Chapitre 2: CHAPTER 2 [The Past] GENEVERE:Adventure [The Present] EZSCHAELLE:Realizations
"There are things in life that was given right before our eyes, yet there are just things that we have to acquire weather by force or by reality"
-ezschaelle
*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･'(*ﾟ▽ﾟ*)'･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*
CHAPTER 2
ADVENTURE AND REALIZATIONS
*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･'(*ﾟ▽ﾟ*)'･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*
*[The Past] Europe-19xx*
~~~~~~~~~~~~~~~~
*GENEVERE's POV*
~~~~~~~~~~~~~~~~
"kuya, anak ba talaga ako nina mama at papa?" naiiyak na tanong ko kay kuya
napatigil ito sa ginagawa niya at saka ako tinignan na para bang iniexamine ang expresyon ko , natigilan muna ito saglit bago nagsalita
"nadinig ko pa muna itong bumuntong hininga, tumayo mula sa kinauupuan niya at umupo sa desk nito at humarap sakin "oo naman, bakit mo naman naitnong?" nakangiting sagot niya sa akin
"eh bakit bigla silang nagbago?" tanong ko
hindi naman kase sila dating ganito, dating masaya ang pamilya namin, iba ang pakikitungo nila sa amin—sa akin, pero sa isang iglap nagbago ang lahat at hindi ko alam kung bakit, hindi ko alam kung may nagawa ba akong mali o may nasabi ako
"mahal ka nila Gen, may mga bagay lang na sadyang nangyayari, gustuhin man natin o hindi, at ang mga bagay na iyon ay makakatulong sa atin sa hinaharap" makahulugang sagot niya sa akin, nakatingin pa din ito ng mataimtim sa akin at nakangiti
"kahit na kuya, I still don't get the logic" nakasimangot na sabi ko sa kanya, tumayo naman ito at mas lumapit pa sa kinatatayuan ko, maya maya pa ay pinat ako sa ulo
"may tamang panahon para jan Gen, sa ngayon, magdedate tayo sa ayaw at sa gusto mo bwahahaha, ang pangit mo na nga nakabisangot ka pa hahahahaha" parang baliw na anunsyo ni kuya habang nakatalikod sakin habang hila hila ako sa kamay
at wala na nga akong nagawa, basta na lang ako kinaladkad ni kuya sa kung saan, umalis akong mukhang tanga sa suot ko, eh pano minadali ako, mukha tuloy akong gangster sa suot ko, paguwi namin, dahil sa kung anu anong pinagbibili nito ni kuya di tuloy kami magkandaugaga kakabitbit, kalalaking tao hilig magshopping ಠ_ಠ
"nag enjoy ka ba Gen?" nakangiting tanong ng baliw kong kuya sakin, nandito kami ngayon sa kwarto ko, nakapandekwatro siyang nakaupo, ako naman nakahilata sa kama
"kuya, sinong tangang mageenjoy sa shopping spree mo? kalalaking mong tao ang hilig mo magshopping, ang hilig mo ako bilhan ng mga bagay na di ko naman magagamit" reklamo ko sa kanya
"ayaw mo lang kasin gamitin!!" reklamo niya pabalik
"eh sa ayaw ko e, may magagawa ka?" reklamo ko sa kanya pabalik
"is that a dare?" nakangising sagot niya sakin
and the list went on...
*~*~
"ate ayos ka lang?" nagulat ako nung may magtanong niyan sa akin, nakaupo ako sa isang bench
nung tumingala ako, bumungad sakin ang isang magandang babaeng blonde ang buhok, wavy ito at hanggang bewang ang haba, nakalugay ito, kulay abo ang kulay ng mga mata nito at mukhang hindi nalalayo sa edad ko ang edad niya, mas bata nga lang siya siguro
"uhh" ang tanging naisagot ko lang, namesmerize ako sa mga mata nito, kakaiba kase ang kulay
"nako ate, di dapat iniiyakan yan, sama ka sakin, makakalimutan mo yan" nakangiting sabi nung magandang babaeng lumapit sa akin
at tulad nga ng sinabi niya, nakalimutan ko nga kahit papano yung iniiyakan ko, ewan ko kung panong nangyri basta nagging close kami pagkatapos ng adventure "daw" namin, na puro kalokohan niya naman, na halos mabaliw baliw ako kakatawa kada maalala ko
"My name is Corinth" pakilala niya nung nagpapahinga kami, nawala nga sa isip ko yan—na magpakilala eh
"Genevere" nakangiti pero tipid na sagot ko naman sa kanya
"sige ate, una na ako ahh, may gagawin pa kase ako eh" paalam nito sa akin
hindi ko naman akalain na sa pagkikita naming iyon, malaki ang mababago sa buhay ko, sa mga pananaw ko, sa mga paniniwala ko, at yung isang katangian ko na nakakakuha ng atensyon sa mga tao, taglay ko pa din pala..
yung pagiging sensitive ko sa paligid ko...yung kapag may napapansin ako tinatago ko yung saloobin ko...yung kahit sinukuan na nglahat nahahanapan ko ng butas para sa pag-asa..
Well sana magamit ko yan sa bagong school na lilipatan ko, think I was upset for nothing? Well, like I have a choice
"bago ata yan Gen ah?" sita sakin ni kuya
"ikaw din kuya may bago" walang kaemo emosyong salubong ko kay kuya
"ano naman?" abot tengang ngiti pang tanong nito
"mukha kang tao ngayon" sagot ko habang nagpipugil ng tawa
"aba't?! mukha ba akong alien?!" inis na sita niya sa akin, nakita kong namula siya, nagexpect siguro ang loko
"oo naman! bwahahahaha" pang aasar ko sa kanya "oh ano naman bago sakin kuya?" tanong ko patungkol sa pinunan niya
"wala! nakalimutan ko na!" pagalit na sagot niya sakin, nakasimangot ito
"ewan ko sayo kuya Travis, napaka abnormal mo talaga kahit kelan" iiling iling na sabi ko sabay walk-out
"a genuine smile looks best on you Gev, keep it up, and in no time, you'll attract what you've been waiting for" dinig kong bulong ni kuya bago pa man ako tuluyang makalayo
************
REALIZATIONS
*[The Present]-Year 2014*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*EZSCHELLE's POV*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"wuy! Ezsch! natulala ka na jan wahahahaha" bati sakin nung sira ulo kong kaduty walanjo nakuha pa kong gulatin ng gaga
"manahimik ka! hindi nakakatuwa" inis na sabi ko sa kanya
"gagang to! pasalamat ka nga binabati kitang lokaret ka..para kang namatayan baliw!" natatawa tawa pang sabi nung loka loka tch!
"ewan ko sayo! magtrabaho ka na nga lang na balasubas ka!" natatawa tawang pagtataboy ko dito
yung totoong kinakabagabag ng isip ko? yung mga nangyayari at nangyari sakin nitong mga nakaraan
Diba nga dapat masaya ako? Kase nga malaya na ko? Pero bakit parang iba? Bakit parang hindi naman tulad ng inaasahan ko ang nangyari
Ni hindi man lang ako umiyak, ni hindi man lang ako nagrereact, wala man lang akong ginagawa...anjan pa yung mga tingin na yun na hindi ako kumportable
I refused the social media, masasaktan lang ako..
I refused going out with my friends, makikita lang nila kung gano ako naapektohan
Nah, not really kase umiiwas ako, I pretend na ayos lang ang lahat, wala akong poblema at masaya ko
Napagdesisyunan kong ibalik ang lahat ng bigay nya, tutal big deal na big deal naman sa kanila yun eh, I'm not a gold digger..bakit? Pinilit ko bang ibigay nya? Pinilit ko ba siya? Sariling kagustuhan naman nya eh...at saka sila ba yung nakakakita nung stupid reactions na meron sya everytime I say No? Diba hindi naman? So, sino ba sila para husgahan ako ng ganun ganun na lang?
Sino ba sila para ipagkalat yun? Sino ba sila sa tingin nila? Ano bang maipagmamalaki nila? Diba wala naman?
They may know who I am, but never will they know the truth, how I felt and how I suffered
Kaya naisipan ko na tama namang ibalik ko ang lahat, para matahimik na sila, pagod na ko eh, masyado nang masasakit yung nadidinig ko
At nung nag-usap kami, sa maniwala kayo at sa hindi, yun yung unang beses akong umiyak simula nung mangyari to...
"Finally, yan lang naman ang hinihintay ko eh, ang umiyak ka, ez, you don't need to pretend" yan ang sabi niya but I was so sure nung mga panahon na yun, yung mga tingin na itinapon sakin ng mga kaibigan nya was of hate, they were so relieved, I saw that
+Few Months passed+
Hayy there he goes again...that stupid posts...ang sarap sana sagutin din ng post kaso..bakit pa? Para saan pa? Para magsayang ng energy? Masakit na nga diba? May nagtanong ba? Diba wala naman? Why the hell would I dare explain when in the first place hinusgahan nila ako agad agad without even asking
Binalik ko nga..pero a few weeks after nakita ko nanaman sa locker lahat, nung una nga akala ko namamalik-mata lang ako but then mali pala ako, it was really there, nagawa ko ngang ibukas sara yung pinto nung locker nagbabaka sakali lang na minumulto ako kaso andun talaga
That week nagawa ko na, finally, na naikwento sa mga kaibigan ko yung side ko, yung nangyari..bakit nagkaganun
"Hala! Ez! Sabi ko na sayo eh, nung umpisa pa lang eh, naalala mo yung sinabi sayo ni Sai dati? E syempre love na love mo pa sya nun kaya di mo pinansin" sabi sakin ni kambal
"Aww tago mo yan, sayo na yan, parang bayad na nya yan sa lahat ng nagawa nya, gamitin mo pa" payo naman sakin ni jij
Di na namin natuloy yung usapan namin kase nagbell na kaya next time na lang namin itutuloy
At sa pagkakataong yun, alam ko, alam kong tama ang desisyon ko na sila ang pinili kong samahan, na tama din akong iniwan ko yung dati dahil sa ginawa nila
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone