บทที่ 440 : ท็อปเท็นไวรัสระดับโลก!
_______________________________________________________________
เช้าวันต่อมา
เป็นวันที่สี่หลังวันตรุษจีน
จางเย่ผู้เหนื่อยล้ามาทั้งคืนก็คืบคลานออกมาจากเตียง มองลอดช่องว่างของม่านออกไป พบว่าข้างนอกนั้นสว่างโร่แล้ว ไม่ใช่แสงตามธรรมชาติ ทว่าเป็นแสงสะท้อนจากอะไรบางอย่าง ทั้งที่เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า ยังไม่ใช่เวลาที่แสงอาทิตย์จะสว่างจ้าเช่นนี้ เขาได้แต่โยนผ้าห่มออกอย่างไม่เต็มใจ บิดขี้เกียจก่อนเดินลงมารูดม่านเปิด เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
อ๊ะ!
หิมะตก!
หิมะบนพื้นเปล่งประกายสะท้อนแสง แปรเปลี่ยนทิวทัศน์ให้ต่างจากปกติ
เขามองนาฬิกาข้อมือ ได้เวลาไปทำงานที่หน่วยกำกับฯ แล้วสิ จางเย่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กะจะไปหาข้าวเช้ากินที่บ้านคุณน้าสาวเจ้าของห้อง ทว่าเคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีใครตอบ คงไม่มีใครอยู่บ้านพอดี จางเย่สวมเสื้อคลุมก่อนขึ้นรถ BMW X5 รุ่นกันกระสุนที่เขาเพิ่งไปเอากลับมาก่อนขับตรงไปยังหน่วยกำกับฯ เสียงล้อที่บดหิมะบนพื้นถนนให้ความรู้สึกที่ฟังแล้วไม่ระคายหูดีจริงๆ
กริ๊งๆๆ
แม่เขาโทรมาหา
แม่ถาม "ลูก พรุ่งนี้กลับบ้านไหม?"