บทที่ 142-2 แม่ทัพหญิงเจ้าวายุ
ชิงเซี่ยหยักหน้ารับเงียบๆ แล้วรถม้าก็ค่อยๆ เดินไปข้างหน้า เมื่อมองออกไปก็เห็นว่าเข้ามาในประตูของวังหลวงแล้ว ชิงเซี่ยพลันนึกขึ้นมาได้หนึ่งเรื่อง จึงเงยหน้าขึ้นถามว่า “ผู้ที่ลอบสังหารในวันนี้ ตกลงแล้วเป็นใครกันแน่? ท่านคิดออกหรือไม่?”
ฉินจือเหยียนปล่อยตัวนางในขณะที่หัวเราะ แล้วกล่าวว่า “เจ้าบอกมาก่อนเถิดว่าเจ้าคาดเดาว่าอย่างไร”
ชิงเซี่ยคิดอยู่สักครู่ แล้วจึงกล่าวว่า “ชายที่เพิ่งถูกฉู่หลีฆ่าตายนั้น ข้าเคยพบเขาที่หนานฉู่ ยืนยันได้ว่าไม่ใช่คนของหนานฉู่ อย่างนั้นก็คงเป็นคนของแคว้นฉิน ซีชวน หรือตงฉี แน่นอนว่าคนผู้นี้ต้องรู้ถึงความสัมพันธ์ของท่านที่มีต่อรัชทายาทและองค์ชายรองเป็นอย่างดี จึงต้องการที่จะยั่วยุให้เกิดความแตกแยกในช่วงสถานการณ์ที่ปั่นป่วนเช่นนี้ และแน่นอนก็ไม่ได้กำจัดความรู้สึกจ้องจะทำลายกันเองของรัชทายาทและฉินจืออี้ หรือไม่ หลังจากนั้นพวกเขาก็คงจะใช้ข้ออ้างว่ามีผู้อื่นปองร้ายพวกเขาเพื่อที่จะหลุดพ้นจากความผิด”
ฉินจือเหยียนหัวเราะ ลูบศีรษะของชิงเซี่ย แล้วพูดว่า “ที่เจ้าพูดมานั้น เป้าหมายมันจะใหญ่ไปหรือไม่”