Chapitre 22: Chapter 22: Her Graduation
"Graduation is on a concept. In real life you always graduate. Graduation is a process that goes until the last day of your life. If you grasp that, you'll make a difference"
****
Eiffel's PoV
"Good morning world!" nakangiting bumangon ako at nagtatalon sa kama ko. Naalimpungatan si Puffy na katabi kong natulog at tumahol.
"Sorry baby, excited lang kasi ako! Do you know what day is today?" tanong ko at pinulot si Puffy na tumahol pabalik.
"Today is my last day as an elementary student baby! I'll be graduating now and then I'll be a high schooler just like Hubby when we were kids! I'm so excited!" gigil na niyakap ko ang aso ko habang nagkwekwento. Natawa lamang ako ng bahagyang umiyak si Puffy dahil sa ginawa ko kaya binaba ko na siya.
Pagkatapos noon ay lumabas na ako ng kuwarto para magluto ng almusal pero agad akong nakarinig kalansing ng mga gamit na nagmumula sa kusina. Dumungaw ako sa counter at nakita kong abalang nagluluto si Kuya Clyde
"Pano na nga ba yung ginagawa ni Eiffel? Hmm. Ang alam ko basta nalang niyang tinatapon ito" At nagtangka siyang iflip ang pancake na niluluto pero di niya iyon nasalo pagkat nasobrahan niya ng pwersa at dumikit ang niluluto niya sa kisame.Napakamot ng ulo si Kuya Clyde samantalang ako naman ay di mapigilan ang tawa kayat napalingon siya sa akin.
Nang makita niya ako ay agad naningkit ang mata niya at alam ko na may binabalak siya ng dahan-dahan siyang lumapit sa akin kaya ako ay biglang kumaripas ng takbo papunta sa sala ko pero bago ako makarating doon ay nahablot na niya ako at binuhat na parang sako. Inilapag niya ako sa couch at doon niyo kiniliti ng kiniliti.
"No! Haha.. Stop! Hubby! Ahahaha"
"Who are you laughing at huh? Minamaliit mo akong bulinggit ka ha. Eto ang bagay sayo!" Walang tigil pa rin niya akong kiniliti.
"Ahahaha...Haha...Please...Stop..! Ahahaha!!!" hirap na pakiusap ko.
Nang masatisfy na siya sa kakakiliti sa akin ay tumigil na rin siya. Habang hinahabol ko ang hininga ko ay inayos niya ang mga buhok kong tumabing sa mukha ko at tinitigan niya ako ng matagal. Nang makabawi ako ng lakas ay tumingin ako sa kanya at nginitian siya.
"Happy graduation Eiffel..."
"Thank you.."sagot ko.
"Let's go, I made you your breakfast today. It's your special day and you don't have to do anything but prepare for your big event."
"Alright... I appreciate your concern Hubby but I'm a little troubled when your cooking alone. Can I help even for a bit so we can have a sumptuous and not a disaster breakfast?" Natatawang request ko.
"You, you're really underestimating me huh?" at nakangiting nagpeace sign ako.
Pagkatapos nun ay sabay na kaming bumalik sa kusina at nagtulungan na tapusin ang pagluluto para hindi disaster ang agahan namin. Habang kumakain ay tinanong niya ako.
"Did you have good night sleep last night? Are you nervous for today?"
"A bit. But I'm more excited than nervous because Mama and Papa are coming! Ang tagal ko na silang hindi nakikita" Excited kong sabi na umani lamang ng ngiti galing kay Kuya.
"""'
Pagkatapos kumain ay nagprisenta si Clyde na maghugas para makapaghanda na si Eiffel. Pagkatapos naligo ay nagpalit na siya ng uniform niya. Nilagyan niya ng isang kulay carnation pink ribbon barrette ang isang side ng buhok nia. Nagpulbo at naglagay din ng konting lip gloss ang pinkish niyang labi at naglagay din siya ng cologne. Inipit niya sa breast pocket niya ang flower styled sash niya na ngiindicate sa pagraduate siya. Pagkatapos niyang matuwa sa repleksyon sa salamin ay bumaba na siya kung saan naghihintay ang kanyang asawa. Nakangiti ito habang naglakad papalapit sa kanya.
"You're ready. Come on let's go." Yaya ni Clyde.
Nang dumating sila sa skwelahan ay puno na ang gym ng mga estudyanteng gagraduate kasama ang kani kanilang magulang at pamilya. Marami ang nagseselfie, naggogroufie kasama ang mga kaibigan at pamilya.
Nakaramdam siya ng lungkot dahil wala siyang kaibigan dahil intimidated ang mga kapwa niya studyante sa kanya.
Napansin naman ni Clyde ang reaksyon ni Eiffel kaya inilabas niya ang phone niya at niyakap si Eiffel mula sa likod.
"H-Hubby?" Nagtatakang tanong ni Eiffel.
"Souvenir" Sagot lamang ni Clyde at nagsimula na siyang kumuha ng litrato
Tuwang -tuwa naman si Eiffel na ngumingiti sa bawat picture samantalang nagsimulang magbulungan ang ibang studyante habang pinapanood ang dalawa
"Sino yung kasama ni Eiffel?"
""Parang nakita ko na yung lalaking yun dati"
"Ate tignan mo he kissed Eiffel!"
"What? Ang bata bata pa ang landi na! Hmp!"
Samantala, hindi mapigilan ni Clyde ang hindi mainis sa mga pinagsasabi ng ibang babae. Di niya napigilan halikan ang pisngi ni Eiffel para ipamukha sa kanilang mas di hamak na mukhang anghel si Eiffel kaysa sa mga babaeng iyon na mukhang clown dahil sa dami ng kolorete sa mukha.
"O yan nanaman kayo sa loving loving niyo!" puna ng papalapit na Willam kasama ng dalawang babae
"Kuya Willam? Ate Kathrene ate Kathlene?" gulat na tawag ni Eiffel sa mga ito
Lumapit sa kanila ang mga ito at isa isan siyang niyakap.
"W-What are you doing here?" hindi maitago ang kasiyahan sa boses ni Eiffel.
"Papalagpasin ba namin ang graduation mo?" saad ng kambal.
"Oo nga! Ikaw pa naman ang Valedictorian! Congratulations Eiffel!" bati ni Willam at hinimas ang ulo niya.
"Thank you, sila Papa at Mama nalang ang kulang" nakangiting saad ni Eiffel at nagkatinginan ang kambal.
Nagsimula ng tumawag ang announcer sa mga graduating.
"Hubby magestart na yung program." sabi ni Eiffel.
"Ok, go to your seat and don't worry. Just be yourself Eiffel"
Nginitian siya ni Eiffel at pumwesto na rin siya sa upuan kasama nila Willam at ng kambal.
Maya maya ay nagumpisa na ang program, kapansin pansin ang madalas na paglingon ni Eiffel sa parent's area, tila may hinihintay.
"Asan na ba sila Papa Raven?" tanong ni Clyde sa kambal.
Nagkatinginan ulit ang mga ito hindi sigurado kung dapat bang magsalita.
"Kathlene, Kathrene Fuentabella" he shot them a glaring look.
"Hindi sila makakarating sabi ni Tita Sophie" amin nila at agad kumunot ang noo niya.
"What? Graduation to ng anak nila. Akala ko makakapunta sila." Bulalas ng binata.
"We don't know what is happening too. Your mom didn't give us any explanation couz"
Nagaalalang napatingin ang binata sa asawa niya.
Ilang araw ng excited si Eiffel dahil ang alam nito ay makakarating ang magulang nito. Paano pagnalaman nito na hindi makakaattend kanyang mga magulang?
"Shit" ini na mura ni Clyde.
Hinawakan ni Willam ang balikat niya."Cool lang brad"
"And now, for the Valedictorian's speech" pahayag ng announcer at nagpalakpakan ang lahat.
Eiffel walked to the stage gracefully at lumapit sa mike. Tumingin siya sa dalawang bakanteng upuan at kitang kita ang kalungkutan sa mga mata niya.
Tumayo si Clyde at kumaway sa kanya at iniangat ang camera na. Eiffel looked back and smiled.
"Standing here in front of you all is such a honor. When I was told to make my graduation speech, I don't know what to do, there are so many words I wish to say, but if I do, then we might perhaps spend the whole night here." Eiffel started and everyone laughed.
"The good, bad, happy and sad times we spend in this school will forever stay in our hearts. We are only child, yes, pero hindi ito ibig sabihin na habang buhay tayong mananatling bata. Lilipas ang mga buwan at taon, lahat ay magbabago. Ang minsang mga bata ay magiging matanda kaya simula palang ay dapat nating isaalang alang ang hinaharap natin. There will be more hardships and struggles in the future but worry not, since we are able to be here, for sure we will also be able to get to where we need to be." She paused and took a deep breath. She scanned the entire gym with a sad smile.
"Right now, seeing how happy and proud every parents are, I can't help but be jealous" tears fell from Eiffel's blue eyes. She already knew it, she already knew that her parents will not be able to come to her graduation ceremony. It's always been like this but she couldn't get used to it, she refuses to get used to it. She never lost hope, always believing that maybe even just once, her father and Mother will see her with such a proud eyes but never did it happened, just like now.
"God knows how I really wish to see my parents watching me today. How I long to feel their embraces as they tell me they're so proud of me. B-But even if they are not here, I want them to know that this all for them. To my parents who never gets tired of loving me and understanding me. Daddy, I love you so much, If I would have the chance, I will tell you every minute of my life how much I love you. I will do it repeatedly until my voice get horse and no more. Mommy, you and Daddy are my inspiration in everything I do. I am here because of you, and there are no words enough to express my gratitude. I love you" lumuluhang pagpapatuloy ni Eiffel
"Kaya sa mga kapwa ko studyante at anak na andito. Wag niyong sasayangin ang pagkaktaon na mayroon kayo para maipakita ang pagmamahal niyo sa mga magulang niyo. Andaming mga katulad ko na ibibigay ang lahat para makita sila at makasama. Before everything is too late..."
May mga magulang na naluha sa sinabi ng munting binibini sa stage. Lahat ng mga salitang binitawan nito ay puno ng galang at pagmamahal.
Pinunasan ni Eiffel ang mga luha at ngumiti.
"This day is not just for us, but for our parents who worked hard, and still working hard for us. For our parents who loves us unconditionally, without them, no one will be here, hearing this silly speech of mine. I also want to thank the one above us for giving everyone strength and wisdom. Fellow graduates, this is not a good bye but till the next time. Congratulations to all of us!" pagtatapos ni Eiffel at lahat ng tao ay nagpalakpakan. Nagtayuan din ang mga kapwa studyante niya habang pumapalakpak.
Eiffel stood there, very grateful sa lahat. She took a glance at Clyde who looked so proud of her.
Naglakad siya pababa at bumalik sa upuan niya naghihintay matapos ang program.
Sumunod na nangyari ay ang pagbibigay ng award at si Eiffel ang pinakaunang tinawag.
Clyde felt so sad for he knows how excited Eiffel was, she was expecting her own parents to put the medals and awards she achieved.
Willam nudged him "Punta na doon, ikaw ang asawa e"
Imbes na mainis ay napangiti si Clyde, oo siya nga ang asawa, ang pamilya ni Eiffel.
He walked to the stage and went to Eiffel who looked so sad. Nang makita siya nito ay napangiti narin ito.
Inabot ng teacher ang medal kay Clyde at nakangiting isinuot kay Eifffel.
"I'm sure they are so proud of you." Aniya at mahigpit na niyakap ang munting asawang lumuluha.
Hindi na impportante kung andito man o wala ang magulang niya. Sa ngayon ay sapat na ang pagmamahal na binibigay ng lalaking naging pamilya niya narin.
"Thank you...""Graduation is an exciting time; it holds ending and beginning its warm memories of the past and big dreams of the future"
◇◆◇◆◇◆
Eiffel's PoV
"Good morning world!" nakangiting bumangon ako mula sa kama ko at nagtatalon sa kama ko. Naalimpungatan si Puffy na katabi kong natulog at tumahol.
"Sorry baby, excited lang kasi ako! Do you know what day is today?" tanong ko at pinulot si Puffy na tumahol pabalik.
"Today is my last day as an elementary student baby! Ill be graduating now and then I'll be a highschooler just like Hubby when we were kids! Im so exicted!" gigil na niyakap ko siya habang nagkwekwento. Natawa lamang ako ng bahagyang umiyak si Puffy dahil sa ginawa ko kaya binaba ko na siya.
Pagkatapos noon ay lumabas na ako ng kuwarto para magluto ng almusal pero agad akong nakarinig kalansing ng mga gamit na nagmumula sa kusina. Dumungaw ako sa counter at nakita kong abalang nagluluto si kuya Clyde
"Pano na nga ba yung ginagawa ni Eiffel? Hmm. Ang alam ko basta nalang niyang tinatapon ito" At nagtangka niyang iflip ang pancake na niluluto pero di niya iyon nasalo pagkat nasobrahan niya ng pwersa at dumikit ang niluluto niya sa kisame.Napakamot ng ulo si kuya Clyde samantalang ako naman ay di mapigilan ang tawa kayat napalingon siya sa akin.
Nang makita niya ako ay agad naningkit ang mata niya at alam ko na may binabalak siya ng dahan-dahan siyang lumapit sa akin kaya ako ay biglang kumaripas ng takbo papunta sa sala ko pero bago ako makarating doon ay nahablot na niya ako at binuhat na parang sako. Inilapag niya ako sa couch at doon niyo kiniliti ng kiniliti.
"No! Haha..Stop! Hubby! Ahahaha"
"Who are you laughing at huh? Minamaliit mo akong bulinggit ka ha. Eto ang bagay sayo!" Walang tigil pa rin niya akong kiniliti.
"Ahahaha...Haha...Please...Stop..! Ahahaha!!!" hirap na pakiusap ko.
Nang masatisfy na siya sa kakakiliti sa akin ay tumigil na rin siya. Habang hinahabol ko ang hininga ko ay inayos niya ang mga buhok kong tumabing sa mukha ko at tinitigan niya ako ng matagal. Nang makabawi ako ng lakas ay tumingin ako sa kanya at nginitian siya.
"Happy graduation Eiffel..."
"Thank you.."sagot ko.
"Lets go, I made you your breakfast today. It's your special day and you don't have to do anything but prepare for your big event."
"Alright... I appriciate your concern Hubby but I'm a little troubled when your cooking alone. Can I help even for a bit so we can have a sumptious and not a disaster breakfast?" Natatawang request ko.
"You, you're really underestimating me huh?" at nakangiting nagpeace sign ako.
Pagkatapos nun ay sabay na kaming bumalik sa kusina at nagtulungan na tapusin ang pagluluto para hindi disaster ang agahan namin. Habang kumakain ay tinanong niya ako.
"Did you had good night sleep last night? Are you nervous for today?"
"A bit. But I'm more excited than nervous because Mama and Papa are coming! Ang tagal ko na silang hindi nakikita" Excited kong sabi na umani lamang ng ngiti galing kay kuya.
"""'
Pagkatapos kumain ay nagprisenta si Clyde na maghugas para makapaghanda na si Eiffel. Pagkatapos naligo ay nagpalit na siya ng uniform niya. Nilagyan niya ng isang kulay carnation pink ribbon barette ang isang side ng buhok nia. Nagpulbo at naglagay din ng konting lipgloss ang pinkish niyang labi. Naglagay din siya ng cologne. Inipit niya sa breast pocket niya ang flower styled sash nia na ngiindicate na graduate siya. Pagkatapos niyang matuwa sa repleksyon sa salamin ay bumaba na siya kung saan naghihintay ang kanyang asawa. Nakangiti ito habang naglakad papalapit sa kanya.
"You're ready. Come on lets go." Yaya nito.
Nang dumating sila ay puno na ang gym ng mga estudyanteng gagraduate kasama ang kanilang pamilya. Marami ang nagseselfie, naggogroufie kasama ang mga kaibigan at pamilya.
Nakaramdam siya ng lungkot dahil wala siyang kaibigan dahil intimidated ang mga kapwa studyante sa kanya.
Napansin naman ni Clyde ang reaksyon ni Eiffel kaya inilabas niya ang phone niya at niyakap si Eiffel mula sa likod.
"H-Hubby?" Nagtatakang tanong ni Eiffel
"Souvenir" Sagot lamang ni Clyde at nagsimula na siyang kumuha ng litrato
Tuwang -tuwa naman si Eiffel na ngumingiti sa bawat picture samantalang nagsimulang magbulungan ang ibang studyante habang pinapanood ang dalawa
"Sino yung kasama ni Eiffel?"
"Ang handsome niya!"
"Parang nakita ko na yung lalaking yun dati"
"Ate tignan mo he kissed Eiffel!"
"What? Ang bata bata pa ang landi na! Hmp!"
Samantala, hindi mapigilan ni Clyde ang hindi mainis sa mga pinagsasabi ng ibang babaeng mukhang clown. Di niya napigilan halikan ang pisngi ni Eiffel para ipamukha sa kanilang mas di hamak na mukhang anghel si Eiffel kaysa sa mga babaeng iyon na mukhang clown dahil sa dami ng kolorete sa mukha.
"O yan nanaman kayo sa loving loving niyo!" puna ng papalapit na Willam kasama ng dalawang babae
"Kuya Willam? Ate kathrene ate kathlene?" gulat na tawag ni Eiffel sa mga ito
Lumapit sa kanila ang mga ito at isa isan siyang niyakap
"W-What are you doing here?" hindi maitago ang kasiyahan sa boses niya.
"Papalagpasin ba namin ang graduation mo?" saad ng kambal.
"Oo nga! Ikaw pa nman ang Valedectorian! Congratulations Eiffel!" bati ni Willam at hinimas ang ulo niya.
"Thank you, sila Papa at Mama nalang ang kulang" nakangiting saad ni Eiffel at nagkatinginan ang kambal.
Nagsimula ng tumawag ang announcer sa mga graduating.
"Hubby magestart na yung program." sabi ni Eiffel.
"Ok, go to your seat and don't worry. Just be yourself Eiffel"
Nginitian siya ni Eiffel at pumwesto na rin siya sa upuan kasama nila Willam at ng kambal.
Maya maya ay nagumpisa na ang program, kapansin pansin ang madalas na paglingon ni Eiffel sa parents area, tila may hinihintay.
"Asan na ba sila Tito Raven?" tanong ni Clyde sa kambal.
Nagkatinginan ulit ang mga ito hindi sigurado kung dapat bang magsalita.
"Kathlene, Kathrene Fuentabella" he shot them a glaring look.
"Hindi sila makakarating sabi ni Tita Sophie" amin nila at agad kumunot ang noo niya.
"What? Graduation to ng anak nila. Akala ko makakapunta sila." Bulalas ng binata.
"We don't know what is happening too. Your mom didn't gave us any explanation couz"
Nagaalalang napatingin ang binata sa asawa niya.
Ilang araw ng excited si Eiffel dahil ang alam nito ay makakarating ang magulang niya. Paano pagnalaman nito na hindi makakaattend ang sarili niyang magulan?
"Shit" mura ni Clyde.
Hinawakan ni Willam ang balikat niya."Cool lang brad"
"And now, for the Valedectorian's speech" pahayag ng announcer at nagpalakpakan ang lahat.
Eiffel walked to the stage gracefully at lumapit sa mike. Tumingin siya sa dalawang bakanteng upuan at kitang kita ang kalungkutan sa mga mata niya.
Tumayo si Clyde at iniangat ang camera na dala niya at kumaway kay Eiffel. Eiffel looked back and smiled.
"Standing here infront of you all is such a honor. When I was told to make my graduation speech, I don't know what to do, there are so many words I wish to say, but if I do, then we might perhaps spend the whole night here." Eiffel started and everyone laughed.
"The good, bad, happy and sad times we spend in this school will forever stay in our hearts. We are only child, yes, pero hindi ito ibig sabihin na habang buhay tayong mananatling bata. Lilipas ang mga buwan at taon, lahat ay magbabago. Ang minsang mga bata ay magiging matanda kaya simula palang ay dapat nating isaalang alang ang hinaharap natin. There will be more hardships and struggles in the future but worry not, since we are able to be here, for sure we will also be able to get to where we need to be." She paused and took a deep breath. She scanned the entire gym with a sad smile.
"Right now, seeing how happy and proud every parents are, I can't help but be jealous" tears fell from Eiffel's blue eyes. She already knew it, she already knew that her parents will not come. It's always been like this but she couldn't get used to it, she refuses to get used to it. She never lost hope, always believing that maybe even just once, her Papa and Mama will see her with such a proud eyes but never did it happened, just like now.
"God knows how I really wish to see my parents watching me today. How I long to feel their embraces as they tell me they're so proud of me. B-But even if they are not here I want them to know that this all for them. To my parents who never gets tired of loving me and understanding me. Papa, I love you so much, If I would have the chance, I wll tell you every minute of my life how much I love you. I will do it repeatedly until my voice get horse and no more. Mama, you and papa are my inspiration in evrything I do. I am here because of you, and there are no words enough to express my gratitude. I love you" lumuluhang pagpapatuloy ni Eiffel
"Kaya sa mga kapwa ko studyante at anak na andito. Wag niyong sasayangin ang pagkaktaon na mayroon kayo para maipakita ang pagmamahal niyo sa mga magulang niyo. Andaming mga katulad ko na ibibigay ang lahat para makita sila at makasama. Before everything is too late..."
May mga magulang na naluha sa sinabi ng munting binibini sa stage. Lahat ng mga salitang binitawan nito ay puno ng galang at pagmamahal.
Pinunasan ni Eiffel ang mga luha at ngumiti.
"This day is not just for us, but for our parents who worked hard, and still working hard for us. For our parents who loves us unconditionally, without them, no one will be here, hearing this silly speech of mine. I also want to thank the one above us for giving everyone strength and wisdom. Fellow graduates, this is not a good bye but till the next time. Congratulations to all of us!" pagtatapos ni Eiffel at lahat ng tao ay nagpalakpakan. Nagtayuan din ang mga kapwa studyante niya habang pumapalakpak.
Eiffel stood there, very grateful sa lahat. She took a glance at Clyde who looked so proud of her.
Naglakad siya pababa at bumalik sa upuan niya naghihintay matapos ang program.
Sumunod na nangyari ay ang pagbibigay ng award at si Eiffel ang pinakaunang tinawag.
Clyde felt so sad for he knows how excited Eiffel was, she was expecting her own parents to put the medals and awards she achieved.
Willam nudged him "Punta na doon, ikaw ang asawa e"
Imbes na mainis ay napangiti si Clyde, oo siya nga ang asawa, ang pamilya ni Eiffel.
He walked to the stage and went to Eiffel who looked so sad. Nang makita siya nito ay napangiti narin ito.
Inabot ng teacher ang medal kay Clyde at nakangiting isinuot kay Eifffel.
"I'm sure they are so proud of you." Aniya at mahigpit na niyakap ang munting asawang lumuluha.
Hindi na impportante kung andito man o wala ang magulang niya. Sa ngayon ay sapat na ang pagmamahal na binibigay ng lalaking naging pamilya niya narin.
"Thank you..."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone