Kasabayan ko ngayon si Axl, itutor daw niya ako sa school para dahan-dahan na bumalik ang ala-ala ko. He's with someone named Keith and Keith introduces himself to me as the werewolf/wizard who took away my memory dahil request ko daw 'yon sa kanya.
We bump sa lalaking kausap ko kagabi. His name is Victor and he greeted me with a good morning while I replied to him a smile. "Insan!" My attention was stolen with someone, this guy is? "Oishi, your uncle," Axl said. Tumango naman ako at tinganggal ang pagkabalot ng braso niya sa bewang ko pero ayaw niyang bumuwag kaya wala na akong magawa kundi ang pabayaan siya.
"Siya? Sino siya?"
"Walter Jamora. Ang may-ari ng bahay na pinarkingan mo ng kotse" Nakangiting sabi nito atsaka inabot ang kamay niya. Tiningnan ko lang 'yon at binalik ang tingin kay Walter. "Uhmm hehehe" He rubs his nape and shyly takes back his hand.
Nginitian ko siya at sumunod kay Axl. "Should we bring back her memories? I'm worried. Malapit na ang laban niya sa Homan and yet she can't remember anything" Sabi ni Victor kela Axl at Keith.
"Baka nakalimutan mo, she did that on her part because of you" Sagot ni Keith. Pabalik-balik lang yung tingin ko sa kanila at minasahe ang temples ko. Sumasakit kasi at parang nagpapalpitate.
"I know but-"
"Victor, give her time. May apat na oras pa before her memories come back" Sabi ni Axl. Tumabi na rin si Walter sa kanila at nakipag-usap na rin while I'm left with Oishi beside me. "What would happen if her memories came back?" Asked Walter.
"She'll forget everything that happened in 24 hours. May tendency rin na maalala niya yung ginawa mo, Victor at masasaktan na naman siya." Nakita ko ang paghilamos ni Victor sa mukha niya at dinapuan ako ng tingin. Nginitian ko lang siya habang nakikipaglaro ako kay Oishi.
"What should I do?"
"Bakit ka naman kasi ganun makareact" Walter blurted.
"Hindi ko din alam. Nabigla ako okay? Bigla niya kasi yong inopen up kaya nabigla ako! I didn't mean what I said..." Victor said as sadness was now visible in his eyes.
"I will say sorry continuously if her memories come back" He added.
Dumiretso kami sa mataas na hallway and Oishi parted ways na dahil papasok na daw siya sa classroom niya para umattend ng meeting. Naiwan naman ako na kasama silang tatlo "Let's go to my office, let's wait there until she regains her memories," Said Victor at naunang maglakad. Sumunod sa kanya si Keith at Walter while Axl stands beside me.
I tilted my head to him. "Why?" Tumungo si Axl para makita ako at ngumiti. I felt his hands on mine as we started tailing the three. Nabigla ako sa ginawa niya but part of me allows him to holds my hand while we are walking.
"Hindi ko na 'to magagawa once you regain your memories..."
"Bakit?"
"Because..." He looks down at me and smiles softly. "You will remember me as Rick Mal, not Axl Ancient." Naalarma ako sa sinabi niya at napakunot noo. Hindi maari! Hindi ko siya pwedeng kalimutan! Diba first love niya ako?
"No..."
"But it's okay... basta safe ka with me. I'm fine with it. I will look for a right time to reveal myself to you again" Tumango ako kay Axl but when we tilt our head, we stopped dahil nakatingin sa amin si Victor, Walter, at Keith.
"You're Axl?" Lagot.
***
Yung office ni Victor, kanina pa ako nahuhumaling dahil sa ganda nito. Napaka linis at gumagalaw ang painting sa ceiling, Axl is sitting on the couch tapos nakapalibot sa kanya sila Victor, Walter, at Keith. They threw glances at me and I smiled.
"Why?" Tanong ni Victor. "What?" Sagot naman ni Axl.
"Why did you lie!?" My eyes grew wide dahil sa pagtaas ng boses ni Victor at napakapit sa braso ni Axl. "It's okay... don't be scared."
"Victor! You are scaring her"
"I DON'T CARE!"
"Do you want me to give you a punch?" Tanong ni Keith habang nakatingin kay Victor. Victor took a deep breath before he darted his piercing look to us. "Answer." Hinawakan ko ang kamay ni Axl at tumingin sa kanya but he only smiled at me.
"I need to hide my identity for good."
"Bakit?"
"Because I want to know if you guys really cared for me. I want to see how you debunked my so-called 'death' and do something about it pero hindi yon ang nakita ko. You want justice for my death pero wala kayong ginawa..." He swallowed the lump on his throat pagkatapos niya yung sabihin.
"You only cared when you heard from Hazel that she has my journal. Hindi ba?" Nakatingin lang ako kay Axl at napayoko dahil kitang-kita ko ang kalungkutan sa mga mata niya. Only sadness, no disappointment.
"We tried... " Sagot ni Victor at tumingin kay Walter na ngayon ay nakayoko.
"But after Sir Jielo revised the book, hindi na kami makapunta sa palasyo para hanapin ang totoo. When you got to jail, nang mawala si Emerita our world crashed. We don't know what to do"
Napahawak ako sa ulo ko dahil kumikirot ito. Nakikinig lang naman ako sa usapan nila and I can feel a worm trying to dig on my brain. I bit my lips to stopped myself from screaming because of the pain pero huli na dahil napasigaw na ako sa sakit. "Hazel!"
"Bumabalik na."
"AHHH!" Axl held me in his arms pakiramdam ko rin ay nag silapit sila sa akin dahil sa pag sigaw ko. "DO SOMETHING, AXL" I tilted my head because of the pain and curled up against my body.
"I'll do it" My eyes opened on their own because of the pain and I saw Victor was surprised because of what I did. "VICTOR!"
"No. Someone is manipulating her again" Instead of helping me to be better, Victor held my hands while my eyes closed on their own again after he pressed the pressure of my finger in between my thumb and forefinger.
I hummed nang maging kalmado na ako and I open my eyes. Mukha kaagad ni Rick ang bumungad sa akin kaya napahawak ako sa ulo ko at dahan-dahang umupo sa sala ni Victor. How did I know na nasa sala ako ni Victor? Dahil sa ceiling niyang mala Starry Night.
"How are you?" Tanong sa akin ni Keith habang inalalayan akong umupo. "Ano nangyari?"
Nagkatinginan silang apat dahil sa tanong ko pero kaagad ring napalitan ng pagkasaya ang mga ito. Ano bang nangyari at ganyan sila makatingin sa akin? Nakikita ko sa mga mata nila na gusto nilang tumalon at sumayaw.
"Wala... don't you remember anything?" Tanong ni Rick sa akin. "May kailangan ba akong maalala?" I asked confusedly. Dahan-dahang umiling si Rick at napabuntong hininga. "Mauna na ako, I'll be back later." Ngumiti ng tipid si Rick bago tumayo sa tabi ko at naglakad paalis.
Ano nangyari don? Ba't ang lungkot ng mata niya?
"Hazel? Naaalala mo na ako?" Tinaasan ko ng kilay si Walter at umirap. "Ano ba kasi nangyari! Ba't yon nag walk out?" Sabi ko sabay turo kay Rick pero ngumiti lang sila at inambahan ako ng yakap.
Napatingin ako kay Victor pero ngumiti lang siya ng tipid at naglakad rin paalis. Pati si Keith umalis rin kaya kami na lang dalawa ni Walter ang natira dito sa loob. Hinawakan ni Walter ang mukha ko at sinuri ang buong katawan ko. He touches my neck and smiles when he feels a bit there.
He mumbles a spell at nung hawakan ko na ulit ang leeg ko, wala na don yung sugat. "Grabe, 24hours lang nawala ala-ala mo feeling namin na karda leche-leche na" Natatawa na sabi ni Walter at inayos ang magulo kong buhok.
"Ano nangyari?"
"Walaaa~" Ngumiti lang ako nangyakapin na naman ako ni Walter. "Naniniwala ako sayo, Hazel. Kahit ano pa ang sabihin mo o ipagtapat mo. Maniniwala ako sayo" Sabi ni Walter na ikinangiti ko.
Naalala ko kasi yung nangyari sa library, pag kaya sinabi ko yun sa kanya maniniwala siya sakin? "Si Emerita..."
"Alam ko, sinabi na ni Victor sa akin and I believe you" Napangiti ako sa sinagot ni Walter at tumango. "Totoo yun Walter. Nabasa ko yun sa journal ni Axl, actually marami akong nabasa pati yung kay Principal Spencer at Principal King. Yung kay Mr. Arson na prosecutor daw siya at siya yung nagpush sa judge na si Axl ang pumatay sa nanay niya" Tumango-tango si Walter sa mga pinagsasabi ko at ngumiti.
"Naniniwala ka naman di ba?"
"Oo naman no!" Napangiti ulit ako sa sinagot ni Walter at sinabi sa kanya ang mga naalala ko sa Journal. Napapaisip naman siya at nagbibigay ng conclusion niya at tinanong ako at syempre sumasagot ako sa kanya since nabasa ko nga yung journal at may insight ako.
Tinatanong ako ni Walter kung masakit pa ba ang ulo ko pero ngumiti lang ako sa kanya at umiling. "Mabuti naman" Nakangiting sagot niya atsaka humiga sa lap ko. Saktong sakto rin kasi nagdatingan sila Victor, Rick, kasama si Keith at Oishi.
"We should practice" Unlike earlier, Nakangiti na si Rick pati si Victor. Keith is still on his poker face.
"Insan? Naalala mo na ako? Ako ito si Oishi" I beamed a smile and nodded my head. "Insaan" He whines as he rushes in my direction, hugging me as tight as he can.
"Pinag Alala mo ako! Akala ko nakakalimutan mo na talaga ako" Aigoo. My hands caressed his hair gently and hummed softly. "Paano naman kita makakalimutan eh apaka cute mo"
"Hoy! Hindi ah! Tinulak--" Hindi natapos ni Oishi ang sasabihin niya kasi siniko siya ni Walter. "Hehehehe okay, Kuya Walter! Kamusta ka na insaan? Manonood ako sa practice niyo ah" Practice? Para saan?
"For the confrontation." Napalingon ako kay Victor at ngumiti sa kanya ng tipid bago tumango.
"Go."
Victor darted an intense glare at Rick first before he headed in my direction and placed his palm on the top of my head. My eyes blinked when he pushed away Walter from my lap kaya nakabusangot si Walter ngayon.
He cleared his throat and made me look at him. "I'm sorry." Ang daming drama, sorry lang pala sasabihin ._.
"For?"
"For what I have said." My lips parted as I composed a reply inside my head but he spoke again. "I didn't mean it. Nadala lang ako ng emosyon ko and I know, I deserve the asshole award because of what I did." My lips curved into a smile while I'm listening to his apology.
Huminga ng malalim si Victor at may kinuha sa bulsa niya. It's a map pero hindi yon map ng Rogue. Hindi ko alam kung saang lugar to eh. "Show her the tragedy." Tumabi sa akin si Oishi at nasa likuran ko sila Rick, Walter, at Keith.
Gumalaw ang map and I squinted my eyes to watch the footage. Napatakip ako sa baba ko because of the footage that I just witnessed. It's gruesome footage between hunters and mortals.
"Stop." Sabi ni Victor at tinuro ang isang babae na nakatayo sa gilid ng mga kahoy. Pinipilit kong hindi masuka dahil sa nakita ko tuwing izo-zoom yung footage and my eyes grew wide.
T-teka! "Si Emerita ba yan!? Yung librarian ng Blanche?!"
Dinapuan ko silang lahat ng tingin pero nag-iwas lang sila at bumuntong hininga. "Ano? Walang sasagot sa akin?" Binalik ko ang tingin ko sa picture ni Emerita na nasa footage, she crosses her arms while watching the battle with a smile on her lips.
You gotta be kidding me!
"She's...." Tumingin ako kay Victor at itinaas ang kilay ko. "She's Emerita, the adopted daughter of Hideux. Our ex-friend. I didn't believe you until I rewatched the footage" Bumagsak ang dalawang balikat ko dahil sa sinabi ni Victor.
"Pero...mabait siya sa Blanche!"
"Principal Spencer removed her memories for good." Sagot ni Rick kaya nasa kanya ang attention ko ngayon. "She's a good girl but Hideux takes over her kindness that's why." So that answers kung bakit natahimik sila nung pinakakilala ko si Emerita sa kanila nung nasa Blanche kami.
Kinuha ni Rick kamay ko at may binulong. I am surprised when the journal appears on my palm. "Open it to page 31. The last page" Tumingin muna ako kela Victor at Keith pero ngumiti lang sila sa akin at tumango.
I swallowed the lump in my throat and opened the journal to the last page. Page 30 Huminga ako ng malalim bago ko binuksan ang page 31 and letters start to float in the air and it slowly drops on the books and one sentence lang ang lumabas and it is...
"Rick Mal is Axl Ancient?" I tilt my head para tingnan si, Rick. He smiled and pointed the journal kaya tumingin ulit ako don and a photo of Axl's younger days appears hanggang sa mukha niya ngayon.
He does resemble the younger days of Rick Mal--- My lips parted when a photo from SS appears and it's indeed Rick!
Rick Mal...
Rick Mal...
Mari...
"Ikaw si Axl?" Kinuha ni Rick ang journal at ngumiti bago tumango. "I would like to confess-" He was about to answer when the doors blams open at kasabay nun ang pagpasok ni Principal King kasama si Headmistress Pearl.
"Hazel? Let's talk for a while? Come to my office." Hinawakan ni Oishi ang kamay ko pero ngumiti ako sa kanya at binawi ang kamay ko para tumayo sa couch at sumunod sa kanilang dalawa. Hindi naman nag vibrate si Rolex and my pearl didn't turned white kaya wala naman sigurong masamang mangyayari sa akin.
Naunang maglakad si Principal King habang kaming dalawa ni Headmistress Pearl ay nakasunod sa kanya. Tiningnan ako ni Headmistress Pearl at ngumiti ng malungkot bago at tumingin sa harapan. What was that?
When we arrived at the office, Principal King took the chair placing his hands on the table. Sinarado ko yung pinto nang makapasok kaming dalawa ni Head Mistress pearl. "Take a seat." Umupo kami ni Headmistress Pearl sa upuan at tumingin kay Principal King.
There's part of me not trusting this man in front of me but I should. Principal siya diba? "So.. I'm here to announce na hindi na matutuloy ang digmaan between Dark Spirits." Nakahinga ng maluwag si Headmistress Pearl sa sinabi ni Principal King while me, I remain quiet.
"Bakit po?"
"They are gone" Sinira ni Principal King ang mga bintana at may footage na nagplay sa may board. Itinuon ko don ang atensyon ko ang I gasped kasi parang walang nangyaring digmaan sa Homan. Napakalinis ng tanawin at walang gulo.
How come? Eh, nung last kung napanood ang footage about Homan, ang gulo. Hindi mo maiitsura ang lugar tapos ganyan kabilis bumalik sa dati? Impossible.
I was about to spoke my insight pero naunahan ako ni Headmistress. "That's good to know. Pwede na ba akong bumalik sa Blanche?" What!? She believes that footage that fast!?
Hindi nga kapani-paniwala yon?
"Sure. Anong oras ang alis mo?"
"Wait. Ganon kabilis bumalik ang lahat sa dati? Sino ang nag patigil sa mga Spirits?" Napatingin sa akin si Principal King and my eyes squinted when he took another map and footage played. Walang kumalaban sa mga spirits, as the footage shows, kusa silang umalis that's why nakabangon ang Homan.
Then if that's the case, should I feel at ease?
"I'll give you two, vacation." Nakangiting sabi ni Principal King at may kinuha sa drawer tapos may binigay sa amin ni Headmistress. It's a train ticket.
"Pwede kayong lumabas ng Parallel World para magbakasyon sa mortal world." Nakangiting sabi nito. Nagdadalawang isip pa ako kung tatanggapin ko ba yung ticket or pumarito nalang muna pero namimiss ko na din si Aunt Jane kaya kinuha ko nalang yung ticket.
Nagpaalam na kami ni Headmistress at lumabas ng office. When I got off, nakasalubong ko si Principal Spencer na malungkot ang mukha. "Principal Spencer!" I called him pero parang hindi niya ako narinig kasi dumiretso niya sa office.
I just scratch my head at tinakbo ang office ni Victor. When I arrive there, sakto rin na nag-uusap sila, tumabi ako kay Oishi na natutulog sa couch at binasa ang nakasulat sa ticket. 1 week vacation? Napakatagal naman nito....
Nagsilapit na rin sila sa akin para basahin ang ticket at inaasar pa ako. Sana all daw kasi. Mabuti pa sila masaya habang ako, hindi. I feel bothered, Something's wrong.
First biglang nag-alisan ang mga Manyeo's, Second hindi ako pinapansin ni Principal Spencer, Third the sad smile that Headmistress gave to me.
Something's not right.
Like it ? Add to library!
I went home alone. Without Oishi and the boy's appearance. Aside from wanting to go home because I miss Aunt Jane, I want to go home to confront Emerita about her presence in the battle between hunters and wizards. Baka kasi may naalala siya na kahit maliit na bagay man lang.
Just like Homan, maaliwalas na rin ang sikat ng araw sa Blanche hindi katulad nung huling punta ko. Mainit ang sikat ng araw at malamig ang simoy ng hangin. "Dito nalang ako, Aunt Jane. Balikan mo na lang ako mamaya." Nakangiting sabi ko sa kanya at itinago ang aking wand.
I'm using my old wand now that I have a vacation here in Blanche. Ayokong ipagmayabang sa mga estudyante dito na sa Rogue College na ako nag-aaral. As much as I want to, I want to stay humble and lowkey. "Mag-ingat ka." Tumango ako kay Aunt Jane at bumaba ng kotse.
Pumasok na ako sa loob ng Campus at binati ang guard. May pasok sila and some are taking their sit up exam while others have an oral exam. Mabuti pa sila. Yung exam kasi sa Rogue College ay na-cancel dahil sa pag-atake ng mga Manyeo.
Binati ako ng mga naging professor ko dati at binati ko din sila ng ngiti. Dumirestso ako sa east wing kung saan inilipat si Emerita at kumatok muna sa pinto bago ko ito binuksan. "Pasok lang~ anong libro hinahanap?" Tanong ni Emerita with her charming yet soft voice.
I can't even believe that someone who is soft like her can do something horrible in her past. It's so weird. Pero sabi naman ni Victor ay mabait daw na babae si Emerita, kaya inabuso ng tatay niya which is Hideux.
"Hi." I greeted. Nabigla siya nang makita niya ako pero kaagad ring bumawi ng ngiti at tumayo sa table niya para lapitan ako. "Hazel! Bakit ka nandito? May kailangan ka?" Nakangiting tanong nito. I shrug my head.
"Napadaan lang" I answered softly.
"Umupo ka muna~ ikukuha kita ng pagkain!" I watch her busy wands pointing at stuff to prepare for me. Pinabayaan ko na lang siya while my eyes were locked with her actions. I can't deny that Emerita is a skillful wizard. She knows a lot of spells and performs them well.
After she prepared food and juice for me, I beam and start digging in. Wala masyadong mga estudyante ngayon dahil exam nga nila that's why most of the libraries are close and this is also their time to clean the library to keep it neat.
Kumain na rin si Emerita and every time I tilted my head, the thoughts filled up my mind again. "Do you remember your past?" I asked out of the blue, which surprised her. "Hindi eh. Wala akong maalaala kahit isa" She answers pouting.
"So you don't remember that you asked a battalion of hunters to kill one wizard?"
"I...I did that?"
"Yes."
"Sa Parallel World ba?" I nodded my head in her question.
"Wala akong maalala, Hazel eh. Ewan ko ba, tinanong din ako niyan nung mga kasama mo pero wala akong masagot." Nakatitig lang ako sa mga mata niya, trying to read them and I think she's right that she doesn't remember anything because I saw curiosity in her eyes.
"Alam mo Hazel, sabi rin ni Principal Spencer na marami akong ginawang hindi maganda dati. Nakakapangilabot nga eh. Wala naman akong maalala na ginawa ko yung mga yon" She added biting her fried hotdog.
"Kaya nga nag sorry nalang ako dun sa mga kasama mo kung ano man ang nagawa ko dati. Lalo na yung lalaking mataas?" Lalaking mataas? Walter is a bit short, only Keith, and Victor ang mataas-taas.
"Which one?"
"Yung pogi ba" so its Victor. "Feeling ko kasi kilala niya ako pero hindi ko siya kilala kaya nag sorry nalang ako." I see... "Wala siyang tinanong sayo?"
"Meron!" Nilunok muna ni Emerita yung kinakain niya bago tumingin sa akin. "Tinanong niya ako kung kilala ko ba daw siya at niyakap pa nga niya ako dahil namiss daw niya ako." Sabi ni Emerita at tinuloy ang pagkain niya. I nodded my head.
Emerita indeed plays a huge part in Victor, and Walter's hearts. Lucky.
Pagkatapos kong kumain, nakipag chikahan muna ako kay Emerita bago umalis kasi lumabas ng Blanche kasi nagtext si Aunt na nasa labas na daw siya nag-aantay. Nakasalubong ko si Headmistress at katulad kahapon, matamlay ang mukha niya.
I was about to head out na sa Blanche gate but someone grabs my wrist. "Headmistress-- Rogue College is in danger. Rick Mal is in danger." Napawaang labi ko sa sinabi ni Headmistress. Tumingin muna siya sa paligid at may kinuha sa bulsa niya.
Kinuha niya ang kamay ko at ayoko sana yung buksan pero pinipilit niyang ibukas ang kamay ko at may nilagay don. "They need you." Napawaang ang baba ko dahil sa sinabi ni Headmistress.
"Pero---" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko kasi tumakbo na paalis si Headmistress. "Nasa bakasyon ako..." I mumbled those words before puckering my lips.
Lumabas na ako ng gate at binuksan ang palad ko. I'm surprised to see a red butterfly but it slowly turns into black. Death.
"Hazel?" Tumingin ako kay Aunt Jane na nasa harapan ko at binulsa ang patay na paru-paru. Huminga ako ng malalim bago ngumiti ng tipid at pumasok sa loob ng kotse niya. "Uwi na tayo?" I nodded my head at tumingin sa bintana ng kotse.
"Rogue College is in danger. Rick Mal is in danger." Kahit ano ang gawin ko yan parati ang naiisip ko. It's 1am in the midnight and I can't sleep. I've been thinking of that sentence every word. I feel bothered.
Rick is in danger. Axl is in danger. Rogue College is in danger
Why?
Diba umalis na ang mga Manyeo? Then why is Rick in danger?
Because he is Axl. Napahawak ako sa ulo ko dahil sa kirot at napaungol sa sakit. My eyes closed tightly while I'm recalling a memory that's already buried deep in my mind. "Everyone thought that Hideux is dead after Tita Rowena killed him but they are all wrong because someone wakes the dead, Uncle King."
"Uncle King!" Principal King. Could it be?
Tumayo ako galing sa kama at inimpake ang mga gamit ko. I need to go back to Parallel World. Axl is in danger! Kinuha ko ang susi ni Aunt Jane and left a note in her room before I left the house. It's 1 am but the sky looks red.
I knew it! Kaya iba ang kutob ko the other day! Damn!
Sumakay ako sa kotse ni Aunt Jane habang pinapractice ang spell para sa portal. Inapakan ko ang accelerator ng kotse ni Aunt Jane para bilisan ang takbo nito at nang makarating ako sa gate kung nasan yung portal, sinuot ko ang sweater ko at inihanda ang ticket.
I casted the spell and luckily the portal opened. Pumasok ulit ako sa kotse at pumasok na sa portal. I casted a spell again for the portal to be closed before I stepped out and rushed to the train station. "ISA NALANG"
"HERE!" I screamed at the top of my lungs showing the guy my ticket. Dumiretso ako sa pinakaunang upuan at tumingin sa labas ng bintana. My jaw clenched dahil sa kalangitan.
It's gray... What does gray mean?
Grief? Sadness?
Kanina pa ako tingin ng tingin kay Rolex para tingnan ang oras at kinagat ang ibabang parte ng labi ko. Jusko. "Sinong bababa sa Rogue?" Itinaas ko kaagad ang kamay ko at dali-daling lumabas ng tren.
Tumingin ako sa kabuuan ng Rogue at tinakbo galing estayon ang Rogue College. Every step I make is a heavy feeling I take in return. "AHHHHH!" Napa-angat ang tingin ko at dali-daling ibinaba ang tingin ko.
Manyeo.
Tinakpan ko ang mukha ko habang naglalakad papasok sa Rogue. "Hazel! Why did you come back?" Someone uncover my eyes kaya napatingin ako kung sino iyon. It's Rick. My lips parted composing a response pero hinila niya lang ako patago sa isang masikip na lugar.
"What's happening?"
Ngumiti si Rick sa akin at hinawakan ang mga kamay ko ng mahigpit. "Practice" What the fuck? Practice? For what? "Principal King, Mr. Arson, Ms. Rhea, and Warren are practicing...." He takes a pause kaya napatitig ako sa kanya.
"How to kill me." What...
***
I stayed in Victor and Walters room, we practiced the spells that could counter back against the Principal Kings group. Kung kinakabahan ako about the sacrifice i'll made for Parallel World as for the battle against Manyeo, mas kinakabahan ako ngayon.
Rick told me everything that I was supposed to know and damn it! How can I not know that Warren is Hideux!? Hideux is a shapeshifter and he chooses to become Warren.
Rick said, The real Warren died after his confrontation with Oishi. Oishi won the battle right and Warren didn't make it. That's what I missed. We stay up all night, without taking a rest, memorizing and familiarizing spells that we can use against the Hideux group.
I still can't believe this. I thought Warren is a friend then why it turns out that he is the person that I hated the most? Winston Hideux, who killed my parents.
"Insan! Gising na" Napahummed ako dahil sa mahinang pag yugyug ng katawan ko. I opened my eyes slowly and hugged my uncle who was shrugging my shoulders multiple times. "I wanna sleep more." I mumbled pero kumalas lang si Oishi sa yakap ko.
"Bangon na kasiii"
"Why?" I asked in my morning voice.
"Nandito sila papa!"
"Nandito papa ko! Lolo mo" Naimulat ko ang dalawang mata ko dahil sa sinabi ni Oishi at umupo sa kama ni Victor. "Ano?"
"They are here to help hehehe" Hinila ni Oishi ang kamay ko kaya wala na akong nagawa kundi ang tumayo at sumunod sa kanya palabas ng dorm ng boys. Hindi kami sa main hallways dumaan kundi don sa pinakalikod kung saan hindi kami makikita nila Principal King.
We headed to the skeleton stairs and we reached at the 4th floor kung saan wala masyadong mga estudyante. Binuksan ni Oishi ang pinto sa isang kwarto at ngumiti.
"Papaaa" Pumasok na din ako sa loob ng isang kwarto at sinarado ang pinto. "Hazel? Ikaw na ba yan?" An old man asked. Napaangat ako ng tingin at ngumiti kay Lolo. Isang beses ko lang nakita si Lolo and in order to remember his face, I need to search for his birthday mark na nasa mukha niya.
"Lolo..."
"Apo ko! Jusko" My arms wrapped around his waist nang yakapin niya ako ng mahigpit. Humagulgol siya habang yakap yakap ako and I just close my eyes feeling his tight hug around me.
Yung mga nakatalikod ay napatingin sa direksyon ko at ngumiti. "Dalaga na si Hazel" Sabi ni Uncle Benj at yumakap rin kahit nakayakap pa sa akin si Lolo.
"Namiss ka namin aming munting prinsesa" Napangiti nalang ako kasi nag silapit na sila sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Even Oishi, ewan ko ba diyan sa batang yan. Trip niya mag suffocate sa yakap ng mga to!
"Kamusta ka na? Okay ka lang ba dito?" Tanong ni Lolo sa akin at tinulak ang mga kapatid ni Oishi palayo. Nakakamot na lang sila sa ulo at bumalik sa ginagawa nila sa pagpapatulis ng mga kagamitan kung magkagulo man.
I nodded my head in Lolo's question. "Mabuti naman kung ganon."
"Lo, may naalala po pala ako. What does A mharu mean?" Napatawa si Lolo dahil sa tinanong ko at umiling-iling. "Ibig sabihin niyan ay pumatay." My eyes grew wide dahil sa sinagot ni Lolo at kinuha ang wand ko and again, from metal turns into stick.
Ginulo ni Lolo ang buhok ko habang tumatawa. "Pumatay ng masamang tao. Yang kutang iyan ay para lang dapat sa amin pero itong Uncle Benj mo, ang hilig mag vandalism kaya may ganyan rin kayo sa wand niyo" Dinako ko ang tingin ko kay Uncle Benj na nakikipag asaran kay Oishi.
Bakla si Uncle Benj kaya naman sa lahat ng naging anak ni Lolo, siya lang yung walang anak. Nanatili siyang single dati. Hindi ko na alam ngayon. Matagal na panahon na din kasi 'yon. Pinakain ni Oishi sila Lolo bago ako lumabas kasi sigurado ako na hinahanap na ako nila Rick at Victor ngayon.
Bumaba ako sa skeleton na hagdanan at iniliko ang sarili ko sa hallway kasi dumaan biglaan si King of Spades. Ipinikit ko ang mga mata ko habang nagtatago sa gilid at pinigilan ang paghinga ko. Dumaan lang si King of Spades kaya lumabas na ako sa pinagtataguan ko at tinakbo ang kwarto nila Walter.
Isinara ko ang pinto ng dahan-dahan at sinandal ang likod ko sa pinto at huminga ng malalim. Umupo ako sa kama at inayos ang gulo kong buhok bago tumingala sa kisame. I stayed in that position for 30 minutes long kasi nagsipasok na si Walter, at Keith with food in their hands.
Nilantakan ko yung mga dinala nilang pagkain at ngumiti. "Hindi ba kayo tinanong kung bakit kayo nag take out?" Tanong ko kay Keith habang kumakain. He shooks his head. "This is a boys dorm though" Make sense.
"Axl..."
"Bakit? Ano nangyari kay Rick?" Tumawa si Keith kaya tiningnan ko siya ng masama. "Axl takes his breakfast too. Patapusin mo muna kasi ako" Inirapan ko si Keith at kinain ang chicken leg na nasa baonan.
Ngumiti sa akin si Keith at nag buntong hininga. "Ayos ka lang?"
"Yes. I'm just disappointed with my dad." Hinawakan ko ang kamay ni Keith at ngumiti. Ngumiti din siya ng pilit bago hinawakan ang kamay ko at bumitaw din kaagad. I dug in my food again and continued eating until I got full.
Pagkatapos kong kumain, inayos ko na yung mesa at inaayos ng paglalagay ng mga tupperware. We heard a loud noise coming from outside kaya napatakbo kami palabas, my chest is palpitating so damn hard. I'm scared as f-
Hinawakan ni Walter ang braso ko at itinago ako sa likod niya. "Give her to me!" Napadaing ako sa sakit ng kunin ni Mr. Arson ang braso ko. Pati si Kieth ay napaungol dahil sa ginawa ng tatay niya sa akin.
"Let her go!" Ngumisi si Mr. Arson at tinangay ako palayo sa kanila. Ang bilis ng tibok ng puso ko, hindi lang ako kundi lahat kami. Pinipilit kong kumalas sa pagkakahawak ni Mr. Arson sa braso ko pero mas dinidiin niya ang pagkakahawak sa braso ko.
I can even feel his long nails digging deep into my skin. "If I were you, I would stop moving," He said sniffing my smell. I bit my lower lip and tilted my head up to the sky. Manyeo at mas lalo pang umitim ang silhouette nila ngayon.
Tinapon ako ni Mr. Arson sa isang hawla na parang para sa mga ibon. "LET ME GO!" I scream trying to stop him from locking the cage. His black eyes turned into Red kaya napa-atras ako ng mabilisan.
He groaned before he ran away, leaving me with no hopes. Maliit ang hawla, kahit ipilit ko ang katawan ko para lumabas, hindi parin magkasya.
Napahawak ako sa bulsa ko at kinuha ang patay na paru-paru don, my eyes squinted when the butterfly starts moving, and from dead, it came back alive and bright.
Lumipad ang paru-paru, the glow on its wings is so beautiful. Bago pa ito marating ang langit kung nasaan ang mga Manyeo, bigla itong nawala na parang bula kaya napatayo ako sa lupa at hinawakan ang railings ng hawla para hanapin ang paru-paru ko.
No...
"LET ME GO! PLEASE!" I screamed on the top of my lungs. Nag-uunahan nang pumatak ang mga luha ko at napayoko nalang. I came back here to help, Axl pero mukhang ako pa ata ang mapapasabak sa gulo ngayon.
I saw a shadow walking towards my cage kaya nabuhayan ako hoping that someone can help me but I'm wrong. Ngumiti sa akin si Ms. Rhea at may minumble na spell sa wand niya atsaka ito itinutok sa direksyon ko.
My mouth pressed on its own because of the pain. She cast a spell not for me but for the cage. "Napaka Ingay mo." Tiningnan ko ng masama si Ms. Rhea pero ngumiti lang siya sa akin.
Napatingin ako sa palad ko and it's getting numb after getting electrified with the cage. "Don't worry. May makakasama ka diyan" Sabi ni Ms. Rhea at ngumiti na naman bago umalis pero ano daw? May makakasama ako?
"Sino?" I asked in my calm tone.
"Your friends" No...
Your gift is the motivation for my creation. Give me more motivation!
Commentaire de paragraphe
La fonction de commentaire de paragraphe est maintenant disponible sur le Web ! Déplacez la souris sur n’importe quel paragraphe et cliquez sur l’icône pour ajouter votre commentaire.
De plus, vous pouvez toujours l’activer/désactiver dans les paramètres.
OK