Chapitre 6: ตอน กรรมบันดาล5
ตอน กรรมบันดาล5
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปได้อาทิตย์หนึ่ง ทิวาก็ยังคงดำเนินชีวิตไปตามปกติ โดยในเช้าตื่นไปทำงานเย็นเลิกงานก็กลับมาห้อง
ข้างส่วนแฟนของทิวานั้น ก็ดูจะสงบขึ้นมาบ้าง จวบจนเวลาผ่านเข้ามาอาทิตย์ที่สอง ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นอีกครั้ง..
" นิด " แฟนของทิวา ก็เริ่มกลับมาเป็นแบบเดิม คอยพูดเหน็บพูดเสียดแทงทิวาเสมอๆ ส่วนตัวทิวาเองนั้น ก็กลับเคร่งขรึมขึ้นไม่พูดไม่จากับนิดซักเท่าไร มันก็เหมือนอารมณ์ที่ตายด้าน จนกลายมาเป็นความเย็นชา กับเรื่องราวต่างๆ ที่นิดนั้น ขนมาพูดมาว่าให้
จนสิ้นเดือนผ่านไปเข้าสู่เดือนใหม่ นิดได้ทักข้อความมาหาทิวา ในข้อความนั้นบอกว่า "ให้ทิวาเก็บข้าวของเสื้อผ้าย้ายออกไปเสียในวันนั้น "
ทิวาเมื่อเห็นข้อความของนิด ก็ตอบกลับไปว่า "ได้คับ หากสิ่งที่คุณว่ามานั้น คุณพร้อมและสบายใจ ผมจะเก็บของไปจากชีวิตคุณให้ แต่เป็นตอนเย็นๆ นี้นะคับ เพราะตอนนี้ผมยังติดการทำงานอยู่ คุณคงไม่ว่าอะไรนะ" นั่นคือข้อความที่ทิวาส่งกลับไปหานิด
จากนั้นนิดก็ส่งข้อความด่าทอต่อว่าส่งมาให้ทิวาต่างๆนานา จนทิวาจำเป็นต้องตัดความลำคาญ ทิวาจึงได้บล๊อคข้อความไป
หลังจากข้อความทางแชท นิดส่งมาด่าไม่ได้ เธอก็โทรมาทางเบอร์มือถือ เป็นอยู่อย่างนั้นเกือบทั้งวัน ทิวาจึงบล๊อคเบอร์โทรอีกทางนึง เพื่อตัดปัญหา ทิวากลับมาทำงานโดยไม่สนใจเธอ จวบจนค่ำได้เวลาเลิกงาน ทิวาจึงกลับพอไปถึงห้องพัก
ทิวามองดูระเบียงหน้า ยังเห็นไฟในห้องเปิดอยู่ จึงใช้โทรศัพท์โทรไปหานิด ให้ลงมาเปิดประตูให้จะได้เก็บของออกไป ตามที่เธอต้องการ
นิดลงจากห้องมาก็เดินมาที่ตรงทิวาจอดรถนั่งรอ มาถึงเธอก็ด่าว่าทิวาอีกครั้ง หาว่าทิวาอยากไปอยู่กับชู้ วันนั้นตอนนั้นอารมณ์ที่เก็บกดดันจนควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ ทิวาได้พลั้งเตะเข้าไปที่หน้าแข้งของนิด จนเธอสะดุ้งเจ็บ แล้วร้องไห้ออกมา
ทิวาบอกเธอว่า "อย่ามาพูดแบบนี้อีก ผมไปไม่ใช่เพราะมีชู้ " "แล้วคุณหัดมองตัวเองบ้างนะนิด ว่าเพราะอะไร!!"
ทิวากำลังจะเดินไปที่ประตู แต่นิดรีบวิ่งไปปิดประตูแล้วเดินหนีไป ทิวาตะโกนตามหลังนิดไปว่า "นิด..!มาเปิดประตูให้ผม ผมจะได้เก็บเอาของและย้ายไปจากชีวิตคุณ ตามที่คุณต้องการ"
นิดหันมาตอบว่า "เดี๋ยวฉันจะเก็บแล้วเอาลงมาให้ ขอให้ทคุณรออยู่ข้างล่างตรงนี้ อย่าตามขึ้นไป ฉันกลัวว่าคุณ จะทำร้ายฉันอีก"
ทิวาได้ตอบกลับไปว่า "ผมไม่ทำร้ายคุณอีกหรอก ที่ทำไปเมื่อกี้เพราะอยากให้รู้ว่า ความอดทนของคนมันมีขีดจำกัด"
หลังจากที่นิดเดินเข้าห้องไป ทิวาก็กลับมานั่งรอที่รถ เป็นเวลาเกือบชั่วโมง ก็มีโทรศัพท์เข้ามา เป็นสายของพี่ชายที่ทิวานั้นเคารพนับถือมากโทรมาสอบถาม "ว่าไงเรา...เกิดอะไรกันขึ้น และได้ไปเตะนิดจริงๆ หรือป่าว?"
ทิวาได้ตอบกลับพี่ชายไปว่า "คับพี่ ผมเตะไปทีนึงตรงหน้าขา เพราะอดไม่ไหว"
จากนั้นก็คุยกันอีกพักนึง ก็วางสายไป ส่วนทิวาก็โทรขึ้นไปหานิดเพื่อถามว่า "นิดเก็บของเสร็จรึยัง ถ้าเสร็จแล้ว ให้เอาลงมาส่งให้ผมเสียทีจะได้ไปๆตามที่คุณต้องการ"
นิดตอบกลับมาว่า "ฉันยังไม่ได้เก็บ เพราะเดินไม่ไหวเจ็บข้อเท้า" และเธอยังหาว่าทิวานั้น ทำร้ายผู้หญิง..
ทิวาตอบกลับไปว่า "ซวยไปคับคุณ ที่ถูกทำร้าย เพราะผมไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน ถือว่าคุณนั้นโคตรซวยไป."
...จากนั้นทิวาก็ถามนิดว่า "แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง ห้องก็เข้าไม่ได้เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้เก็บ"
นิดไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ ทิวาดูเวลาที่โทรศัพท์ก็ดึกพอสมควร และคิดว่าตนจะเอาไงดี "เสื้อผ้าก็ไม่มีจะเปลี่ยน"
ทิวาได้แต่นั่งคิดอยู่ที่รถ จนเวลาผ่านมาถึงเที่ยงคืน นิดจึงลงมาเปิดประตูให้ทิวาเข้าห้องไป เมื่อเข้าไปในห้องทิวาก็จัดการเอากระเป๋าออกมาจัดเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า เสร็จแล้วจึงขอไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จออกมาและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เตรียมจะขนของออกไป
นิดเห็นทิวาจะหิ้วกระเป๋าออกจากห้อง เธอก็วิ่งเข้ามาขวางประตูและดึงกระเป๋าแย่งจากทิวาไป ยื้อแย่งกันอยู่อย่างนั้นจนกระเป๋าขาด ทิวาจึงผลักนิดแรงๆ เธอเซไปหัวชนกำแพง นิดร้องไห้ แล้วเดินมาหยิบมีดขู่ว่า "หากคุณออกไป ฉันจะแทงคุณด้วยมีดเล่มนี้"
ทิวาไม่สนใจในคำพูดของเธอ ขยับจะเดินไปที่ประตู นิดก็ใช้มีดปลายแหลมแทงตรงมาที่ทิวา ทิวาเบี่ยงตัวหลบ พร้อมกับปัดด้วยมือที่ถือกระเป๋า มืออีกข้างคว้าจับข้อมือนิดที่ถือมีดเอาไว้ พร้อมกับบิดเล็กน้อย เพื่อให้นิดปล่อยมีดในมือ
หลังจากมีดหลุดมือ นิดก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเอาใบมีดโกนออกมาขู่ทิวาอีกรอบว่า "หากจะเดินออกไปจริงๆ นิดจะฆ่าตัวตายอีกรอบตรงนี้"
ทิวาได้ตอบกลับไปว่า " อยากตายก็เชิญคับ ตายไปเลย ครั้งนี้ผมจะไม่ห้ามอีก ถือว่าครั้งที่แล้วที่ห้ามผมได้แก้ไขตราบาปที่มีไปแล้ว และหากจะมาขู่ฆ่าตัวเองอีก ครั้งนี้ก็ไร้ประโยชน์ อยากตายตายไปเลย หรือจะให้ผมสงเคราะห์ให้ล่ะ..!" ทิวาว่าให้นิด...
พอทิวาหันหลังจะเดินออกไป หางตาของทิวาแลเห็นนิด กำลังจะกรีดแขนตนเองด้วยใบมีดโกน ทิวาวางกระเป๋า แล้วกระโจนตัวไปจับแขนนิดเอาไว้ พร้อมกลับมือข้างซ้ายของทิวา "ได้เผลอยกขึ้นตบใบหน้าของนิดไป3ครั้ง" แล้วทิวาก็แย่งเอาใบมีดโกนในมือของนิดมาได้ พร้อมกับพูดว่า...
" มาถ้าหากอยากตายนัก ผมจะสงเคราะห์ให้ " ทิวาพูดพร้อมกับแววตาที่ดูทะมึนดุ ยกใบมีดโกนในมือขึ้นมาแล้วพูดว่า..
"มา..'จะช่วยให้เอามั้ย จะได้ตายสมใจ' ไล่ผมไปแล้ว แล้วคุณจะมาอ้อนวอนอะไรอีก...!!! "
ทิวาทั้งขู่แกรมปลอบเพื่อให้นิดได้คืนสติ...
จนรุ่งเช้า 'สรุปคืนนั้นทั้งคืนไม่ต้องนอนกันเลย' ทิวาได้จัดเก็บเอามีดต่างๆ ไปทิ้งขยะ แล้วกลับมาอาบน้ำอีกครั้ง เพื่อที่ได้จะออกไปทำงาน แต่งตัวเสร็จ ทิวาก็เดินออกจากห้องพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วบอกนิดไปว่า " ของที่เหลือฝากเอาไว้ก่อน ตอนเย็นเลิกงานผมจะมาเอาไป"
ทิวาเดินลงมาจากห้อง พร้อมกับเสื้อผ้าในกระเป๋าแล้วขับรถออกไป..
.............
"ชีวิตนั้นมีค่าควรใคร่อย่าคิดสั้นยามสิ้นหวัง..."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone