Chapitre 27: Chapter 27
Tila natigilan ako nang maramdaman ang labi nya sa akin. Hindi ako nakagalaw maski ang paghinga ko ay mas bumilis bago ko nagawa syang itulak papalayo sa akin. Kunot na kunot ang noo ko nang tignan ko sya, nalilito ako bigla sa naging reaksyon nya, kasabay niyon ang tibok ng puso ko nang mag iwas ako ng tingin.
Kumuyom ang mga kamay ko nang matanaw ko ang araw na tuluyang lumubog. Hindi ko alam ang gagawin nang bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko syang sigawan at itanong kung bakit naging ganoon sya bigla, pero mukhang alam ko na ang sagot sa tanong ko. Mas lolokohin ko lang ang sarili ko kapag nagka taon.
"Krishiana-" Sinubukan nya akong abutin ng samaan ko sya ng tingin.
"Leave me alone." Halos pabulong na sambit ko at kinuha ang mga gamit ko bago ko sya talikuran.
Narinig ko ang tawag nya sa pangalan ko, hindi ko na sya nilingon pa. Pinakiramdam ko ang sarili ko at nararamdaman ko ang galit mula sa puso ko nang gawin nya iyon sa akin.
"I'm sorry Krishiana, I just want to erase him to your mind." Nabigla ako ng mahabol nya ako dahilan para malingunan ko sya.
"Are you fucking out of your mind?!" Hindi ko naiwasang sigawan sya. "Stop being a hero and mind your own business!"
Nagulat sya sa reaksyon ko, nabawi lang iyon nang mag seryoso sya ulit. "Why not? Kung hindi ko gagawin, araw araw ka lang ma di distract dahil sa kanya, hindi ba?" Nagsimula syang lumapit at umurong naman ako pa atras. "Look, I don't want to do this but you gave me a clue to do it. To make him forget, forget that useless person-"
I even heard a loud slap. Hindi ko magawang pigilan ang sarili ko nang masampal ko sya. Pinipigilan kong maging emosyonal pag dating sa usapan nang taong mahal ko.
"Don't you ever dare to involve him like this." I threaten. "Dahil kung ano pa man ang gawin mo, hinding hindi ko sya kayang palitan nang isang tulad mo." Namamaos kong sambit bago ko sya nilayasan.
Ang kanina pang pinipigilan kong emosyon ay biglaang lumabas. Tahimik akong umiyak at naglakad palayo sa kanya nang may mabangga akong isang lalaki. Napa upo ako sa simento at doon ipinag patuloy ang sakit ng nararamdaman ko.
"I'm sorry, let me help you up." Hindi ko pinansin ang sinabi nya at hindi ko din nagawang kumilos nang tulala akong umiyak sa kung saan.
Halos wala na akong pakielam kung sino man ang maka bangga ko. Nararamdaman ko ang pagiging walang kwentang tao kapag nasasaktan. Hindi ko na malaman kung saang lugar paba ako nararapat.
"Leave me alone." Mahinang sambit ko sa lalaking nasa gilid ko.
"Why are you crying?" Dagdag pa na tanong nito kaya napatingala ako.
Bigo akong makita ang mukha nya. Naka suot sya ng itim na pants at naka hoodie na itim, suot ang facemask ay mata lang nya ang nakikita ko.
Napaiyak pa ako lalo nang makita ko sa lalaki ang mata nang pinaka mamahal ko. "Because the man that I love just left me." Gumagaralgal na boses na sinagot ko sya.
"Why? Do you think that he leave you like that without any reason?" Seryosong tinanong nya yon sa akin, hindi ko naiwasang mag taka.
Pilit kong hindi pinansin iyon. "I don't have to suffer like this if I know his reason. He can't leave me like this if he trust me." Hirap kong sambit at tumingala sa lalaki.
Bumuntong hininga ito. "I'm sure that he trust you, maybe he's just doing anything to save his love for you, to make own sacrifices so that you two will have a good ending together. Why won't you trust me too, instead of thinking anything?"
Napakarami nyang sinasabi, muntik ko nang hindi masundan. Pero ang mga tanungan nya ay para bang kilala nya ang lalaking tinutukoy ko.
"He left me with no other choices. I don't even have a clue about him. I don't even know him well. I felt such a useless person. At alam mo ba na nangako pa akong hindi ko sya iiwan-"
Naputol ang sasabihin ko. "Exactly. Make your promises will be filled. Even if he left you, he expected that you'll wait for him, no matter what it is."
Hindi ako nakapag salita lalo na nang pantayan nya ang tingin ko. Hindi ko sya kilala pero tumatama ang sinasabi nya sa sitwasyon ko. "Leaving you without telling a reason is not good but if you felt his sincerity and love while you're still together, try to recall it. He trust you and you should trust him too. Sometimes, people is too complicated to read. But leaving you without any reason is like he didn't love you. Maybe, he's just pretending and need to do a job to have a happy life with you. It's not just about you're not loved or even didn't love you. It's depends on people. If you love him, then wait for him. It'll be hurt but what if it's worth it? I know it's hard to do but trust your heart. Only heart will make you lead and make your mind understand the situation. You can take a rest but never stop loving that man. That's all I can say."
Naiwan akong tulala nang iwanan ako ng lalaki na iyon. Napakalalim nang mga sinabi nya at halos malito ako sa uunahin ko. Tama nga kayang sundin ko ang puso ko? Kahit na mas pinahihirapan lang ako sa bawat araw na hindi ko sya nakikita?
Mas naging busy ako ng mga nakaraan hanggang sa mag December ay mas lalo kong ginawa ang trabaho ko. Sa mga Guttierez na naka tuon ang atensyon ko.
Mas naging madalas ang pagsasama namin ng mga kaibigan ko lalo na ni Xyria. Alam kong wala nang silang balak kunin sya dahil may sariling isip na din sya. Naging masaya ako dahil sa naging improvement nya na naituro ko.
"Malapit na ang Christmas, mag party tayo!" Daldal ni Irish kasama ang asawa na si Israel.
"Kayo na lang, nasa ibang bansa ako." Pag tanggi ko sa kanila. Totoo iyon kaya naman nalungkot sila.
"Ang lungkot naman nang pasko mo, literal na mag isa kana lang ngayon?" Tanong pa ni Nicole kaya tinignan ko sya nang masama.
"Kayo na may jowa, mag break sana kayo!"
"Ay ang bitter ni ate."
Natawa sila sa akin pero inirapan ko na lang sila nang pabiro. Bumuntong hininga ako, hindi maiwasang mainggit sa kanila. Si Xyria ay nag iisa lang naman na tinuturuan ko. Balak kong magturo kung dadami sila, hangga't hindi pa ako nabu busy ay sinusulit ko na ang pagkaka taon na ito para maka bonding man lang sila.
May mga oras na bakante ako at walang ginawa kundi makipag usap na lang sa kapatid ko. Hindi ko malaman kung matutuwa ako sa sarili ko dahil madalang ko na syang maisip. Kapag naman pumapasok sya sa isip ko, ay nararamdaman ko pa din na mahal ko pa rin sya. Iyon nga lang ay hindi na ako nangungulila at naghahanap pa nang presensya nya.
Nang matapos naman ang pangyayari sa amin ni Azure ay bumalik na sya sa dati noong una kong pagkakilala sa kanya. Hindi ko alan ang mararamdaman ko nang hindi ako nakarinig nang kapatawaran galing sa kanya. Natural na ma pride sya at hindi na dapat akong umasa na darating iyon.
"Krish." Isang beses ay nakangiti si Chloe nang harapin ako. Pinagtaasan ko sya nang kilay. Mula nang dumating ang pinsan ko ay palagi na syang nakangiti.
"Kayo naba?" Panghuhula ko sa obvious na itsura nya.
Hindi ko napigilan ang tuwang naramdaman ko nang tumango sya sakin. Parehas kami napatalon at napatili nang malakas. Hindi ko naiwasan ang kiligin sa kanilang dalawa.
"Mauuna na ako." Paalam ko sa kanilang lahat.
Nakahinga ako ng maluwag nang maka samay sa sasakyan ko. Hindi ko maiwasan ang mapangiti lalo na nang ngayon ko lang nakita ang sarili kong natural na ngumiti, hindi iyong pilit. Iyong totoong totoo.
Nawala lang ngiti sa labi ko nang may mag piring bigla nang mata ko dahila na ikinakilos ko ng mabilis. Masyadong mabilis lalo na nang takpan nya ang ilong ko gamit ang panyo, dahilan tumigil ang pakikipag laban ko sa kung sino at doon onti onti akong napatulog niyon.
Hindi ko malaman ang gagawin nang maramdaman ko ang mga yapak mula sa taas. Nagising na lang ako sa kwarto iginala ko ang paningin ko agad nang tumayo. Nagkamali ako sa isiping hindi ako nakatali nang maramdaman ko ang bakal mula sa dalawang paa ko.
Napatingin ako doon at napangiwi nang maramdaman kong humigpit iyon sa paa ko. Wala pa man ay gustong gusto ko nang makatakas sa hindi pamilyar na lugar sa akin.
Kinapa ko ang clip na naroon mula sa buhok ko. Tinanggal ko iyon at sinubukan gamitin sa nakatali na paa ko, kahit na alam kong napaka imposible ay ginamit ko pa din upang makatakas.
Napapabuntong hininga akong bigo lalo na nang bumagsak ako sa malambot na kama niyon ngunit ang alikabok ay nagpabahing sa akin.
Napabalikwas ako ng marinig ang katok sa pinto at bumukas iyon. Natural na nanlaki ang mata ko nang mapamilyaran ang lakad nya.
Sabay sabay na tumulo ang luha ko nang makita ko ang mukha nang taong mahal ko. Ang taong mahal ko na hinintay ko kahit na alam kong wala na akong pag asa kung may hihintayin paba ako. Bitbit nya ang tray na may lamang pagkain ang blankong nakatingin lang sa akin.
"Bakit ako nandito?" Iyon ang unang bungad ko sa kanya nang makita sya nang harapan. Para akong nana naginip nang makita ko sya ulit.
Hindi nya ako sinagot at ipinatong ang tray mula sa gilid ng lamesa. Nilakbay nya ang paningin kaya hindi ko naiwasang tignan ang kabuuan ng kwarto. Iisang bintana lamang ang meron at ang iba pa ay naka kalat na mga ibang gamit na halos mabulok na at hindi pa itinatapon.
Hindi ko maiwasang matakot, bagaman ay kailangan kong humingi ng tulong sa kanya para patakasin ako. Iyon na lang ang pag asa ko para makawala ako dito.
"Help me please." Pabulong na sambit ko at napalingon naman sya agad sakin.
Sarkastiko syang tumawa na syang ikinalingom ko. "Why would I? Do you think I'm stupid that I let you escape?"
Kinagat ko ang pang ibabang labi nang tumungo ako. Ilang patak na luha ang kumawala sa mga mata ko kasabay nang pagkain ng mga takot ko, tinatakpan ang tapang ko para makatakas dito.
"Lexord, why are you doing there?" Halos matigilan ako sa tinig ng babae na nasa likod ko.
Agaran kong pinunasan ang luha ko nang mahulaan kung sino sya. Walang iba kundi si Eyah.
Pinasadahan nya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Hindi nya naitago ang palihim na ngisi nya mula sa mata ko. Nararamdaman ko ang galit sa puso ko nang ipatong nya ang braso sa balikat ng taong mahal ko.
"Oh." Reaksyon nya nang makita ako. "Look at her, she's so close to crying like a baby." Pang-aasar nya pa.
"Stop it, we're not here just to have fun." Malalim ang boses ni Lexord nang sabihin nya iyon.
"Well, why that bitch is here? Why did you kidnapped her ba?! What's the use of this girl?!" Pinag krus nya ang mga kamay nya at hinarap sa lexord nang may paglalandi.
Ngunit hindi ko inaasahan ang sunod pang sasabihin nya nang hinarap nya ako at ipinakita ang sing sing na nasa kamay nya. Tila nabasa ang reaksyon ko sa kanya.
"I'm engaged to him now."
To be continued...
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone