Chapitre 5: MEMORIES OF THE PAST
ZHYLLIEN's POV
Lumabas ako ng nakakunot ang noo habang papunta sa babaeng natumba kasama ang bisikleta nya. I almost hit her.
"What the ! Magpapakamatay ka ba ?" galit na sigaw ko sa kanya. Nakayuko sya at hindi sinalubong ang tingin ko.
Wait ! She looks familiar. Saan ko ba sya nakita ?
"I---Im sorry" nakayuko nyang pagpapaumanhin sakin. I'm the one at fault but she's the one who apologize.
I cross my arms while leaning on my car and stares at her intently. Ramdam kong natatakot sya sa presensya ko lalo na at nakatitig ako sa kanya.
"What's your name ?" nagtatakang napaangat agad sya ng tingin ng tanungin ko sya sa pangalan nya.
Ah yeah ! I remember her. Sya yung ipinagtanggol ni Zeth nung time na sinuntok sya ng malakapreng lalakeng iyon. Yung ka member ni Zeth sa reserach papers nila.
"A-llysa Prescott. Allysa Cassandra Prescott" sagot nya. Agad na sumilay ang munting ngiti ko ng marinig ang pangalan nya.
Wala lang. I feel like Zeth likes her. Tss. Binata na ang kapatid ko haha. Sumeryoso ulit ang mukha ko.
"Nice meeting you lil girl !" usal ko at kita ko namang nagtataka sya dahil sa sinabi ko.
"I'll go. I'll definitely not help you in getting up. You should try to get up on your own" I uttered at aalis na sana ako ng may sinabi pa ako sa kanya.
"And I'll definitely not apologize , because you know ... I'm rude" seryoso munit nakangisi kong saad. Napanganga sya sa sinabi ko. It's way better to tell her that I'm rude rather than expecting help from me. Naaa ! That is not so very me.
Tuluyan ko ng pinaandar ang kotse ko. Uuwi na muna ako para magbihis dahil malapit ng magsimula ang birthday party ni Melanie.
"Hey !" papasok na sana ako sa kwarto ko ng tawagin ako ni Zeth.
"Yeap ?" sagot ko sa kanya.
"Ate Melanie also invited me. Wala ka manlang pasabi ! Kung hindi pa sya nagtext ay siguro di mo rin ako isasama" nagtatampong usal nya sakin habang nakasandal sa nakabukas na pinto ng kwarto nya.
"Get change ! Aalis na tayo mayamaya" walang ganang sabi ko sa kanya.
"Yes!" at saka walang alinlangang sinara ulit ang pintuan ng kwarto nya. That kid.
It tooks us almost 2 hours ng pag-aayos bago namin naisipang lumabas ng kanya kanyang kwarto.
"Hey bruh ! Look how stunning your sister is" tawag ko sa kanya habang umiikot ng dahan dahan para makita ang kabuuan ko.
"What the heck Exie ! Birthday party ang pupuntahan natin hindi lamay ! You're all wearing black. Go and get change. We still have time tho" seryoso nyang saad sakin. What the heck ? Kung umasta sya para sya yung mas matanda saming dalawa. Inaambaan ko sya ng suntok bago pumasok ulit sa kwarto ko para magbihis.
Nanlulumo akong napatingin sa salamin. Damn. I really like this attire tho but Zeth aren't. So I came up with a white silver dress partnered with a 7 inches silver heels.
"So how about this one ?" bungad kong tanong sa kanya habang nababagot na naghihintay sakin sa living room.
"Way better. Hindi kita ikakahiyang kapatid ko. Pwera nalang sa nauna mong suot kanina" seryoso munit may halong birong saad nya.
We don't used our cars , instead we used our family's limousine car. Agaw attention kami nito which is good haha.
Ngayon ko lang napansin ang suot ni Zeth. His wearing white tuxedo partnered with white pants. He looks so different tonight.
"Stop staring at me. Alam kong gwapong gwapo ka sa kapatid mo ngayon. Don't make it so obvious Exie" napamaang ako dahil sa kayabangan na bumabalot sa buong pagkatao nya.
Mahina ko syang sinuntok na agad namang ikinatawa nya. I composed myself and sit properly.
"Pero seryoso. You look so grown up now. Don't grow up too fast Zeth" seryoso kong sabi sa kanya at saka tumingin ako sa labas ng kotse. I see some street lights and cars running around.
"Tss. Even if I grow up too fast , wala namang mababago na ikaw parin yung unang iniidolo ko at unang babaeng minahal ko , because you're the only one who's there for me through my hard times. When in fact it's mom's responsibilities" napalingon ako sa gawi nya dahil napahinto sya bigla sa pagsasalita , he's looking outside the car while saying those words.
Ngayon lang kami nagkausap ng ganito ka seryoso. And I'm so happy hearing those words from him.
"So , I promise that I would also be there for you always. You can count on me Exie , you can always count on to your 15 year old brother whose way more matured than you" nakangisi nyang biro sakin. Tss. Kahit kailan talaga.
"I'm happy Zeth. That you've grown with that kind of attitude" I utter.
Mga ilang minuto na rin ang binyahe namin bago kami makarating sa party ni Melanie. Mula pa sa labas ay agad nang nagsitinginan ang mga bisita nya , gooosh hindi pap nga kami nakapasok.
Umangkla ako sa braso ni Zeth saka sabay kaming pumasok sa loob. May bisita na ring nakaupo sa kanya kanyang table dito mismo sa garden nila. White and silver theme ang party nya ngayon.
Nakatingin ang halos lahat sa amin ni Zeth.
"Geeez what a blessed having that beautiful and handsome face" rinig kong sabi ng isang Ginang sa asawa nya siguro na agad namang sumang ayon sa kanya.
"The guy is so cute. Who is he ?"
"Are they in a relationship ?" nagkatinginan kami ni Zeth at saka biglang natawa. Tinignan ko ang babaeng nagtanong nun sa katabi nya na agad naman nyang ikinagulat.
"He's my younger brother" nakangiti munit proud kong sabi sa kanya.
"Oh My God ! He is so handsome" namamanghang saad nya. Nagpatuloy kami sa pagpasok ng makarinig ulit kami ng nagbubulungan.
"Diba Halston ang mga yan ? Bakit sila nandito ?"
"Masyado silang mayaman para mapunta lang sa ganitong lugar"
Damn. I know what they meant by that. Mayaman din sina Melanie pero hindi yun kasingyaman kung ano ang meron kami.
"Zhyllien !" sumalubong sa amin ang nakangiting si Melanie na nakasuot ng white long gown habang naka ponytail ang mahaba nyang buhok.
"Happy Birthday" bati ko sa kanya at saka inabot ang regalong dala.
"Is this Zeth ?" hindi manlang nagpasalamat sa pagbati ko. Nanlalaking matang tumingin sya sa kasama ko.
"Yeah it's him" bored kong sagot.
"Oh my gaaad ! He is already a grown up young man. Where is that tiny weeny Zeth ?" natatawang saad nya at saka agad namang napatawa si Zeth.
"He's gone already. Happy birthday Ate Melanie" bati ni Zeth sa kanya.
"Thank you. Di parin ako makapaniwalang ikaw yan Zeth" hali kayo sa loob. At saka iginiya kami sa isang exclusive na table. Hinanda nya raw kasi talaga yan para sa amin.
"So ? Hindi mo pa rin ba tinatawag na ate yang Zhyllien ?" tanong ni Melanie kay Zeth na umupo rin sa table kung saan kami.
"I'm never gonna call her ate. Hindi bagay saming dalawa ang gumalang" natatawang sabi ni Zeth.
"As usual. Halston eh ? Hahaha. Excuse me for a while , ipapaserve ko muna yung foods okay ?" paalam nya saka sabay naman kaming napatangong dalawa. There's a slow music on , with a little dim light. Sa harapan naman ay isang napakalaking cake at mga designs na nakaukit ang pangalan ni Melanie.
"I'll go to the restroom" paalam ni Zeth sakin , I just nod at him.
I check my phone and it has 10 missed calls from my mom. Napairap ako at saka inoff ang phone ko. Disturbance.
Ilang minuto na ang nakalipas pero hindi parin bumabalik si Zeth. Tatayo na sana ako para sundan sya when I feel a little dizzy. Umupo ako uli pero nahihilo pa rin ako , sht ! What's happening ? Parang umiikot yung mundo ko at hindi ko na masyadong maaninag ang mga tao dito.
Zeth ! Where are you....
I stood up and I saw someone who's very familiar to me. That kind of figure whom I used to rely on so much. That face I've never forgotten because of the fucking pain she gaves.
Kaille Haisley Fernsby. Nakalimutan ko nga palang naging kaklase namin dati si Melanie sa Alyrith.
[Flashback]
"Hahaha ang panget mo Zhyllien" halos mamatay na sa katatawa si Kaille habang nakatingin sakin. Pinahiran nya kasi ako ng poster color habang nagpepaint kami dito sa mataas na bundok.
Hindi ko aakalaing mapupunta ako sa ganitong klaseng lugar. Malayo sa syudad at halos mga puno lang ang makikita sa kabuuan ng lugar.
"Okay kalang ?" tanong nya ng bigla akong tumahimik at saka nilapag ang dalang paint brush. Nakatingin ako sa mga punongkahoy sa ibaba ng bundok.
"Namimiss ko na sina mommy at daddy" seryoso kong sabi sa kanya.
"Wag kang mag-alala Zhyllien , isang taon nalang ang itatagal natin at makakalabas na rin tayo dito sa lugar na to" nakangiti nyang sabi at saka inakbayan ako.
Nandito kami sa lugar ng Zahandra. Wala akong ideya kung bakit ako ipinatapon ng mga magulang ko dito. Tanda ko pa kung gaano silang nagsinungaling para maiwan ako dito. Pero sa kabila ng pagsisinungaling nilang iyon , namimiss ko pa rin sila.
Tatlong taon na kami dito ni Kaille. Wala na syang mga magulang , ang lola nya nalang ang nag-aalaga sa kanya. 8 years old ako ng iwan ako nila mommy dito , I remember how I cried so hard that day. Nagmamakaawa ako para lang wag iwan nila. And I'm already 11 years old by now. Hanggang 12 years old lang pwedeng mamalagi dito at dapat sa loob ng ilang taong pamamalagi dito , dapat ay makakuha ka rin ng isang black certificate.
Black certificate , patunay na isa kana sa mga pinakamagaling na manlalaban. Zahandra is a place everyone couldn't ever believe.
Dito masusukat ang tapang at bait mo sa magiging kalaban mo. Masusukat kung hanggang kailan ka magiging santa-santita. Dito , wala ka ng ibang pagpipilian kundi ang lumaban. But death here is prohibited , only physical fights hangga't nasa bingit ka na ng kamatayan. Wala rin namang pagkakaiba diba ? Unti unti rin nilang pinapatay ang anghel na namumuo sa pagkakatao mo.
"Wag kang mag-alala Zhyllien. Hangga't nandito ako , hinding hindi ka mag iisa. I'll be here for you. Pangako yan" nakatingin sya sakin habang sinasabi ang mga iyon.
Marami na kaming laban na hinarap ni Kaille. Pinandigan nya ang pangakong hindi kami maghihiwalay.
Not until one day ....
Kaarawan ko mismo , masaya akong pupuntahan si Kaille na nasa kabilang kubo. Kubo ang mga tinitirhan namin dito. Nasa mahigit labinlimang batang kaedad ko rin ang nandito. Kahit na magkakalaban kami sa twing may kompetisyon pero magkakaibigan pa rin ang turingan namin sa isa't isa kapag ordinaryong araw lang.
"Kaille ! Kaille !" sigaw ko sa mismong labas ng kubong inuukupa nya. Lumabas si Nina , ang ka teammate ni Kaille.
"Nasan si Kaille , Nina ?" nakangiti kong tanong sa kanya. Bigla namang napakunot ang noo nya sa tanong ko.
"Si Kaille ? Hindi ba sya nagpaalam sayo Zhyllien ?" nagtatakang tanong nya sakin.
Napailing ako sinabi nya. Nagpaalam ?
"Walang Kaille ang pumunta sa kubo ko Nina. Bakit ? Nasaan ba sya ?" kinakabahan na ako.
"Kagabi pa sila umalis ni Ka'Trining. Iluluwas na nya si Kaille sa Maynila. Malayo sa lugar na to. Hindi na sya babalik dito dahil kagabi lang din ay natanggap na ni Kaille ang black certificate. Hindi ko nga rin alam kung bakit mabilisan ang pag-alis ni Kaille at bakit walang maayos na selebrasyon sa pagbigay ng black certificate nya" saad ni Nina ay halatang nagtataka sa nangyayari. Nanlulumo ako sa sinabi ni Nina.
Bakit ? Bakit hindi sya nagpaalam sakin ? Bakit hindi nya ako ginising sa mga oras na umalis sya ? Bakit ? Bakit iniwan nya ako ?
Bumalik ako sa kubo ng umiiyak. Tinatanong nila ako kung anong nangyari sakin pero hindi ko sila pinansin.
Dito ko lang napagtantong ... Hindi lahat ng tao marunong tumupad sa kanilang pangako.
— Un nouveau chapitre arrive bientôt — Écrire un avis
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone