Chapitre 85: Chapter 85: upsidedown
Para akong sandaling nawala sa sariling katawan at naglakbay sa kung saan. Sabihin man nila sakin o hinde. I know. Ako ang dahilan ng lahat ng to. Ako ang puno't dulo ng paghihirap din mismo ng pamilya ko.
Ang puso ko ay sumisikip na para bang hinaharangan ninuman ang pagpasok ng hangin dito dahilan para di ako gaanong makahinga. Ang ulo ko ay para bang buhat nito ang lagpas sampung sako ng semento. Ang bigat bigat at nakakahilo ang sakit nito.
Hinatid man ako ni Aron sa bahay. Di pa rin nya iniwan. Sila Mama ay tulog na. Kami nalang tong mukhang tanga na nakatanaw sa nakabukas na bintana. Malapit nang magliwanag ang paligid ngunit kahit karampot na antok ay di ko mahagilap. Gustuhin ko mang maawa sa sarili. Mas naaawa ako sa mga taong nadadamay sa kasalanang di naman nila gawa. Ano bang mali sa akin?. Nagmahal lang naman ako. Nagmahal lang din kami. Ang kaso. Batayan ba ang antas ng buhay sa kung sino ang dapat mong ibigin?. Bakit ang tao masyadong kumplikado?. Kung tutuusin naman. Simple lang ang buhay na meron tayo. Ang materyal na bagay lamang ang nakakapagpalito sa tao. Ngunit hindi pa rin iyon dapat gawing basehan sa isang permanenteng desisyon. Kasal ang usapan at hindi iyon simpleng bagay na ipinagbibili nalang sa kung saan.
Gusto kong magtanong at makipagdebate sa maperang tao. Dahil kung ang pera ang kahulugan ng kanilang kasiyahan. Walang katapusan ang paghahangad nilang makatamtan ang hinahanap nila. Subalit kapag hindi materyal o salapi ang hangad ng isang tao. Kahit saang dulo ng hangganan. Maaabot Niya ito. Ganun ang pagkakaintindi ko sa buhay ng tao. Kung sana. Ganito lahat mag-isip. Lahat sana ay iisa ang punta at di mahihirapan pa sa paghahanap ng tunay. Subalit. Nga naman. Lahat ay may pagkakaiba-iba.
"Wag kang masyadong marahas sa sarili mo Karen." di ko alam na gising pa pala sya. Si Aron ay di ako maiwan. Wala naman akong gagawin na masama. Subalit di ko rin sya masisi. This trial is not easy. Nakakabobong mag-isip. "Hindi lahat ay tungkol sa'yo."
"Saang parte ba hindi tungkol sa akin Aron?. Kasi. Malapit ko nang isipin na, magpakalayo nalang dito. Nakakapagod na. Daig ko pa ang niloko ng mundo kahit ako'y totoo dito."
I heard his heavy sigh. Mukhang pati rin sya ay nahihirapan na sa akin. "Kian doesn't deserve the treatment you did to him."
"Anong gusto mong gawin ko kung ganun?. Ang ngitian sya't yakapin ng mahigpit?. Ganun ba?." pilit kong iwinawaksi sa isipan ko ang galit na pilit ring kinakain ang buong sistema ko. Ano bang mas mahirap gawin. Ang makinig ba o ang magpaliwanag?. Kasi sa ngayon. Hirap akong makinig lalo na kung paliwanag na ito.
"Hinde. Ang gusto kong makita ay kung talagang deserve mo nga talaga sya.."
My heart skip a bit. Di ko alam bakit bigla nalang takot at kaba ang naramdaman ko matapos ang pagtigil ng tibok ng puso ko ng ilang segundo. Di ko makilala ang pakiramdam sapagkat alin man sa dalawa ay pareho kong tinataguan.
"You both know what the value of each other." umpisa nya bigla. Kumurap ako. Noon ko lang natanto na unti unti nang kinakain ng liwanag ang dilim. Ang bilis ng oras. Di ko namamalayan. "Ang salitang sakripisyo ay pareho nyong ginawa." huminto sya't naglakad palapit sa bintanang tinatanawan ko. "Ngunit nga lang. Sa magkaibang paraan." namulsa sya't parang di man lang dinaanan ng antok. "Sya na himagsik ang paraan nyang sakripisyo. Ikaw naman ay malupit sa pamamagitan ng pagpaparaya mo. Sa totoo lang. Wala ako sa lugar para magsalita sana sa'yo. Wala akong karapatan kamo nalang na sabihin sa'yo ang lahat.."
I knew it. He knows everything.
Ang tanong ko lang. Anong mga alam nya na di ko alam?.
"Kian did married Andrea right?." tanong nya ito na di ko sinagot. Syempre. Alam naman na nya ang sagot sa tanong nya. Anong saysay?. "But did you know that it was just a show?."
Ha?.
Iyon ang di ko alam. Na alam nya.
Natameme ako sa totoo lang. I look at him while he's busy looking at the breezy dawn. "Ang sabi ni Kian sakin. Ginawa nya iyon para lubayan ka ng Mommy nya."
I think. This is the second time na ginawa nya ito just for my sake. Bakit?.
"The engagement is long denied by him. Sa kagustuhang magmerge ang negosyo ng dalawang pamilya. Nakipagkasundo nalang si Kian na gawin ang kasal na iyon kahit sa mata lang ng mga tao. Para hindi raw mapahiya ang Mommy nya at para narin iligtas ka sa kung anong balak gawin ng Nanay nya.."
"Block mail?." this words escapes through my tongue.
"Parang ganun na rin ang labas nya. I don't want to blame any of you two kasi pareho lang naman kayong nahirapan na dalawa. What I'm saying here is that. Tanggapin mo rin sana kahit ngayon lang ang tulong ng tao. It's not like it's his fault."
I'm thinking about it.
"Kung tatanggapin ko ba tulong nya. Hindi na sya mahihirapan pa?." I asked this without thinking why would I asking this.
"It's neither. Kian waited for you, long ago. He wanted to talk to you pero masyado kang mailap sa kanya. Gusto nyang maging maayos kayo subalit parang ayaw mo.."
I don't know what to say. At nagpatuloy sya.
"Hindi solusyon ang pag-iwas Karen. If you want more about what had happened years ago. Sya nalang kausapin mo tungkol dito. Ang sakin lang ngayon ay ang sabihin sa'yong, walang ginawang masama si Kian noon pa. Wala rin syang ibang inisip kundi ikaw at ang pamilya mo. Wala ng iba pa."
My world suddenly turned upside down.
Paano ko ngayon titimbangin ang nararamdaman ko?.
Don't ask Karen. I feel like. Your feelings is more heavier than your thoughts. Mas lamang pa rin sa'yo ang nararamdaman mo para kay Kian kaysa dyan sa pagdadalawang-isip mo. So. Stop asking. And do, what you really want to do. Go. Talk to him. Listen and learn to accept things especially if you know you lose.
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone