บทที่ 97 : ค้างคืน!
ดึกมากแล้ว
หลายบ้านเริ่มปิดไฟเข้านอน
จางเย่ยังคงเล่นอินเทอร์เน็ตไม่เลิก ทำให้เหราอ้ายหมิ่นที่ผลักประตูห้องนอนของตัวเองเข้ามาเห็นต้องขมวดคิ้ว เธอเริ่มจัดการเก็บเสื้อผ้าที่อยู่บนเตียง ชิ้นไหนที่แขวนได้ก็แขวน ชิ้นไหนที่แขวนไม่ได้ก็โยนเข้าเครื่องซักผ้า แล้วหันกลับมาพูดกับจางเย่อย่างอารมณ์ไม่ดี “ไอ้หนู ฉันจะบอกให้นะ หัดดูเวลาบ้างสิ รีบเก็บของและไสหัวไปได้แล้ว ถึงเวลานอนของเฉินเฉินแล้ว มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย!”
เหราอ้ายหมิ่นใส่ชุดอยู่บ้านที่ดูเหมือนชุดกีฬา มันทั้งเก่าทั้งซีด คงเป็นชุดที่เอาไว้ใส่ตอนทำกับข้าว
จางเย่เหลือบตามองเธอก่อนตอบ “ครับๆ ผมอ่านอันนี้จบก็จะเสร็จแล้ว”