Chapitre 58: หลบหนี

บทที่ 58 หลบหนี

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ตอนที่ไนติงเกลฟื้นขึ้นมาอีกทีนั้น เธอพบว่ามือตัวเองถูกมัดไพล่ไว้กับเสาไม้ต้นหนึ่ง เอวและขาทั้งสองก็ถูกเชือกมัดไว้อย่างแน่นหนา เธอลองขยับตัวดูจึงพบว่าร่างกายกับเสาไม้แนบกันสนิท ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย

เธอพยายามเรียกพลังวิเศษ แต่ความรู้สึกที่คุ้นเคยกลับไม่ปรากฏขึ้นมา...ราวกับเธอถูกตัดขาดจากพลังวิเศษไปแล้ว ไนติงเกลก้มลงดูจึงเห็นหินทรงปริซึมโปร่งใสชิ้นหนึ่งแขวนอยู่ที่คอตัวเอง

“ฟื้นแล้วหรือ” ฮัคคาลาเดินมาหาเธอ “พิษสะกดวิญญาณของข้าให้ความรู้สึกอย่างไรบ้างเล่า บอกตามตรง ข้าตั้งความหวังกับเจ้าไว้สูงมาก ไนติงเกล แต่เจ้าทำข้าผิดหวังเหลือเกิน”

“...” ไนติงเกลสูดหายใจลึก “ท่านแอบเก็บพันธนาการอาญาสิทธิ์ไว้หรือนี่ ฮัคคาลา ท่านรู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังทำอะไร”

พันธนาการที่ศาสนจักรใช้กำราบแม่มดกลับถูกอาจารย์ของพวกเธอนำมาใช้กำราบพวกเดียวกัน! แต่ที่น่าโมโหกว่าก็คือ บรรดาแม่มดที่มุงดูอยู่รอบด้านกลับไม่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมสักนิด

ให้ตายเถอะ ไนติงเกลตะโกนอยู่ในใจ พวกเจ้าไม่รู้ตัวเลยหรือว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นเหมือนคนที่แม่มดเกลียดที่สุดพวกนั้น!