Chapitre 18: Eighteen
Chapter 18
"What happened?" Nag-alala kong tanong kay Jeydon pagkalabas namin sa Hotel. I can see the bucket of sweat in his forehead. Parang kinakabahan siya, but then. Before, mukhang seryoso naman silang nag-uusap ah? Ano kaya iyon?
Umiling siya at huminto kaya napahinto rin ako. "Man to man talk, wag mo nang problemahin iyon." Humarap ito saakin at ginulo ang aking buhok. Napangiti ako, bumalik na naman siya sa kaniyang dating personalidad.
"So, let's go?" Tanong nito at hinawakan ako sa braso, bumaliktad yata? Mukhang ako yung lalaki?
Napailing ako at tumango, wala naman akong magagawa dahil kukulitin lang naman ako nito buong araw kapag hindi ko siya pagbibigyan sa kaniyang gusto.
I texted Yerin na pupunta kami sa mall. Iniwan niya kasi ako after matapos mag-usap sila Kuya at Jeydon. Mag go-grocery kasi siya dahil wala na raw laman ang kaniyang refrigerator, ayaw niya kasing mag order ng kung ano-ano.
In Korea, we don't usually eat along the streets and minsan sa restaurants. We are very conscious in our body. Dahil kapag mataba ka o ano, I don't get it but binubully nila.
At ngayon, pakiramdam ko tumaba ako. Hindi na ako nakakapag-excercise. Yet, all the foods here in the Philippines are good. Nakakapanibago nga lang ang mga lasa, but overall masarap naman. And that's the reason why madami akong kain lately.
"Ano nga pala ang gagawin natin dito?" The ambiance is still the same. Just like in Korea, ganito talaga ang mga taong makikita mo. Busy sa kanilang mga gawain.
Tumingin ako sakaniya at tinignang siyang may pagtataka ng ngumuso ito ar napahinto. He's being wierd again.
Hinawakan niya ang kaniyang baba at nag-iisip. "Oo nga no? Ano pala ang gagawin natin dito?" Napatampal ako sa aking noo, okay I get it. They are talking about something, I should ask my brother later.
Napabuntong hininga ako at ngumuso. "Tara, bibilhan nalang kita ng mga damit." Hinwakan ko ang kaniyang kamay at hinila sa isang men's boutique. Napasinghap pa ako ng bigla nag intertwined ang aming mga kamay. Darn this heart, it always flutters kapag siya na ang gumagawa ng move.
Habang pumipili ako ng polo na babagay sakaniya ay nakatitig lang ito saakin, 'di ko na maiwasang magtanong dahil nakaka-conscious narin.
"Anong tinitingin mo 'dyan?" Tinaasan ko siya ng kilay at kinuha ang kulay blue denim na polo at binabagay sa harap niya. Muntik na akong napanguso, bakit lahat nalang bagay sakaniya? Ibinalik ko nalang uli iyon at pumili ng iba.
"Wala lang, first time ko lang nakakitang may babae na bibilhan ang isang lalaki ng mga damit." Doon na ako napatingin sakaniya at bumunghalit ng tawa. Is he serious?
"What? Really?" Tumango ito. Hindi ko maiwasang mamangha sa kaniyang sinabi. I usually admire those girls in Korea back then na bibilhan nila ang kanilang crush ng kahit ano as a sign of confession. Kaya akala ko ganito rin dito sa Pinas, but I don't think so. Nanunuod ako ng movies dito sa Philippines at 'yung girl ay binilhan rin si boy ng mga gifts.
When I found the perfect one, a light blue 3/4 sleeves polo ay agad ko iting pinaharap sakaniya. I want to see him wearing a formal one. Parati ko kasing makikita sakaniya ay plain tshirts, or kahit ano.
"Pipiliin ko talaga ito, ikaw pumili eh." Ngumisi ito at ginulo ang aking buhok kinuha niya ang poli na aking hinanap at pumasok roon sa dressing room. Sinundan ko siya at umupo sa isang stool kaharap ang dressing room.
Nang lumabas siya ay 'di ko maiwasang tumunganga. Should I cry in happiness? Masasabi kong bagay talaga ang binigay ko sakaniyang polo. He looks so clean, handsome and at the same time very intimidating of his pretty face.
Lumapit ito saakin at narinig ko pa ang hagikhikang sales lady sa aming tabi. Titignan ko sana ang mga sales lady pero hinawakan ni Jeydon ang mukha ko at pinaharap sakaniya.
"Bagay ba sakin? Hmm?" Malambing ang kaniyang pagkabigkas, I felt my knees weakened at namula ang mukha ko dahil ang lapit ng mukha namin sa isa't-isa.
Umiwas ako ng tingin at tumalikod. Tumikhim ako. "Magbihis kana, babayaran ko na 'yan. No buts, go now."
Narinig ko pa ang kaniyang halakhak at pagsagot ng "Yes, ma'am sakin."
Lumapit ako doon sa naghagikhikan na mga sales lady kanina at ibinigay ang pera habang naghihintay na matapos si Jeydon sa pagbihis.
"Swerte mo Ma'am." Ani Sales Lady at ngumit saakin. Tumingin ako sakaniya at namula.
"'Di naman." Iling ko at ngumiti nalang rin.
"Boyfriend mo?" Tanong nung isa pero siniko siya nung katabi at tumawa. "Nagtanong kapa 'jan sis. Muntik na kaya silang maghalikan kanina."
Mas lalo akong namula sakanila. Umiling ako at ngumuso. "Walang kami." Pagputol ko sakanila kaya agad silang tumahimik at nanlalaking-matang tinignan ako. Magtatanong pa sana sila pero nakita naming bumalik si Jeydon na nakatupi na ang kaniyang sinuot at ibinigay sa sales lady.
Tinignan lang ako nung isang sales lady at ngumiti and she mouthed me 'bagay kayo' napatawa ako at nung dumating ang isang sales lady na dala ang paper bag at binigay sakin.
"Thank you for shopping." Nagpasalamat si Jeydon at yumuko lang ako sa dalawa.
Paglabas namin doon nakita ko ang Jollibee. May chicken kasi, my favorite. Hinawakan ko ang Tshirt niya kaya napahinto ito at tumingin saakin.
"Bakit?" Takang tanong nito.
"Kain tayo diyan." Tinuro ko ang Jollibee. Napatingin siya roon at bumunghalit ng tawa.
Bakit niya ako pinagtatawanan? May nakakatawa ba? Tinignan ko lang siya ng masama, tinitignan na kasi ng nga tao ngayon. Kinurot ko ang braso biya kaya ito napatigil at ngumiwi.
"Papakainin naman kita eh, 'wag lang diyan. Doon tayo sa Gustav Restaurant." Aniya, I already heard that restaurant though. But ayoko parin diyan. It's a high end restaurant at ang mahal.
Umiling ako kaya napabuntong hininga siya. "Fine." He gave up.
He's shoulders are down, parang napipilitan lang talaga siya. Don't tell me, ayaw niyang kumain diyan? Masarap naman pala ang mga Fast food chains, wala kasing Jolibee sa Korea.
First time kong kumain nang sinama kami ni Rolly dito, at first aarte pa ako dahil conscious ako sa aking katawan at lalo na Fast Food. Pero nung pinakain ako ng Spaghetti at Chicken, masarap naman pala.
Nung pumasok kami roon ay ako na ang hahanap ng mga upu-an at siya naman ang mag-oorder sa aming pagkain.
Habang naghihintay, tinignan ko muna kung may nag-message sa aking phone. And sadly, wala. I texted my brother na doon muna ako magstay ngayong araw. I missed him, and madami akong tanong sakaniya.
"Ba't ba gusto mo dito? Madami namang ibang restaurant ah?" Yamot ang mukha ni Jeydon ang bumungad sakin at inilagay ang tray sa aming harap.
Ibinaba ko ang aking phone at tinignan siya. He really looked like a child, on his features. Dahil yata ang puti niya, his lips and his eyes are cute at may nunal pa ito malapit sa kaniyang mata na mas lalong nakaka-atract sakaniya.
Ngumuso ako. "Bakit ba? Masarap kaya dito eh." My childish side pop out of nowhere. I puffed my cheeks at tinignan siya.
He was taken a back, nagulat yata ito dahil lumingon pa ito sa paligid at napailing. "I wasn't expecting that reaction." He laughed kaya napahiya ako ng onti.
Tinignan ko muna ang kaniyang order, and yes. It is my fave. May dumating pa na service crew at ibinaba ang iilang pagkain. Spaghetti and Chicken Joy for both of us. May sundae pa at french fries. How did he knew?
Habang kumakain kami ay bigla siyang nagtanong. "Anong favorite color mo?"
Napaangat ang tingin ko at tinignan siya ng pag-tataka. Unexpected question. "Purple and Pink. You?"
"Blue and Black." Ibinaba niya ang kaniyang sundae at napahalumbabang tinignan ako. "Favorite Cartoon character?"
"Uh, hello kitty?" What the hell is he thinking? Ano to scrapbook? And the rest of the day, all we do is talking about our likes and dislikes. And I don't know bigla siyang nagtatanong ng random questions.
État de l’alimentation hebdomadaire
-- Classement
Power Stone 
-- Power
stone