บทที่ 163-4 เริ่มต้นการบุกแดนเหนือ
ผ่านไปสักพัก อาหารร้อนๆ หอมฉุยก็ถูกยกมาวางบนโต๊ะ วัตถุดิบที่เอาไว้เตรียมทำอาหารตะวันตกให้พวกอเล็กซ์ยังคงเหลืออยู่ ชิงเซี่ยทำอาหารทะเลให้ฉู่หลีทาน มื้อนี้ทั้งสองนั่งเผชิญหน้ากันบนโต๊ะ แล้วทานอาหารด้วยกัน
จิ่นอวี๋จุดโคมไฟเพิ่มขึ้นอีก ภายในห้องจึงยิ่งสว่างไสวมากขึ้น ชิงเซี่ยมีใบหน้ายิ้มแย้มบางเบา เมื่อเห็นฉู่หลีใช้มีดและส้อมอย่างเงอะงะไม่เป็นประสา ก็เกือบจะหัวเราะออกมากลายครั้ง
ฉู่หลีเกิดโมโหขึ้นมา ทิ้งมีดและส้อมไปเสีย สอดส่ายสายตามองหาตะเกียบที่คุ้นเคยไปทั่ว เมื่อไม่พบ ก็ยื่นมือออกไปใช้มือหยิบขึ้นมา จิ่นอวี๋ที่ยืนคอยรับใช้อยู่ข้างๆ ก็ตกอกตกใจขึ้นมา รีบวิ่งไปหยิบตะเกียบมาในทันที
ชิงเซี่ยหัวเราะ “ท่านเป็นถึงองค์จักรพรรดิ ยังกล้าใช้มือหยิบอาหาร ต่อหน้าเหล่าคนรับใช้ ไม่รู้จักทำตัวให้สมกับเป็นจักรพรรดิเอาเสียแล้ว”
ฉู่หลีพูดขึ้นด้วยท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร้อน “เจ้าต้องกำลังล้อข้าเล่นอยู่เป็นแน่ มีดกับส้อมนี่เอาไว้ฆ่าคนยังได้เลย จะเอามากินข้าวได้อย่างไรกัน หิวก็หิวจะตายอยู่แล้ว”