Capítulo 1: บทนำ
โลกเปลี่ยนไปแล้ว ความสงบสุขหายไปเหลือไว้เพียงความสิ้นหวัง ที่แม้จะมีคนบอกให้หาหนทางเอาชีวิตรอด และมีความหวังในวันพรุ่งนี้ แต่ความจริงก็โหดร้ายเสมอโดยเฉพาะกับผู้ที่ไม่เคยเตรียมใจยอมรับมัน
และผมเองก็เป็นหนึ่งในหลายร้อยล้านชีวิตที่ไม่ทันได้เตรียมใจ ความจริงอันโหดร้ายก็ถาโถมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง เริ่มตั้งแต่เรื่องที่ฟังดูเหมือนจะไม่ค่อยสำคัญสำหรับใครหลายคน แต่มันสำคัญกับผมอย่างเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย
ผมชื่อ ทวีโชค ใจงาม คนไทยโดยกำเนิดและอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ กับครอบครัวสามชีวิต โดยพ่อกับแม่เป็นพนักงานกินเดือนของบริษัทเอกชนธรรมดา ทำให้รายได้มีไม่มากนัก และไม่สามารถจ่ายค่าเทอมของมหาวิทยาลัยเอกชนได้
ส่วนสาเหตุก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร เป็นเพราะผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐบาลไม่ผ่าน แถมมหาวิทยาลัยที่เปิดรับโดยไม่ต้องสอบผมก็ไม่อยากเข้า ทำให้ต้องตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อสอบใหม่ในปีหน้า
แต่ยังไม่ทันจะได้เริ่มต้นเปิดหนังสือ โลกก็พบกับหายนะครั้งใหญ่ และต้นเหตุก็มาจากตัวตนที่เรียกตัวเองเป็นพระเจ้าเสียด้วย ซึ่งในทีแรกไม่มีใครเชื่อ จนกระทั่งได้พบกับพลังอำนาจที่ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ มนุษย์ทุกคนบนโลกถึงได้ยอมสยบ
แล้วถ้าถามว่าพระเจ้ามาทำอะไรในตอนที่เทคโนโลยีก้าวหน้าจนออกไปในอวกาศได้แล้วนั้น คำตอบก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร แถมยังเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนต้องเคยผ่านหูผ่านตามาแทบทุกคน โดยเฉพาะคนที่นับถือศาสนา
วันพิพากษา วันล้างโลก วันโลกาวินาศ หรือจะวันอะไรก็แล้วแต่ที่มีบันทึกไว้ในทุกศาสนา ว่าเป็นวันที่มนุษย์ทุกคนจะถูกตัดสินพร้อมกับการล้มสลายของอารยธรรม และวันที่ว่าก็มาถึงอย่างไม่ทันตั้งตัว
-ท่านได้รับการฟื้นฟูโดยสมบูรณ์แล้ว-
เสียงสังเคราะห์ดังขึ้นพร้อมกับหน้าต่างสีฟ้าใสลอยเด่นอยู่เบื้องหน้าผม ทำให้ผมที่กำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหลังจากกำจัด หนอนชาเขียว ไปเกือบยี่สิบตัวลุกขึ้นตรวจดูบาดแผลของตัวเอง
"หายดีแล้วแฮะ ไอ้ทักษะ ฟื้นฟูขั้นต้น นี่มันดีจริงๆ คุ้มค่าที่เอาแต้มทักษะไปแลกมา"
ผมได้รับภารกิจจากระบบให้กำจัดสัตว์มายาเป้าหมายในจำนวนที่กำหนด ซึ่งหนอนชาเขียวที่ว่าก็คือหนอนตัวอ้วนขนาดใหญ่เท่าท่อนขา แถมยังพ่นน้ำลายที่เป็นกรดใส่ศัตรูได้ด้วย และด้วยความประมาทมันก็ทำให้ผมได้แผลตามแขนขา
แต่ยังดีที่ผมเก็บแต้มทักษะเอาไว้ ที่ถึงแต้มเริ่มต้นจะมีแค่ร้อยแต้ม และคนที่ถูกเลือกให้เข้าสู่ระบบของพระเจ้า มักจะเลือกทักษะสายต่อสู้หรือป้องกันเป็นส่วนใหญ่ แต่ผมก็คิดว่าการเลือกทักษะนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง
เพราะแต้มหนึ่งร้อยหน่วยสามารถแลกทักษะเริ่มต้นได้แค่อย่างเดียว การเลือกอย่างรอบคอบจึงจำเป็น โดยเฉพาะในเวลานี้ที่ตัวแทนประเทศไทยล้มเหลวในการพิชิตบททดสอบของพระเจ้ามาถึงห้าครั้ง
"เป้าหมายของภารกิจที่ระบบให้มาคือห้าสิบตัว แต่ดูยังไงมันเยอะไปสำหรับมือใหม่นะ หรือเพราะเรามีทักษะขี้โกงฟระ"
ผมบ่นหลังจากเรียกดูหน้าต่างสถานะภารกิจจากระบบ ซึ่งตัวเลขเป้าหมายที่ต้องกำจัดยังเหลืออีกสามสิบสองตัว แล้วในตอนนี้ผมมีเลเวลอยู่ที่ห้า และเป้าหมายในวันแรกของการเป็นผู้ถูกเลือกของผมคือไปให้ถึงเลเวลสิบ
โดยสถานที่ในตอนนี้เป็นเหมือนมิติที่พระเจ้าสร้างขึ้น เพื่อใช้สำหรับฝึกฝนผู้ถูกเลือก จะเรียกว่ามิติฝึกหัดก็คงได้ แล้วสัตว์มายาในพื้นที่ก็จะเป็นคู่ต่อสู้ให้คุ้นชินก่อนจะเจอของจริง
เนื่องจากพระเจ้ายังดูเหมือนจะมีเมตตาให้กับมนุษย์ชาติอยู่ ด้วยการให้บททดสอบแห่งความอยู่รอดมาก่อนลงมือล้างโลก ซึ่งบททดสอบที่ว่าก็คือการ พิชิตหุบเหวลึกที่ปรากฏขึ้นใจกลางเมืองหลวงของทุกประเทศ
และหากประเทศไหนทำสำเร็จก็จะได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่หากล้มเหลวก็จะถูกลบหายไปจากโลกใบนี้ เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับเมืองที่สาบสูญในตำนานต่างๆ อย่างเช่นเมืองแอตแลนติส หรือหอคอยบาบิโลน
ซึ่งแน่นอนว่าพระเจ้าไม่ได้ใจดีที่จะยอมให้ใครก็ได้เข้าไปพิชิตหุบเหวนั่น เพราะจะมีแต่ผู้ถูกเลือกเท่านั้นที่จะเข้าสู่บททดสอบได้ และสิ่งที่ใช้จำแนกก็คือ ระบบที่พระเจ้าสร้างขึ้น
โดยระบบดังกล่าวจะสนับสนุนผู้ถูกเลือกในหลายๆด้าน ทั้งเพิ่มความสามารถด้วยระบบเลเวลและแต้มทักษะ การมอบหมายภารกิจประจำวัน รวมถึงการสนับสนุนด้านข้อมูล อย่างที่ผมกำลังใช้อยู่ตอนนี้
"หนอนชาเขียวที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปสองร้อยเมตรสินะ"
ผมเดินตรงไปยังเป้าหมายโดยเปิดดูแผนที่จากระบบไปด้วย แล้วรู้สึกว่ามันจะมีทักษะที่ใช้พัฒนาแผนที่ของระบบได้ด้วย แต่กว่าผมจะมีทักษะแบบนั้นได้น่าจะต้องรอจนเลเวลสูงกว่านี้ก่อน เพราะแต้มทักษะจะได้มาเมื่อเลเวลเพิ่มขึ้น
แต่การเพิ่มหนึ่งเลเวลจะได้แต้มแค่สิบหน่วย ดังนั้นกว่าจะได้แต้มพอแลกทักษะก็ต้องรอถึงเลเวลสิบเป็นอย่างน้อย แถมทักษะระดับที่สูงกว่าขั้นต้นยังใช้แต้มมากกว่าร้อยหน่วย ทำให้การเลือกทักษะต้องรอบคอบเป็นอย่างมาก
"เจอแล้ว"
ฉึก
กี๊ซ
ผมแทงมีดทำครัวยาวสิบนิ้วลงบนหัวของหนอนชาเขียวจนมิดด้าม ก่อนที่ดึงออกมาพร้อมกับมีแสงสีฟ้าที่เหมือนไฟฟ้าสถิตห่อหุ้มอยู่ และนี่คือสาเหตุที่มีดทำครัวธรรมดาสามารถสังหารสัตว์มายาได้
ด้วยความสามารถควบคุมประจุไฟฟ้าในร่างกาย ทำให้ผมใช้มันเพิ่มพลังโจมตีให้กับสิ่งที่ถืออยู่ได้ และมันยังทำได้มากกว่านี้อีกหลายอย่าง เพียงแต่ค่าตอบแทนของความสามารถนี้ก็คือ ทุกครั้งที่ใช้สมองของผมจะได้รับความเสียหาย
และความสามารถนี้ไม่ใช่ทักษะที่ได้มาจากระบบ แต่มันเป็นความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของผมเอง ซึ่งถ้าจะให้เรียกง่ายๆ มันก็คือพลังจิตของผม ที่รู้สึกจะเรียกด้วยภาษาอังกฤษเท่ๆว่า อิเล็กโทรคิเนซิส
นั่นหมายความว่าผมเป็นผู้มีพลังจิต และผมเป็นแบบนี้ก่อนพระเจ้าจะมาพิพากษาโลกแล้ว แต่ก่อนหน้านี้พลังจิตของผมไม่ได้แข็งแกร่งอะไร ทำได้อย่างมากแค่สร้างไฟฟ้าสถิตที่มีพลังระดับต่ำ ที่ทำให้ขนลุกตั้งชันเท่านั้นเอง
แต่พอผมได้รับระบบมาจากพระเจ้าแล้วกลายเป็นผู้ถูกเลือก ระดับพลังจิตของผมก็สูงขึ้นจนสามารถใช้ในการต่อสู้ได้ แต่ก็แลกมาด้วยอาหารบาดเจ็บของสมอง ดังนั้นผมจึงเลือกทักษะฟื้นฟู เพราะมันจะทำให้ผมใช้พลังจิตได้อย่างไร้ปัญหา
-ท่านทำภารกิจ กำจัดหนอนชาเขียว ห้าสิบตัวสำเร็จ ได้รับดาบหนอนชาเขียวเป็นรางวัล-
ผมได้รับดาบหน้าตาปัญญาอ่อนที่มีด้ามจับเป็นตัวหนอนอ้วนสีเขียว ที่ถึงมันจะจับเหมาะมือดี แต่ให้ใช้สู้ตลอดไปคงไม่ไหว ดังนั้นก็ขอใช้จนกว่าจะได้ของที่ดีกว่ามาแล้วกัน
"เปิดค่าสถานะ"
ผู้ถูกเลือก เลเวล 7
ชื่อ ทวีโชค ใจงาม
สัญชาติ ไทย
พลังชีวิต 100 พลังเวท 10
ความแข็งแกร่ง 10 ความอดทน 15
ความว่องไว 8 ความแม่นยำ 7
พลังโจมตี 5 (+11) พลังป้องกัน 30
แต้มทักษะ 70
แล้วหน้าจอสีฟ้าใสก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับรายละเอียดต่างๆเหมือนเกมแทบทุกอย่าง ตั้งแต่เลเวล ชื่อ สัญชาติ ค่าพลังชีวิต ค่าพลังเวท แล้วก็ค่าสถานะต่างๆอีกหลายอย่าง เพียงแต่การเพิ่มค่าเหล่านี้ไม่ได้เหมือนเกม
ที่แค่เลเวลเพิ่มขึ้นค่าสถานะก็ขึ้นตาม หรือมีแต้มให้ใช้เพิ่มได้ง่ายๆ แต่การเพิ่มค่าสถานะจำเป็นต้องใช้การฝึกฝน และการฝึกฝนจำเป็นต้องใช้เวลา ทว่าเวลาเป็นสิ่งเดียวที่มนุษย์เหลือน้อยเต็มที
"หกเดือน ถ้าบอกว่าเป็นระยะเวลาที่จะต้องฝึกฝนแล้วไปกู้โลก ไม่ว่าจะมองมุมไหนมันก็ไม่น่าจะพอ แต่ถึงจะมีเวลาหนึ่งปีเต็มตามที่พระเจ้ากำหนดมาแต่แรกมันก็น้อยไปอยู่ดี"
ผมบ่นกับตัวเองหลังจากต้องมาแบกรับภาระแสนหนักอึ้งอย่างการกอบกู้โลก ที่ตอนแรกพระเจ้าให้เวลาหนึ่งปีสำหรับการพิชิตบททดสอบ แต่ไม่ว่าจะชาติไหนก็ทำไม่สำเร็จสักที แถมยังสูญเสียผู้ถูกเลือกรุ่นก่อนๆไปจนหมดอีก
ทำให้ตอนนี้บรรดาผู้ถูกเลือกเป็นรุ่นที่สองที่สามไปเกือบหมดทุกชนชาติแล้ว แถมประเทศไทยยังเป็นรุ่นที่หกแล้วด้วย เลยทำให้ความหวังของทุกคนช่างเลือนลางเหลือเกิน
เท่านั้นยังไม่พอ เหมือนกับสันดานด้านมืดของมนุษย์จะแสดงออกมาในยามวิกฤต ที่ผู้ถูกเลือกบางคนเลือกที่จะใช้ความสามารถจากระบบของพระเจ้าหาความสุขใส่ตัวก่อนจะตาย
ส่งผลให้ผู้ถูกเลือกคนอื่นที่ยังมีสามัญสำนึกทนไม่ไหวจนต้องออกมากำจัดให้หายไปจากโลกนี้ก่อนกำหนด แล้วหลังจากนั้นสังคมมนุษย์ก็เริ่มวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ จนชักกลัวว่าจะล้มสลายไปเองซะด้วยซ้ำ
"เฮ้อ คิดไร้สาระไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เก็บเลเวลต่อดีกว่า"
ผมถือดาบหนอนชาเขียวเดินลึกเข้าไปในพื้นที่ฝึกหัด ที่ดูยังไงมันก็คือป่าดงดิบชัดๆ แถมดูเหมือนจะไม่ใช่ป่าธรรมดาเสียด้วย เพราะมันมีสิ่งมีชีวิตที่เหมือนหลุดมาจากนิทานปรัมปรามากมาย
แถมในแผนที่ของระบบยังยืนยันสิ่งที่คิดไว้ว่าถูกต้องอีกด้วย แต่พระเจ้านี่ก็นิสัยขี้เล่นกว่าที่คิดแฮะ ถึงขนาดสร้างมิติที่ถอดแบบมาจากความเชื่อของคนตามวัฒนธรรมและเชื้อชาติเนี่ย
-ท่านเข้าสู่พื้นที่ป่าหิมพานต์-
"ขออย่าให้มีตัวอะไรโหดๆ โผล่มาแต่แรกเหมือนนิยายเลยนะ"
ผมเดินเข้าป่าอย่างกล้าๆกลัวๆ โดยมือขวาถือดาบหนอนชาเขียว ส่วนมือซ้ายก็ถือมีดทำครัวที่ซื้อมาจากแถวบ้านในราคาไม่กี่บาท แถมตอนนี้ยังมีดาบที่สมเป็นอาวุธแล้วด้วย เลยอาจจะไม่จำเป็นต้องใช้อีกแล้ว
แต่ผมถูกสอนให้ใช้ของอย่างรู้คุณค่า ดังนั้นจะให้ทิ้งไปเฉยๆมันก็ทำไม่ลง อย่างน้อยก็อยากได้สถานการณ์ที่ต้องใช้เป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งมันก็ไม่แน่ว่ามีดทำครัวนี่อาจจะช่วยชีวิตผมได้สักครั้ง
"จะว่าไป มันมีท่าไม้ตายในการ์ตูนที่อยากลองใช้อยู่เหมือนกัน แต่กลัวว่าใช้ตอนนี้สมองจะสุกซะก่อน ไว้รอได้ทักษะใหม่ค่อยลองละกัน"
-ท่านได้รับภารกิจ กำจัด กบิลปักษาวัยเยาว์ จำนวนห้าตัว-
แล้วระบบก็แสดงภาพของเป้าหมายให้เห็น ว่ามันคือลิงมีปีก หรือเรียกว่าลิงผสมนกก็คงได้ เพราะท่อนล่างมันเป็นเท้านกแถมมีหางเหมือนนกอีก แต่ปัญหาคือไอ้ตัวแบบนี้มันต้องบินได้ แล้วจะให้ล่ายังไงในเมื่อไม่มีอาวุธยิง
"อย่าบอกนะว่าพระเจ้าได้ยินความคิดของผมน่ะ"
ผมอุทานหลังจากคิดถึงวิธีล่าศัตรูที่บินได้ออกหนึ่งอย่าง แถมวิธีนี้ยังต้องใช้มีดทำครัวเป็นหลักอีกด้วย จนมันเหมือนกับว่าพระเจ้ามอบภารกิจนี้มาให้ เพื่อตอบสนองความต้องของผมยังไงชอบกล
"เอาวะ ไหนๆก็ได้ภารกิจมาแล้ว ลองลุยกันสักตั้ง"
แล้วผมก็อาศัยแผนที่ในการหาเป้าหมาย ก่อนจะรีบวิ่งออกจากป่าแทบไม่ทัน เพราะจุดที่แผนที่พาไปนั้น มันเป็นรังของพวกลิงครึ่งนก ที่มีตั้งแต่ตัวลูกจนถึงตัวพ่อแม่ ที่ต่อให้มีเลเวลมากกว่านี้สักสิบเลเวลก็ไม่น่าจะรอดหากฝ่าเข้าไปกลางรัง
"สงสัยต้องหาตัวที่หลงฝูงเอา"
ผมเดินวนเวียนเข้าๆออกๆป่าหิมพานต์เพื่อตามหาเป้าหมายที่อยู่ตัวเดียว แต่หายังไงก็ไม่เจอสักทีจนแทบจะถอดใจ แต่ในระหว่างที่กำลังคิดหาทางออกกับภารกิจที่ได้รับมา โอกาสก็มาหาถึงที่
ลิงครึ่งนกที่ระบบเรียกว่ากบิลปักษาตัวหนึ่งกำลังบินเล่นออกห่างจากฝูงของตัวเอง และดูจะเป็นตัวเด็กที่เป็นเป้าหมายพอดี ดังนั้นเมื่อโอกาสมาถึงแบบนี้แล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยให้หลุดมือ
ผมเสียบดาบหนอนชาเขียวไว้กับเข็มขัดก่อนจะเปลี่ยนไปถือมีดทำครัวที่มือขวา ก่อนจะใช้พลังจิตห่อหุ้มไฟฟ้าสถิตลงบนมีด ส่วนผลข้างเคียงที่ถึงจะเริ่มชินแล้ว แต่ความเจ็บปวดเหมือนเข็มทิ่มแทงในหัวก็ยังไม่น่าอภิรมย์อยู่ดี
"ยังดีที่มีทักษะฟื้นฟู ไม่งั้นนี้ได้ตายก่อนกู้โลกแน่"
เมื่อทุกอย่างพร้อม ผมก็เล็งเป้าหมายไปที่ลูกลิงครึ่งนก ก่อนจะขว้างมีดทำครัวเสริมพลังไฟฟ้าเต็มแรง ที่ถึงค่าความแม่นยำจะมีแค่เจ็ด แต่ก็มันเพียงพอที่จะทำให้มีดเข้าเป้า
ฉึก
เจี๊ยก
เสียงร้องโหยหวนของลูกลิงครึ่งนกดังก้องไปทั่วป่า จนผมมั่นใจว่าฝูงของมันต้องได้ยินแน่นอน จึงรีบวิ่งไปเก็บมีดแล้วเผ่นออกจากป่าทันที แต่ดูเหมือนผมจะดูถูกลิงครึ่งนกฝูงนี้มากเกินไป
เจี๊ยกๆๆ
เสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าทั้งฝูงกำลังเคียดแค้นผมที่สังหารลูกของพวกมัน แต่ในเมื่อมันเป็นภารกิจจากพระเจ้า แถมสัตว์มายาพวกนี้ก็ถูกสร้างมาเพื่อฝึกฝนผู้ถูกเลือก
จะสร้างให้มันสมจริงไปทำไม นี่คือความคิดของผมระหว่างวิ่งหนีฝูงสัตว์มายาที่บ้าคลั่ง ให้ตายสิ ใครมันจะยอมตายง่ายๆแบบนี้วะ
-ท่านได้รับการฟื้นฟูโดยสมบูรณ์แล้ว-
เสียงของระบบทำให้รู้ว่าอาการบาดเจ็บของผมหายเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นก็เหลือแค่หาทางออกในสถานการณ์วิกฤตนี้ ซึ่งทางที่ง่ายที่สุดก็คือวิ่งหนีแบบนี้ไปเรื่อยๆจนพวกมันเลิกตามไปเอง แต่คงยาก
ส่วนอีกทางคือลองเสี่ยงดวงกับพลังจิตของผม ที่ส่วนตัวแล้วก็อยากจะลองท่าไม้ตายในการ์ตูนดูสักครั้ง แต่ความเสี่ยงที่ผลข้างเคียงจะมากจนหมดสติก็มีสูง แถมการหมดสติตอนกำลังหนีฝูงลิงครึ่งนกคลั่งน่าจะศพไม่สวย
"โว๊ย ทำไมมันตามตื้อจังเลยวะ"
เมื่อหันหลังไปมองก็เห็นว่าจำนวนพวกมันไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย แถมยังดูจะเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ทำให้สถานการณ์ตอนนี้อันตรายถึงขีดสุด เหมือนกับความตายวิ่งไล่หลังมาติดๆเลยทีเดียว
"เอาวะ ในเมื่อมันถูกสร้างให้สมจริง ก็หวังว่ามันจะเหมือนสัตว์ป่าทุกอย่างก็แล้วกัน"
ผมสบถก่อนจะเริ่มใช้พลังจิตรวบรวมพลังงานไฟฟ้ามาไว้ที่แขนทั้งสองข้าง ซึ่งผลข้างเคียงของมันทำให้เลือดเริ่มไหล่ออกจากจมูกก่อน ตามด้วยหูและดวงตา และแน่นอนความเจ็บปวดจนหัวแทบระเบิดย่อมมาพร้อมกัน
แต่ผมต้องกัดฟันทนเพื่อเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ในตอนนี้ ก่อนที่แขนทั้งสองข้างจะเรืองแสงสีน้ำเงินจากพลังงานไฟฟ้า แล้วเมื่อการเตรียมตัวของผมพร้อม กระสุนที่ผมจะใช้ยิงปืนแม่เหล็กไฟฟ้าแบบรางคู่ขนานก็อยู่ในมือเช่นกัน
"ได้ใช้ให้เกิดประโยชน์แถมยังช่วยชีวิตด้วย ตรงตามที่อยากได้เป๊ะเลยแฮะ"
ผมหัวเราะกับคำพูดของตัวเองทั้งๆที่ตอนนี้สภาพผมคงอนาถไม่น้อย ด้วยเลือดออกจากตาจมูกแล้วก็หูจนอาบเสื้อเชิ้ตสีขาวให้แดงฉาน พร้อมกับมีฝูงลิงครึ่งนกที่กำลังไล่กวดมาอย่างไม่ลดละ
ที่ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนผมก็คงรอดยาก แต่ไพ่ตายที่ผมกำลังจะใช้มันก็มีพลังรุนแรงพอให้ผมพลิกกลับมาชนะไอ้ลิงครึ่งนกพวกนี้ และมีชีวิตรอดไปอีกวันได้เช่นกัน
"ที่เหลือก็แค่อย่าพลาด ไม่งั้นตายแน่"
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ผมก็หยุดวิ่งแล้วหันไปเผชิญหน้ากับฝูงลิงครึ่งนกที่ตรงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่แขนทั้งสองจะยกขึ้นคู่ขนานกัน แล้วพลังจิตของผมก็ทำงานอีกครั้งด้วยการปลดปล่อยพลังงานไฟฟ้าจำนวนมหาศาลออกมา
เปรี้ยง
แล้วมีดทำครัวที่เป็นเหมือนกระสุนก็พุ่งออกไปจากมือทั้งสองข้าง ที่ประคองพลังงานไฟฟ้าไว้ไม่ให้เล็ดลอดออกไป แล้วพุ่งตรงไปหาฝูงลิงครึ่งนกจนเห็นเป็นลำแสงสีน้ำเงิน ก่อนที่ร่างของพวกมันจะถูกทำลายด้วยความร้อนสูงจนไม่เหลือซาก
และดูเหมือนพลังจิตของผมจะมีพลังมากกว่าที่คิด เพราะฝูงสัตว์มายาหลายสิบตัวถูกทำลายลงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว พร้อมกันนั้นเสียงจากระบบก็ดังขึ้นถี่ยิบ เป็นเครื่องยืนยันว่าผมได้สังหารพวกมันไปจริงๆ
-ท่านได้รับค่าประสบการณ์ถึงเกณฑ์ที่กำหนด เลเวลเพิ่มขึ้นหนึ่งเลเวล-
-ท่านได้รับค่าประสบการณ์ถึงเกณฑ์ที่กำหนด เลเวลเพิ่มขึ้นหนึ่งเลเวล-
-ท่านได้รับค่าประสบการณ์ถึงเกณฑ์ที่กำหนด เลเวลเพิ่มขึ้นหนึ่งเลเวล-
…
-ท่านทำภารกิจ กำจัดกบิลปักษาวัยเยาว์ ห้าตัวสำเร็จ ได้รับสร้อยคอขนหางกบิลปักษา-
ผมที่นอนหอบหายใจแรงอย่างหมดสภาพ พยายามขยับปากพูดเพื่อใช้แต้มทักษะ เพราะทักษะฟื้นฟูขั้นต้นมีความเร็วในการรักษาไม่พอที่จะรักษาชีวิตผม แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมมีชีวิตรอดจากการใช้พลังจิตในปริมาณมากได้
"ใช้…แต้ม…ทักษะ…"
-ระบุทักษะที่ต้องการ-
"ฟื้นฟู…ขั้นกลาง"
-ทักษะฟื้นฟูขั้นกลาง ต้องการแต้มทักษะ 120 หน่วย ยืนยันหรือไม่-
"ยืน…ยัน"
-ท่านได้รับทักษะ ฟื้นฟูขั้นกลาง-
แล้วอาการบาดเจ็บของผมก็ค่อยๆหายไปด้วยความเร็วที่มากขึ้น และในเวลาราวสิบนาทีผมก็สามารถลุกขึ้นนั่งได้ พร้อมกับตรวจดูสภาพร่างกายของตัวเองว่ายังปกติดีรึไม่ และดูเหมือนทักษะฟื้นฟูขั้นกลางจะทำงานได้ดีสมราคา
"แต่นึกไม่ถึงว่าจะเลเวลอัปเป็นยี่สิบรวดเดียวแบบนี้แฮะ"
ผมมองหน้าต่างค่าสถานะตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่แน่นอนว่าความยินดีที่เอาชีวิตรอดได้นั้นย่อมมีมากที่สุด และในเมื่อผมบรรลุเป้าหมายไปไกลกว่าที่ตั้งใจแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ กลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่า
"หวนคืน"
-ทำการส่งผู้ถูกเลือกออกจากมิติปิดกั้น-
แล้วภาพตรงหน้าของผมก็กลายเป็นแสงสีขาวก่อนที่จะรู้สึกเหมือนนั่งรถไฟเหาะ แล้วเมื่อทุกอย่างกลับเป็นปกติ ผมก็กลับมาอยู่ที่ห้องนอนของตัวเองในสภาพโชกเลือด
สงสัยต้องอาบน้ำก่อน ไม่งั้นพ่อกับแม่ช็อกตายกันพอดี
ผู้ถูกเลือก เลเวล 20
ชื่อ ทวีโชค ใจงาม
สัญชาติ ไทย
พลังชีวิต 185 พลังเวท 10
ความแข็งแกร่ง 10 ความอดทน 50
ความว่องไว 10 ความแม่นยำ 9
พลังโจมตี 5 (+10) พลังป้องกัน 100
แต้มทักษะ 80
ทักษะ ฟื้นฟูขั้นกลาง
ความสามารถพิเศษ ควบคุมประจุไฟฟ้าในร่างกายและพลังงานไฟฟ้าในอากาศ
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder