Chapitre 2: ตอนที่ 2 การพบกันอีกครั้งของโชคชะตา
พีเดย์ลืมตาขึ้นอย่างงุนงงและเหลือบมองโทรศัพท์พบว่าเวลาตอนนี้ 8 โมงเช้าแล้ว เขาลุกขึ้นนั่งโดยรู้ตัวว่าเขานอนมากเกินไป แสงแดดอุ่นๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาจุมพิตใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา ทำให้เขารู้สึกสบายตัวและสดชื่นขึ้นมาทันที ขณะที่เขาลุกจากเตียง เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นกับวันข้างหน้า
ห้องของพีเดย์อบอุ่นด้วยโทนสีอ่อนและการจัดวางข้าวของของเขาอย่างเรียบร้อย เขาเช็คตารางเรียนอย่างรวดเร็ว วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกที่โรงเรียนใหม่ของเขา แบดวิง หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความคาดหวังขณะที่เขานึกถึงความเป็นไปได้ที่วันนั้นอาจนำมา
ด้วยความรีบร้อน เขารีบไปอาบน้ำและแต่งตัว น้ำอุ่นและผ่อนคลาย เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่สมบูรณ์แบบของเขา หลังจากแต่งตัวเสร็จ เขาก็เก็บกระเป๋าและคว้าจักรยานฟิกซ์เกียร์รุ่นล่าสุด ขณะที่เขาขี่ไปตามถนนที่เงียบสงบ อากาศยามเช้าที่สดชื่นก็เต็มปอด ทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา
เมื่อเขามาถึงโรงเรียน เขาก็ได้รับการต้อนรับด้วยใบหน้าใหม่ๆ พีเดย์รู้สึกประหม่าอย่างช่วยไม่ได้ แต่แสงแดดอุ่นๆ บนผิวของเขาและความรู้สึกสบายตัวจากห้องที่แสนสบายช่วยให้เขาสงบสติอารมณ์ลงได้ เขาหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปที่ห้องเรียนอย่างมั่นใจ
เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องเรียน เขาก็ได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรจากเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่ ในห้องเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง มันเป็นปีใหม่และทุกอย่างเป็นไปได้ พีเดย์รู้ว่าปีนี้จะแตกต่างออกไป และเขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นการผจญภัยรอเขาอยู่ที่โรงเรียนมัธยมแบดวิง
ขณะที่พีเดย์เดินเข้าไปในห้องเรียน เขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างที่โต๊ะเรียนตัวสุดท้ายด้านหลังห้อง มันเป็นโต๊ะเดียวในห้อง แต่เขาก็ไม่รังเกียจ ชั้นเรียนแรกเริ่มขึ้น และการสอนดำเนินไปอย่างราบรื่น บรรยากาศดีและทุกคนก็เอาใจใส่ เมื่อคลาสแรกจบลง พีเดย์รู้สึกพอใจกับวันแรกของเขา
" นี่สินะ การเริ่มต้นของการใช้ชีวิตมัธยมปลาย "
" สงบดีจังเลยนะ "
แต่พอคาบเรียนที่สอง เพื่อนในห้องของพีเดย์ได้แจ้งว่าต้องเปลี่ยนไปเรียนอีกตึกหนึ่ง ระหว่างที่พีเดย์เดินไปที่ตึกใหม่ พีเดย์ได้แวะซื้อน้ำดื่มจากร้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ระหว่างตึก ขณะที่เขาเดิน เขาเพลิดเพลินกับสายลมและแสงแดดที่สัมผัสผิวของเขา แต่ในขณะที่เขากำลังจะเลี้ยวเขาก็ชนกับอดีตแฟนสาวของเขา
" ขอโทษครับ ที่ผมไม่ได้เดินมองทางข้างหน้า "
" เธอเป็นอะไรหรือป่าว เจ็บตรงไหนไหม ? "
" ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้เจ็บอะไร "
" พีเดย์ ! นั้นนายใช่ไหม ? "
" อื้อ ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไร งั้นผมขอตัวก่อนนะ "
" นี่พีเดย์ ! นายจะเดินหนีฉันไปอีกแล้วใช่ไหม "
" นายไม่คิดพูดอะไรเลยเหมือนวันนั้นสินะ "
แม้พีเดย์จะรู้สึกผงะเล็กน้อยกับคำพูดของแฟนเก่าของเขา แต่พีเดย์ก็ยังคงสงบสติอารมณ์และเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น การเผชิญหน้าทำให้พีเดย์รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย แต่เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ปล่อยให้มันส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตมัธยมปลาย ขณะที่เขาเดินไปที่อาคารหลังใหม่ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเตรียมตัวสำหรับการเรียนคาบที่สอง
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone