'yon sa dahilan ng pag-transfer ko sa iba't-ibang school kada buwan.
T-there's one specific child-no boy ako noong nakilala. I can't remember his face but I remember making a promise tapos.. tapos uh hindi ko na maalala. Matagal nang nangyari 'yon at hindi ko sure kung naaalala pa ba ng batang lalaki na 'yon na nage-exist pa ba ako.
"Why?" taka niya.
"Just do it."
"O-okay, it goes like this. Pinky swear pinky swear, the one who brokes the promise will go to hell. Like that?"
I nodded a 'yes' I was deep in my thoughts. Sigurado talaga ako na narinig ko na 'yan noon.
Muli akong humarap kay Klein na halatang nagtataka, "Saan mo nakuha ang kanta na 'to?"
"Nile will sing this song when we were kids, specifically kapag magpo-promise kami sa isa't-isa. Why?" he looks at me in full curiousity. Kung ganoon ay 'kay Glenn galing ang kanta na 'to.
I shaked my head, "Nothing, may naalala lang ako. Let's continue."
After he promised ay kinuwento niya sa akin ang napag-usapan nilang dalawa ni Moon, tumawag daw ito noong gabi ng fireworks display. Matapos naman niyang mag-kwento ako naman ang nagsabi sa kaniya sa kung anong nangyari ngayong araw sa akin at saka kay Nine. In-explain ko din kung bakit pinapunta ko dito si Moon ay naiintindihan naman daw niya.
"Hindi por que't nagkausap na kaming dalawa ni Sullivan ay hindi na kami galit ni Nile sa kaniya, we'll despise him to death." seryosong wika niya pa after ko siya tanungin kung maayos na ba silang tatlo. So it's a NO.
Sa ngayon—me, Moon, Klein, Glenn and Nine. Kaming lima lang ang nakakaalam sa mga pangyayaring 'to. Sinabihan ko siya na wag nang sabihin pa kay Loraine o Wendy ang nangyayari dahil baka hindi na nila ako papasukin kapag nalaman pa nila.
They're like my parents.
"Then? where's the gun?" tanong niya, nag-stay na lang kaming dalawa dito sa rooftop dahil kanina pa natapos ang lunch break namin. Sigurado akong mapaparusahan lang kaming dalawa kapag bumalik pa kami ngayon.
"Dinala 'yon ni Moon para tignan kung may naiwan bang fingerprints ang kung sinong naglagay 'non sa bag ko." tugon ko, hindi gaya kanina. I feel a sudden relief ngayong kasama ko si Klein, hindi na rin ako medyo kinakabahan.
"Halos lahat ng lalaki sa pamilya nila ay nasa police habang ang mga babae naman ay doctor, lawyer or business woman. They're hella big.." komento niya, so alam niya pala ang tungkol diyan.
Sumandal ako sa may pader habang yakap ang bag ko at tumingin sa maulap na kalangitan, "Do you know? noong magkasama pa kami ni Moon. Lagi niyang sinasabi sa akin na gusto niyang maging pilot o seaman, kasi gusto niya daw ako dalhin sa kung saan-saang lupalop sa mundo. Pumasok nga rin sa isip niya na maging traveler na lang.. hayy.."
"How about you? anong gusto mong maging?"
"Me?" he nods. "Sa ngayon, hindi ko pa naiisip ang bagay na 'yan. 3rd years na tayo next year and soon to be in college kaya magiging mahirap para sa akin na isipin ang bagay na 'yan. How about you?"
"Same as you, me and Nile still cannot decide on what we wanted to do in the near future."
I hugged both of my knees closer to my chest at napatingin sa sementadong sahig ng rooftop.
"It's kind of.. confusing and frustrating at the same time you know."
***
"Saan kayo galing?" bati sa amin ni Loraine nang makabalik kaming dalawa ni Klein sa room, wala na naman ang isa naming instructor kaya naman may free time na naman kami.
"Sa rooftop.." mahinang sagot ko, she nods at hindi na nagtanong pa. Sa tingin ko naman ay naiintindihan niya na ayaw ko sabihin..
Me and Klein both sat in our usual seat, kanina ko pa naitapon ang rosas habang pabalik kami dito. Mas gusto ko ngang sunugin 'yon kaysa itapon lang. I again sunked my face to my desk.. sumasakit na talaga ang ulo ko dahil sa mga nangyayari. Kapag nalaman ko lang talaga kung sino ang nasa likod ng mga pangyayaring 'to I'll make sure that they'll pay for all of this.
"Raychel, okay ka lang?" asked an unfamiliar voice beside me, iniangat ko ng konti ang ulo ko para makita kung sino ang nagtanong. It was Maybeline, a female classmate of mine who sat in the next row just beside me.
"Yeah.." maigsing sagot ko, she furrowed her brow at halatang hindi naniwala sa sinabi ko. Mukha ba talaga akong hindi okay?
"You're lying. May masakit ba sa'yo?" pagpupumilit niya, hinalughog nito ang dalang bag.
"Wala.."
"E bakit ka nagkakaganyan?"
"I'm tired Maybel, may pain killer ka ba dyan?" Iniabot niya sa akin ang isang pill ng pain killer, agad ko naman 'yon ininom at nagpasalamat. Her family owns a pharmacy kaya naman lagi itong may dalang gamot. Sa kaniya din ako lumalapit kapag kailangan ko ng isa o kapag tinatamad akong pumunta sa infirmary.
"Anong masakit sa'yo?" hirit niya pa saka ipinagdikit ang desk naming dalawa.
"Everything.."
"Aww.. nag-break na ba kayo ni Nash?" nakapamusang ngisi pa na tanong nito. Yeah, we're dating.. sa harapan lang ni Moon.
"We're not dating Maybel."
"E? bakit parang naririnig ko ang pangalan ko sa pinaguusapan niyo? were you talking about me?" singit naman ni Klein, umayos ako ng upo saka sumandal sa upuan ko. Klein rested his chin in his palm habang nakatingin sa aming dalawa.
"Yeah, I was asking Raychel kung nag-break na ba kayong dalawa kasi ang tamlay niya ngayon. Humingi pa nga siya ng pain killer sa'kin e, I asked her kung anong masakit sa kaniya and she said everything." pagdadaldal niya.
"Ooh~ sorry Maybel but Raychel is right. We're not dating." wika ni Klein, parang namimilosopo pa ang huli dahil sa tono niya.
"Aww sayang, bagay pa naman kayong dalawa!" she squealed like a fangirl no—like Wendy kapag nag-release ng bagong video ang mga 'asawa' niya. Lagi pa nga kaming kawawa ni Loraine dahil ginagawa niya kaming punching bag kapag nangyayari nga.
Ang bigat pa naman ng kamay ni Wendy.
"Really?" tanong ni Klein saka makabuluhang tumingin sa akin, I rolled my eyes at him. Alam ko kung anong ibig sabihin ng tingin niya na 'yan.
Maybel nods hysterically, "Of course!"
"Well, sad to say that your ship wouldn't sail.
Ray here doesn't have any interest in guys for now, wala siyang nagugustuhan na kahit sino sa ngayon. But maybe in the near future." wika ni Klein, masama ko naman siyang tinignan dahil sa sinabi niya.
Nagsalita ang walang girlfriend.
Napatingin kaming lahat sa may pinto nang biglang may kumatok 'don. It was Glenn and Wendy na may malalapad na ngiti. Urgh.. ngayon madadagdagan pa ang sakit ng ulo ko dahil sa bagong dating na dalawang 'to.
"Ray!" masiglang bati ni Glenn at Wendy sa'kin. Ngayong bati silang dalawa ay naging dalawa ba ang sunshine energy dito.
"What do you want?"
"Nothing.." nakangising sagot nila.
Naupo ang dalawang maingay sa vacant na upuang nasa harapan namin. Ngayon, mas magiging maingay na ang paligid ko.
• • •
Nakahiga na sa aking malambot na kama habang nakatulala lang sa puti 'kong kisame. Ganyan lang ang ginawa ko simula kanina nang makauwi na ako, nasa tabi ko si Kaze at mahimbing na natutulog. Mabuti pa siya.. nagagawang matulog e ako? Kanina ko pa 'yon gustong gawin pero ayaw yata ng katawan ko.
"Urgh.. my head freaking hurts like hell.."
I grabbed my phone at tinignan kung anong oras na, it's already 7:13 p.m.
Napatayo ako sa kama at nagpalit na ng pambahay, kanina kasi ay hindi na ako nagpalit ng uniform dahil sa katamaran.
"Kaze, dito ka lang a. May bibilhin lang ako sa labas." paalam ko sa aso ko, mahina itong tumahol kahit na natutulog.
And so, I walked out of my apartment at dumiretso ng lakad sa pinakamalapit na grocery store.
Maigi 'kong tinitignan ang dalawang cup noodles na nasa harapan ko, hindi kasi ako makapili sa dalawa. One of the most hard decision I need to make.
"So.. this one is a new flavor.. and this one is my favorite.. what should I pick?" I mumbled under my breath. Nahihirapan talaga akong mamili sa dalawa.
"Ooh~ may bagong labas sila na flavor?" said a guy beside me. Hindi na ako nagulat na makita siya dito.
"Glenn." tawag ko sa pangalan niya, napatingin-tingin naman 'to sa paligid na tila ay may hinahanap.
"I'm here dummy." I wave my hands infront of his face para mapansin niya ako. Nanlaki pa ang mga mata nito nang makita ako.
"Ray! hindi ko ine-expect na makita ka dito."
Sabay ngiti ng malapad, trabaho niya na talaga na ngumiti kapag nagkikita kami.
Sa unang tingin, aakalain mong si Klein ang taong ito dahil sa dull colored na kasuotan niya. But no, once you heard his joyful voice ay confirm na si Glenn nga ito.
"What are you doing here?" tanong niya.
"Bumibili ng pang hapunan."
"Noodles lang ang hapunan mo?"
I nod.
"Masama yan sa kalusugan kapag laging noodles ang kinakain." wika niya, tinignan ko ang dala dala niyang plastic bag. It's full of vegetables and some meat. I wonder kung anong lulutuin ni Klein.
"A, Kuya Nash will make sweet & sour chicken." aniya na para bang binasa ang nasa isip ko. Sweet and sour? I want that.
"A, gusto mo dalhan kita?"
I shaked my head, "No thank you."
Binayaran ko na ang lahat ng pinamili ko saka dumiretso na palabas, Glenn tailing me.
"Hey Ray, gusto mo.. tumigil muna sa park?" he suggested, I gave him a curious look pero iniiwasan niya ang tingin ko.
"May nangyari ba na hindi ko alam?" alalang tanong niya, nakaupo kaming dalawa ngayon sa swing.
"Ang sabi ni Klein alam mo na."
"Yeah, I already know. Pero gusto ko na marinig mula sa'yo." aniya.
"Glenn," I sighed his name at tumingin ibaba.
"Maraming bagay na ang nangyari, sumasakit ba ang ulo ko at hindi na ako natutuwa. Ang ko dami nang problema. Hindi ko na alam kung anong gagawin kapag mas malala pa ang ginawa nila hindi lang sa'kin kundi pati na rin sa inyo. I can't lose you guys, lately, hindi na ako maayos na makatulog kakaisip sa mga bagay-bagay na bumabagabag sa isip ko." I confessed, not looking at him. Tahimik lang siyang nakikinig.
"Hindi ko alam kung anong kaya nilang gawin Glenn, natatakot na ako. Dati naman.. maayos lang ang lahat tapos ngayon.. I don't know.
Wala naman akong masamang nagawa sa kahit kanino diba? but why is this happening to me? I.. I don't know kung isang araw ay matino niyo pa akong makakausap kapag nagpatuloy pa ang panggugulo nila."
"Ray." tawag niya sa pangalan ko, nanatili lang ako sa puwesto ko.
"Please stand up." wika niya.
"No, Glenn.. I don't want to."
"Please?" parang nagmamakaawa ang boses niya kaya sumunod na ako. I don't want to hear such tone.
"What—" naputol ang balak kong tanong nang maramdaman ko ang pagpulupot ng braso niya sa katawan ko. He was hugging me.
"It hurts right?" tanong niya, I can't see his face dahil mas matangkad siya sa'kin at nararamdaman ko ang paghinga niya sa buhok ko.
"What do you mean?"
"Wag ka na magkunwari pa Ray, I know you understand what I mean."
"No I don't,"
"Yes you are,"
And just like that, I again found myself slowly tearing up. Mahina akong humikbi at mabagal na yumakap pabalik. He's right, It hurts.
"That's right, let all of it go. I'm here whenever you need someone to cry on, you can always ask for my shoulders to lean on and an ear for me to listen to all of your problems, Ray. I'm always here."
Tuluyan na akong umiyak at hindi na pinansin kung may makakakita man sa amin ngayon, I don't care. Ang mahalaga lang ngayon ay nandito si Glenn para damayan ako.
Thank you, Glenn.
Being embraced by him feels like I am being embraced by my mother. It's full of gentleness, it's very relaxing, it calms me down. Sana ay nandito si Mama dahil matagal na akong nangungulila sa yakap,halik at ang mga matatamis na salitang binibitawan niya para mapakalma ako.
"Hindi ko man maipangako na palagi akong nandyan sa tuwing kailangan mo ako, I can promise you that I'll be there whenever no one was."
"G-Glenn.. bakit mo ba ginagawa ang lahat ng 'to? I-I can't understand y-you.."
"Bakit nga ba? what do you think Ray?"
"I-I don't k-know."
Kahit na kakagising ko lang simula kanina, bigla ako ngayon nakaramdam ng pagka antok. Kahit na kasalukuyan akong umiiyak ay biglaan na lang akong nilamon ng antok.
Dahan-dahan akong binitawan ni Glenn sa pagkakayakap, nahulog pa ang mga pinamili ko. Gusto ko 'yon pulutin at ibalik sa plastic pero mas nanaig ang antok na nararamdaman ko.
"G-Glenn.. w-what..?"
Nagsisimula nang sumara ng kusa ang talop ng mata ko. Unti-unti na akong nilalamon ng dilim.
Bago pa man ako tuluyang lamunin ng dilim ay nakita ko muna ang malungkot na mukha ni Glenn.
"I'm sorry Ray, I'm very sorry. Please take a sleep just for now."
▪︎ ▪︎ ▪︎
NILE GLENN
She fell asleep right after I finished apologizing. Di ako makapaniwalang nagagawa ko 'to kay Ray, I can't believe. Bakit ko nga ba 'to ginagawa in the first place?
Right.
Dahil sa ikabubuti niya din ito, I'm doing this for her sake and nothing else.
"Hindi mo man maiintindihan ngayon but I'm sure that you will someday. Ginagawa ko ang lahat ng 'to para ikabubuti mo Ray, I hope you'll forgive me once na nagising ka na."
I lift her unconcious body at isinakay 'yon sa kotse kasama ng mga pinamili niya. Mabagal lang ang pagpapaandar ko papunta sa location ng HQ kung nasaan ang iba.
Nang makarating ako ay binati pa ako ng mga guards na nakabantay, maingat na binuhat ko ulit si Ray papunta sa isang specific na kwarto.
"We're here." paunang bati ko nang makapasok ako sa isang malaking kwarto kung saan nakaupo ang isang lalaki sa isang swivel chair. Nakatalikod ito sa akin at rinig na rinig ang mabilis na pagtipa niya sa keyboard ng mga halos tatlong monitor na nasa harapan niya.
"O, welcome. Maupo muna kayo sa may banda 'don saglit, tatapusin ko lang ang ginagawa ko."
Sinunod ko ang sinabi niya saka naupo sa isang maroon na sofa, katabi ang natutulog na si Ray.
Madilim ang kwartong 'yon at ang tanging ilaw lang ay ang liwanag ng tatlong monitor. Malaki-laki ang kwartong 'to kung tutuusin, parang doble sa buong unit namin.
Ilang minuto ang makalipas ay tumigil ang pagtunog pagtitipa, binuksan ng lalaking 'yon ang ilaw pero hindi naman gaanong lumiwanag ang paligid. Kahit ang ilaw niya ay hindi maliwanag.
"So? anong maitutulong ko sa inyo?" tanong niya.
"You don't need to ask me about that, alam ko na alam mo kung ano ang ipinunta ko rito." wika ko sa lalaki.
"Ahahahaha.. of course I knew. Alam ko ang nangyayari sa buong paligid. Gusto ko lang makasigurado." he boasted, masama ko naman siyang tinignan.
"O, pwede mo siyang ilipat 'don sa may kama para naman maging maayos ang pagtulog niya. Baka sumakit ang likod niya.."
Ginawa ko naman ang sinabi niya.
"Information lang ang kailangan ko."
"Tungkol saan?"
"Sa isang taong nagngangalang Sofia Arellano and Marry Anne Dela Cruz," seryosong wika ko. Naupo ako sa isang monobloc chair habang katabi ang lalaki.
Sinimulan niya ang mabilis na pagtipa sa keyboard, pinanood ko ang tatlong magkakadikit na monitor na maglabas ng maraming tab. Halos hindi ko masundang ng mga mata ko ang mga 'to dahil sa sobrang bilis.
Ilang segundo pa ang tinagal ng pagtitipa niya, bago siya tumigil.
"There, pakibasa na lang."
"No, I-send mo ang lahat ng 'yan sa'kin."
"Okay, you're the boss."
Isinend niya sa'kin ang lahat ng information na nakuha niya mula sa dalawang taong ipinakalap ko. Sana naman ay makakuha ako iilang info ng makakatulong para mahanap ang nasa likod ng mga nangyayari 'kay Ray.
I want to find out who's the Mastermind behind this.
"Nararamdaman ko na gusto mo talaga siya, that's why you're going to do all of this?" tanong niya. Saglit akong napasulyap 'kay Ray na mahimbing na natutulog sa may kama at sa screen ng cellphone ko kung saan nakalagay ang mga info na nakuha ko.
I bitterly smile, "Yeah, gagawin ko ang lahat para lang mapabuti siya."
The guy infront of me shivered saka tumingin sa akin na nanliliit ang mga mata, "Y'know, sa mga story na nababasa ko. Ang mga character na kagaya mo ay hindi nagiging maganda ang ending, wether they loose something important to them or they will ended up dying. I'm warning you, Nile Glenn."
Tumayo siya sa pagkakaupo at naglagay ng isang kamay sa balikat ko saka ako tinignan ng malalim. Like he's reading my mind.
"I know, hindi mo na kailangan pa sabihin. Marami na akong manga na natapos at alam na alam ko na ang sinasabi mo. I know more than I think and more than I talk. Kahit na ang ibig pa sabihin ay makikampi ako sa kalaban ay gagawin ko." he gave me a worried look before he sighed.
"Ano na lang sa tingin mo ang mangyayari kapag nawala ka? do you really think you can be a hero just by dying after saving your girl? In my opinion, nope. Kahit na ano pa ang kabayanihan ang gawin mo hindi ka parin magiging bayani sa mata ng iba. You know what I mean."
"I know. Hindi mo na kailangang ipaliwanag, malinaw na para sa'kin ang sinasabi mo. Lloyd," tawag ko sa kaniya, ngumiti ito sa akin at naglakad papunta sa mini fridge na katabi lang ng sofa saka kumuha ng isang pudding.
"Sinasabi ko lang naman, hindi ako naging isang information broker para sa wala." He giggled like a child bago buksan ang isang lalagyan ng pudding at mabilis na kinain 'yon.
"You want? marami pa akong stock dito. Anong flavor gusto mo?"
"The original one please."
"Okey dokey~ that will be 40,000 in total."
"E?!?!?"
♡
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone