Chapitre 233: Jin (Chapter 78)
"BAKIT, nay, tay?"
Sabay na napatingin sa kanya sina Adela at Ryan. Ngumiti ang mga ito sa kanya.
"Ah, wala, 'nak," nakangiting sabi ni Adela.
"Tara, pasok na tayo sa loob," sabi naman ni Ryan.
Pero iba ang nararamdaman ni Jin nang mga sandaling iyon. Alam niyang may itinatago ang mga magulang sa kanya. Nagkibit-balikat na lamang siya. Naisip niyang may hindi magandang nangyayari at si Din ang dahilan. Ayaw na muna niyang igiit ang tungkol doon sa mga magulang. Gusto niyang magpahinga.
"Nak, tulog na yata ang kambal mo. Bukas mo na lang siya kausapin. Ang mas mabuti pa magpahinga ka na lang muna. Mahaba rin ang naging byahe mo, e," mungkahi ni Adela.
"Mas mabuti pa nga, Jin," sabi naman ni Ryan.
"Teka, baka nagugutom ka, 'nak," sabi ni Adela.
"Busog pa po ako. Kumain po ako sa lungsod bago nagtuloy rito. Sige, matutulog na lang po ako. Medyo pagod din talaga ako sa biyahe," sabi niya sabay yakap sa mga magulang.
Pagpasok ni Jin sa kwarto niya ay napangiti siya. Walang pinagbago ang kanyang lungga. Namiss niya ang kwartong iyon. Hinubad niya ang kanyang damit at pantalon. Nakapanloob na lamang siya noon nang humiga.
Biglang pumasok sa isipan niya si Marian. Bumangon siya at kinuha sa bag ang cellphone kapagkuwa'y muling bumalik sa paghiga.
Binasa niya ang dalawang text messages ni Marian.
"Yap, kadarating ko lang dito sa bahay. Buti na lang hindi nag-usisa sina mommy at daddy kung ano ang sinakyan ko pauwi," anang unang text.
"Yap, goodnight. Matutulog na ako. Hindi ko na kaya ang antok. I love you so much," anang pangalawang text.
Napangiti siya. Tatawagan sana niya ang kasintahan pero naisip niyang baka maisturbo lamang ito sa pagtulog. Nag-reply na lamang siya, "yap, ngayon ko lang nabasa mga text mo. I love you too. Matutulog na rin ako."
Ipinikit niya ang mga mata at nakatulog na nga siya. Hindi niya alam kung anong mga oras na iyon nang maramdaman niyang may kamay na nakahawak sa naninigas niyang pagkalalaki. May sumisipsip din ng kanan niyang utong.
"Din?"
Pangalan agad ng kambal ang kanyang nabanggit. Kahit nagulat siya noon sa nangyayari ay hindi siya tuminag. Hindi niya ito pinigilan.
"Jin, miss na miss kita. Pagbigyan mo ako," halos pabulong na sabi ni Din na bahagyang tumigil sa pagsuso ng kanyang utong.
Napahugot nang malalim na hininga si Jin. Masakit sa kalooban niya ang ginagawa nito pero naisip niyang hindi na ito pipigilan sa nais nitong mangyari.
"Sige, Din. Pagbibigyan kita. Kahit kaylan mo gusto, hindi kita hihindian. Basta mangako kang muli ka ng mamumuhay ng normal. Hindi ka na mananakit ng tao," garalgal ang boses niyang turan.
"Pangako, Jin," sabi ni Din. Muli nitong sinunggaban ang kanyang utong at naging marahas sa pagsalsal ng kanyang pagkalalaki.
Hindi na napigilan ni Jin ang pagtulo ng mga luha. Inunan niya ang mga kamay. Senyales na buong-buo na niyang ipinagpapaubaya ang katawan sa sariling kambal.
Pumatong si Din sa kanya. Ramdam niya ang nanginginig at mainit nitong katawan. Ang kaliwang utong naman niya noon ang sinuso nito. Ipinikit ni Jin ang mga mata. Pilit niyang ipinapasok sa isipan si Marian. Naramdaman niya ang basang dila at labi ni Din na pinagpala ang malapad niyang dibdib. Hanggang sa umakyat sa kanyang leeg ang paghalik-dila nito. Hindi na rin siya tumanggi pa nang biglang hinalikan siya nito sa labi. Kusang bumukas ang kanyang mga labi at pinatuloy ang dila ni Din sa loob. Tinugon niya ang mapusok nitong halik. Hindi niya alam kung bakit nagugustuhan na rin niya ang mga nangyayari. Labis na siyang nag-init at pumintig-pintig na sa sobrang tigas ang kanyang pagkalalaki.
"I love you so much, Jin," humihingal na sabi ni Din nang magkalas ang kanilang mga labi.
"I love you too, Din..." tugon niya at muling inangkin ni Din ang kanyang mga labi.
Ilang sandali pa ay muling bumaba ang halik ng kanyang kambal sa leeg, papunta sa dibdib. Nagpakasawa ito sa kanyang mga utong. Uhaw na uhaw si Din nang mga sandaling iyon. Bumaba pa ito sa kanyang tiyan. Dinilaan at pinaghahalikan nito ang kanyang mga abs. Napapaungol na si Jin sa labis na sensasyong nararamdaman. Bumaba pa si Din. Nilawayan nito ang kanyang karog pababa sa malago niyang buhok na bumabalot sa kanyang pagkalalaki. Hinimod nito ang mga buhok na iyon. Hanggang sa biglang isinubo ni Din ang tayong-tayo niyang alaga. Napanganga siya dahil naramdaman niya agad ang mainit at basa nitong lalamunan. Sagad na sagad ang kanyang pagkalalaki sa loob. Ibinabad pa ng kanyang kambal iyon ng mga ilang segundo bago hinugot mula sa bibig. Dinilaan nito ang butas sa dulo na kanyang ikinaliyad.
"Ahhh..." mahina niyang ungol sa sarap.
Dinilaan ni Din ang buong parte nang sintigas na sa bakal niyang pagkalalaki. Hanggang sa isinubo nito ang dalawa niyang mga bola.
"Ahhh... ohhh... ang sarap, kambal..."
Ginawang parang buto ng santol ni Din ang kanyang mga bola. Sinabayan din nito nang marahas na pagsalsal sa kanyang pagkalalaki. Napuno ng mga ungol at halinghing ni Jin ang kwartong iyon. Naging todo-bigay si Din sa pagpapaligaya sa kanya. Muling isinubo ni Din ang kanyang pagkalalaki. Puro sagad sa lalamunan ang ginagawa nito. Napahawak siya sa ulo nito at kusang napaulos sa bibig ng kambal. Sinalubong niya nang matinding kadyot ang bawat baba ng bibig nito sa kanyang pagkalalaki. Gustong-gusto niya ang pakiramdam na naiipit sa lalamunan nito ang kalahati ng kanyang alaga. Hanggang sa hindi na niya nakaya pa at sumabog nang tuluyan ang kanyang malapot na katas sa loob ng bibig ni Din. Ni hindi man lang namuwalan ang kambal sa kakalunok ng kanyang katas. Alam niyang napakarami ng kanyang inilabas no'n.
"Tama na, Din," saway niya rito nang hindi pa rin tumigil sa kakasubo ng kanyang pagkalalaki na matigas pa rin.
Tumigil naman si Din. Nagtitigan sila. Tanging ang ilaw lamang sa labas ang nagpapaliwanag sa kwartong iyon.
"Din, mangako ka ulit, magbabago ka na," nangungusap niyang sabi.
Katahimikan. Nakipagtitigan lamang si Din sa kanya. Muli nitong inayos ang hood ng jacket sa ulo.
"Din?"
Bumuntong-hininga ito at tumayo. "Oo, Jin..." mahina nitong sabi pero malinaw naman sa kanyang pandinig.
Hanggang sa tumalikod na si Din at lumabas ng kanyang kwarto. Napayakap si Jin sa sarili at umiyak nang umiyak. Naisip niyang kung ang katawan lamang niya ang solusyon para muling maging normal ang pamumuhay ng kambal ay handa na siyang magpaubaya rito. Ibibigay niya nang kusa ang kaligayahang gustong maangkin ni Din sa kanya.
Napadasal siya, "Diyos ko! Ikaw na ang bahala sa lahat!"
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone