Chapitre 94: 0094

บทที่ 93 : ผลสัมภาษณ์?

ทุกคนจะมีวิธีการอ่านงานประพันธ์ในแบบของตัวเอง

บางคนอาจใช้สีหน้าเกินจริง บางคนชอบใช้ภาษากาย บ้างเปลี่ยนโทนเสียงในขณะที่อ่านบทกวี บ้างอ่านด้วยสีหน้านิ่งเรียบ มากมายหลากหลายแบบไปหมด คนที่ไม่มีฝีมือก็มักจะลอกเลียนวิธีอ่านของคนอื่นหรืออาจจะไม่เลือกแบบใดทั้งสิ้น อ่านมันตรงๆ ทื่อๆ ไปเลย แต่สำหรับจางเย่ที่เรียนด้านการสื่อสารกระจายเสียงมา ย่อมต้องมีีวิธีอ่านเป็นของตัวเอง นี่เป็นอาชีพของเขานะ จะให้แพ้คนอื่นในเรื่องพื้นฐานอย่างนี้คงไม่ได้ วิธีอ่านบทกวีของเขาจะเป็นแบบนิ่ง โดยเลือกที่จะแสดงความรู้สึกผ่านดวงตาและโทนเสียงที่เปลี่ยนไป ไม่ได้ใช้ภาษากายมากมายขนาดร่ายรำหรือร้องตะโกน

จากผลของมัน ดูเหมือนว่าเขาจะตีความกวีบทนี้ออกมาได้ดีมากทีเดียว

ทีมสัมภาษณ์ทั้งทีม แต่ละคนต่างช็อกค้างไปตามๆ กัน!

“ผมอ่านบทกวีจบแล้วครับ กลอนบทนี้...ชื่อว่า ‘นี่ก็คือทุกสิ่ง’” จางเย่บอกเสียงเบาหลังจากปรับลมหายใจและมองหน้าคณะสัมภาษณ์

ผู้อำนวยการหวังเริ่มด้วย ‘ทุกสิ่ง’!

จางเย่โต้กลับด้วย ‘นี่ก็คือทุกสิ่ง’!