Chapitre 7: Capitulo sais
Chapter 6: Saving me again.
MAHIGPIT ang hawak ni shakira sa kaniyang anak na katabi nyang nakaupo sa waiting area na katabi lamang ng counter ng hospital.
parehas silang nakatingin sa lalaking nasa counter ngayon na seryosong nakikipagusap sa nurse-- si sir rozzen.
hindi kasi niya napigilan ito nung sinabi nitong siya na raw ang magbabayad at hindi nya na raw kaylangang mag-abala pa.
'di nya mawari kung hulog ba ito ng langit dahil sa kabaitan nito o inuluwa ng lupa pero hindi nya na kinakaylangan malaman pa-- dahil ang umuukupa sa isip nya ay kung anong ginagawa nito at kung bakit kaylangan pa nitong makita sila sa ganitong sitwasyon...
'Hindi ko talaga alam kung bakit nararamdaman ko ito, ayos lamang sa'kin munit mayroon sa'king hindi napayag.'
"Okay na ang lahat."
naikurap nya ang kaniyang mga mata-- hindi nya kasi napansing tapos na pala itong makipagusap at ngayon ay nasa harapan nya na ito.
Agaran syang tumayo at marahang yumuko.
"Maraming salamat sa'yo." ani nya at tumingin rito. "Babayaran kita kapag umuwi na kam--" hindi nya pa natatapos ang sasabihin nya nung magsalita ito.
"Wala naman akong sinabing bayaran mo, Ako ang nagkusa." nakangiting sambit nito. "Bayad ko rin iyon dahil pinatuloy nyo ko sa bahay nyo"
nakatitig lang sya rito.
Naramdaman nya ang unti-unting pagbilis ng tibok ng puso nya..
'Parang nakita ko na yung mukhang iyon..'
'parang pamilyar na hindi, masyadong magulo..'
"Mommy.. Ano pong problema?"
nabalik sya sa kasalukuyan dahil sa pagtapik ni julia sakanya!
napapahiyang ibinababa nya ang kanyang paningin, hindi nya namalayang nakatitig na pala sya sa lalaking nasa harapan nya ngayon.
"A-Ah sorry anak, may naisip lang ako." pilit nyang inayos ang aking boses sa pamamagitan ng pagtikhim bago humarap kay sir rozzen munit hindi siya makatingin. "Maraming salamat ulit" ani nya at marahang nagbow.
sinenyasan nya ang kaniyang anak upang magpasalamat rin at buti nalang naintindihan nito.
"Maraming salamat sir rozzen. Napakabuti nyo pong nilalang, Kung hindi po sana sainyo.. Eh, di sana inaaway na po ang mama ko ng mga nurses dito" tuloy tuloy na sambit ng anak nyang si julia. "Kaya maraming salamat po sainyo, sa pagtulong sa mama ko. Hayaan nyo po darating na po ang papa ko kaya alam kong may makakasama na po si mama sa pagpapalak--"
"Julia." mariin nyang tawag dito.
Nagtataka itong tumingin sakanya at tumingin din kay sir rozzen na para bang iniisip kung anong problema.
huminga sya ng malalim bago sa wakas nagkaroon na sya ng lakas titignan si sir rozzen.
walang emosyon ang mukha nito, hindi nya alam kung anong iniisip nito pero sa tingin nya ay hindi nya na iyon kaylangan malaman pa.
"Mauuna na kami" seryosong sambit nya. Wala mang nagbago sa ekspresyon ng mukha nito'y marahan itong tumango kung kaya't naglakad na sya habang hila hila ang anak nyang sumigaw pa ng 'babye' kay sir. rozzen.
Hindi nya man sya nilingon ay ramdam na ramdam nyang nakatingin ito sakanya. Hindi nya alam kung totoo o talagang naprapraning sya dala ng pagod at puyat.
Kahit nakalayo na sila sa hospital ay hindi pa rin natigil si julia sa pagkwekwento ng kung ano-ano.
"Mama, Alam nyo po ba habang kausap ni Mister Rozzen yung nurse na umaway po sainyo ay sumusulyap sulyap po s'ya saatin..."
Sinulyapan nya saglit ang anak at muling tinutok ang paningin sa daanan.
"Hmm? Baka namam nagkakamali ka lang anak.. O 'di kaya ay may ipinapaliwanag lang sya sa nurse kaya lumilingon lingon sya sa atin."
"Pero mama hindi lang po sulyap ang ginagawa nya tuwing dumadako po sa'yo ang tingin nya."
kumunot ang kanyang noo.
"Eh, ano namang iba pa nyang ginagawa?" she asked.
"Katulad po nung sinabi ko pong may umaaway po sainyo, Nakita ko po sa mga mata nya 'yung pag-aalala na nakita ko po sainyo nung magising po kayo kanina sa hospital.." ani nito " 'Tsaka mama kung iba po 'yon ay siguradong hindi nya po tayo tutulungan kasi sino naman po tayo 'diba? Kakakilala lang po natin sakaniya kaya bakit nya po tutulungan 'yong stranger na katulad po natin 'diba?"
she have a point!
pero kung magkabaligtad man ang mundo-- kunware'y sila ang nasa paa ngayon ni sir rozzen, siguradong tutulungan din nila ito kapag humingi ito ng tulong dahil in the first place, tinulungan din naman nila ito.
"Haynako 'nak, itulog mo nalang 'yan." natatawa nyang sabi atsaka hinaplos haplos ang buhok nito at sa ganong lagay ay unti-unti niyang ipinikit ang mga mata nito.
Napangiti siya 'tsaka muling itinutok ang paningin sa daan-- hindi man masyadong malayo ang hospital sa bahay nila ay nagiging malayo ito dahil sa sobrang traffic iplus mo pa na bawat kanto o bus stop ay humihinto sila dahil mayroon ding sasakay na ibang pasahero!
'hayts, kung dala ko lang ang wallet ko ay eh, 'di sana ay nagtaxi nalang kaming dalawa.'
sa naisip nya ay bigla nya na naman naisip ang nangyari kanina.
Kung naisip nya lang sanang sya ang magbabayad ng bill at hindi inuna ang pagtulog-- eh, di sana ay hindi nya na kakaylanganin ng tulong ni sir rozzen.
she took a deep breath.
Ayaw nyang sisihin si lucas kahit pa ito lang ang kauna-unahang nangyari sa ganitong sitwasyon-- she don't want to blame him just because he didn't remind her that she's the one who pays and not him.
'tsaka wala intomg responsibilidad sakanya lalo na sakanilang dalawa kaya hindi nya dapat ito sisihin sa katangahan nya..
Tinitigan nya si julia na ngayon ay natutulog sa lap nya 'tsaka bahagyang napangiti..
' Julia... I'll do everything to be the best mother for you.'
KINUHA NYA ANG cellphone na nasa bulsa nya nung maramdamang nagba-vibrate iyon.
hindi nya na tinignan kung sino ang caller dahil wala sya sa kaniyang sarili!
"Hello." malamig nyang sagot.
[ Oh dang it man! Ano? Kamusta? Okay pa ba 'yang puso mo diyan? Sunduin na ba kita? Or uuwi kana ba? Ano?! Sumagot ka!!]
nailayo nya nang bahagya ang cellphone nya dahil sa ingay ng boses ng kaibigan nya-- si khirony.
"Im.." he took a deep breath. "I'm fine here, no need to worry."
[Hmm, Let me guess.. Delikado ang lagay 'no?]
Tinignan nya ang paligid at napagtantong naroon pa rin sya sa hospital, Nakatayo kung sya nakatayo kanina..
kanina because he doesn't know how long he's been standing there!
" Let's change our subject, I'm not in the mood to talk about it.."
nagsimula nya syang maglakad palabas ng hospital-- hindi pinapansin ang mga babaeng nakatingin sakaniya na para bang hinuhubaran sya.
[ If you say so.. ] ani na lamang ng kaibigan nya. [ Anyway, How long you plan to stay there?]
pumasok sya sa kaniyang kotse at napahinto saglit dahil sa tanong ng kaibigan.
Bumuntong hininga sya.
itinungkod nya ang dalawa nyang kamay sa manibela ng kotse at ginawang unan ang kamay nya habang nakaipit naman sa tainga nya ang phone nya.
[Hello?Are you still there?]
" I will stay here until she remember me.." or until her husband came..
[ It took forever to remember someone! C'mmon dre, Hindi natin alam kung siya nga ba 'yong reincarnation niya kaya hindi ka dapat nagpadalos-dalos!And hindi ba't sabi mo uuwi kana? Hinintay kita kahapon pero hindi ka naman umuwi! Seriously pare, what's wrong with you huh? Why staying there even we're not still sure that it's her! ] walang hinto hintong ika ng kaibigan!
napailing nalang sya at napapikit ng mariin.
" i don't know, i.. I don't fucking know what's with her that i chose to stay here than my safety! Damn it!" singhal nya habang nakapikit!
narinig nya ang pagbuntong hininga ng kaibigan..
[ You fucked up, like seriously.. Hindi ka ganyan kahit kanino man, buddy.]
"Yeah, you're right."
[ Hindi ka pa ba talaga uuwi?]
"Why asking? Alam mo na ang sagot dyan."
[ Okay, But text me if you out of medicine okay?Paghahandaan kita.]
"Thanks khiro." he said and hung up.
Naihilamos nya ang kaniyang kamay sa mukha nya.
katulad nung sabi ni khirony hindi sya 'to-- like parang may sumapi sakaniya dahil minsan hindi nya na makontrol ang ginagawa nya!
Katulad nung nangyari kanina, sa hospital...
[Flashback]
'Dang it! What am i doing here?!'
gustong kotosan ni rozzen ang sarili nung makita nya ang sarili nyang nasa labas ng kaniyang kotse at naglalakad papuntang hospital!
'Argh! Dang it, rozzen wake the fuck up!'
kahit anong pigil ng utak nya ay parang may sariling utak pa rin ang mga paa nya dahil naglalakad pa rin ito papuntang hospital!
Nakapamulsa syang naglakad munit napahinto sya nung 'di kalayuan ay nakita nya 'yong batang kasa-kasama ng babaeng 'yon.
pasilip silip ito sa loob ng hospital at halatang nag-aalala dahil magkahawak ang dalawa nyang kamay..
'Where is she?'
agad tanong ng utak nya.
Inilibot nya ang paningin munit hindi nya pa rin nakikita ni-anino nito.
he sighed and turn away--- but before he even walk his feet, someone call his name.
"Mister rozzen!"
and hearing that voice-- he quickly turn around..
"Y-Yes?" he stutter and he don't know why the heck did he stutter!
"Ano pong ginagawa nyo dito?" she asked innocently!
"I- I'm just passing by.." wala nang maisagot na sagot nya!
tumingin muna ito sa loob bago muling tumingin sakaniya.
"P-Pwede po bang tulungan nyo kami?" she seems pleased.
and he can't say no to her! lalo na habang nakatingin sa mga mata nitong nakikiusap sakaniya!
rozzen breathe out before he let out his smile.
"Yes ofcourse, what it is?" nakangiting tanong nya.
At iyon na nga ang nangyari-- nakita nyang sinisigawan ng nurse si shakira at nung nakita nya 'yon ay biglang nagdilim ang paningin nya!
pero kumalma 'yon nung makitang nakikipag-sabatan din si shakira!
'Oohh, that's my girl.'
'Wait.. what?!'
nagulat rin sya sa sinabi ng utak nya! pero hindi nya na 'yon pinagtuunan ng pansin bagkos ay pumunta sya kay shakira na nakatalikod sakaniya at tinulungan ito..
and here is he, talking to the nurse who shouted to his shakira.
"I'm so disappointed Miss. Cha, I thought you're doing well in this hospital but you prove me wrong." napapailing nyang sabi.
"I-I'm s-sorry s-sir.." napapayukong pagpapaumanhin nito, halata ang hiya sa mukha nito.
He shook his head.
" Papalampasin ko ang ginawa ninyo, but i want that nurse out of here." seryosong sabi nya dahilan para umangat ang tingin nito sakaniya!
"S-Sir?" gulat at nagtatakang tanong nito.
"I don't know her name and i don't have a time to fucking know it. So, as a Nurse manager ikaw ang magsabi sakaniya, got it?" maawtoridad nyang sabi.
agad tumango ang nurse at bago pa man ito tumalikod ay nagsalita ulit sya.
"Sabihan mo lahat ng nurse dito na kapag ang dalawang 'yon.." lumingon sya kila shakira na hindi nakatingin sakanya kaya bumalik ang tingin nya sa nurse na sumulyap sa direksyon nila shakira. "Kung sakali mang pumunta ang dalawang 'yon dito, Treat them right dahil sakanila nakasalalay kung aalis o mag sstay ang mga nurse na nakakausap nila dito, got it?" tumango lang ito kaya tumalikod na agad sya rito at pumunta sa direksyon nila shakira.
Napatingin sya kay shakira nung makitang parang wala ito sakaniyang sarili, Napailing muna sya bago magsalita
"Okay na ang lahat" nakangiting sabi nya.
[ End of flashback]
and now hindi nya na talaga makilala ang sarili nya!
"Damn man!Fix your fucking self! Hindi kana nakakapag isip ng maayos when she's around or she's included in any mess! Dang it man!" galit nyang sabi sa sarili!
ipinikit nya nang mariin ang kaniyang mga mata na sana ay hindi nya na lamang ginawa-- dahil sa pagpikit ng kaniyang mga mata ay muli nyang nasilayan ang ngiting iyon.
Ngiti na puno ng pait at kirot-- puno ng mga ala-alang kaylan man ay hindi nya na dapat balikan pa.
'Damn, because of that smile I can't think straight!'
Muli nyang idinilat ang kaniyang mga mata munit ang ngiti ng isang babae ay hindi na naalis sakaniyang isipan.
Tama nga ang sinabi nila na kahit gaano katagal nangyari ang memoryang ayaw mo na muling maalala ay muli iyong babalik sa'yo kapag may nakita kang nagpapaalala non. Hindi man 'yon laging nasa utak mo'y grabe naman ang sakit nun kapag naalala mo.
and now, he need to do something to erase that smile on his head.
SHAKIRA SIGHED when they're finally arrived at their home! Ilang minuto ang itinagal ng byahe nila dahil sa sobrang traffic! Idagdag mo pa ang makulimlim na langit na nagbabadyang umulan kung kaya't madaming mga trabahante at iba pang tao ang umuuwi!
pinagmasdan nya ang anak nyang ngayon ay natutulog sa mga bisig nya habang sila'y nasa sofa-- hindi nya na kasi nadala ito sa kwarto dahil sa labis na pagod!
*Ring *Ring *Ring
Agad nyang kinuha ang cellphone nya sa bulsa nya nung magring ito at agad kumunot ang noo nya nung makita kung sino ang tumawag..
"Shakira speaking. What do you need?" agad nyang sagot.
[ Wow, bruhang 'to! Nag eenglish na hahaha!] napangiwi nalang sya at tumayo habang naka ipit sa tenga nya ang cellphone.
"Napatawag ka charles?" deretso nyang tanong.
[Ang tagal nating hindi nakapagusap! hindi man lang nagbago hmp!]
napangiti nalang sya munit hindi nalang kumibo.
Ang kausap niya ngayon ay si Charles Morales-- isa sa mga kaibigan nya noong bata pa lamang sya. Umalis ito papuntang New York para doon muli magsimula, at grabe ang naabot nito! Isa na kasi syang sikat na fashion designer sa New York at talagang nakakapunta na sya kung saan saan para manood ng nga fashion shows, at ibalandera ang kaniyang mga gawa-- ano pa nga ba?
pero kahit sobrang layo ng agwat ng naabot nilang dalawa hindi pa rin nito sya nakakalimutan. busy man o hindi, tumatawag pa rin ito sakanila tuwing may hinaharap silang problema o may nangyari.
[ Kakamustahin ko kayo, Ano pa ba?]
dahil sa tanong nito ay napabuntong hininga na naman sya.
"Ayos naman ang lahat dito." sagot nya.
[ Aysus! Maayos daw pero ang buntong hininga ay 'sing lalin ng pacific ocean? 'Wag nga 'ko!!]
natawa sya ng mahina. "Tsk, Ayos lang naman kasi! May kakaunting problema lang pero ayos naman na agad."
[ Aba, bago yata yan? Madalas kasi kapag may problema ka pinag iisipan mo talaga nang mabuti bago ka kumilos!]
Tama ito, Noon kasi bago sya magpasya ay pinag-iisipan nya ito ng mabuti-- Kaylangan kasing maging maayos ang desisyon nya lalo pa't mayroon nang madadamay sa bawat direksyong tinatahak nya.
"May kaibigan lang na tumulong sa'kin." pormal nyang sagot.
[ Kaibigan nga ba?] bakas ang pang aasar sa boses nito kaya napailing nalang sya.
"Yes kaibigan lang kaya huwag kang mag isip ng kung ano ano!"malakas nyang sabi!
Natawa sya nung marinig na agad itong nagreklamo dahil nagulat ito sa biglaang sigaw nya.. At nagpatuloy ang kwentuhan nilang dalawa hanggang sa umabot ang usapan sa kaibigan nya-- si lucas.
[ Seryosong usapan kira, I don't like him even he's always there to help you! Like actually nakita ko na talagang mabait sya, pero hindi yon rason para ibigay mo ang buong trust mo sakaniya! Remember, sa panahon ngayon marami na ang mga manloloko at nagkakalat na ang mga traydor!]
napabuntong hininga nalang sya.
Halos lahat ng kaibigan nya ay ayaw kay lucas, ewan nya ba. Mabait naman ito at sa ilang taong nakakasama nya ito ay mukhang pagkakatiwalaan naman ito munit ang sinasabi ng mga kaibigan nya ang kakaiba-- katulad ng sinasabi ni charles.
"Don't worry, Kilala ko siya. Hindi nya ako tratraydurin o kung gagawin nya man 'yon, alam kong may malalim na dahilan." ani nya.
[ Mag ingat ka nalang! Tandaan mo ang taong mahal ka ay hindi ka magagawang traydurin dahil papahalagahan ka nito.]
napatango nalang sya kahit hindi nito sya makita.
At maya maya pa ay nagpaalam na ito dahil may gagawin pa ito at naiintindihan nya naman dahil iba talaga kapag may trabahong gagawin ka mang busy ay pagkakaperahan mo naman ng malaki.
she sighed.
Kaylangan nyang magkaroon ng mga dalawampung trabaho bago nya makalahati ang sweldo ng mga nagtratrabaho sa opisina.
shakira shook her head.
Agad syang tumayo at kumuha ng kumot mula sa kwarto at bumalik rin agad sa anak nya.. Dahan dahan nya itong kinumutan.
pinagmasdan nya ito ng maiigi.
'Sa isang kisap mata'y maghahighschool na ito, tapos college at magtratrabaho.'
napangiti sya munit agad 'yung nawala nung maisip nyang..
' Siguradong lalaki ang kakaylanganing pera para makapagtapos si kuliay.'
kumunot ang noo nya.
'Ilang trabaho ba ang kaylangan ko?'
umayos sya ng upo.
'Maybe Five or Seven works? Kasya kaya 'yon? Kasi kung hindi ay dadagdagan ko ang trabaho ko.'
muli syang lumingon dito.
' Gagawin ko lahat ng makakaya ko para lang makapagtapos ka, julia.'
"Mama, Ano pong iniisip nyo?" agad syang napakurap nung marinig ang boses ng anak nya at nung tignan nya nga ito ay kinukusot kusot nito ang kaniyang mga mata, senyales na bagong gising pa lamang nito.
"A-Ah wala naman." agad nyang sagot! "Gutom kana ba?" tumango lamang ito. "Then, hantayin mo'ko dito. Magluluto lang si mama ha?"
"Sige po.." sagot nito.
agad syang tumungo sa kusina at mabilis na inihanda ang kaniyang lulutuin-- ramdam nya ang lakas ng hangin na pumapasok sa bintana kung kaya't lumapit sya dito at isasara sana munit may nakita syang isang lalaki..
Matangkad.
Maskulado ang pangangatawang..
Naka tayo sa bakuran ng bahay niya.
nagtataka sya kung bakit ito nakatayo roon-- at hindi nya rin alam kung bakit bigla syang nakaramdam ng biglaang takot at kaba!
Mabilis nya 'yong sinarado at pumunta sa sala upang ilock ang pinto! Nahagip ng mga mata nya ang anak nyang nagtatakang nakatingin sakaniya munit hindi nya 'yon pinansin bagkos ay nilock nya lahat ng binata't pinto sa buong bahay nila!
masama ang pakiramdam nya sa lalaking 'yon sa hindi maipaliwanag na dahilan!
"Mama bakit nyo po sinasarado lahat?"
"K-Kasi anak mukhang uulan eh, S-Sige doon lang muna ako sa kusina.." nakangiting sagot nya, papatahak na sana sya papuntang kusina nung tumigil sya. "Huwag na huwag mong bubuksan ang pinto kahit sinong kumatok, maliwanag?"
bakas sa mukha nito ang pagtataka munit tumango ito.
Agad na syang bumalik sa kusina munit ang kabang nararamdaman ng puso nya ay naroon pa rin at hindi man lang nabawasan kahit pa sinarado nya na lahat ng bintana at pintuan.
Mas lalo syang nakaramdam ng kaba nung biglang bumuhos ang ulan dahilan para muntik-muntikang mahulog ang niluto nyang ulam.
"Bwiset.." bulong nyang sabi.
Ilang beses muna syang bumuntong hininga bago pumunta sa sala at tawagin si julia munit bago pa man nya ito gawin ay agad pumasok ito sa kusina!
"Narinig ko po kasi ang luto nyo kaya agad akong pumunta po dito."
tumango tango nalang sya at hindi pinahalata rito ang kabang nasa loob loob nya habang kumakain sila..
' Please, don't let the past repeat by itself.'
"Mama.." napatingin sya kay julia nung tawagin nito sya at bakas ang pagaalala sa mukha nito!
Hindi nya na pala namalayang huminto na pala sya sa pagkain at nakatulala na lamang!
mabilis syang ngumiti ng pilit at marahang hinawakan ang buhok ni julia at hinaplos iyon.
"Wala lang 'to, pangako."
kahit hindi kumbinsado ay tumango na lamang si julia at doon nagpatuloy ang pagkain nilang mag-ina..
Hindi makatulog si shakira nung gabing iyon dahil sa pag aalala. Nakahiga sya munit hindi nya man lang maipikit ang kaniyang mga mata.
She breathe out.
'Calm down shakira, calm down..'
paulit ulit nya 'yong sinasabi habang hinihintay ang sariling dalawin ng antok..
Munit ilang oras ang dumaan ay hindi pa rin sya inaantok! Dahilan para ipikit nya ng mariin ang kaniyang mga mata at nagdadasal na sana ay walang mangyarin sakanila ngayong gabi--
*Beep!
napatingin sya sa side table nung biglang tumunog ang cellphone nya atsaka kinuha 'yon.
From; 096********
You don't have to worry,
Because I'm right here, I'll save you no matter what.
Sleep now, little sun 'cause tomorrow is another day to shine.
hindi nya maipaliwanag ang biglang paggaan ng kaniyang pakiramdam-- biglang nawala ang takot at kabang naramdaman nya kani-kanina lamang at dahil iyon sa text na hindi nya alam kung kanino nagmula!
To: 096********
who are you?
message sent!
maya maya lamang ay sumagot ito.
From: 096********
I am rozzen, Nandito ako sa harapan ng bahay nyo. Babantayan ko lang kayo, Hindi ako papasok don't worry.
dagliang kumunot ang noo niya!
To: 096********
Anong gnagwa mo dyan? atska umlis ka dyn, bka pagkmalan kang creepy stlker cge ka.
message sent!
Ilang minuto ang tinigal ng pagresponed nito!
From: 096********
Who cares anyway? Aalis rin ako maya maya. You need to sleep na, May pasok ka pa tomorrow morning.
napailing nalang sya-- nahuli nya ang sarili nyang ngumingiti habang nakatitig sa message nito kung kaya't agad nyang naibato kung saan ang cellphone nya!
"B-Buset! B-Bakit ako ngumingiti?" inis nyang tanong munit ang sarili nya ay hindi rin alam kung anong sagot kung kaya't agad nyang tinalukbong ang kumot..
at himalang dinalaw sya ng antok!
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone