Chapitre 21: Chapter 20
Chapter 20: Real
"You're serious? Come on! I saw you dance and make out with other girls. Anong pinagkaiba non sa akin?" Bahagyang lumakas ang boses ko dahil sa ingay ng paligid.
Then, I walked out. Sumama ako sa mga pinsan ko na sumasayaw. Nagulat ako na may lumapit sa akin.
"Prixton? You're here!"
"Yes, I heard you and your cousins are here so I decided to come over."
"Guys! Prixton's here!" Sigaw ko sa mga pinsan ko. They are also close with Prixton back then.
"Can we dance?" Paalam ni Prixton.
Pwede naman diba? Pero nandito si Alec. Is that cheating? Wait, Hindi naman ako girlfriend at di ko siya boyfriend. Or maybe this is breach of contract?
"Sure!" Maligaya kong sagot.
We danced together as we move along with the dancing lights and head-banging music. Sobrang buhay ng mga tao dito. Ilan na nga ba ang nainom ko? Sa tansya ko, Nakaka-pitong bote na ako ng beer at hindi pa kasama ang cocktails and shots na ginawa ko. Gosh! I am completely out of my mind.
"Carmen." Isang malamig na boses ang pumukaw sa aking tainga.
Am I hallucinating?
"Me?"
"Excuse me! We are together. Don't take her away from me." Hinawi ni Prixton ang kamay ni Alec.
Oh Gosh.
"Man, I never took her away from you. She is really mine."
Hinablot niya ang aking malalamig na kamay at dinala ako sa labas ng bar.
"What?" Tanong ko.
"I didn't do that for nothing, okay?"
"You don't have to explain. I'm not your girlfriend though. I know that i'm a pastime." My voice shaked.
"You are not my pastime! So please stop giving me away."
"I'm not giving you away! I just wanted to give you your right. I know my place, Alec."
"God! You're drunk, Carmen." Suminghal siya.
"I am not!"
Kahit na medyo umiikot na ang paningin ko ay pinipilit ko na dumiretso ang titig ko sa kanya.
"You're coming home with me."
"No! Ayoko! My cousins are inside." Pigil ko sa kanya.
"Fine, I'll them that i'll take you home. Just.. Stay here." Then he went back to the bar.
Minutes have passed and I received messages from my cousins.
Kayla:
You sure you're okay? Kami na ang bahala magsabi kay Tito kung mauna kami umuwi sayo.
Winston:
Hey! If this guy's bothering you, tell me, okay?
Sa mga pinsan ko, Si Winston ang cold, masungit, at protective. He really is manly. I respect him dahil siya ang Kuya na itinuturing ko.
"Ano? San mo ba ako dadalhin?" Nahihilo kong tanong habang tinitingnan ang paligid.
"Wait! This is Hacienda Fernando. What are we doing here?!" Dagdag ko pa.
Tumigil ang sasakyan sa isang malaki at malawak na bahay. Gosh! This is much bigger than our beach house.
"Anong ginagawa natin dito? Bakit mo ba ko dinala dito?" Angal ko.
"Welcome home."
Pumasok kami sa isang malaking pintuan na may fountain sa labas. Madilim ang bahay at may pinindot lang si Alec sa isang screen ay nag-bukas ang ilaw at aircondition dito sa loob.
"Maupo ka riyan." He pointed the L-Shaped sofa.
I sat down with my sleepy eyes roaming the place. May malaking chandelier sa itaas. At may flat-screen tv rin dito sa aking tapat.
"Here." Inabot ni Alec ang isang ice bag.
"Thanks."
Sumakit bahagya ang ulo ko. Now, I know that I am really drunk.
"You live here?" Tanong ko sa kalagitnaan ng aking hikab.
"Yes. I live in this big, empty house."
"Wala ba dito ang Mama mo?"
"Wala." He plainly answered.
Oh, Right. Nasa London pala ang kanyang Mama. I wonder if he lives with his yaya's or guards. Pero wala ako ni-isang nakita.
Itinayo niya ako mula sa aking pagkakaupo. Na naging dahilan para umikot na naman ang paningin ko.
"Gosh! Where are you taking me, Sweetheart?"
Hindi niya naman ako sinagot at ni-hindi ako tinapunan ng tingin o sulyap man lang.
"Sweetie, Where are we?" Ulit ko.
Kagulat-gulat na hindi ko namalayan na nasa itaas na kami. Was I that wasted para hindi maramdaman na umakyat kami ng hagdan?
"I have to be home, Sweetheart."
"Please, Stop." Mariin niyang sinagot ang aking sinabi.
"Stop what?"
"Stop talking."
"What's wrong with me talking?" Kumunot ang aking noo.
"Just please, Stop it. Your voice is..."
"What?" I asked out of curiosity.
"Calling me out. It's awakening my senses. Do you want that to happen?"
"What do you mean?"
"This is what I mean."
He softly damped his lips on mine. I was at shock but I didn't resist. He kept on doing it but we got disturbed. Fuck! What is this?
"Answer your damn phone." He coldly stated.
"Don't 'damn' my phone, Sweetie."
"Just answer."
Kinuha ko ang nag-iingay kong telepono. Doon ay nag-flash ang pangalan ni Kenneth.
"Carmen! Where are you? We've been worried."
"I-I am at Hacienda Fernando." Kinakabahan kong sinagot.
"Anong ginagawa mo dyan? Tito is calling us. We don't know what we should say."
"Nasaan ba kayo ngayon?"
"Nandito pa kami sa bar."
"I'll call you back, okay?." Sabi ko at ibinaba ito.
"Akala ko nag-paalam ka sa kanila?" Nagtataka ako.
"I did."
"Whatever! Hinahanap na ako sa bahay. Uuwi na ako."
"I'm taking you back to your house."
"Ihatid mo na ako sa bar. Sasama ako sa kanila pauwi baka magtaka sila Mama at Papa pag ikaw ang naghatid sa akin." Sabi ko habang sinusuot ang aking sandals.
"Alright."
Pero bakit parang may gusto pa akong sabihin sa kanya? Or worst gawin? Gosh! What am i feeling?
I pulled him in for a kiss that was interrupted. He was surprised when I kissed him first. I know I am drunk pero mas lasing ako ngayon dahil sa kanya.
His kisses got deeper and deeper. It was so passionate. Naramdaman ko rin na galit siya and there were frustrations on his kisses. I can feel it. I can feel him.
"Enough, Sweetheart." Tumigil siya sa paghalik.
"W-What? Why?"
Is this me? Did I love it when I kissed him? Did I enjoy it too much?
"Do you want me to be crazy and craving over you? Hmm?"
"That's a good idea but I have to go home."
"Alright, Let's go." He carried me on his back.
Sinakay niya ako sa sasakyan at nag-maneho siya pabalik sa bar na pinuntahan namin kanina. Naabutan ko na nakasandal si Kenneth, Winston, Oliver, at Harry sa sasakyan.
"I'm sorry." Agad na lumabas sa aking bibig.
"Let's go home." Malamig na tumalikod si Oliver.
"Someone's gonna be dead tonight." Pang-aasar ni Kenneth.
"Ken! Just shut up!" Sigaw ni Kayla.
"Yeah, Ken! Just shut up!" Dagdag pa ni Oliver na kinakantyawan si Kenneth.
Tumalikod ako para harapin si Alec.
"Text me when you're home. Drive safely and... Thank You." I smiled.
"Okay. Take care." He waved.
Sumakay na ako sa tabi ng driver's seat. Mukhang matatalakan ako ng aking mga pinsan.
"Kuya, Ako na ang mag-dadrive!" Sabi ni Kenneth na nasa bintana.
"Ako na! Lasing ka at baka mapaaga ang graduation niyo."
"I'm not drunk, Winston."
"Just get in the car, please?"
Wala ng nagawa si Kenneth kaya sumakay na lang siya sa likuran. Tulog na si Lianne at Sarrie. Si Kayla at ako na lang ang natitirang gising na babae.
"You weak shit!" Dinig ko mula kay Oliver.
"Look who's talking! Sino ba sa atin ang natanggihan sa sayaw?" Sagot ni Kenneth.
"Oo nga! Sino nga ba?" May bayad ng pang-aasar sa boses ni Harry.
"At least I got the hottest!" Sigaw ni Oliver.
"I was on second base, You fucker!" Sagot muli ni Ken habang tumatawa.
"Shut the fuck up you all!" Sigaw ni Lianne na mukhang naistorbo sa pagtulog niya.
"Hello Kitty's awake." Bulong ni Harry na parang hindi naman bulong dahil mukhang sinadya niya na marinig iyon ni Lianne.
"Kuya! Will you please stop being such a dick?"
"Woah, You're a dick, Harry!" Pang-aasar ni Oliver at nakipag-apir siya kay Kenneth.
"Lianne! Don't talk to me like that. I'm your Kuya, Remember?"
"Oh whatever! Just please, I'm taking a nap here, okay?" At muling bumalik sa kanyang idlip.
Tinuon ko naman ngayon ang atensyon ko kay Winston. He's been a serious one since he came back here.
"Winston, I'm sorry kung nag-alala kayo."
"Look, We were just worried for your sake." Sinagot niya ako na hindi lumilingon sa akin.
"I know but please don't tell Mama and Papa na tumakas ako kasama si Alec, Please?"
"Okay but please next time, Isama mo kami para hindi ka nag-iisa."
"Yes, I promise! Thank You, Ton!"
Nakabalik naman kami ng maayos sa bahay. Bago kami bumaba ng sasakyan ay inayos muna namin ang mga sarili namin para hindi kami mag-mukhang ngarag at lasing na lasing.
Buti na lang at naka-patay na ang mga ilaw sa loob ng bahay at tila ang ilaw na lang sa pintuan ang naka-bukas.
I helped Sarrie come up to my room dahil siya ang pinaka-hilo sa aming lahat. Si Lianne at Kayla ay kapwa inaantok lang pero nakapag-lakad pa.
Pagkarating ko sa kwarto ay nag-text na agad ako kay Alec. Baka kasi mag-alala yon.
Me:
I'm home. Where are you now?
Alec Pakboi:
At the front of your house. Nakaupo ako ngayon sa buhangin.
Me:
What the hell are you doing there?
Alec Pakboi.
Obviously, I'm waiting out here so come down now!
Mabilisan akong nagpalit ng damit pang-tulog at nag-toothbrush. Naka pajama na ako ngayon. Tahimik akong bumaba at lumabas sa sliding door na konektado sa pool namin. Lumabas ako at naroon nga si Alec.
"What are you doing here?" I asked.
"Waiting. Wanna talk to you."
"Talk about what?"
"Just sit down muna okay?" Turo niya sa tabi niya.
"Okay." Sumunod naman ako.
"Ayoko na eh."
"Ayaw mo na ang alin?"
"Ayaw ko na sa pagpapanggap na ito." He exclaimed.
"W-What? So malaya na ako? I can now be freed from you?"
"Yes but I still have something really important to say." Dagdag niya.
"What is it, Alec?"
"I want to make this real."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone