Chapitre 3: Chapter 2
Chapter 2
She's awake
Mahimbing na natutulog na ngayon ang dalaga. Sobrang pagka-gulat ang naramdaman ni aling Camnia kanina.
Ngayon lang siyang nakakita ng babaeng umiyak nang malakas at talagang kinabahan siya roon.
Noong nakarating si mang Prodencio sa bahay ay nagulat din ito sa nadatnan nito kanina. Una nag-panic din ito at lalong-lalo na nang makita na hinimatay ito sa bisig ni Aleng Camnia.
Buti naman ay dumating si aling Coha ang kanilang kapitbahay at ang madalas na sumusuri sa kalagayan ng dalaga.
May dala-dala itong halamang gamot upang ipainum sa dalaga.
"Maayos naman ang kanyang pakiramdam, ang kanyang ulo lang ang kumirot. Marahil nauntog ito sa matigas na bagay na naging sanhi nito sa pagkirot ng ulo niya. Malaki ang natamo niyang sugat sa ulo at sa kanyang batok. Prodencio maghanda kayo. Baka ang dalaga na ito ay walang maalala," mahabang saad ni aling Coha kay mang Prodencio.
Parehas naman silang napatango at nakahinga nang maluwag, nang malaman na maayos na ang kalagayan ng dalaga. Pero ang kinababahala nila ang sinabi ni aling Coha na baka nga hindi makaka-alala ang dalaga.
"Pagka-gising niya Camnia
painumin mo siya ng halamang gamot na ito. Makakatulong ito sa kanya." Kinuha ni aling Camnia ang halamang gamot na binigay ni aling Coha at nilagay niya ito sa maliit na lamesa. At muling pinagmasdan ang natutulog na dalaga.
***
Hindi iniwan ni Rie ang magandang dalaga sa loob ng kanyang maliit na silid. Baka kasi magigising na naman ito at magsisigaw na naman dahil sa sakit.
Napabuntong-hininga siya at pinagmasdan na lang ito.
Malapit ng mag-gabi at sa hindi inaasahan ay muling nagmulat ang mga mata ng dalaga.
Napatayo si Rie at mabilis na lumabas sa kanyang silid upang tawagin ang kanyang mga magulang.
Unang pumasok si mang Prodencio at may pag-aalala ang naka-guhit sa mukha nito. Ngayon, mas nasilayan niya ang maamong mukha ng dalaga.
Kung hindi siya nagkakamali ay baka magkasing edad lang ito ng kanyang batang amo, o baka mas bata pa ang dalaga.
"K-kamusta ang pakiramdam mo hija? H-hindi na ba masakit ang ulo mo?" the old man asked her.
She was shocked again, she glanced at him and ain't familiar too. What happened...again? Bakit parang wala talaga siyang maalala?
Gumalaw ang kanyang mga labi at at magsasalita na sana siya, pero bakit palagay niya ay nahihirapan siyang magsalita?
Sinubukan niya ulit magsalita pero
wala ring nangyari. Hindi siya makapagsalita. Bumilis ang pagtibok ng kanyang puso. Parang kakapusin siya nang hininga.
"Huwag ka munang magsasalita hija. Mukhang nahihirapan ka pa," saad ng matanda at halata sa boses nito ang pag-aalala.
'Who is he?' she asked herself again.
Medyo may katandaan na ito. May lumang kasuotan, puting damit at itim na maong short, ngunit malinis naman iyon. Medyo may kapayatan ang matanda at marami ng puti sa buhok nito.
Napatingin naman siya sa bagong dating na matandang babae. Ito ang humilot sa ulo niya nang biglang sumakit ang ulo niya kanina bago siya nawalan nang malay.
'Maybe she's a wife of this ...old man?'
"Inumin mo 'to hija," sambit ng matandang babae at kumunot ang kanyang noo.
The old lady stepped towards her and she gave her a glass of water. Dahil nakaramdam siya ng matinding pagkauhaw ay dali-dali niya itong inabot at ininum.
Sa sobrang kauhawan niya ay naubos niya ito at huli na ng malasahan niyang sobrang mapait pala ito.
Pakiramdam niya ay masusuka siya sa nalasahan...na ano.
***
Two days had past and she still confused if it's what exactly happened to her.
She can't remember anything, she can't remember her past. Herself, her name and her family.
Isang malaking 'who am I?' ang madalas niyang tinatanong sa kanyang sarili.
Hindi niya talaga matandaan, pinipilit niyang alalahanin lahat ng mga pangyayari. Pero kumikirot lang ang ulo niya.
Sa mga nagdaang araw ay mas nakakaramdam siya nang pagod at sakit, and right now. She decided not to force herself to remember everything. Dahil baka mas lumala lang ang kanyang kalagayan. Maybe, maghihintay na lamang siya na bumalik ang kanyang alaala.
Sana...sana huwag lang matagalan.
"Ateng ganda, kumain ka na muna."
She turned to a very cute little girl. Though she's not a little girl anymore, but a young lady.
She has a pointed little nose and a thinny rosey lips. Short hair and she looks pale because of... Oh, she's a white girl.
A White girl?
Biglang may pumasok sa isip niya, there's a black people she saw on her mind.
She shook her head twice, sumasakit na naman ang kanyang ulo. Basta may naiisip siya.
Napaigtad siya nang hawakan nito ang kanyang kamay.
"Kumain ka na po. Baka lumamig 'yan," she said with her genuine smile.
'Cute' sambit niya at kumain na lang siya, saka nakakaramdam din siya ng gutom.
***
Madalas na pinagmamasdan nina mang Prodencio ang dalaga. Na tahimik lang itong nakaupo sa tabi ng bintana ng silid ni Rie.
Hindi ito nagsasalita at tahimik lang nakatanaw sa malawak na karagatan.
Ang munting bahay nila ay gawa ito sa kawayan at naluma na nang panahon, dahil matagal nang nakakalipas simula nang ayusin ang kanilang bahay.
Maliit lang ito dahil tatlo lang naman sila sa iisang bubong. May sariling bahay na kasi ang kanyang anak na si Carlea at ang asawa nito na si Franco. May isang apo na siya at ngayon nga ay buntis ang kanyang panganay na anak.
Hinihintay naman nila ang mga taong maaaring maghahanap sa dalaga, kung sakali man. Pero tahimik na susuriin na muna nila ang mga taong 'yon.
Upang mapag-alaman na kung ito nga ba ang kamag-anak ng dalaga at hihingi sila ng ebidensya, na nagpapatunay na kamag-anak nila ito. At para naman hindi mapunta ang dalaga sa masamang tao. Hindi kasi madaling magtiwala sa taong hindi mo pa lubos na kilala. Sa panahon ngayon ay marami nang masasama at mapanglinlang na tao. Kaya mas mabuti na ang mag-ingat.
***
Jorden Greycent was silently walking inside their mansion. His both hands placed on his pockets and there's no have emotion written on his face.
"Hi Jorden!" his mother called his name surprisingly. He saw her mother sitting on the sofa, alone.
"Hi mom, what's up?" He slowly walked towards her Mother to kiss her cheek.
Umupo siya sa tabi ng mommy niya at nginitian niya ito.
"How's your work honey?" tanong ng kanyang ina at napangiwi siya.
Kahit nasa loob pa sila ng mansyon nila ay wala talagang araw na hindi nababanggit ang tungkol sa trabaho.
He's Jorden Greycent Aligrossa. 29 years old. At the age of 21, he started to handle his family's businesses. It was his passion after all.
Aligrossa's Hotels, ang hotel na pinakasikat at pinakamaganda rito sa Pilipinas. May branch sila sa ibang bansa, sa Madrid, Japan, Italy, Switzerland and London.
Well, he's a Bachelor Billionaire Businessman at kilalang pinakamayaman din ang kanilang pamilya. Retired presidente ang daddy niya sa Hotel nila.
His mother is a surgeon doctor, she owned the hospital. Dalawa lang sila ang magkakapatid, his twin sister. Hindi sila magkamukha nito. Jornyn Gretchel Aligrossa a surgeon doctor too.
Kilala ang kanyang ama bilang isang founder sa Orphanage at marami na rin ang natutulungan ng kanyang ama, isa na rito ang mga mahihirap. Hmm, masyadong mabait ang daddy niya at hindi niya ito kayang sabayan.
He's too snob at walang pakialam sa ibang tao. He's selfish at masyadong malamig ang puso niya.
Rossa Island, one of their legacy. Uh-huh, pinamana ito sa kanya ng late grandmother niya.
May kwento ito sa kanya noong bata pa siya at noong nabubuhay pa ito. Pero hindi siya naniniwala sa isang alamat lang. Kaya imbis na sa kakambal niya na ipamana ito ay na punta pa sa kanya.
Ngunit hindi na siya madalas pumupunta roon. Marami kasing alaala ang kanyang lola na naiwan sa islang iyon.
"Jorden apo ko, tandaan mo. Ang islang ito ay dito mo mahahanap ang kaligayahan mo."
His grandmother said, at talagang sariwa pa sa isip niya ang lahat ng mga sinabi nito sa kanya noon.
Nah...his happiness? Narito lang naman sa Manila at masaya siya sa pagiging playboy niya. Pero mga piling babae lang ang nilalapitan niya.
He don't do date, but make out and pleasuring of each other is the best. Just a fling, and he don't believe in love.
"Pupunta roon sa Rossa Island ang kakambal mo, honey. Kasama ang kaniyang mga kaibigan," his mother said and he just shrugged his shoulder. He acts that, he's not interested. Well, that was true.
"Don't you want to join with them?"
"I don't mom. I am too busy for that," walang buhay na sambit niya at sumandal siya sa likuran ng sofa.
"What about a vacation honey?" Pagpipilit ng kanyang ina.
"I don't do vacation mom," nakapikit na sambit niya.
"Oh...bad honey."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone