Chapitre 19: 31
"Please, John. Not now. They're here." I pushed his broad chest softly. I feel like my entire body became so weak. My mind wanted to push him so hard but my body doesn't get along with.
Napansin kong inaamoy-amoy n'ya ang leeg at balikat ko dahilan para mas lalo akong manghina. "No, dito ka lang." Sabi n'ya na parang batang uhaw na uhaw.
"Uh? We're here already. Nakakaisturbo yata kami?"
Biglang nanigas ang katawan ko. Nanlalaki ang mga matang tumingin sa nagtatakang mga mukha ng tita at lola ko. Walang sabi-sabing tinulak ko ng malakas si John at inayos ang aking sarili sabay yoko. 'Oh my gosh! This is so embarrassing! Damn it!'
"Uhm, babalik nalang kami. Oh sige, take your time. Tara muna, 'ma?" Tita Coolen said and looked down to see lola's respond.
"Wait." Lola said and looked at John with her intimidating look. "You're John, right?"
John nodded and put his hands in his pocket.
"Mag-uusap tayo bukas. Hahayaan kitang matulog dito."
Tumingala ako at tumingin kay lola at pinanlakihan s'ya ng mata. "Lola! Pati ba naman ikaw?"
"What?" Tumingin s'ya saglit sa'kin bago ibinaling ang atensyon kay John. "Siguraduhin mo lang na walang masamang mangyayari sa kan'ya. Don't mess up with me, young man. Understood?"
I looked at John. May nakita akong kakaiba sa kan'yang mga mata at umaliwalas ang mukha. Parang batang nanalo sa laro at nagmamayabang. "Sure." He smiled.
Hindi ko inakalang kayang pagkatiwalaan ni lola si John. Nakakainis, bakit kailangan pang mangyari mga 'to? Bakit pa kami bumalik dito sa Pilipinas?
Nang makalabas si tita na tulak-tulak si lola na naka-wheel chair ay nagulat ako nang bigla kong naramdaman ang mga braso na nakapulupot sa bewang ko mula sa likuran. Wala na akong ibang kasama dito maliban kay John.
"No, John. You can't sleep here." Umiling-iling ako ng ilang beses para maintindihan n'ya talagang tinatanggihan ko s'ya.
"But your lola allowed me to." He kissed my shoulder this time. It was like an electrifying magnet, he stopped kissing me but the feeling of it didn't leave my skin.
"John.."
"Emy." Sambit n'ya sa palayaw na ginawa para sa'kin na nakasanayan naman n'ya.
Sa kabila ng isipan ko ay nangingiusap na pigilan si John sa anumang balak n'yang gawin. Kung hindi, ay talagang bibigay ako. Hindi ko dapat hinahayaan ang sarili kong maging ganoon.
My heart and body wanted him so bad. But my mind says otherwise. Ayokong maging komplikado ang lahat, may kasintahan ako.
"Wait, John. Please, stay away from me for awhile." Tinanggal ko ang mga braso n'ya nakapalupot sa bewang ko at umatras.
"Why?" His eyes full of pain and sadness. He's pathetic.
"We must talk clearly, John."
"No. We should sleep right now."
"Okay, choose. Matutulog tayo pero hindi ka dito sa kwarto o mag-uusap muna tayo bago tayo matulog."
He glared at me and answered eventually. "The latter." He let out a sigh.
I grinned. "Okay."
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone