Bab 178: Save
Chapter 40. Save
"DICE, wake up, your phone's been ringing for a few minutes now." Kanina pa ginigising ni Kanon si Dice at inaalala niyang baka importante ang lakad nito ngayon.
"Hmm... I don't want to go."
"Pero kanina pa tumutunog ang phone mo."
Napabalikwas ito ng bangon at sandaling natigilan. "What time is it?"
"It's one—"
"Sh—"
"No more cursing!" saway niya rito.
Ngumuso ito at hinila siya para mayakap. "I won't. I'll try not to curse whenever I'm with you."
"Well, you sounded so sexy while you cuss as we made love last night," she honestly commented.
"Do you want more?"
She cleared her throat. "But you have to go already."
"Hell, yeah! I already told them we're married so I won't be in the meeting today. I'll go tomorrow instead."
"Mukhang importante kasi..."
"You're my priority, Kan. Ikaw ang pinaka-importante sa 'kin."
Pinigilan niyang mangisi at ibinalik ang usapan. "Then, why are they calling you?" Itinaas niya ang hawak na cellphone nitong nagri-ring na naman.
"To piss me off?"
He got up and answered the phone, he put it on the speakers.
"Damn, man! Kanina ka pa namin tinatawagan!"
"Congratulations!"
"Nasungkit mo rin!"
"But make sure you'll be here tomorrow. Pinalampas lang namin ngayon..."
Hindi niya mapagsino ang mga nagsalita at pinatay ni Dice ang tawag agad-agad.
"See? I told you so."
"Then, I'll go back to sleep. Medyo mahapdi pa kasi."
It's true that she's a bit sore because at dawn, she was woken up by Dice's hungry kisses to her and they ended up making love once more. He made her feel loved, so sexy and beautiful and as if he's starving for her kisses and her body.
Now she felt she could take another round of a steamy love-making but she'd choose to take a rest first.
He groaned. "You're making me horny again."
"I'm not! I'm just stating a fact."
"Come here, sweetie, let's cuddle."
"Ayoko. Baka kung saan pa tayo mauwi."
"Don't worry, I know exactly how to make you feel more good."
Napatili siya nang ibaon nito ang mukha sa kanyang leeg at hinalik-halikan doon.
They spent their whole day cuddling and making love once she felt she could take him in again. Ipinagluto rin siya ng makakain ni Dice at iyon na ang kinain nila hanggang hapunan dahil naparami na ang niluto nito. Hinala niya'y sinadya nitong damihan iyon para hindi na magluto kinagabihan at mas mapahaba ang oras ng paglalambingan nila.
Kinabukasan ay maagang gumising si Dice at umalis, nasabi na kasi nitong kailangang review-hin ang lahat ng kaso para handa ang mga ito sa briefing mamaya. She was informed that Phoenix would be taking actions regarding the missions one of these days. Nasabihan na rin siya ng kanyang asawa na baka gabihin ito ng uwi dahil may tatapusin pa ito pagkatapos ng briefing. She didn't probe for more because she knew he was in a hurry.
At afternoon, she decided to go shopping and buy some couple necessities for her and her husband. Gusto niyang parehas sila nito ng gamit gaya ng toothbrush, mug, o kung ano-ano pang bagay. Abala siya sa pamimili nang may ale ang lumapit sa kanya.
"Kanon..." pukaw nito sa kanyang atensyon kaya bumaling siya rito.
"Kilala n'yo ho ako?"
Umiling ito at mabilis ding tumango, nababalisang lumingon-lingon muna sa paligid bago siya hinarap. "Si Luna ito. Kailangan ko ng tulong mo."
Awtomatikong napaatras siya ng isang hakbang at napakapit nang mahigpit sa shopping cart. "Anong g-ginagawa mo rito? Dudukutin mo na naman ako?"
The latter shook her head again. "Please go with me, I told Lemuel that you're still in my hands, that I'll bring you to her—"
"Nagpapatawa ka ba?"
"No, please, help me. Kapag pumunta ako roon na hindi kita kasama, papatayin niya ako. I can't die! My son needs me."
"Your son? Your son died the moment he was born." Nalaman kasi niyang namatay ang ipinagbubuntis nito noong dalagita pa sila.
Umiling-iling ito. "He's alive. I saw him... I saw his files in Phoenix... Please help me."
"I'll call Dice—"
"No! Huhulihin lang nila ulit ako."
"Paano kang nakatakas?"
"Binaril ko iyong mga maghahatid sa 'kin sa—"
Mabilis na tumalikod siya at natatarantang kinuha ang cellphone sa shoulder bag 'tsaka kaagad na tinawagan si Dice. Hindi ito nakasagot kaya d-in-ial niya ulit habang halos lakad-takbong tinatahak gn direksyon palabas ng mall.
"Hello, sweetheart, did you have a good rest?"
"U-uh..." Nagmamadaling tinungo niya ang exit.
"I'll be home late. I'm sending some bodyguards now for your safety."
"Dice... h-help me... Luna is following me around..." sansala niya sa sasabihin nito. Mukhang nagkamali siya ng desisyong umalis ng bahay nang hindi muna ipinaalam sa asawa.
Nagmura ito't mabilis na tinanong ang lokasyon niya.
"DC Mall, nilapitan niya ako sa department store ngayon-ngayon lang. Pero nakalabas na ako at pabalik na ng sasakyan."
"Fuck! Go back inside the mall, maraming tao roon. I'll go to you right now." Napamura ulit ito at sinabing bilisan niyang kumilos.
"P-please, dalian mo, natatakot ak—" Naputol ang sasabihin niya nang bigla na lang may kulay lila na van ang huminto sa tapat niya't mabilis na bumukas ang pinto nito. Sa isang iglap ay nahila siya papasok ng van at nakatakip na ang kanyang bibig gamit ang kamay ng kung sino. Nahagis ang cellphone niya bago pa man siya mailulan sa van.
Her words turned to mumbles as she noticed Luna sitting in the front seat and she met the fake Lemuel—Nathan's sharp gazes in the rear view mirror. Ito ang bumusal sa bibig niya gamit ang palad nito. Ang driver ay hindi niya kilala't bago sa kanyang paningin. Hindi nila nakasalamuha iyon nang nasa Cebu sila.
Suminghot si Nathan sa paraan na inaamoy ang bandang leeg niya. Ang mga kamay niya'y nasa likuran niya't mahigpit na hinahawakan ng lalaki para hindi siya makapagpumiglas. Buong lakas na sinubukan niyang sumipa pero sadyang mas malakas sa kanya ang huli.
"Did you miss me?" katakut-takot ang paraan ng pagbulong nito na kung hindi siya makakatakas ay nasisiguro niyang ang mga mata lamang niya ang walang latay sa mga kamay nito.
"Mm...!" She had a chance to bite his hand and when it was removed on her mouth, she screamed for help.
Isang malakas na sampal ang nagpatigil sa kanya't nang hawakan ulit siya'y sinipa niya ito. Sa ikalawang pagkakataon ay pasuntok na sinampal siya nito't nakagat niya ang labi. Pakiramdam niya ay nanghina siya nang malasahan ang lasang kalawang na dugo at doon ay tinalian siya gamit ang zip ties.
She tried to remove the ties but the more she's moving, the more she's getting hurt and scraped so she stayed still. Halos kinse minutos siyang hindi kumibo habang sina Nathan at Luna ay nagtatalo para pakawalan siya.
"She's innocent—"
"But she's that fucking Usui's lover! Putangina, inunahan pa ako sa pagkantot sa babaeng ito!"
"Putangina mo rin! Ako ang asawa mo, Nathan!"
"Nagsawa na ako sa iyo. Hindi ba't nagkasundo na tayong itong babae na ito na ang aasawahin ko? Hintayin mong mamatay bago tayo magsama. Sa ngayon, gusto ko ng ibang putahe."
"Tarantado ka—"
"Manahimik ka riyan kung ayaw mong ako ang magpatahimik sa iyo," banta nito kay Luna't tumahimik ang babae.
Siya nama'y nagsumiksik sa dulo ng upuan pero nilapitan ulit siya ng lalaki.
"Matulog ka munang puta ka dahil mahaba-haba ang biyahe natin."
"Anong gagawin mo?" tanong ni Luna rito.
"Huwag kang makialam!"
Bago pa makalaban ay pinilit nitong ituwid ang pagkakaupo niya hanggang sa mahiga siya sa upuan. Malakas na sinuntok nito ang sikmura niya't sa tingin niya'y mawawalan siya ng ulirat sa lakas niyon. Inulit pa nito ng isang beses hanggang sa sumigaw si Luna ng "tama na!"
"Mamaya na nga lang kita titikman. Hindi rin naman ako mag-e-enjoy rito."
Hindi niya maintindihan ang sinabi nito dahil iniinda niya nang husto ang sakit ng kanyang sikumura hanggang sa mawalan siya ng ulirat sa sobrang pagod at sakit na nadama.
Nang magmulat siya ng mata ay bako-bako na ang tinatahak nilang daan at gabi na. Hindi niya sigurado kung anong oras na pero nasisiguro niyang malayo na ang ibinyahe nila dahil hindi na pamilyar sa kanya ang mala-probinsyang lugar kung nasaan sila.
"Gising ka na pala. Gusto mo ng tubig?" puna ni Luna sa kanya nang lumingon ito sa likuran.
Tumango siya dahil totoong nakaramdam siya ng uhaw. Walang busal ang bibig niya kaya madali siya nitong napainom. Iyon nga lang, dahil nasa rough road sila'y natapunan siya ng inumin.
"Sorry," Luna muttered a soft curse right after apologizing.
Nagtatakang tinitigan niya ito. As is she's talking to a different person. Nang maalalang katabi niya si Nathan ay umalerto siya't tumuwid ng upo. Napangiwi pa siya nang maramdaman ang pangangalay ng kanyang mga kamay at alam niyang nagsugat na ang balat niya dahil sa tatlong zip ties na pinulupot sa mga pulsuhan niya, bukod pa sa apat na naka-tie sa kanyang mga paa.
"Don't worry, he can't hurt you now," anang driver na lalaki, may kalakihan ang katawan nito't sapat lang sa hula niya'y lagpas anim na talampakang tangkad.
"W-what do you mean?" Bakit may 'now'? Ibig sabihin, mamaya ay masasaktan ulit siya? Or worse, she'd be sexually harassed by the person she thought she could trust to... "Tama na!" biglang naisigaw niya at nanghilakbot sa mga naisip. She closed her eyes and tried to calm herself.
This isn't the time to panic, Kan. Get a hold of yourself, Pagkakalma niya sa isipan.
"GET ready, the delivery truck is on the move," bulalas ni Dice habang nakaharap sa mga monitor ng computer kung saan nasusundan nila ang lokasyon ng minamanmanan nilang dalawang driver ng FastEx. Naiwan siya sa headquarters ng Phoenix Agency kasama ang team habang ang iba'y naka-standby na para back-up-an ang mga kasama nila sa trabahong iyon.
Nasa kalagitnaan siya ng trabaho nang mag-ring ang cellphone niya na nakalimutan niyang i-silent. Sinamaan siya ng tingin ng ilang kasama niyang abala sa ibang trabaho, lalo na iyong mga may kausap sa earpiece communication o earcomm. Hindi niya kaagad nasagot ang tawag at muli ay nag-ingay na naman iyon.
"Get out and answer that damn phone!" masungit na bulalas sa kanya ng babaeng kasamahan nila.
He did.
At halos paliparin niya ang motorsiklo niya nang bigla na lamang maputol ang tawag ni Kanon. He went to the mall and checked where's her phone since the GPS was on so he could track the location. Pero cellphone na lang ang naiwan doon.
He called his boss but he's busy about something so he'd no choice but to go back to the agency and track where could Kanon possibly be.
"Where the hell did you go?! Nasa kalagitnaan tayo ng operasyon! Naiwala namin sila!" it was one of his teammates.
"Ikaw nang bahala."
He sat on his place and started hacking into the mall's CCTVs, but it was difficult to enter it.
"Damn it!"
"Why are you looking into that?"
"Just go back to your place." Hindi na niya pinahaba ang sasabihin at may kinuha sa mesa.
"Wait, why are you bringing that pistol? Where are you going?"
"Kailangan kong hanapin ang asawa ko."
"Stop getting distracted, Usui! We must focus on this job so they won't go out of the way—"
"I know, I'll just fucking find my wife first! She was kidnapped!"
"Can't you fucking calm down first? Where will you find your wife? And, wait—when did you get married?" Nakataas ang kilay na tanong nito.
Hindi siya sumagot at lumabas na. Kaagad na d-in-ial niya ang numero ni Stone para ipaalam na iniwan niya ang trabaho at para mapadalhan din siya ng backup sa paghahanap kay Kanon.
"Stay at the headquarters. Your wife is in the good hands."
"How can I fucking stay here? I have to make sure that she's okay!"
"Then finish your job first! The chopper is on standby and will bring you to your wife after this."
"Fuck!"
He went back in a flash and in almost four hours, the team caught the riders and the operation was successful. Naiwala man nila ang direksyon ng mga ito, dahil tinapon sa nadaanang tulayang tracking device na kinabit nila sa truck, ay namataan naman ng ilang mga agents na nasa labas ang pamilyar na delivery truck at doon na tuluyang nasundan. Mabilis din na naglagay ng checkpoints ang mga awtoridad kaya wala na talagang takas ang mga tinugis nila. Mas lumakas pa ang ebidensyang magtuturo sa mga ilegal na gawain ng mga ito dahil sa mga nakalap na pisikal na ebidensya—mga baril at ilegal na drogang karga ng truck na minamaneho ng mga ito.
"Good job, team!"
Hindi na niya pinakinggan pa ang sasabihin ng kasamahan niya roon dahil sa pagmamadali niyang makaakyat sa helipad.
"Where's that damn chopper?!" he muttered under his breath.
He called Stone and he was informed that the chopper was being used by another agents. Biglaan.
He cursed aloud. "How am I supposed to go to Kanon? You told me they're bound to Bicol and it's been hours since she's kidnapped. Putangina, bina-balewala mo ba ito?!"
"Fucking calm down. You'll use Sandoval's chopper, they'll be there in a few."
"Bullshit! Dapat ay kanina pa ako umalis dito!"
"I told you she's in good han—"
"How can she be safe when she's with that woman?!"
"She's her friend, so she'll be okay."
"'Tangina!"
The call was dropped and he couldn't do anything. Hindi siya makakapagmaneho dahil imposibleng maabutan niya ang mga ito, at isa pa, hindi niya alam amg eksaktong lokasyon kung saan dinala ang kanyang asawa.
"She's her friend..."
Naalala niyang binanggit sa kanya iyon ni Stone. Mabilis siyang tumipa sa kanyang cellphone, he browsed through his tracking device application and hit Kanon's friend's device information saved in there. Good thing he had it before so it would be easier to track now.
He scowled when he noticed that the location was on the same building where he was. Pumasok siya't tumungo sa Interrogation Room at hindi siya nagkamali nang makita si Kristen doon, nakatali ang mga kamay at paa habang nakaupo sa pang-isahang upuan. Sa tapat nito ay nakaupo si Rexton sa katulad ng upuan na inuupuan ni Kristen, na Luna ang tunay na pangalan. Masama ang tingin nito sa preskong itsura ni Rexton.
"Why are you still here?" baling ni Rexton sa kanya.
"What the fuck is this? Where's my wife?"
"Your wife?" Nag-angat ng tingin sa kanya ang babae pero hindi niya pinansin. "Ah, totoo pala ang sinabi ni Nathan na mag-asawa na kayo. Kaya pala blooming siya kaninang nakita ko sa DC, nadiligan mo na, ano? Masarap ba? Mukhang lunod na lunod ka sa sus—"
Isang malakas na kalabog sa mesa ang nagpatigil sa pagsasalita nito. Si Rexton ang gumawa niyon habang siya'y nakakuyom na ang palad, handa nang suntukin ang pinto upang mapatigil ito sa pagsasalita.
"Don't meddle with his sex life. Just fucking tell me why did you connive with the Devilas?"
"Fuck with the interrogation, where the hell is Kanon?!"
Bago pa siya masagot ay tumunog ang cellphone ni Rexton dela Costa. Sinagot nito iyon at agad din namang natapos ang tawag.
"Go up. The chopper's here. Ihahatid ka sa Bicol."
"How am I going to believe that? This woman is here and she's supposed to be with my wife!"
"Just go and save your woman, Usui! Damn it, you're interrupting my job."
Matinis na tumawa si Kristen. "Siguro nagpapakalunod na ang asawa ko sa suso ng babaeng iyon. Siguradong humihiyaw na rin na sa sarap si Kanon kasi magaling manisid—" Muli ay natigil ito sa pagsasalita nang tumayo si Rexton at marahas na hinuli ang baba ng babae.
"Shut the fuck up!" banta ni Rexton.
"Why? I'm just saying that he's good in bed." She was mumbling.
Nagtagis ang bagang niya at walang sabing tumalikod na para makabalik sa helipad. True to Rexton's words, the chopper was already on standby, waiting for him to arrive.
Though he's fuming, his mind was racing a mile a minute thinking about Kanon's safety. He didn't usually pray but now he was praying that she's unharmed and he could go to her quickly to save her.
"N-NAMI?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Kanon nang tanggalin ni Luna—ni Nami ang suot nitong prosthetics na tila maskara. Hindi niya makuha ang dahilan kung bakit nandoon s loob ng sasakyan ang kaibigan niya't kung bakit ito nagpanggap bilang si Luna.
"Miss me?" Nakangisi nitong tanong.
Her mouth formed an "O" as she glanced at the driver who still had the stern look on his face.
"Why aren't you removing her zip ties?" bulalas ng estranghero na kahit hindi lumingon kay Nami ay alam niyang ito ang kinausap ng huli.
"Because she was sleeping soundly and I didn't have the heart to disturb her from her beautiful sleep. Dapat ang prince charming niya ang gumawa niyon, tapos syempre ipe-French kiss siya para magising."
"The fuck are you talking about, Monami?"
Ngumuso lang ang kaibigan niya nang kastiguhin siya ng driver.
Nami removed her seat belt and knelt on the front seat to reach for her upper extremities. Hirap na hirap ito sa pagtanggal ng zip ties niya dahil sa posisyon.
"Damn! Pull over! Ang hirap guntingin, baka masugatan ko pa siya," bulalas ni Nami sa driver. Halos masubsob pa sila nang biglaan itong pumreno kaya napamura ulit si Nami. "'Tangina naman, kapag nagising itong animal na ito—"
"Faster, Nam, we're almost there."
Saan daw?
Umibis sa sasakyan si Nami at binuksan ang backseat door para magunting nang maayos ang mga zipties sa kanyang mga kamay at mga paa.
"Nagsugat na nga. Gamutin na lang natin pagkarating sa safe house."
"Safe house?" takang-tanong niya. Iyon ba ang tinutukoy ng lalaki kanina? Pero bakit sila pupunta roon?
"Damn, my friend, you're lucky that we saw through that bitch's wicked plans. Kung hindi ay baka tuluyan ka nang napahamak ngayon."
"Ano bang pinagsasabi mo?"
"Umisod ka nga. Dito na lang ako uupo."
Nag-angat siya ng tingin sa driver na lalong kumunot ang noo.
Kahit alam niyang hindi siya masasaktan ni Nathan dahil bukod sa tulog na tulog ito ay nakatali na rin ng zipties ang mga kamay at mga paa, ay hindi pa rin niya maiwasang manghilakbot at mahintakutan na katabi niya ang taong nagbalak at nagbabalak na gawan siya ng masama.
"D-dito ka na lang sa gitna," maliit na tinig na bulalas niya't humihingi ng paumanhing nag-angat ng tingin sa driver. Mukhang nakuha naman ni Nami kung bakit ganoon siya mkatingin.
"Hayaan mo. Hindi naman iyan magrereklamo na magmumukhang driver. Driver namang talaga iyan."
She noticed his jaw cleched because of her friend's remark.
"Ako na lang ang uupo sa harap—"
"Dito na." Walang kiyemeng lumulan ito at pumwesto sa gitna. "Tara na," bulalas nito sa driver.
Ginagap ng kaibigan ang palad niyang nanlalamig pa rin sa kaba at bahagyang pinisil iyon.
"Don't worry, you'll be safe. Kaya nga safe house, e." She sounded lightly saying the last sentence.
Napalunok siya't nagpasalamat. He glanced at Nathan and he's still knocked down. Looking at him, she realized he really copied Lemuel's face. Pero ang ugali ay hindi nito na-kopya. Kahit sabihing ginawan sila ng masama ng ex-boyfriend niya ay hindi niya matandaang naging malupit ito sa kanya. It was true that she was comforted by him during her teenage years. Kaya nga ba't nabulag siya at inakalang tunay na pag-ibig ang nadama niya rito noon.
She sighed and her friend spoke.
"Malakas ang Midazolam." Ngumisi ito ng malapad. She frowned because she didn't know what that was so she was told that was a strong type of sedative. She didn't even know if that's legal to administer, what were the side effects or whatsoever. Ang importante'y ligtas siya.
"Ano'ng ginagawa mo rito?"
"Ha! Talagang ngayon mo pa naisipang magtanong?"
Habang nagbibiyahe ay napag-alaman niyang totoong binalak na kindap-in ulit siya ni Luna. Mabuti at nabuking ng kampo ni Nami—na nagtatrabaho pala sa Phoenix Agency bilang isang secret agent—ang plano kaya nabaliktad ang sitwasyon.
Ilang sandali pa ay huminto na ang sasakyan at bumaba na sila. Nasa isang malawak na lugar sila kung saan napaliligiran ng nagtataasang puno ang paligid. Hula niya ay malalayo pa ang mga kapitbahay roon at ang nag-iisang may kalakihang bahay ay nasa gitna ng malawak na lupaing iyon.
Naunang lumakad ang driver upang buksan ang pinto habang sila ni Nami at nakasunod dito. Napatili siya nang sa gitna ng pagkukwentuhan nila ay may humablot dito at pasakal na hinawakan. Halos panawan siya ng ulirat nang makita kung paanong sumirit ang dugo mula sa leeg nito at mabilis na binitiwan ni Nathan, ang umatake kay Nami. Kung paano nitong nakalas ang pagkakatali rito ay hindi niya alam.
"How stupid of you to leave the scissors beside me. And didn't you know that my Luna swapped your Midazolam to water?" Nanlilisik ang mga mata ni Nathan habang nakakalokong tinapunan ng tingin si Nami.
Nanlalatang napaupo siya nang tumumba si Nami habang nakahawak sa leeg nito at ang lalaking driver ay mabilis na nakalapit subalit bago pa man makakilos ay pasabunot na hinila siya ni Nathan para makatayo at pasakal na pinulupot ang braso sa kanyang leeg. Akmang lalapit ang driver sa kanila nang paulit-ulit na umiling siya at lumuluhang tiningnan ang kanyang kaibigan. Pinararating niya sa lalaki na daluhan nito si Nami.
"Asikasuhin mo siya..." nanghihinang sumamo niya.
"Damn it, Monami—" She noticed the latter dialled on his phone as he was putting pressure to her friend's wound by pressing his palm on it. Napahagulgol siya nang mapansing halos maligo na ito sa sariling dugo sa rami niyon.
Wala na siyang nagawa nang hilahin siya't padarag na pinapasok sa loob ng van, at lumipat sa driver's seat si Nathan bago pa man siya makalabas doon.
"'Tangina, huwag kang malikot kung ayaw mong gilitan din kita sa leeg!" Padabog na hinagis nito ang gunting sa dashboard ng sasakyan.
Walang humpay siya sa pagtangis dahil sa kapahamakang nangyari sa kaibigan.
"Where's the key?!"
Sabay silang napapitlag nang may pumutok at umuga ang sasakyan.
"Animal! Wala na ngang susi, f-in-lat-an pa tayo ng gulong!"
Walang sabi-sabing pasakal hinila siya nito at nagpumiglas siya. Nakalayo siya nang kagatin niya ang kanang braso nito ngunit marahas namang nahila ang buhok niya na nagpahiyaw sa kanya. She's sure she was a total mess now but she still wanted to think straight. She noticed the scissors on the dashboard so she restrained herself from fighting. Kumukuha siya ng tiyempo para mapasakamay ang gunting nang may maipanlaban at makatakas dito.
And before she could do that, she felt something pass beside her. Nasindak siya nang sundan niya ng tingin amg tila hangin na dumaan at lumusot iyon sa sasakyan. Dahan-dahang lumingon siya kay Nathan dahil lumuwang ang pagkakasabunot nito sa kanya at natakpan niya ang bibig nang makitang duguan ang kaliwang parte ng pang-itaas na katawan nito.
Gamit ang buong lakas nito ay hinablot nito ang gunting kaya napatili siya muli dahil siguradong sasaksakin na siya nito. Muli ay naramdaman na naman niya ang tila sinbilis ng hangin at nang makitang nabitiwan nito ang gunting at nagdugo ang kanang kamay ay napagtantong niyang bala ng baril iyong tumama rito.
While she was screaming out of fear, she managed to escape but since she was too weak to walk or even get up, she fell down on the concrete road. Habang tumitili ay paatras na lumayo siya kahit nakaupo sa daan at nang manghina ay napatitig siya kay Nathan na duguan na rin. Gayunpama'y nakuha pa rin nitong ngisihan siya.
"T-tama na..." Garalgal ang tinig niya't halos panawan ng ulirat sa sindak nang may yumakap sa kanya mula sa likuran.
In an instance, she felt she could finally breathe as she held onto the arm of the man who enveloped her from behind. It was none other than her husband. Hinihingal pa siya nang mapansin ang kaliwang kamay ni Dice. He was holding a gun and as if on cue, he slowly raised his hand, just enough to point it to Nathan's direction who was still inside the van.
She's still gasping for air when Nathan heaved a loud cry as Dice continually aimed for him. He pulled the trigger once, twice, until Nathan Devila crumbled down. Nasindak man ay kitang-kita niya kung paanong pinatamaan ni Daisuke partikular na ang mga kamay at mga paa nito, tila sinasadyang patagalin ang paghihirap.
Nagpaputok pa ulit si Dice at doon siya natauhan. Nasisiguro niyang sa mga susunod na pagkalabit nito sa gatilyo ay magwawakas na ang buhay ng hayup na lalaking iyon kaya kahit na patuloy pa rin siya sa pagluha ay mahigpit na napahawak siya sa braso nito para patigilin na. She didn't want him to be a killer.
"Goddammit!" Yumuko ito at niyakap siya ng mahigpit nang hindi binitiwan ang hawak na baril, nanatili pa ring alerto. He rested his chin on her left shoulder and she's certain he's murmuring something but she couldn't hear. Kaya inilipat nito ang ulo sa bandang kanan niya.
"Are you alright? Hindi ba masakit sa kamay iyon?" Nagawa niya pang itanong dito.
"Damn, I'm sorry I was late."
Umiling siya nang paulit-ulit dahil malaki ang pasasalamat niyang dumating ito sa takdang oras.
"I'm sorry if I pulled the trigger in front of you. You shouldn't have seen that."
She shook her head once again.
"I'm sorry, you can't clearly hear now because of the shooting."
Was that the reason why she didn't hear him awhile ago? Noon lang niya napansing marami-rami nang mga tao ang nandoon at hindi na niya makita ang kanyang kaibigan pati na ang driver na naghatid sa kanila roon kanina.
"I'm sorry that you had to witness this..."
Muli ay rumehistro sa kanya ang lahat ng nangyari at kahit napagtantong ligtas na siya't nakahinga na dapat ng maluwag ay hindi niya magawa. Mabilis na pumihit siya ay yumakap nang mahigpit kay Dice at ibinaon ang mukha sa matipunong dibdib nito.
"Dice... I was afraid. Am still terrified. I thought I w-was going to die and it was t-terrible. Akala ko hindi na natin matutupad ang mga pangarap n-natin..." Garalgal at sininok siya nang isiwalat ang kalooban. Sa huli ay nawalan na siya ng lakas upang magpatuloy sa pagsasalita subalit ang kanyang panaghoy ay hindi niya mapigilan.
In silence, her weeps could be heard as her husband was comforting her. She bit her bottom lip but her heart was still beating quickly as she still couldn't believe everything just happened. But then she was with her husband now so she felt secured as she hugged him tightly making him feel how grateful and soothed she was that he came to save her.
"You won't be harmed anymore, Kan, I promise you will never go through hell again."
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone