Bab 125: Chained
Chapter 31. Chained
(Almost five months ago... )
"YOU'RE the one who's giving drugs to their clients, Lex. Your clients. Iyon ang trabaho mo sa Fantôme. You aren't a pharmacist, you are a drug dealer."
"Shut up!" Nangangalit na bulalas ni Lexin kay Nikolaj. Matapos makipag-usap kay Mikael ay kaagad niyang tinawagan si Nikolaj, mukhang alam na nito kung bakit siya tumawag.
She wasn't angry to him, but to herself. Dahil alam niya sa sarili niyang totoo ang sinabi ni Niko. Ang dahilan kung bakit h-in-ire siya sa VPC ay para siya ang mag-supervise sa pagawaan ng mga ilegal na droga roon. The pharmaceutical company must had all the legal documents and papers, so it was licensed to research, develop, market and/or distribute drugs, most commonly in the context of healthcare. It was also subjected to a variety of laws and regulations regarding the patenting, testing and marketing of drugs, particularly prescription drugs. But the government never really knew that it was actually a drug syndicate—that it was being handled by an organized crime. And she was a part of it—she engaged in illegal activities.
Kaya may parte roon kung saan ginagawa ang mga ilegal na droga, at mga laboratoryo kung saan tine-test ang mga droga sa mga pasyente nila. Ang lahat ng depinisyon tungkol sa isang pharmaceutical company, ay kabaliktaran ang ginagawa nila sa VPC. Fuck Healthcare, fuck prescription drugs, those were all lies because they were selling different types pf illegal drugs inside and outside the country. Sila ang pinakamalaking distributor ng ilegal na mga droga sa Black Market. At siya, ang tumatanggap ng mga bilang ng kailangang i-produce na mga droga.
Kung hindi siya susunod ay papatayin ang buong pamilya niya. And she perfectly knew that they could do that. They would do the same way they did with one of the researchers' whole clan. Ultimo uugod-ugod na matanda ay hindi pinalagpas ng mga ito nang balaking magsumbong sa mga opisyal ang kasamahan niya sa trabaho noon. And that researcher was now on one of their laboratories—she became one of their patients. No, scratch that. It should be one of their test monkeys. At siya ang personal na nagtatarak o nagpapainom ng kung anu-anong gamot dito. Kung minsan pa ay iba't ibang experimental drugs ang ini-inject niya. Nag-aagaw buhay na rin ito minsan dahil halos hindi na kayanin ang mga gamot na ini-inject nila. And everytime she's doing those inhumane things, she's throwing up afterwards.
She had been doing those dirty jobs even before she finished taking up Pharmacy a year ago. Because Villarama Pharmaceutical Company was also known as the Phantom Syndicate under de l'Orage. Its name was derived from the French word 'Fantôme', meaning 'ghost' dahil parang multo lamang ang sindikato, hindi nakikita ng gobyerno ang drug trafficking na siyang pinakapuno ng VPC. She once asked Mikael why were they doing those things and he just responded that drug trafficking was a lucrative business in the country. Napabuntong-hininga siya.
She dealt with devils and she could never back off on any of those shits. Sinayang niya ang pag-aaral niya ng ilang taon para lamang maging sunud-sunuran sa mga demonyong iyon. Mabuti na lamang at sa ospital ay nagagawa niya ng maayos ang tungkulin bilang isang Physician. Pero alam niyang hindi iyon dapat na idahilan para pagaanin ang loob niya dahil pagbali-baliktarin man ang mundo, ay makasalanan pa rin siya. Idagdag pa na minsa'y nakagagawa rin siya ng kasalanan sa ospital. Those VIP 'patients' weren't really patients sometimes. Dahilan lang na 'maysakit' ang mga ito para successful ang delivery ng mga illegal drugs. Lalo na iyong mga opisyal ng gobyerno na nagpapanggap na maysakit, pero ang totoo ay may tinatakbuhang kaso, o hindi kaya'y personal na kinukuha ang mga order na illegal drugs sa VPC. Suki nila si Gov. Manarang.
She's a fucked up thirty-five-year old woman. She shouldn't had came back when she finished her specialization abroad. Dapat ay roon na lang siya naging Physician, hindi na sana niya pinagbigyan ang request ng mga magulang niya na magtrabaho na lang sa bansa. Hindi na sana naisip ng Mikael Dominguez na iyon na hanapin siya para lamang pag-aralin na maging isang pharmacist. She wasted her eight years for nothing but for evil deeds.
"During your studies, you also personally delivered bags of illegal drugs to the clients, Lexin. Ikaw ang isa sa mga naging runner nila. I was your driver back then."
"Sa amin ka rin naman kumukuha ng droga," wala sa sariling bulalas niya kay Nikolaj.
Bumuntong-hininga lang ito. "I wish we could go back to when we were still kids."
Tumiim ang bagang niya. "I don't want to. Even if that's possible, I will never go back and suffer again."
"If I could turn back the time, I would had had persuaded you that we should run away from Liberi."
"You know how impossible that thing was, Niko. Kahit ngayon, imposible pa rin," malungkot niyang tugon. Lalo pa't nalaman niyang naloko siya at patuloy pa rin ang operasyon ng prostitution sa bahay-ampunan. She gritted her teeth when she remembered the underground facility. It was now turned into some dungeon for the same reason—training the girls for sex slavery.
Her heart was crumpling by the thought that even at this time, she failed to make a change for the orphanage. She failed to save those teenage and young girls. Again.
She couldn't stop herself for feeling so damn guilty about everything. Pakiramdam niya ay wala siyang karapatang mamuhay ng marangya. Pakiramdam niya ay ang sarili lamang ang kaniyang naisalba sa kababuyan sa Liberi. Pakiramdam niya ay naging makasarili siya dahil hinayaan niyang ampunin siya ng mga Osmeña, samantalang ang mga naging kaibigan niya ay naiwan sa ampunan, at hindi malayong nakaranas ng matinding kalupitan ng mga lalaking hayok na hayok sa tawag na laman.
"Fucking pedophiles!" Naluluha siya sa galit sa tuwing maaalala kung paanong nakita niya ang lahat-lahat noong siyam na taong gulang siya. Kung paanong nilinisan niya ang lupaypay na katawan ng mga dalagitang halinhinang pinagsamantalahan sa underground facility ng ampunan.
She was spared, because she wasn't yet on the perfect age to be trained. Ang mga ka-edad niya noon ay gaya niyang nagsisilbi sa mga masters nila. Kung saan kailangang linisan o paliguan nila ang mga dalagitang hinasa ng mga ito para maging handa sa prostitusyon...
Girls below thirteen must wear lockable underwear, o iyong panty na may padlock, para hindi sila pag-interesan ng ilang mga lalaki habang high na high ang mga ito sa ilegal na droga, o kadalasan ay sex pill na iniinom bago gawin ang kababuyan—
"Shit!" ang pagmura na iyon ni Nikolaj ang nagpabalik sa atensyon niya rito. "I'll call you back, Lex. I hope you finish your job smoothly."
She sighed heavily then bid goodbye.
Ang tungkol sa ampunan ay pinalagpas niya muna. Hangga't hindi pa nahahanap si Jonathan Manarang ay mananatiling tikom ang bibig niya tungkol sa Liberi. At isa pa, nagkaroon na ulit siya ng pagkakataon para matiwalag sa galamay ng organisasyon. She would never be chained from the organisation anymore. So she mustn't fuck up this one. Kasehodang isakripisyo niya ang namumuong malalim damdamin para sa kaniyang target.
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone