Capítulo 39: Pinatay Ko Si Sir Cesar

>Sheloah's POV<

I can't help but feel bad for Veon. Right now, his life is so sad. Noong isang araw, pinatay niya yung parents niya tapos ngayon, pinatay niya yung kaibigan niya. Masakit talaga 'yon sa pakiramdam. Amazed talaga ako kay Veon dahil kinaya niya lahat ng 'yon kahit nahihirapan siyang gawin ang mga 'yon. Kung ako si Veon…

Would I do the same?

No'ng nakabalik na kami sa classmates namin, patuloy parin kami sa pagpapatay ng mga zombies. May naramdaman kaming tubig na pumatapak sa katawan namin. No'ng una, mahina lang ito pero after 5 seconds, bigla itong lumakas.

Umuulan na nang malakas at basa na kami. Wala kaming pakealam kahit basa na kami dahil sa ulan. Tumatakbo parin kami at pumapatay parin ng mga zombies. Malapit na kami sa playground. Pag dating namin doon, papasok na agad kami sa kotse at papasok na yung mga classmates and parents sa respective buses nila.

Nakarating na kami sa playground at pinatay namin ni Veon, Josh, Tyler, tito, Sir Jim at ni Sir Erick yung mga zombies papunta sa amin.

"Punta na kayo sa respective places niyo! Kami na ang bahala rito! Papatayin namin yung zombies habang papunta kayo sa buses," sabi ni tito sa aming lahat at sinundan namin yung utos niya.

Naiwan kaming pito rito at hinintay namin silang makapasok sa mga bus. No'ng wala na ang mga zombies, tumigil kami sa pagbabaril at tumayo kami saglit to catch our breaths.

Basang-basa pa kami sa ulan at pagod na pagod kami at the same time. Pinapawisan na yung katawan namin dahil sa pagod, o basong-basa yung katawan namin dahil sa ulan? Hindi ko na alam.

Lumabas lahat yung mga classmates namin at nagtaka kami kung bakit sila lumabas, eh, they are supposed to be inside the buses, waiting for Josh and Tyler.

"Bakit kayo lumabas? Pumasok na kayo," sabi ni Josh at nilapitan kami maslalo ng classmates namin.

"Sorry. Hinihintay kasi namin kayo. Ang dami niyong ginagawa," sabi ng iba naming classmate at nginitian namin sila.

"Okay na tayong lahat. Pasok na tayo sa respective places natin," sabi ni Veon at tinawag ni Sir Jim yung attention namin.

"Hindi ako sasama sa inyo," sabi niya sa amin at napalingon kami agad para tinginan siya at nagulat kami sa sinabi niya.

Tumawa ako ng onti kasi baka nagjo-joke lang siya. "Ano ba sinasabi mo, Sir? Hindi ka pwedeng iwan," sabi ko sa kanya at tiningnan niya ako ng seryoso.

"Kaya nga, Sir! Marami na rin tayong pinagsamahan in just two days! Alangan naman na iiwan ka namin," dagdag sabi pa ni Josh at tumango si Tyler sa sinabi niya at nginitian niya si Sir Jim.

Hinawakan ni Sir Jim yung mukha niya at parang pinipigilan niya yung iyak niya. Bakit ganito si Sir Jim?

"Hindi niyo alam ang ginawa ko," sabi niya sa amin at nagtaka ako.

"Ano ba sinasabi niyo, Sir," tanong ko at nakatingin parin kami sa kanya, hinihintay namin yung sagot niya.

"Bakit niyo ako pinagkakatiwalaan," sinagot niya yung tanong ko ng isa pang tanong at mukhang malungkot parin siya.

Ano ba ang iniisip ni Sir at bakit ganito siya ngayon? Ano ba ang ibig niyang sabihin?

"Eh, kasi, Sir… kasama ka namin. Kailangan pa bang tanungin 'yan," sabi ni Josh sa tanong niya at huminga ng malalim si Sir.

"May ginawa akong mali… may ginawa akong hindi maganda," sabi naman ni Sir sa amin at nilapitan namin siya ng onti. Pati yung mga classmates namin nagtataka kung ano'ng sinasabi ni Sir Jim. Hindi namin siya maintindihan.

"Ano ba ang ibig mong sabihin, Sir," tanong ko sa kanya at tiningnan niya ako na halos umiiyak na siya.

Hindi ko alam kung luha yung nasa mata niya o kung yung tubig na galing sa ulan. Hinihintay namin ang sagot niya. Gusto naming marinig. Maraming nagtataka at maraming naghihintay ng sagot.

Umiiyak na si Sir Jim sa harapan namin at hindi niya na mapigilan yung mga luha niya. Narinig namin yung sinabi niya at lahat kami nagulat.

Mas lumakas pa ang ulan pagkatapos niyang sabihin at sa sinabi niyang 'yon, umiyak na rin ang iba. Nangingibabaw ang gulat sa mga mukha namin. Hindi naming akalain na ginawa niya 'yon. Katatapos niyang sabihin ang sagot niya at lahat kami hindi makapag salita. The words he just said kept echoing in our mind.

"Pinatay ko si Sir Cesar."