Chapitre 208: Offend
Chapter 26. Offend
THE moment Jinny and Timo's hands clasped, she felt the familiar electricity she felt in her dreams, in her imaginations and fantasies about him. It felt exactly the same which made her wondered why. Kaya nga ba sa rami nang sinabi nito ay wala naman talagang pumasok sa utak niya. Nagulat siya nang rumehistro na bigla ang mga isiniwalat nito at ano ang isinagot niya? 'Sige'?
Baka mamaya'y akalain nitong gustong-gusto niyang maligawan nito.
Bakit, hindi ba?
Gusto niyang mangiti dahil inaamin niyang kinilig siya sa pagdainti ng palad nila pero kaagad ding natauhan at binawi ang kamay rito. She shook her head lightly and immediately recalled the note but she didn't bring that one up. Instead, she pressed the elevator button back to the basement parking.
"...pag-iisipan ko," she added just to save her face. Kanina lang ay dismayado siya rito dahil ilang linggo na ang nakalipas mula nang matanggap ang note kung saan nagpakilala ito, pero hindi pa rin siya kinakausap sa personal ng hindi related sa trabaho. She almost lost her hope and thought that maybe, he's just really an avid fan.
But she wanted more than that.
Once the door had opened, she immediately stepped out and said goodbye to him because she had to collect her thoughts and compose herself first. Masyado yata siyang kinilig sa pagsasabi kaagad nito ng intensyong ligawan siya.
Kaagad din naman itong lumabas ng elevator.
"I'll see you go," anito at wala na siyang nagawa kundi ang tumango. Wala siyang maapuhap na salita kasi parang nagkandabuhol-buhol na ang mga iniisip niya.
Kanina lang ay sobrang dismayado ang pakiramdam niya dahil naisip niyang baka trip lang ni Timo iyong pagpasa ng note noong nakaraan. Na baka hindi naman ito sinsero tungkol doon. She wanted to cry because she was hopeful that they'd happen. She liked him. She wanted him. But he wasn't even smiling at her the way he did with the other members and staffs whenever he greeted them, or vice versa. When it came to her, he was stiff, and wasn't even opening a conversation.
Mabuti na lamang at hinabol siya nito dahil kung hindi, pipilitin na niya ang sariling huwag na itong pagtuunan ng pansin, at huwag nang umasa pa.
Nangunot ang noo niya nang mapansing wala ang van nila kung saan naka-park kanina. She immediately phoned Rachel but she declined her call. Ganoon din ang ginawa ng apat at alam na kaagad niya na pinagtulungan siya ng mga ito. Palibhasa'y alam na matindi ang pagkagusto niya sa mala-Adonis na lalaking ito.
"Where are they?"
"I don't know. They're not answering."
"Ihahatid na kita."
Umiling siya dahil baka makaabala pa siya. "May schedule ka pa," aniya na animo'y alam na alam ang schedule nito. Well, technically, she knew about the evening news. She always watched that, didn't she?
"Mamaya pa iyon. Maihahatid pa kita."
"You sure?"
"Yes. But, do you ride motorcycles?"
"No, I don't want to," kaagad niyang tanggi. Na-trauma yata siya noong hayskul kung saan sumemplang ang sinakyan niyang motorsiklo ng kaklase niya dahil gusto niyang maranasang mag-backride, at katakot-takot na sermon ang inabot niya sa kaniyang inay. Na-trauma siya hindi lang dahil sa naaksidente sila at napagalitan siya, kundi dahil ayaw na niyang makita ang ganoon katinding pag-aalala sa mukha ng kaniyang mga magulang. Even her father who never cried in front of her, cried that day while she was lying on the hospital bed after her mom shouted at her. That was why she swore to herself to never ride the motorcycle again.
Nakauunawang tumango naman ito. "Wait, I'll book a taxi," bulalas nito at may kinapa sa cellphone. Napanguso ito nang may mapagtanto. "I forgot my things."
Napailing siya at sinabing ayos lang na balikan nito iyon, maghihintay na lamang siya roon dahil baka mahilo na siya sa kapapanhik-baba ng elevator.
And she liked it when she let her wait for him. Ibig sabihin ay tiwala ito sa kaniya na hindi siya aalis doon. That thought about him, trusting in her, made her feel light.
Pagkababa nito ay nagtaka siya nang igiya siya sa tapat ng isang nakaparadang sasakyan. Isang mamahaling Ford Mustang at kilala niya ang may-ari niyon.
"Ihahatid tayo ng boss ko?" takang-tanong niya.
"No, I borrowed his car."
Ganoon ba ang mga mayayaman? Nagpapahiraman ng mamahaling sasakyan?
And she's not regretting she agreed to let him drive her home, because that lovely day was the start of their beautiful relationship.
Umamin si Timo na ito nga si L.A., at hindi niya makakalimutan ang itsura nito nang buksan ang usapan patungkol sa note na pinadala nito kasama ang Baby's Breath na bulaklak. Pulang-pula ang mukha nito sa sobrang kahihiyan. That note was indeed corny and he told her that he wasn't thinking clearly when he sent that. That he was distracted seeing her and didn't really know what to say.
Mula nang araw na pumayag siyang magpahatid ay nagsimula na ito sa pagpaparamdan na may espesyal siyang puwang sa lalaki, pero hindi ito opisyal na nanligaw. Gayunpama'y naging mas malapit sila sa isa't isa, tanggap din nito si Luella at palaging dumadalaw sa kanila sa tuwing may libre itong oras.
Umabot ang isang taon na ganoon silang dalawa pero wala siyang reklamo. She's a bit contented about what's going on between them. Kaysa naman noon na hanggang tanaw lamang siya sa tuwing nagbabalita ito, hindi ba? And in that span of time, Timo never failed to make her feel loved. Kung minsan nga'y binibiro niya ito.
"Sometimes, I think if what did I do to deserve you," siwalat niya. Natigilan ito at sumulyap sa kaniya. "I mean, you're so good to be true. Parang feeling ko, kaya mo ako sinusuyo kasi may nagawa kang kasalanan," biro niya lamang iyon dahil wala silang mapag-usapan.
Natigilan siya nang tumahimik ito, at kinabahan naman siyang baka na-offend niya ito kaya hindi siya nito kinibo.
She immediately apologized.
"No, don't say sorry," he replied in his low tone.
"Biro lang talaga, walang laman iyon. It was supposed to sound like a praise for you. I didn't mean to sound offensive..." Napayuko siya at nanulis ang nguso.
"You didn't offend me, Ji."
Then, why was he serious? Ah, baka focused ito sa pagmamaneho kasi nasa loob sila ng sasakyan nito, isang kulay pulang ferrari iyon. Naiisip niya tuloy minsan na kung lahat ba ng mga news reporter ay yayamanin? Kasi parang wala itong hindi kayang bilhin. Pero naalala niyang galing nga pala ito sa mayamang angkan kaya ganoon.
"Kailan mo pala binili itong sasakyan mo? Hindi ba lagi kang nagmo-motor noon?" she successfully diverted their conversation and she stared at him for a while.
Ngumisi na ito pero hindi lumingon sa kaniya. Minsan talaga ay naiisip niya kung gaano karupok si Timo sa kaniya. Kaunting lambing, bumibigay ito.
"Ang gwapo mo, 'no? But this car is good looking, too. Does it have a name?"
Bahagya itong umiling at mas lalong lumapad ang ngisi nito. "I'm glad you liked it... I bought this for you."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone