Chapitre 239: บทที่ 136-2 ได้เปรียบเหนือใคร

บทที่ 136-2 ได้เปรียบเหนือใคร

ฉินอ๋องยกจอกเหล้าขึ้น เหล่าคนที่เหลืออยู่ต่างก็รีบยกจอกเหล้าขึ้นเพื่อแสดงความยินดีทันที ฉินจืออี้ยังคงยิ้มแย้มหัวเราะเช่นปกติ ไม่มีท่าทีไม่เหมาะสมแม้แต่น้อย ทว่าองค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้ากลับมีสีหน้าลำบากใจ ใบหน้าดูทุกข์เสียจนยิ่งกว่าทุกข์ ชิงเซี่ยยิ้มแล้วรับเอาจอกเหล้ามา จากนั้นจึงลุกขึ้นแล้วถอยกลับไปสู่ข้างกายของฉินจือเหยียน ยามนั่งลงมองไปที่ตาของฉินจือเหยียน ยิ้มสดใส ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนดังดอกไม้ที่งดงามสะดุดตา ยื่นมือออกไปด้านล่างเพื่อจับมือฉินจือเหยียน กลับรู้สึกได้ถึงฝ่ามือที่ชื้อเหงื่อเย็นๆ ของเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจขึ้นมา แล้วกุมมือเขาแน่นขึ้น

ฉินจือเหยียนหมุนตัวกลับมา ดวงตาสดใสส่องสว่าง สะท้อนด้วยแสงโคมไฟที่ส่องมาจากทั่วทิศ เหมือนดังไข่มุกจากทะเลลึกที่งดงาม ทั้งสองยิ้มให้แก่กัน ถ้อยคำนับพันนับหมื่นแฝงอยู่ในดวงตาทั้งสี่ จนไม่ต้องเปล่งออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว