บทที่ 163-3 เริ่มต้นการบุกแดนเหนือ
เสียงถวายความเคารพดังขึ้นอย่างมืดฟ้ามัวดิน คนนับหมื่นคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อถวายความเคารพฉู่หลี ชิงเซี่ยไม่กล้าที่จะยืนอยู่ข้างกายของฉู่หลีเพื่อรับการถวายความเคารพ จึงรีบถอยม้าออกไป แล้วลงจากหลังม้า เพื่อถวายความเคารพเช่นเดียวกับเหล่าขุนนางทั้งหลาย
สีหน้าของฉู่หลีเรียบเฉยเหมือนน้ำ มองไม่ออกว่ากำลังอยู่ในอารมณ์แบบใด บังคับม้าให้เดินไปข้างหน้า เดินเข้าไปในฝูงชน ปีนขึ้นไปบนปะรำพิธีของทหาร น้ำเสียงเคร่งขรึมเอ่ยขึ้นว่า “ทุกท่านยืนขึ้น”
สายลมจากที่ราบพัดโบกเข้ามา กระทบกับเกราะนักรบจนเกิดเป็นเสียงดัง เหล่าทหารสองแสนนายลุกขึ้นยืนพร้อมกัน เสียงกองรบและแตรเขาสัตว์บรรเลงขึ้นอย่างสอดประสาน ทำให้เลือดในกายร้อนระอุ ดวงใจเกิดไฟฮึกเหิมขึ้นมาก
สายตาของฉู่หลีกวาดไปทั่วกลุ่มทหารที่ยืนกันอยู่แน่นขนัดในเบื้องล่าง น้ำเสียงเคร่งขรึมเอ่ยขึ้นว่า “ข้าหลวงใหญ่แห่งภูมิภาคตงหนานอยู่ที่ใด?”
ชิงเซี่ยเตะเท้าก้าวเข้ามาข้างหน้า คุกเข่าลงกับพื้นด้วยน้ำเสียงก้องกังวาน ท่าทีขึงขัง น้ำเสียงก้องกังวานเอ่ยขึ้นว่า “อยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ!”