Chapitre 11: Capitulo dyís
Chapter 10: Who are you?
PAGKASAPIT NG DILIM, Mabilis na binalot ng katahimikan ang buong bahay hindi lang 'yon dahil pati sa labas ay sobrang tahimik na mas lalong nagpapakilabot at nagpapakabog ng dibdib ni shakira habang nakatingin sa anak niyang naglalaro sa harapan niya.
kanina pa umalis sila rozzen at khiro, nagpaalam ito sakanilang mangangaso lang dahil iyon daw ang isa sa mga kinaugalian nilang dalawang magkaibigan.
itinungkod ni shakira ang kamay sa sandalan ng sofa at hindi pinapahalata ang takot tuwing titingin sakaniya ang anak nya.
hindi niya alam kung bakit munit kakaibang takot ang kanyang nararamdaman.
"Mama? Ayos ka lang po ba?" napakurap sya at agad na napalingon kay Julia na nag-aalalang nakatingin sakaniya.
"Of course, okay lang ako a-anak." pilit ang ngiting iginawat ni shakira sa anak, munit mukhang hindi naman nakumbinsido ang anak. Huminga sya ng malalim at lumapit sa anak upang hawakan ang magkabila nitong balikat. "ayos lang ako julia, maniwala ka sa'kin. Hmm?" At iyon na nga, tumangong nakangiti si julia at pinagpatuloy ang paglalaro habang siya ay bumalik sa dating pwesto.
Kinuha niya ang magazine na nasa maliit na lamesang nasa tabi niya.
Namangha sya sa ganda ng katawan ng lalaki sa harap pa lamang ng magazine na iyon.
'ang ganda ng pangangatawan ng lalaking ito..'
Tatango tango pang sabi niya, 'tsaka binuklat na ang magazine upang tumingin tingin.
ang dami niyang nakitang magaganda't magagarbong damit para sa mga kalalakihan, at nung mapunta na syang dulo ay hindi nya maiwasang mainggit at malungkot dahil sa dulo pala nakalagay ang mga gamit para sa mga kababaihan.
Ang magandang damit na para sa mga bata, ang mga bags, jewerly at sapatos na kahit kailan ay hindi niya nabili dahil na rin sa kapos sila sa pera..
Sa pagtingin tingin ay nakaramdam sya ng antok at pagkabagot, kung kaya't bago umidlip ay tinignan nya muna si julia at nung makitang busy pa rin ito sa paglalaro ay agad niyang ipinikit ang kanyang mga mata.
TAHIMIK ang bahay nung makauwi si khiro at rozzen.
agad silang nagtaka at pinakiramdaman ang pagilid at nung wala silang maramdamang kakaiba ay nagpatuloy sila sa sala upang tignan kung naroon ba ang mag-ina munit nakakapagtakang wala kung kaya't tinignan nila sa bawat kwarto munit gayon rin, wala doon ang dalawa!
nakaramdaman ng kaba si rozzen at napatingin kay khiro na halatang kinakabahan din dahil sa panginginig ng kamay.
" What the hell is going on?" bulong na tanong niya bago tignan ang buong bahay para suriin at makakuha ng clue kung ano bang nangyari nung wala sila-- munit kung anong iniwan nila, ay gayon din ang binalikan nila.
Malinis na sala, kusina at kwarto munit iyon nga lang.. wala ang mag-ina.
"F*ck khiro, Let's find 'em! Baka kung anong nangyari sakanila--" khironny cut his words.
"Chill dude, maybe they just having fun outsi--"
"In the middle of the night? Are you f*cking serious khironny?!" natahimik si khiro at napailing nalang habang siya ay napaupo sa sofa. " D*mn it, I shouldn't leave them.. This is all my fault, kung sinama ko lang sila hindi sana mangyayari 'to--"
"Mas lalo silang mapapahamak kapag dinala natin sila sa hide out rozzen." madiin munit kalmadong sabi ni khiro.
napabuntong hiningang malalim si rozzen. " I can protect them there, khiro. Dahil doon nakikita ko sila but f*ck.." nasambunutan nya ang sarili. "I can't lose them now, not now.. no, not ever.. " pakiramdam ni rozzen may nawawala na agad sakaniya, he felt empty.
Sa ilang araw na namalagi dito ang mag-ina, walang oras na hindi ito naging tahimik at nasanay na sila roon kung kaya't tila sa maikling panahong iyon, naninibago sila sa katahimikan ng bahay.. dahil wala na ang nagpapaingay noon, at hindi nila alam kung saan nagpunta.
"Trust my instinct dude, nandyan lang sila sa paligid."
napapikit si rozzen at tumayo. " I trust you khiro, i really do. But what if they're in danger? What if they need help? I can't just wait here and sit here khiro, i need to find them as quickly as i can." tinapik nya muna ang kaibigan sa balikat bago ito lagpasan munit bago pa man siya tuluyang makalagpas kay khiro ay biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang naghihikapos na si shakira!
agad naglakad-- tumakbo papalapit si rozzen at hinakawan ito sa balikat.
"What happen?" nag aalala niyang tanong habang nakatingin sa mukha ni shakirang halos habol habol na ang hininga.
"S-Si j-julia.." agad namuo ang luha sa mga mata nito, hindi man alam ni rozzen ang nangyari-- nung marinig nya pa lamang ang boses at makita nya pa lamang ang itsura ni shakira ay agad siyang nakaramdam ng awa at pag-aalala.
at sa hindi malamang dahilan nasasaktan siya habang nakikita ang namumuo nitong luha.
kung kaya't agad niya itong niyakap. "Shh, don't cry.. We will find her." pang-aalo niya dito munit naging hagulgol na ang iyak nito.
"H-Hindi ko alam ang gagawin ko rozzen.. Hindi ko alam kung nasan na si julia.. Umidlip lang ako then the next thing i knew.. she was gone." halos putol putol at hindi na maintindihang sabi ni shakira sa gitna ng pag-iyak nito.
nilingon niya si khiro na seryosong nakatingin kay shakira at agad iniangat ang tingin sakaniya.
' She need our help..' pagsasalita nya sa isip.
tumango si khiro. " Julia need us."
tumango din siya kay khiro bago tumingin kay shakira at bahagya itong inilayo.
"Wait here, entendido?" ani niya kay shakira na agad naman umiling.
"No, sasama ako. Please let me find my Julia with you, please?" Pabalik balik pa ang tingin nito kay khiro at sakaniya munit inilingan niya lang ito kung kaya't nakita nya kung paano manlumo si shakira.
"Wait for us here. You don't have to worry, we'll do whatever we can do to find her. Just.. Trust us. Okay?"
ang lumuluhang shakira ay naging maamong tuta ba tumango tango. " Promise me that you'll never come back until you find her?" parang batang ani nito.
"Yes, i promise you." seryosong sabi niya 'tsaka niyakap ito, at hinalikan sa taas ng buhok.
"Thank you then, thank you so much." humiwalay na silang dalawa at nagpaalam. "Take care huh?"
ngumiti si rozzen. "We will. "
pagtalikod na pagtalikod ay agad siyang naging seryoso. "That as*holes. They desever to t*rture until they beg for mercy!!" galit na galit munit bulong na ani niya.
" Yeah, i agree with you. They deserve to d*e but before that, kailangan nilang mahirapan." nagulat siya sa sinabi ni khiro dahil ito ang kauna-unahang nag-agree si khiro sa ganitong sitwasyon-- lagi kasi itong kalmado lang kung kaya't nakakagulat ang naging reaksyon nito ngayon.
" At the dark place khiro."
"Got it, at the dark place.."
he smirk. "Well, well, well. Let's our play begin, then."
mabilis siyang tumakbo at halos para nalang siyang hangin na dumaan sa bawat puno-- actually hindi lang siya kun'di ang kaibigan niya ring si khiro na sobrang bilis ang takbo munit magkapantay pa rin silang dalawa.
MABILIS silang nakarating sa dark place o ang hide out ng mga tauhan ni aziter. Oo tama, si aziter na naroon sa chapter 04.
" Hmm, mukhang pinaghandaan nila ang pagdating natin ha?" Nakakalokong ngumiti si khiro.
napa tsk siya. "Yeah right, i feel them here.. They're watching us."
naglakad na agad siya munit hindi pa man sya nakakaisang hakbang ay biglang may pumutok sa harapan niya-- buti na lamang hindi tumama sakaniya!
"Sh*t. " napaatras siya at masama ang tingin sa nasa right na puno dahil alam niyang doon nanggaling ang bumaril!
"Sobrang naghanda nga talaga sila.." nakangisi nitong sabi. "Can you run as faster as you can? I bet you don't." pang aasar ni khiro habang nakikiramdam sa paligid.
"We'll see then." mayabang sabi niya.
"Mag iingat ka. " seryoso na nitong sabi.
" You too, my dear friend." nakangising sabi niya habang hindi inaalis ang tingin sa punong iyon.
isang bala pa.. at hinding hindi na kayo mabubuhay pa.
at dahil nga malakas sya, ay agad pumutok ang baril ng isa sa mga tauhan ni aziter, at iyon ang naging senyales ng magkaibigan para sumugod.
parang hanging tumakbo siya papalapit sa punong kanina nya palang tinitignan at doon niya nakita ang isang lalaki, halatang hindi nito napansin ang kaniyang paglapit kung kaya't alam nyang madali lamang itong patumbahin!
pumunta siya sa likod nito at mariing bumulong. "Surprice, as*hole." bago pa man ito makalingon ay agad niya itong sinuntok sa likod na dahilan ng pagkahulog nito sa puno!
napangiwi sya nung marinig ang pagbagsak nito munit nagseryoso na siya at nagfocus.
narinig nya ang tunog ng baril sa likod niya kung kaya't mabilis syang umiwas at saktong ipinutok nito sa pwesto nya!
ngumisi sya at mabilis na sumugod dito. at dahil nga mahina ang kalaban, agad niyang naagaw ang baril sa kamay nito! " Sayang, hindi kana makakahawak ulit ng baril na kasing ganda nito.." nakangising sabi nya bago niya hinampas ang baril sa ulo nito at boom--- tulog!!
Tuloy tuloy at walang pagod niyang sinugod ang iba pang mga uto utong sinusunod si aziter at nung matapos na'y agad siyang bumaba sa puno at umupo, pinagmasdan niya si khiro na patuloy sa pakikipagsapakan sa mga uto uto at nung matapos na'y agad sya nitong nilapitan.
"Woooh! Grabe, sumakit ang kamao ko dun ha. Ang titigas ng mga mukha nila, parang bakal!" natatawa pa nitong sabi. "Buti nalang talaga malakas ako, kun'di tsk tsk tsk." Pabiro pa itong umiling.
"Malakas ka diyan, eh nabangasan ka nga. Tsk" maangas nyang ani 'tsaka tumayo at naunang naglakad papunta sa pintuan ng dark place ni aziter.
Isang nakakakilabot na tunog ang ginawa ng pinto pagkabukas na pagkabukas nya rito. Tumambad sakanila ang madilim na kwarto, wala talagang ilaw niisa.
at dahil may night vision ang mga katulad niya-- kahit sa dilim ay nakakakita siya.
" Hmm, Hindi ko sila nakikita." bulong niya.
pinagmasdan niya ang paligid at pinakiramdaman nung maramdaman niyang walang mali ay agad siyang pumasok sa loob.
"Aziter lumabas kana. Ayaw naming makipaglaro ng tagu-taguan sa'yo, dahil alam naman naming masiyado kang madaya." sigaw ni khiro.
napailing siya atsaka naglakad pa nung biglang nakarinig sila ng sigaw..
pero hindi sigaw ng bata kun'di isang sigaw ng isang lalaki!
"Tumahimik kana parang awa mo na!!" pamilyar ang boses nito. "Please! Ayoko nang marinig ang mga kwento mo, pakshet bakit ba walang tape dito?!"
nagtinginan silang dalawa ni khiro nung mapagtanto niyang boses iyon ni aziter at tila nagmamakaawa pa!
"Eh?" nagtatakang sabay nilang bulong.
sinundan nila ang tunog, pero nakakapagtakang wala silang marinig na ibang boses maliban kay aziter-- baka naman nababaliw na ito?
habang papalapit sila ng papalapit ay doon niya narinig ang mahihinang bulong sa direksyon din kung saan nila narinig ang sigaw ni aziter.
"What the heck are you doing huh?!" agad niyang sabi pagkabukas na pagkabukas nya sa pinto-- at nagulat siya sa nadatnan nya!!
"Kunin nyo na sya pakiusap!! Nabibingi na ako sa kadaldalan nya!!" Tila naiiyak na ani nito.
nakaupo si aziter at mangiyakngiyak habang abg kanina pang batang hinahanap nila ay nakangusong naka upo sa lapag habang nakatingin kay aziter!
" A-Anong nangyayari dito?" sobrang takang tanong ni khiro at doon na tumingin si julia sakanila!
" Mister kayo ba 'yan?" Dahil siguro sa dilim ay hindi nito sila makita, nakatingin lang siguro ito sa direksyon nila dahil sa narinig niyang boses.
"Oo, kami nga." si khironny ang sumagot.
"Gusto nyo rin bang makinig sa kwento ko? Ito kasing si mister aziter ayaw na e, Kanina pa ako kwento ng kwento dito tapos kanina pa rin sya atungal ng atungal dahil daw sa ingay ko, eh, sabi ko naman anong gagawin ko dito kung hindi yon? Ang sabi nya maglalaro daw kami pero hindi naman 'to playground e, parang bodega na 'to tapos ang dilim pa. Kaya ano pang gagawin ko maliban sa magkwento 'diba mister--"
"Tama na nga 'diba?! Ang ingay ingay mo kanina ka pa!" naiiyak na talagang sabi ni aziter! " Wala na. Give up na ako sa pangingialam sainyong mag-ina! Hindi ko alam na ganito pala ang aabutin ko, parang nasira na ang eardrums ko kakakinig sa mga bullsh*t story mo!!" sabi nito at tumayo, at nagwalk out!
mas lalong lumaki ang nguso ni julia na hindi niya alam kung ikakatuwa niya ba o ikakatawa!
"BWA-BHWAHAHAHA." malakas na humalakhak ang kaninang seryosong si khironny! "Biro mo 'yun, pati si aziter nabingi na sa batang to? HAHAHA"
napailing nalang siya at agad na lumapit kay julia.
"Julia, mali ang ginawa mo. Hindi ka dapat sumasama sa mga stranger na nag aya sayong maglaro." panenermon nya.
napailing nalang siya. Tsk, minsan na nga lang manermon, tagalog pa. Talaga naman oh.
"Sorry po mister, hindi na po talaga mauulit.." sobrang lungkot nito, hindi nya alam kung dahil ba sa sinermunan niya ito o dahil sa sinabi nung dalawa.
"Ayos lang yan bata. Nandito naman kami e--"
"Anong kami? Wag mo nga akong madamay damay diyan khiro, baka samain ka sa'kin." madiin niyang bulong.
"Este ako. Nandito ako julia, papakinggan ko lahaaattt ng kwento mo." nakangiting sabi nito.
"Talaga po mister khiro? Kahit po pala isip bata kayo eh, mabait po pala talaga kayo!"
muntik na siyang matawa munit agad niyang pinigilan nung makita ang reaksyon ni khiro, parang natatae na ewan e.
agad siyang tumayo at iniwan don ang dalawang bata, oo dalawang bata 'yon nga lang yung isa ay isip- bata.
napatingin agad sya sa kalangitan pagkalabas na pagkalabas niya. Namulsa siya at hinintay na lumabas din ang dalawa. At iyon na nga, ilang sandali pa'y lumabas na sila.
Nakapiggy-back si julia kay khiro na nakangiwi na dahil nagsisimula na namang dumaldal si julia.
"Help me, budd! Sumasakit na agad ang ulo ko dito!" Sinabi ito ni khiro sa pamamagitan ng utak nito.
ngumisi sya. 'mauuna na ako, khiro. Bahala kana dyan.'
mabilis siyang tumakbo at tila hanging dumaraan sa bawat puno.
ngumiti siya sa hangin..
'Wait for me my shakira,.. Wait for me'
INAANTOK ma'y hindi maipikit ni shakira ang kaniyang mga mata dahil sa pag-aalala.
Ilang oras pa lamang ang lumipas nung umalis sila rozzen upang hanapin ang anak niya, sobra sobrang pag-aalala at samo't saring pangyayari na ang walang tigil na tumatakbo sa isipan niya.
"Damn, This is all my fault. I'm sorry ate, I'm so sorry.." patuloy lamang siya sa pag-iyak habang dala dala ang kumot na kinuha niya mula sa kwarto ni rozzen, hindi niya alam basta't dinampot nya na lamang ito at iniyakap sa kaniyang sarili.
Naikagat nya ang ngipin sa sariling labi nung marinig nya ang door bell ng kung sino sa pintuan, nagdadalawang isip pa siya kung tatayo ba siya o hindi munit nung maisip niyang baka sila rozzen na 'yon ay agad siyang tumayo at lumapit sa hospital.
"Julia, anak--" hindi nya na natapos ang sasabihin nung ibang mukha ang nakita nya pagkabukas na pagkabukas ng pinto!
Isang hindi gaano katandaang babae ang bumulaga sakanya pagkabukas na pagkabukas nya ng pinto, at kapwa silang gulat na makita ang isa't isa!
"A-Annette?" gulat na bulong ng ginang na ipinagtaka ni shakira!
" Huh?" taka nya pang bulong at nagulat siya nung bigla sya nitong yakapin ng napaka higpit!
" Annette! Salamat at bumalik ka.. Namiss ka naming lahat annette.." tila naiiyak nitong sabi.
"Annette? Nagkakamali po kayo.." inilayo nya sakanya ang matanda na ngayo'y kunot noong nakatingin sakanya.
"Anong nagkakamali? Hindi ako nagkakamali, alam kong ikaw yan annette.. Bumalik ka para kay ro--"
"Hindi po ako ang tinutukoy nyo, at walang galang na ho.. Nagkakamali po yata kayo ng bahay na kinatukan, sige na ho." Isasarado nya na sana ang pinto nung biglang hinarang ng ginang ang kamay nya.
" P-Pasensya na.. Hindi ko sinasadyang pagkamalan kang si annette, Kamukha mo kas--"
"W-Who are you?.." hindi na mapigilang tanong ni shakira sa ginang!
Saglit na natigilan ang ginang atsaka kunot noong tumingin sakanya!
"Aba e ako dapat ang magtatanong sa'yo nyan, sino ka nga ba iha? At bakit nariyan ka sa bahay ni rozzen?"
Napabuntong hininga siya. Akala ko pa man din stranger na, buti nalang kilala nya pala si rozzen.
"Kaibigan nya po ako." seryoso nyang sagot. " Sino po ba sila?"
" Aba'y ako ang lola at taga pamahala ng gubat na ito..."
napatango tango siya 'tsaka palihim na tumingin sa paligid, at nung makitang walang kakaiba o ibang tao ay agad siyang gumilid para magbigay ng space sa ginang.
"Tuloy ho kayo." aya nya.
"Pasensya kana talaga iha ha? Akala ko kasi ikaw siya, 'Yon pala'y hindi.. Matanda na rin kasi ako at lumalabo na ang mata ko--"
"Ayos lang po iyon." Pagpuputol nya sa matanda at umupo silang dalawa "But if you don't mind, uhm.. Who's annette?" curious na curious na tanong ni shakira sa ginang.
"Ah si annette ba? Aba'y siya ang dating girl friend nitong si ro--"
"SHAKIRA?!" sabay silang napatingin sa taong sumigaw pagpasok ng pinto!
At doon niya nakita si rozzen na kunot noong nakatingin sakaniya! Munit nakakapagtakang puno ng pag-aalala ang mga mata nito.
"Why? Is there any problem? Where's julia? Did you found her already? Please answer me!" sunod sunod niyang tanong kay rozzen na lagpas ang tingin sakanya at nung sundan niya iyon ay sa ginang ang tingin nito.
"Adrasteia.."
papalit palit ang tingin niya sa ginang at kay rozzen, atsaka niya lang naalalang magkakilala pala ang dalawa kung kaya't nag step aside muna siya.
"Rozzen, Ilang taon na rin pala nung huli tayong nagkita.." nakangiting ani ng ginang.
naiilang na tumingin sakaniya si rozzen at tila may pinapahiwatig kung kaya't agad siyang tumango at babalik na sana sa kwarto nung biglang may pumasok ulit.
"MAMA!!" sa boses palang ay kilalang kilala niya na 'yon kung kaya't mabilis siyang lumingon at binuksan ang mga braso upang yakapin si julia!
"Baby! Pinag-alala mo'ko ng sobra! Saan ka ba nagpupupunta?!" nag-aalalang tanong nya.
"Sorry mama, hindi na po mauulit.."
niyakap nya si julia ng mahigpit at hinalikan sa noo-- at doon nya lang ulit naalala na kailangan nya ng umexit sa eksena dahil nakakasagabal na siya, char.
"Doon muna tayo sa kwarto julia, kwentuhan mo'ko kung anong nangyari." Yaya niya sa anak na agad namang pumayag kung kaya't agad silang pumunta sa kwarto munit bago pa man niya isara ang pinto ay tumingin sya sa sala kung nasaan sila rozzen.
At nagulat siya nung makitang nakatingin ito sakanya! Ngumiti ito at tumango bilang pahiwatig na pumasok na siya sa kwarto dahil bibigwasan ko na siya, char!
Tuluyan na siyang pumasok sa kwarto at nakinig sa mga kwento ni julia..
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone