Chapitre 260: บทที่ 147 ผู้ใดเป็นผู้ใหญ่สู่ขอ

บทที่ 147 ผู้ใดเป็นผู้ใหญ่สู่ขอ

คนต้าฉินชอบสีดำ แม้แต่ชุดในพิธีแต่งงานก็ยังเป็นชุดปักลายดอกไม้สีแดงในพื้นดำ แม้ว่าจะมีงานมงคลแต่ก็ยังไม่สูญเสียจุดเด่นของราชวงศ์ไป

แก้วโมราสีดำและไข่มุกจากใต้ท้องทะเลลึกวางประดับอยู่บนสีเหลืองทอง มงกุฎรูปหงส์ทั้งหนักอึ้งและล้ำค่า สะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้าจนเกิดเป็นประกายสดใส นิ้วมืออ่อนนุ่มเรียวเล็กของชิงเซี่ยค่อยๆ ลูบไล้ไปตามชุดมงคลสีแดงสดที่ทำมาจากผ้าแพรเนื้อละเอียด มงกุฎหงส์สีเหลืองทอง รองเท้าปักรูปหงส์สีสันสดใส อัญมณีอย่างไข่มุกหรือหยกที่ใช้ประดับศีรษะ จนมองดูเหมือนมิใช่ของที่ตัวเองควรจะเป็นเจ้าของ

นับตั้งแต่ตื่นขึ้นมา เรื่องราวต่างก็ผันเปลี่ยนไปเป็นคนละทิศคนละทาง นี่เป็นวันที่นางเฝ้าฝันรอคอย ทว่าเมื่อวันนั้นมาถึงจริงๆ นางกลับรู้สึกกระวนกระวายใจเหมือนตกอยู่ในวังวนของพายุ ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการ ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ แต่ว่าเรื่องทุกอย่างเข้ามารวดเร็วจนเกินไป รวดเร็วเสียจนรับมือไม่ทัน นางมองสิ่งของเหล่านี้อย่างนิ่งงันอย่างไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี