ตอนที่ 1105 ไดอารีสำคัญ
เหนือสายหมอกสีเทาที่ไม่สั่นไหว ไคลน์นั่งนิ่งบนเก้าอี้ประธานโต๊ะทองแดงยาวเก่าแก่ ดูคล้ายกับรูปปั้นหินที่ดำรงอยู่มานานนับแสนปี
จากการค้นพบล่าสุด มันสัมผัสถึงความหวาดกลัวที่สุมอยู่ในอก สัมผัสถึงความเย็นเยียบที่แผ่ซ่านจากท้ายทอยไปยังทุกจุดของร่างกาย ปลายนิ้วสั่นระริกเล็กน้อยแต่ชัดเจน
เป็นความรู้สึกราวกับได้เห็นเพื่อนสนิทเปลี่ยนเป็นคนอื่นภายในช่วงเวลาสั้นๆ ประหนึ่งถูกใครบางคนสวมรอยแทน
แน่นอน มีตัวอย่างที่เห็นภาพชัดเจนกว่านั้นอยู่ สมมติให้เลียวนาร์ด มิเชลแวะมาที่บ้านไคลน์เพื่อปรึกษาเกี่ยวกับพาลีส·โซโรอาสเตอร์ แต่ระหว่างกำลังพูดคุย อีกฝ่ายกลับหยิบแว่นตาขาเดียวขึ้นมาสวมบนตาขวา