Chapitre 9: CHAPTER 7
Kath's POV
Maaga ako nagising ngayon, hindi dahil sa nagkusa ako dahil ito'y utos sa akin ni Sir Marvin. I wasn't expecting this kind of turture as my first day as his student assistant, but I know that this is going to be beneficial to my future. Hindi pa naman kalat ang buong balita sa campus na ako ang temporary student assistant niya.
Narinig kong tumunog ang cellphone, kaagad kong binuksan ang screen saver 'nun at lumitaw ang pangalan ni Sir Marvin kasama ang nilalaman ng text message niya para sa akin. Nakuha ko ang number niya nang ibigay niya iyon sa amin noong unang araw ng klase namin sa subject niya. I wonder if he save my number from his contact list. A tight-lipped smile came out to my mouth.
Binasa ko naman agad ang mensahe sa akin ni Sir Marvin.
From: Sir Marvin
Make sure na hindi ka malalate. I hate people who doesn't respect other's time. Be on time, or be an early bird.
I tsked as I slowly shook my head. Then, I pushed the power off button in my phone to turn it off my phone for now.
"Ang aga-aga sinisermunan ako. Hindi man lang nag-good morning," I mumbled, I rolled my eyes as I slid my phone in my bag at saka lumabas na ng bahay ko. Nilock ko muna iyon at sinugarado na ligtas ang bahay sa anumang kapahamakan bago ko nilisan iyon.
Ngunit, bago man ako umalis ng bahay. Muli ko na naman naisip si Sir Marvin at makita ko lang siya araw-araw simula umaga hanggang gabi, swak na swak na 'yun para sa akin.
Sakto naman na ngayong araw na ito ay may morning class si Grace kaya nagpasabay na ako sa kanya kagabi palang ay inabisuhan ko na siya. Kaya't paglabas ko ng gate ay nakasalubong na ang babaeng nakasandal sa kotse ng kuya niya habang nakapulupot ang mga kamay nito sa ibabaw ng dibdib niya.
I waved my right arm to her. "Good morning, bhie," pagbati ko sa kanya nang may ngiti sa aking mukha.
Sinalubong naman niya ako ng mahigpit na yakap pero biglang tumalas ang tingin nito sa akin. Inangat pa niya ang kanang kilay niya sa harapan ko. "Wow, ang aga-aga mo ngayon. Anong rason niyan?" Tanong niya sa akin habang palaisipan pa rin sa kanya ang paggising ko ng naaga ngayong araw.
"I'm his student assistant," bulong ko sa kanya habang hindi maitago sa mukha ko ang ngiti at galak, pati ang mga mata ko pakiramdam ko ay kumikinang dahil sa tuwa.
"Ano?" Tanong niya habang nakakunot ang noo niya sa akin, halata sa mukha niya ang pagkagulat.
Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan niya, then I paused and I faced her as I let out an exasperated sigh. "Ang sabi ko, nag-apply ako bilang student assistant ni Sir Marvin," sabi ko sabay pasok ako sa loob ng passenger seat. Sumunod din naman siya na sumakay, halos lumuwa ang mga mata niya sa kanyang mukha.
I smirked. Alam ko na hinding-hindi maniniwala itong si Grace sa mga sasabihin ko, sobrang skeptical niya pagdating sa akin. At parang lahat ng sinasabi ko sa kanya ay pawang mga kasinungalingan lang.
Her right palm landed on my left arm. "Seryoso ba?" She gasped for breath. Tumango naman ako ng dahan-dahan, habang nakangiti sa kanya na hindi inilalabas ang mga ngipin ko.
She smiled at me. "This is something that we should celebrate for," she said, congrulating me for being student assistant.
She raised an eyebrow. Then, she slowly shook her head. "Oh? Bakit naman gan'yan ang mukha mo? Di'ba student assistant ka na niya?" saad niya sabay pinaandar na ang makina ng kanyang sasakyan.
I let out a deep sighed. "Oo..." I murmured.
Then, I heard Sir Marvin, saying the word temporary in my head like it was on a repeat mode in my music player. Napakamot naman ako sa ibabaw ng aking ulo. "Kaso, it was a temporary."
Tumawa naman siya ng malakas habang nakatingin sa akin at muling ipinokus ang kanyang mga mata sa harapan ng kalsada. "Hoy, nagpapatawa ka ba? I doubt na may pipili sa'yo as a student assistant lalo na sa pagiging tamad mo," she said as a matter of factly.
Isinandal ko na lang 'yung ulo ko sa may window glass ng pintuan para sa passengear seat ng sasakyan na iyon. Nakatingin lang ako sa mga dinadaan naming kalsada. Ginagawa ko lang ito hindi lang para mapalapit ako kay Sir Marvin pero...
Sumeryoso ang mukha ko saka inihilis ko ang aking ulo para harapan si Grace. "Ginawa ko iyon para ipakita ko din sa inyo lalo na sa mga magulang ko na desido ako sa desisyon kong pumasok sa kursong ito," saad ko.
A small laugh escape from her mouth. It made my brow knitted in confusion. She smiled at me as her face softened then she goes back to face the road. "Well, do your best. I know your working hard for it," she muttered, affectedly.
I got a warmth, and fuzzy feeling inside. It felt like a caffeine buzz. Hindi sanay si Grace sa mga cheesy at dramatic statements ko kaya minsan pinapangunahan niya ako ng tawa pero deep inside, she was a supportive friend. She really want to push me beyond my limits.
"Ah.. nga pala..." Lumingon ako kay Grace nang muli itong magsalita. I saw her grinned.
"Humanda ka na sa sermon ni Ynna dahil sinabihan ko na ang mga tropa natin na crush mo nga si Sir Marvin," sabi niya habang nakangiti ng nakakaloko.
Napailing-iling na lang ako at saka isinandal ko na lang ang ulo ko sa kinauupuan ko sabay laag ng braso ko sa ibabaw ng mga mata ko.
I let out an exasperated sigh. "Bahala kayo sa gusto niyong isipin. Iidlip lang ako," abiso ko sa kanya.
Nakarating na rin kami sa UCC campus, pinarke lamang ni Grace ang sasakyan niya at sabay na kaming pumasok sa loob. Inihatid ko muna ang bruha sa kanyang room bago ako dumiretso sa opisina ni Sir Marvin. Binuksan ko ng dahan-dahan ang pinto at sakto naman na walang anino at katawang lupa ng mokong na 'yun ang nagpapakita sa loob kaya kampante kong inihagis sa lamesa niya ang bag ko at umupo sa swivel chair na animo'y ako ang ang donya at prinsesa sa kwartong iyon. Napapikit naman habang dinadama ang prisensya ni Sir Marvin sa upuang ito. Napangiti naman ako sa aking naisip.
Napadaydream naman ako habang nakapikit ang aking mga mata. I saw Sir Marvin standing in front of me. "Komportable ba?" I heard his voice, it feels to surreal but I like it though. I felt the heat towards my chest, hindi ko na rin napigilan mapangiti.
"Yes! Do you want to share the seat with me" I asked him the question. I imagined him drawing a smile to his face then he started drawing near to my position. Our faces we're too close to each other, it's tempting to see how reddish and pumply his lips was.
"No!" He shouted at me, straight in my face. Napabukas ako ng mga mata ko at nagulat naman ako sa bumungad sa harapan ko. I pressed my lips together then I quickly stand up to that swivel chair.
I called out his name. "S-sir Marvin?" I stuttered a bit. His formerly calm face was disturbed by a hard tightening of his jaw.
He raised an eyebrow. "Anong oras na?" Tanong niya na may awtoridad sa tono nito. Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya, then my eyes fixed on the ground.
Nararamdaman ko pa rin ang matalim niyang mga titig sa aking ulo. "Hindi ba I already told you to come early. Naunahan pa kita rito sa opisina," he said, slamming down the papers his holding earlier on the top of his table.
Paunti-unti akong umalis sa pwesto ko at biglang tumahimik ang paligid. I take a quick glance to him, a flicker of irritation and impatience shone in his eyes. Nahuli niya akong nakatitig sa kanya kaya agad kong kinuha ang aking cellphone sa loob ng bag ko, at nagkunwaring may chinahat sa messenger kahit wala naman.
"Kathleen, tara nga dito," utos niya sa akin. Lumingon ako sa kanya then I gave him a puppy-dog look. At saka ako, unting-unti naglakad papalapit sa kanya at umupo sa may upuan na nakalagay sa gilid ng kanyang mesa.
I tried to smile even though he's face looks like he's going to slapped me on my face with those papers he's holding right now. "Kumain ka na ba?" Tanong niya sa akin habang seryoso ang mukha niya. Halata pa rin ang pagkainis niya dahil sa kulubot na nasa noo niya.
I tried not to laugh so I pressed my lips together. And I shook my head mutely. Tumayo naman siya sa kinauupuan niya, nakatingin lang ako sa kanya at wala pa ring ideya sa gusto niyang iparating sa akin. Tinignan niya ako sa mata at tumaas ang kanyang dalawang kilay.
"Ano? Hindi ka pa ba tatayo?" I tilt my head. Lumakad na siya at kasalukuyang nakatalikod siya sa akin ngayon. "Kakain muna tayo," mahinang bulong niya pero narinig ko pa rin iyon. Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa kilig. I felt again the heat on my cheeks. I buried my face into my hands.
Hindi ko mapigilan ang sarili kong ngumiti. Agad naman akong sumunod sa likod niya habang hindi pa rin naalis ang titig ko sa likuran niya. Hindi naman problema sa akin ang pagalitan niya ako or sermunan niya ako sa umaga hanggang gabi basta makita ko lang siya at marinig ang mga ganitong paanyaya niya sa akin, busog na busog na ang puso ko.
Nakarating na din kami sa U@C hub, kakaunti pa lang ang mga estudyante na nandoon. Pinili kong kainin sa almusal ay ang spaghetti, egg sandwich and hot coffee. Nilabas ko ang wallet sa bulsa ng aking palda upang bayaran ang kakainin ngunit si Sir Marvin na ang nag-abot ng bayad sa tindera.
He looked at me. "This is my treat," saad niya sabay tinalikuran niya at naghanap na siyang upuan at mesa na pupuwestuhan namin para makakain. Mas lalong nagwawala ang mga dugo ko lalo na sa bandang pisngi, huminga naman ako ng malalim upang kumalma ako.
Umupo ako na rin ako sa mesa na napili niyang puwestuhan namin. Nilantakan ko na ang napili kong pagkain. Bigla naman akong nakaramdam ng pagkailang at para babg may nanonood sa akin habang kumakain. At tama nga ako sa aking hinala, nasulyapan kong nakatitig sa akin si Sir Marvin habang kumakain ako.
I raised an eyebrow. "A-ano po 'yun?" Tanong ko sa kanya, at saka kinuha ang isang basong tubig para inumin.
He rested his back on his chair then he placed his both arms on the top of his chest. He tsked. "I see no future with you as my permanent student assistant," saad niya sa akin sabay ihip at higop sa tasa niya na may lamang mainit na kape.
Huwag niya akong dinidiktahan, gagawin ko ang lahat na pwede kong gawin basta maging permanente akong student assistant niya. Gusto ko na ako lang ang katabi at nakikita niya, ganoon din sa akin, syempre. Gusto ko na siya lang ang katabi at nakikita ko araw-araw.
I pressed my lips together. "Ano po bang kailangan kong gawin para maging permanent student assistant niyo?" I said, my head lean forward. I looked at him with a desperate appeal in my eyes.
He smirked. He placed his clasped hands on the top of the table. "Be on time, follow my orders, be at my office at all time, be presentable, and work as a professional," saad niya.
Tumango naman at ningitian ko siya nang nakakaloko. "Okay," I said then I nodded my head laughingly.
He take a sip again on his cup of coffee then he stood up. Napatingala naman ako sa kanya. "Finish your food," utos niya sabay tango ng ulo niya pataas. At iniwan niya ako sa lamesang iyon nang mag-isa. I tsked. "Makapagsalita siya akala mo naman hindi niya inuubos ang kinain niya. Hindi niya ba alam na maraming nagugutom lalo na sa bansa natin," Napatingin naman ako sa inorder niya at halos naka-dalawang subo lang ang taong 'yun. Napailing-iling naman ang aking ulo at saka muli ipinukos ko ang aking sarili ko sa pag-ubos ng pagkain ko.
Marvin's POV
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipin ko kanina at napagdesisyunan kong iwanan si Kathleen kasama ng halos dalawang subo ko lang sa pagkain ko. At ngayon, kaharap ko ang laptop ko para gumawa ng aking powerpoint presentation pero kung saan-saan ako dinadala ng utak ko dahil halos walang laman ang tiyan ko.
Bumukas ang pinto, iniluwa 'nun ang katawang-lupa ni Kathleen. Hindi ko na siya pinansin at muli kong tinuon ang sarili ko sa paggawa ng powerpoint presentation.
I sniffled. May naamoy ako na kakaiba, amoy pritong longganisa. Napa-angat naman ang ulo ko at nakita ko si Kathleen na may inilapag na supot na plastic sa ibabaw ng lamesa ko.
Tinignan ko iyon, may nakita akong styro sa loob. Nanlaki naman ang mata ko, baka tinake out niya ang kinain ko kanina sa U@C hub. Ngunit, iniwas ko ang ulo ko sa bagay na iyon at hindi ko pinansin ang plastic na iyon. Pero...
Kumalam na ang tiyan ko. A small laugh escape on her mouth. Tinakpan naman ni Kathleen ang kanyang bibig gamit ang kanang palad niya. "Ano, sir? Ayaw niyo po ba? Or should I throw this one?" papanakot niya sa akin. Agad kong hinablot ang supot ng plastic na hawak-hawak niya na muntikan pang maitapon sa basurahan.
Hindi pa rin magawang matignan si Kathleen sa mata. "S-salamat," I murmured, shyly.
Kinuha niya sa kamay ko ang supot ng plastic. "Ano ka ba, sir? Ano pa ba silbi ko bilang student assistant niyo, di'ba? Don't hesitate to talk or asked me anything you need, okay? Let's be professional here because I want to be your permanent student assistant," saad niya habang binuksan niya ang styro na may lamang fried rice, fried egg at longganisa. Umuusok pa ito at parang bagong luto ang laman 'nun.
She smiled at me. "Enjoy and finish your food, sir." I nooded my head and smiled back to her. At saka, inilapit ko naman agad ang pagkain sa harapan ko.
Nang matapos akong kumain, inilagay ko sa basurahan ang kalat. Lumapit ako sa kanya dahil napansin kong abala siya sa pagsusulat ng kung ano sa isang maliit na notepad.
I knock twice on her table. Halata sa mukha niya ang pagkagulat. She held a puzzled look as she hurriedly hide that small notepad in her skirt's pocket.
Napataas naman ang dalawang kilay ko. "Ano 'yun?" Tanong ko sa kanya habang sinisipat-sipat ang kamay niyang nanatiling nakasuot sa bulsa ng kanyang palda. Bigla naman sumagi sa isip ko ang nangyari sa amin noon sa bar. May naalala kaya siya na hinalikan niya ako?
I tilt my head. "Kath, yung sa bar noon..." I saw her looking at my eyes, intently.
She raised an eyebrow. "Ano 'yung sa bar?" Balik niyang tanong sa akin. Napatingin naman ako sa taas ng kisame habang iniisip ang isusunod ko sa pangungusap na iyon pero hindi ko magawang sabihin sa kanya ng diretso.
I laugh awkwardly. "Baka may naalala ka na hina..." Napahinto na naman ako sa gitna, hindi ko talaga magawang ipagpatuloy ang gusto kong sabihin sa kanya.
Her face leaned forward. "Ano pong naalala?" Muli na naman niyang tanong sa akin. Umiling na lang then I laughed at her awkward.
"Ah..nevermind," I shrugged. I slightly bowed my head then I looked at her with a smile on my lips. "Thank you for bringing my food here," pagpapasalamat ko sa kanya.
Huminga naman ng malalim si Kathleen. She combed her fingers through her hair, she looked gorgeous and sexy, exposing her nape in front of me. Napalunok naman ako sa hitsura ngayon, may mga oras na nakikita ko na may alindog itong si Kathleen, at kung minsan may pagkacute rin siya. At hindi maitatanggi ang kagandahan niya lalo na ang kanyang mga mata na kay sarap titigan, ang ilong niyang perpekto ang paghulma at ang mapula at malambot niyang labi.
She smirked. "Your welcome, sir. Nako, sir kung gagawin niyo akong permanent student assistant, hindi lang pagdala ng pagkain ang kaya kong gawin," she said, teasing me with a half-smile on her lips and raising an eyebrow to her face.
I grinned. "You said, you could do anything for me?" Tanong ko sa kanya.
johniumbi | Kuya J/King J
SNEAK-PEEK (CHAPTER 8)
"Anak ko..." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko. Nanginginig na rin ang kanang kamay ko na may hawak ng aking cellphone ngayon.
Nararamdaman ko ring bumibigat ang aking dibdib at parang may mga karayom na tumutusok sa aking puso. My heart gave a sudden and unfamiliar twist in my chest. At sa hindi ko inasahang mangyari ito, bigla na lang pumatak ang mga luha ko na kanina pa nagsisiksikan sa gilid ng aking mga mata.
L’AVIS DES CRÉATEURS 
JOHNIUMBI
JOHNIUMBI Hi, I'm johniumbi. Thank you for reading this book! If you like this, please show your support!
VOTE • COMMENT • FOLLOW • BE A FAN
Thank you! Loyal Readers!
More of johniumbi?
Instagram: @emersonmagno_
Twitter: @emersonmagno_
Facebook Page: https://www.facebook.com/johniumbi
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone