Chapitre 184: Jin (Chapter 29)
"JIN, maghanda-handa ka na. Sa sunod na linggo, kailangang makapunta ka na sa Manila," sabi ni Ryan.
Kasalukuyan silang nag-aagahan nang mga sandaling iyon. Napatingin si Jin kay Din. Nagsalubong ang kanilang mga mata. Nababakas sa mukha nito ang matinding kalungkutan. Pero naisip niya pa ring iyon lamang ang tanging solusyon. Ang makalayo sa kanyang kambal.
"Okay, tay. Sabik na talaga akong makapunta ng Manila," sabi niya.
"Magpakabait ka roon, 'nak. Hindi mo kabisado ang ugali ng mga tao sa Manila," sabi ni Adela.
"Iyon ang isa sa mga pinakaimportante, Jin. Maging mapagkumbaba ka na lang sa mga tao roon. Mas maigi kung h'wag ka ng makipagbarkada pa," sabi ni Ryan.
"H'wag kayong mag-alala, nay, tay, magpapakabait ako do'n," nakangiti niyang turan.
Biglang tumayo si Din. Napatingin silang lahat dito.
"Din, hindi mo pa ubos ang kanin mo," sabi ni Adela.
"Busog na po ako, nay," mahinang tugon ni Din at walang lingon-likod na iniwan silang lahat sa hapag-kainan.
Naisip ni Jin nang mga sandaling iyon na baka tutol si Din sa kanyang pag-alis. Pagkatapos nilang kumain ay dumiretso siya sa kwarto nito. Nakahiga lang ang kanyang kambal. Nilapitan niya ito at humiga rin siya. Niyakap niya si Din.
"Kambal, 'di mo ba namimiss na ganito tayo kung maglambingan dati?" tanong niya.
Hindi umimik si Din sa halip ay narinig niya ang paghikbi nito. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa kambal.
"Hoy Din, babalik pa naman ako rito sa bahay, a."
"Pero hindi na kita masyadong makikita pa," sabi nito. "Tapos, ang mga bakla na naman sa Manila ang patitikimin mo."
"Din, ano ba? H'wag mo nga kasing pinag-iisip ang mga ganyan. Buhay ko 'to, e. H'wag mo akong pangunahan," inis niyang sabi. Naisip niya kasing aabot na naman si Din sa pagnanais nitong matikman siya.
Humiga siya nang maayos. Inunan niya ang mga kamay. Napatitig siya sa kisame. Wala na talaga siyang maisip pang solusyon para maibalik ang dating turingan nilang magkambal sa isa't-isa. Tuluyan na itong nagpadala sa bawal na pagibig para sa kanya.
Saglit silang natahimik. Ang tanging naririnig lamang ni Jin ay ang paghikbi ni Din. Ilang sandali lang ay bigla itong yumakap sa kanya. Hinayaan na lamang niya ito. Naramdaman niya ang pag-amoy nito sa kanyang kilikili pero hindi rin niya ininda iyon.
Nakasando lang siya no'n. Ang kanang kamay nito ay nasa kanyang tiyan. Naramdaman niya ang paghimas nito sa bahaging iyon at bumaba pa sa kanyang pusod. Hindi pa rin siya umimik.
"Jin, ngayon ko na kukunin ang sinabi mo sa akin," sabi ni Din. Inaamoy naman siya nito sa bandang leeg.
"Ang alin, Din?" tanong niya pero naglalaro na sa kanyang isipan kung ano ang gusto nitong kunin sa kanya.
"Jin, pinagbigyan kitang makipagtalik ako sa mga kaibigan mo. 'Di ba iyon ang sabi mo para makatikim na ako sa 'yo?" sabi nito.
Biglang bumaba ang kamay ni Din at pumatong sa harap ng kanyang boxer. Kaagad nitong hinimas ang kanyang pagkalalaki. Napapikit si Jin. Hindi niya alam kung paano pa magrereak nang mga sandaling iyon.
Naramdaman niya ang paghalik at pagdila ni Din sa mabuhok niyang kilikili. Ang kamay naman nito ay naging marahas na sa paghimas-pisil ng kanyang pagkalalaki na nasa loob pa ng puting boxer.
"Ah..."
Hindi niya alam kung bakit parang nilukob siyang bigla nang matinding init ng katawan. Naramdaman niya ang pagtigas ng kanyang kargada dahil sa ginagawa ni Din. Ilang sandali pa ay dahan-dahang ipinasok na ng kanyang kambal ang kamay sa loob ng boxer at panloob niya. Tuluyan nitong nahawakan ang napakatigas na niyang pagkalalaki na pumipintig-pintig pa nga.
Naging abala naman si Din sa paghimod ng kanyang kilikili. Ramdam niyang nababasa na iyon ng laway nito. Napanganga siya at hindi man niya aminin sa sarili pero nasasarapan na talaga siya sa ginagawa nito.
Tuluyan na ngang inilabas ni Din ang dambuhala niyang kargada at sinalsal iyon. Muli siyang napaungol. Napadilat siya ng mga mata at napatingin sa kanyang pagkalalaki. Parang puputok na iyon sa sobrang tigas at nilalabasan na ng mga paunang katas.
Napatingin siya kay Din. Nakapikit ito at hayok na hayok sa paghimod ng kanyang kilikili. Bigla siyang parang nagising sa katotohanan. Katotohanang bawal ang kanilang ginagawa sa batas ng Panginoon.
Bumangon siya at inilayo ang sarili kay Din. Kaagad namang rumehistro sa mukha nito ang labis na pagkadismaya.
"Din, bawal ang naisip mong gawin. Kung may paniniwala ka sa Diyos, itigil mo na 'tong kalokohan mo," sabi niya at biglang nagsibagsakan ang matataba niyang luha. Hindi niya natanggap sa sariling muntikan na siyang nadarang sa pang-aakit ng sariling kadugo.
"Jin, ilang beses ko bang dapat sabihin sa 'yong wala akong pakialam kung magkapatid tayo? At mas lalong wala akong pakialam sa Diyos mo!" Bumangon ito at umupo sa kanyang harapan.
Hindi na talaga siya nakapagpigil pa at bigla niya itong sinampal nang malakas sa kanang pisngi. Nagulat din siya sa kanyang ginawa. Hindi niya mapaniwalaan ang sariling nakaya na niyang pagbuhatan ng kamay si Din.
Tulirong tinitigan siya ng kanyang kambal. May poot at galit sa mga mata nito. Sumikdo ang kanyang puso nang mga sandaling iyon.
"Jin, pagsisisihan mo 'tong nagawa mo sa akin," mariin nitong sabi.
Niyakap niya ito nang mahigpit. "Patawad, Din. Hindi ko napigilan ang sarili ko, e. Sumusobra ka na kasi. Sumusobra ka na talaga, Din. Nagmamakaawa ako sa 'yo, ibalik mo ang dating ikaw," humihikbi niyang turan.
Hindi umimik si Din sa halip ay mabilis nitong naibaba ang kanyang suot na boxer at panloob. Bago pa siya nakaiwas ay tuluyan na nitong naisubo ang medyo matigas pa rin niyang pagkalalaki.
Sagad na sagad iyon sa pinakapuno. Pilit siyang nagpumiglas para mailayo ang sarili sa kanyang kambal pero hindi niya alam kung saan ito kumukuha nang lakas no'n. Sobrang higpit nang pagkakayakap nito sa bandang puwet niya.
Naging hayok si Din sa pag-angkin ng kanyang kargada. Mabilis nitong inilabas-masok sa bibig ang bahagi niyang iyon na nagpabaliw rito.
"Din, tama na," umiiyak niyang pakiusap at pilit pa ring nagpumiglas. Gusto niya itong saktan pero hindi niya magawa.
Hanggang sa tuluyan na siyang napagod. Tahimik na lamang siyang lumuluha habang patuloy sa pagchupa sa kanya si Din. Hindi niya alam kung bakit kusang bumigay ang kanyang pagkalalaki. Tumigas iyon nang husto sa bibig ng kanyang kambal. Naisip niya rin no'n na baka 'pag hinayaan niya si Din ay titigilan na siya nito.
Paminsan-minsan ay napapadaing siya sa sakit. Tumatama kasi sa ngipin ni Din ang kanyang kargada. Tumahimik na lang siya at hindi na muling nakiusap pa. Alam niyang bulag at bingi na ang kanyang kambal nang mga oras na iyon.
Walang saysay ang lahat nang pagmamakaawa niya rito. Hindi rin naman niya ito kayang saktan na kung tutuusin ay wala namang kalaban-laban si Din sa kanyang lakas. Puwera na lang kung binigyan ito nang lakas ng demonyo.
Hanggang sa nakaramdam na rin siya ng sarap sa ginagawa ni Din. Likas na nga siguro sa tao iyon. Ayaw ng puso't isipan pero gusto ng katawan. Iyon ang nangyayari sa kanya nang mga sandaling iyon. Kinagat niya nang mariin ang ibabang labi.
Patuloy sa pagbalong ang kanyang mga luha. Hindi talaga niya matanggap sa sariling nangyayari na nga ang bagay na iyon na labis niyang tinututulan at kinakatakutang mangyari sa kanila. Panay ang dasal niya sa Panginoon na sana ay mapatawad pa sila sa kamunduhang ginagawa ng sariling kadugo.
Nabibilaukan si Din dahil puro sagad hanggang pinakapuno ng kanyang pagkalalaki ang ginagawa nito pero patuloy pa rin ito sa ganoong istilo nang pag-angkin sa kanya. Hindi man niya kayang tanggapin pero nagugustuhan ng katawan niya ang ginagawa nito. Napapanganga siya sa tuwing naiipit ang ulo ng kanyang kargada sa mainit-init na lalamunan ng kanyang kambal.
Ilang sandali pa ay ramdam na niya ang namumuong mainit na katas na gustong kumawala sa kanyang mga bola. Labis na sarap na rin ang nararamdaman niya no'n.
Patuloy lang si Din sa mabilis na pagchupa ng kanyang kargadang parang puputok na sa sobrang tigas. Labas na labas na ang mga ugat niyon at pulang-pula na. Parang mapupunit na ang bibig ni Din sa sobrang laki at taba ng bagay na nasa loob ng bibig nito.
Ramdam na ni Jin na malapit na siyang labasan. Nag-umpisa na siyang manginig at hindi na rin mapigilan ang sariling mapaungol. Mas lalo pang binilisan ni Din ang pag-angkin sa kanyang kargada.
Hanggang sa hindi na niya nakaya pa ang matinding sensasyon. "Diyos ko!" sabi niya at kasabay no'n ay ang pagsabog ng kanyang masaganang katas sa loob ng bibig ni Din.
Hindi naman magkandaugaga ang kanyang kambal sa paglunok nang inilalabas niyang katas. Patuloy pa rin ito sa pagchupa sa kanya at patuloy naman siyang nilalabasan. Tingin niya ay nakalabing-dalawang putok siya nang mga sandaling iyon at alam niya sa kanyang sariling labis siyang nasarapan.
Nakatingin lang siya rito habang patuloy ito sa paglalaro ng kanyang kargadang matigas pa rin. Nakakaramdam na siya nang matinding pangingilo sa ulo ng kanyang pagkalalaki pero hindi pa rin siya makalayo dahil tila walang planong tumigil si Din sa pag-angkin sa kanya.
Napatingin ang kanyang kambal sa kanya. Nagsalubong ang kanilang mga mata. Nakangiti ito at dinila-dilaan ang ulo ng kanyang kargada. Sa tuwing alam niyang mapapaungol siya ay kinakagat na lamang niya ang kanyang labi. Alam niyang nilunok nitong lahat ang kanyang katas.
Parang nababasa niya sa mga mata ni Din ang iniisip nito at mas lalo siyang natakot. Sa tingin niya ay mas lalong sumidhi ang pagtatangi nito para sa kanya. Kung alam lang niyang ganoon ang mangyayari ay hindi na sana siya naglambing pa sa kambal. Nagmistula siyang damo na kusang nagpakain sa kabayo.
"Akin lang 'tong titi mo, Jin. Akin lang!" mayamaya'y wika ni Din. Nasa mga mata nito ang nagbabadyang panganib. Nagbabantang maraming malalagas na buhay kapag sumuway siya rito.
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone