Chapitre 451: เสียงหัวใจ

บทที่ 451 เสียงหัวใจ

ตอนที่เลนเดินออกมาจากคฤหาสน์เอิร์ลนั้น เขาเผลอหยีตาและสูดหายใจลึกโดยไม่รู้ตัว ครึ่งเดือนผ่านไป ในที่สุดเขาก็ได้สัมผัสแสงแดดและลมหนาวอีกครั้ง

ข้างนอกมีนักรบในเครื่องแบบยืนอยู่ทุกหนแห่ง พวกเขาไม่ได้ปล้นคฤหาสน์อย่างบ้าคลั่ง ทว่ายืนเฝ้าหน้าทางเข้าทุกทางอย่างเป็นระเบียบ บนพื้นหิมะปรากฏรอยเลือดเป็นดวงๆ แต่กลับไม่มีศพสักศพ ตามถนนก็ไม่มีเสื้อผ้าหรือเศษผ้าที่ถูกฉีกขาดแม้แต่ชิ้นเดียว...นั่นหมายความว่าระหว่างการเก็บกวาดสนามรบนั้น พวกเขาไม่ได้ฉกชิงทรัพย์สินของผู้ตายเลย...นั่นทำให้เลนยิ่งมั่นใจในความคิดของตัวเองมากขึ้น กองทหารกองนี้ไม่เหมือนกับกองทหารใดๆ ที่เขาเคยเจอมา

“เปโรปลอดภัยดีใช่หรือไม่” เขามองขวานเหล็กที่อยู่ข้างๆ “ป้อมปราการลองซอง...เป็นอย่างไรบ้าง”

“ทุกอย่างปลอดภัยดี” ชายต่างเผ่ารูปร่างกำยำคนนี้เป็นคนพูดน้อยและตอบคำถามสั้น แต่ทุกครั้งที่เขาถามคำถามออกไป อีกฝ่ายก็จะให้คำตอบกลับมาเสมอ