Chapitre 16: CHAPTER 15:
Note: Ang chapter na ito ay naglalaman ng karahasan, mga salitang hindi ka-ay
Chapter 15:
Kelvin's POV;
Pakiramdam ko ay namanhid ang buong katawan ko ng iangat ko ang aking ulo. Hindi ko rin maigalaw ang kamay at paa ko, minulat ko ng bahagya ang aking mga mata.
Madilim at magulong lugar ang bumungad sa akin. Nakatali ang kamay at paa ko dahilan para hindi ako makagalaw ng maayos.
"Fuck!" Malakas kong mura nang makita ko si Stephanie na nakatali pahiga sa isang lamesa.
Malayo ito sa akin pero alam kong wala parin itong malay. Gusto ko siyang puntahan, gusto ko siyang protektahan. Kailangan kong gumawa ng paraan, makakaalis kami sa impyernong lugar na ito.
"Gising na pala ang bisita namin."
Tinignan ko ng masama ang isang malaking lalaki na lumapit sa akin. May kasama siyang dalawang lalaki na katulad niya ay may armas din na hawak.
"Mukhang matapang ang isang ito, boss."
"Lalambot din yan mamaya kapag nakita niya kung ano ang gagawin natin sa mahal niyang kasi---"
"Fuck! Huwag na huwag ninyong gagalawin ang girlfriend ko." Malutong kong mura sa kanila.
Mala-demonyong tawa lang ang narinig ko sa kanila ng sabihin ko iyon. Sigurado akong hindi nila ako papakinggan kahit pa makiusap akong pakawalan nila kami. I need to do something.
Tumingin ako sa paligid na maaari kong gamitin para makaligtas kaming dalawa ni Stephanie dito. Hindi ko siya hahayaang mapahamak.
"Huwag mo nang balaking tumakas, hindi rin mangyayari iyon. Hindi na kayo makakalabas ng buhay dito."
Tinignan ko muli nang masama ang tumatayong lider nila. Hindi niya ako matatakot sa sinasabi niya. Makakalabas kami dito ng girlfriend ko. Sisiguraduhin ko iyon.
"Puta!"
Pakiramdam ko ay nabali ang leeg ko sa lakas ng pagsapak niya sa akin nang duraan ko siya. Hindi ko iyon ininda, hindi dapat ako nagpapasindak sa kanila. Kung matatakot ako ay hindi ko maililigtas sa kapahamakan ang girlfriend ko.
"Matigas kang lalaki ka ha!" Hinawakan niya nang mariin ang panga ko at hinarap ako sa kanya. Nanggigigil siya habang nakayingin sa akin. "Tignan ko kung hindi ka magmakaawa sa gagawin namin sa girlfriend mo."
Marahas niya akong binitawan at humarap sa mga kasama niya. If I could punch his face, I won't hesitate. Babalatan ko siya ng buhay sa oras na galawin niya kahit dulo ng daliri ng babaeng mahal ko.
"Sige, gisingin niyo na ang babae. Bibigyan natin ng magandang palabas ang boyfriend niya."
Fuck!
Tumango ang dalawang lalaki bago kinuha ang isang timbang tubig na agad binuhos sa nakahigang si Stephanie. Shit!
"Kelvin!" Malakas na tawag niya sa pangalan ko. "Mga hayop kayo, sino ba kayo? Anong kailangan ninyo sa akin?" Kitang kita ko ang galit sa mga mata niya. Gayon pa man ay may takot iyon.
Sinubukan niyang tumayo pero hindi niya nagawa dahil sa nakatali ang kamay at paa niya. Basang basa ang buong katawan niya at halos makita na ang kaluluwa niya.
"Stephanie!"
Tawag ko din sa kanya, kita ko ang mga luhang nagbabagsakan sa kanyang mga mata. Alam kong pinanghihinaan siya ng loob.
"Fuck! Fuck! Fuck!" Sunod sunod kong mura. Gusto ko siyang lapitan, gusto ko siyang yakapin at sabihing magiging ayos din ang lahat pero paano?
Dama kong hindi lang silang tatlo ang tao dito, madami sila. Kung tatakas kami ay hindi rin kami makakaligtas.
Fuck! Bakit napunta kami sa sitwasyong walang pagpipilian kundi ang kamatayan?
No! Not now, not here, not her. Makakalabas kami dito, makakatakas kami o kahit siya nalang. Kahit si Stephanie nalang ang makalabas, mailigtas ko lang siya.
"Siguro masarap ka binibini? Maganda ang iyong kutis, makinis at maputi."
Tumawa ito ng malakas habang hinihimas ang paa ni Stephanie pataas sa hita nito. Kitang kita ko rin kung paano siya nagpupumiglas, dinig ko ang sigaw niya at paghingi ng tulong.
"Tigilan ninyo ang girlfriend ko, hayop kayo. Bitawan niyo siya."
Halos mabali narin ang kamay ko dahil sa pagpipilit kong makawala. Hindi ko iniinda ang sakit na nagmumula duon. Kailangan kong tulungan ang girlfriend ko.
"Sige, ganyan nga. Magsigawan kayong dalawa, wala rin namang makakarinig sa inyo." Sunod sunod na tawa na naman ang pinakawalan nila.
Mga hayop!
"Kelvin, Kelvin tulungan mo ako. Maawa po kayo sa akin, huwag po."
Rinig ko ang paghagulhol nang girlfriend ko, pero tila walang naririnig ang tatlong lalaki. Marahas nilang sinira ang suot na damit nito dahilan para bumalandara sa kanila ang kahubdan ni Stephanie.
Tangina! Mauulit na naman ba yung nangyari nuon? Yung wala akong nagawa habang nakikita kong unti unting nawawalan ng buhay ang mga mahal ko.
Nakita ko nalang ang sarili kong humahagulhol habang pinapanuod ang tatlong lalaki na minomolestiya ang babaeng mahal ko. Ang hina ko, ang tanga ko, ang bobo bobo ko. Bakit wala akong magawa? Bakit sa kanya pa?
"Stephanie! Tigilan niyo na siya maawa kayo? Parang awa niyo na, tigilan niyo ang girlfriend ko."
Hindi nila ako pinansin, para silang mga bingi na walang naririnig kundi ang sarili nila. Kung gaano kalakas ang hagulhol ni Stephanie ay gano'n din kalakas ang mala-demonyong tawanan nila.
"Boss, jackpot tayo dito. Buti nalang ay tinggap natin ang utos ni ma'am. Nagkapera na tayo, nakalasap pa tayo ng langit."
Utos? Tangina!
"Hayop kayo, sinong nag-utos sa inyo? Mga hayop kayo."
Kung sino man ang nag-utos nito, sisiguraduhin kong mananagot. Huwag ko lang malaman, huwag lang.
"Huwag mo nang alamin. Papakawalan ko din naman kayo, kapag natikman na namin ang girlfriend mo."
"Magpakabait ka nalang, para pareho kayong mabuhay."
Napapikit ako nang marinig ko ang sunod sunod na paghiyaw ang narinig ko kay stephanie. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang panuurin na binababoy siya ng mga hayop na lalaking iyon, habang ako wala man lang magawa.
"Bakit ayaw mong panuurin ang girlfriend mo habang tinitikman nang ibang lalaki? Panuurin mo." Utos nang isang lalaki.
Naramdaman ko ang pagsabunot nito sa akin, hindi ko man lang namalayan na nandito na siya sa tabi ko.
Sa muli kong pagmulat ay hubad na katawan ni Stephanie ang nakita ko. Nakatingin siya sa akin na puno nang pagmamakaawa.
"Kelvin! Kelvin, tulungan mo ako. Mga hayop kayo, ang bababoy ninyo."
Tangina!
Gusto kong maging bingi para hindi na marinig yung bawat daing ng babaeng mahal ko, ang bawat halakhakan ng mga lalaking bumababoy sa kanya. Gusto kong maging bulag para hindi na makita pa ang paghihirap niya. Pero, gusto kong may gawin para mailigtas siya, para walang mangyari sa kanya.
Kanina ko pa sinusubukang tanggalin ang tali sa kamay ko, ngunit masyadong mahigpit ang mga iyon.
"Kelvin! Please, ayaw ko na. Huwag po, pakiusap tama na."
Dalawang lalaki ang lumalaro sa hinaharap noya habang ang isa naman ay nakapatong sa kanya.
"Ang sarap ng girlfriend mo, p're. Akalain mo iyon, birhen pa pala ang babaeng ito. Aba, hindi ko akalain. Ang kinis oh, sobrang sarap."
Napapikit ako nang muling humiyaw si Stephanie nang biglaang ipasok nung lalaki ang sa kanya. Hindi ko na kaya, gusto kong magwala, gusto kong pumatay ng tao sa mga oras na ito pero nanghihina ako.
Kahit kailan ang bobo ko, sobrang hina ko. Naulit na naman ang nangyari nuon, muling may napahamak na taong mahal ko at sa harapan ko pa. Wala na naman akong nagawa, sobrang hina ko.
"Tangina! Papatayin ko kayo, hayop kayong lahat. Hayop!" Galit kong sigaw.
Alam kong wala na itong magagawa, wala nang silbi ang mga salita ko dahil tuluyan na nilang nababoy ang taong mahal ko.
"Tamang tama ang sabi ng amo ko, sadyang masarap ang babaeng ito at lalong sumarap dahil may taga-panood kami. Shit! Ang sarap ng girlfriend mo, p're. Huwag kang mag-alala dahil titirhan ka naman namin." Kasunod nuon ay ang halakhak niya.
"Hayop ka! Pagbabayaran ninyong lahat ito, pagbabayaran ninyo."
Sisiguraduhin ko iyon, hindi man ako makalabas ng buhay dito, pare-pareho naman kaming mamamatay.
"Paano? 'Pagtapos nito, mamamaalam na kayo sa isa't isa dahil hindi ko na kayo bubuhayin pa. Mamamatay kayong dalawa na walang nakakaalam."
Sinulyapan ko si Stephanie, wala na itong kibo, nakatingin nalang ito sa kung saan at hinayaan na ang mga lalaking babuyin siya. May mga luhang bumaybay sa kanyang pisngi.
Nasaksihan ko yung unang boses nang pagsuko niya, sumuko siya ngayon, sinuko na niya ang sarili niya dahil alam niyang wala nang mangyayari pa kung mumurahin niya ang mga lalaki.
Wala na siyang kibo habang ang tatlong lalaki ay pinagpapasa-pasahan siya. Ako man ay nawalan narin nang pag-asa, parang gusto ko nalang din mamatay kaysa ang panuurin siyang binababoy.
Matapos nilang babuyin si Stephanie ay iniwan nila itong walang saplot, nakabalandara ang katawan nito, tulala at wala sa sarili. Kinalagan ito nang dalawang lalaki.
Tangina!
Yung sakit habang pinagmamasdan ko ang babaeng mahal ko na nasa ganoong kalagayan ay walang kapantay. Gusto kong pumatay, gusto kong maging kriminal.
"Maganda ba ang show? Infairness sa girlfriend mo ha, ang sarap, hindi namin makakalimutan ang gabing ito.."
Tinignan ko nang masama ang lider nila na ngayon ay malapit sa akin habang nagsusuot nang pantalon. Ngumisi siya habang pinagmamasdan ako.
"Hayop ka. Papatayin kita, papatayin ko kayong lahat." Galit kong sabi, tumawa lang siya ng malakas.
"Paano mo gagawin iyon? Maya maya lang papatayin na kita, papatayin ko kayo ng girlfriend mo. Akala mo ba, hahayaan pa namin kayong makaalis ng buhay dito. Gago, ngayon pang nakita mo na ang mga mukha namin?"
Muli niyang hinawakan ang panga ko at iniharap sa kanya.
"Pero huwag kang mag-alala, hahayaan ko namang mamaalam muna kayo sa isa't isa, bago ko kayo patayin." Marahas niya akong binatawan. "Sige, ilapit niyo na iyan dito nang matapos na tayo at makauwi."
Parang lantang gulay nilang kinaladkad si Stephanie papalapit sa akin, nakatulala parin ito at tila wala sa sarili. Hindi parin tumitigil sa pagtulo ang luha niya.
"Stephanie!"
Dere-deretso siyang bumagsag sa akin nang bitawan siya ng mga lalaki. Tinignan niya ako at pumorma ang mapait na ngiti sa kanyang labi, isang ngiti na ngayon ko lang nasilayan.
"Stephanie, makinig ka sa akin, kailangan nating makaalis dito. Makakaligtas tayo, tatagan mo ang loob mo ha!" Pakiusap ko sa kanya habang tumutulo ang aking mga luha.
"Kelvin." Sa wakas ay may salitang namutawi sa kanyang mga labi. "Tandaan mo na mahal na mahal kita ha, sobrang mahal kita."
Naramdaman ko na kumilos ang kanyang kamay para kalagan ako. Ang tatlong lalaki naman ay parang nanunuod ng comedy, wala silang ginawa kundi ang panuurin kami habang tawa ng tawa. Hindi nila napansin ang mabilis na pagkilos ni Stephanie.
"Kelvin." Tumingin siya sa mga mata ko, "Ituloy mo yung nga pangarap natin ha. Patawarin mo ako dahil hindi ko na matutupad yung mga pangako ko, pero ikaw, ikaw makakaligtas ka sa lugar na ito. Ipangako mo sa akin."
"Stephanie, huwag kang magsalita nang ganyan, pareho tayong makakaalis dito. Stephanie."
Niyakap niya ako ng mahigpit. Dama kong tuluyan na niyang nakalas ang tali sa kamay ko, ngunit hindi ako gumalaw. Mapapahamak kaming dalawa kapag nakita nilang maaari na akong makakilos.
"Osiya, tama na iyan. Tumayo kana di--"
Naging mabilis ang kilos ni Stephanie, tila may kung ano ang sumapi sa kanya at bigla siyang lumakas. Gulat na gulat ang tatlong lalaki nang itutok sa kanila ni Stephanie ang baril na naagaw niya sa isa sa mga ito.
"Sige, subukan ninyong kumilos nang hindi maganda at hindi rin ako magdadalawang isip na iputok ito sa ulo ninyo." Pagbabanta nito.
Ibang Stephanie ang nakikita ko sa puntong ito, puno ng galit ang kanyang mga mata at ano mang oras ay kayang kaya niyang pumatay.
"Hayop kayo, binaboy ninyo ang pagkababae ko. Walanghiya kayo, ang dapat sa inyo mamatay."
Halos manlaki ang mata ko ng itapat niya ang baril sa lalaking nakaupo, iyon yung lalaking inagawan niya nang baril. Hindi na siya nagdalawang isip pa at pinaputukan ito. Tinadtad niya nang bala hanggang sa mawalan ito ng malay.
Fuck!
Hindi ako makakilos sa kinauupuan ko, wala na akong tali sa aking kamay pero parang hindi parin ako makagalaw. Ibang iba ang Stephanie na kaharap ko ngayon.
"Stephanie." Nilapitan ko siya at niyakap, humagulhol naman siya agad. Kinuha ko ang baril sa kanya at kusa naman niya iyong ibinigay sa akin.
"Patayin na iya---"
Agad na tumakbo ang lider nila nang barilin ko ang huling lalaki na kasama niya sa loob ng silid. Dalawang bangkay na ang nakatambad sa amin ngayon.
Agad kong tinakpan ang hubad niyang katawan.
Kailangan naming makaalis dito ngayon, kundi ay pareho kaming mamamatay. Wala kaming dapat sayangin na oras.
Inalalayan ko siya sa paglabas, dinampot ko din ang isang baril pa mula sa isang lalaki. Kailangan namin ito para sa proteksyon.
Nang makalabas kami ng silid ay dahan dahan kaming naglakad, hinahanap ang daan palabas ng impyernong lugar na ito.
Sunod sunod na putok nang baril ang narinig namin, alam kong kami ang balak patamaan ng mga iyon. Buti nalang ay mabilis kaming kumilos at nakapagtago kami.
Nanatili kami sa isang lugar na alam naming hindi kami matatamaan ng bala kung sakali mang barilin kami.
"Kelvin, hindi tayo makakaalis nang buhay tayo pareho. Iwan mo na ako, iligtas mo ang sarili mo."
Hinihingal siyang umupo sa tabi ko, alam kong pagod siya at hindi niya kakayaning maglakad. Pero hindi, hindi ko siya iiwan dito.
"Stephanie, hindi kita iiwan dito. Kung hindi tayo makakalabas dito ng buhay, pareho tayong mamamatay."
Niyakap ko siya ng mahigpit, dama ko ang bilis nang tibok ng puso niya. Alam kong puno na siya ng takot ngayon kaya niya naiisip na hindi na kami makakaalis ng buhay dito, kahit ako natatakot na din. Takot na takot ako para sa aming dalawa, pero kailangan naking maging matatag, kailangan kong ipakita na matapang ako.
"HOY!"
Napalingon kami pareho sa lalaking sumigaw, nanlaki ang mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kong nakatutok sa akin ang baril. Hindi ako makagalaw, pakiramdam ko ay muling binusalan ang bibig ko.
"Kelvin!"
Bago pa pumutok ang baril ay humarang na si Stephanie sa akin, dahilan para siya ang tamaan ng sunod sunod na bala.
"Stephaaaaanie!" Sigaw ko bago barilin ang lalaki.
May ilan pang sumubok barilin kami pero inunahan ko sila hanggang sa tumahimik ang paligid. Wala na akong marinig na kaluskos ko pagputok man lang ng baril.
Tila huminto ang pag-ikot nang mundo nang makita ko ang babaeng mahal ko na unti unting inaagawan ng buhay.
"K-Kelvin, i-ipangako m-mo sa akin na a-aalagaan mo ang s-sarili mo. M-mahal na m-mahal kita sobra."
Huling sambit niya bago siya tuluyang agawan ng buhay. Agad ko siyang niyakap, hindi ko ininda ang dugong nagkalat sa katawan niya.
Tangina! Bakit gano'n? Bakit ngayon pa? Bakit siya pa?
"Stephanie, huwag please. Huwag mo akong iwan. Stephanie!" Muli kong sigaw.
Pakiramdam ko ay gumuho na ang buong mundo ko, wala na ang babaeng mahal ko, may babae nanamang nawala dahil sa pagiging inutil ko. Wala talaga akong kwenta kahit kailan.
Tinignan ko ang walang malay na si Stephanie, tumayo ako at humagulhol sa iyak. Kung mamamatay lang din naman si Stephanie at hindi ko siya makakasama habang buhay mas maganda na sigurong pareho kaming mawala sa mundong ito.
Itinutok ko ang baril na hawak ko sa aking sintido, napapikit ako at ninamnam ang bawat sandali.
"Baby, Kelvin huwag."
Nabungaran ko si Stephanie, nakaputi siyang gown at malawak ang ngiti sa akin. Tinignan ko ang nakahandusay niyang katawan, alam kong nagpakita lang siya sa akin para iligtas muli ako.
"Kelvin, huwag mong gawin iyan. Itinaya ko ang buhay ko para sa'yo, masasaktan ako kung sasayangin mo lang iyon. Mahal na mahal kita, walang kapantay ang pagmamahal ko sa'yo. Ipangako mo sa akin na hindi mo na ito gagawin, magiging masaya ka at tutuparin mo ang pangarap nating dalawa. Ipangako mo din sa akin na babantayan mo si mama. Bantayan mo siya ha, pakisabi narin patawad at mahal na mahal ko siya. Paalam."
Nabitawan ko ang baril na hawak ko, muli akong humagulhol nang malakas. Naramdaman ko naman ang mahigpit niyang yakap bago siya tuluyang naglaho.
Tama siya, kailangan kong pahalagahan ang pangalawang buhay na binigay niya sa akin.
"Mahal na mahal kita, Stephanie. Sobrang mahal kita."
I thought this would be the most memorable Birthday, I've ever had but it turns out to be the most painful one.
"I lost the most precious girl, I had on my birthday. Happy birthday, self."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone