Capítulo 8: ครอบครัวของเรา
หลังจากแยกจากเด็กหัวฟ้า เราก็เดินตรงกลับบ้าน เรากลับมาถึงบ้านตอนสี่โมงครึ่ง น่าแปลกมากที่วันนี้คุณยายอยู่บ้าน ปกติจะเห็นคุณยายชอบไปงานเลี้ยงสังสรรค์ตอนเย็นนี่นา
"ลิสาว่าไงลูก วันนี้ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง" คุณยายเอ่ยทักเราขณะกำลังฝึกโยคะอยู่ที่สวนสวยหน้าบ้าน
บ้านของเราสามคนเป็นบ้านไม้สีขาวหลังเล็กๆสองชั้น มีชานระเบียงรอบๆบ้าน ด้านหน้าของตัวบ้านเป็นสนามหญ้ากว้างและถูกจัดเป็นสวนเล็กๆด้านขวา ส่วนด้านซ้ายมีเรือนกระจกเล็กๆสีขาวสำหรับเป็นสถานที่ทำงานแบรนด์เสื้อผ้าของคุณยาย
"ลิสาว่าท่าต้นไม้แบบนี้ คุณยายต้องยืดตัวมากกว่านี้นะคะ"
เราไม่ได้ตอบคำถามของคุณยายในทันที แต่กลับเพ่งมองท่วงท่าที่คุณยายกำลังทำอยู่ เราจำท่าโยคะทุกท่าของคุณยายได้ เราชอบนั่งดู เราว่าความเคลื่อนไหวของท่าโยคะมันดูนิ่งดี คุณยายเคยบอกให้เราเอาท่าพวกนี้ไปผสมกับท่าเต้นของเรา จะทำให้การเต้นของเราดูสงบมากขึ้น แต่คนดูเค้าจะไม่หลับก่อนเหรอ ถ้าเราเต้นสงบปานนั้น
'ลิสานั่นมันท่าสะพานชัดๆ' คุณยายเคยตะโกนลั่น ตอนเราเปิดคลิปพี่ลิซ่าแบล็คพิงค์ไอดอลของเราเพื่อซ้อมเต้นในตอนโน้น และหลังจากนั้นเป็นต้นมา คุณยายก็ชอบมานั่งดูคลิปของพี่ลิซ่ากับเราอย่างใจจดใจจ่อ
"แล้วเจ้าเด็กผู้ชายที่มาแกล้งหนูเมื่ออาทิตย์ก่อน เค้าตามมาตอแยอีกหรือเหล่า"
เสียงคุณยายดึงเรากลับมาอยู่กับท่วงท่าโยคะตรงหน้า ตอนนี้คุณยายเปลี่ยนท่ามาเป็นท่านักรบแล้ว เรานั่งจ้องคุณยายด้วยความทึ่ง แม้ขาขวาของคุณยายจะยังไม่ค่อยตึงสมกับท่านักรบ แต่เราว่า อายุขนาดนี้ทำได้แค่นี้ก็มหัศจรรย์มากแล้ว
คุณยายเป็นคนแก่ที่แข็งแรงมาก ปีนี้คุณยายก็อายุหกสิบห้าแล้วสินะ แต่คุณยายยังดูเฟี้ยวอยู่เลย คุณยายยังคงชอบแต่งตัวสวยๆ ชอบแต่งหน้าเข้มๆไปงานเลี้ยง ก็คุณยายเป็นเจ้าของห้องเสื้อนี่นะ ก็คงต้องแต่งตัวสวยๆตลอดเวลา
เสื้อผ้าของคุณยายยี่ห้อ 'Lalana' เป็นแนวประดับเพชรวิบวับแวววาว แต่คงจะเป็นเพชรปลอมแหละเราว่า เห็นพวกนางงามเขาเอาไปใส่บนเวทีประกวดชุดราตรีกัน ดูๆไปบางทีก็ดูสวยดี แต่บางทีก็ดูเชยยังไงไม่รู้ เอ้อ แต่บางทีเราก็ชอบไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานของคุณยายนะ เพราะคุณยายจะชอบหยิบผ้าแบบโน้นแบบนี้มาให้เราดู แล้วบอกว่าถ้าประกวดเต้นครั้งต่อไป คุณยายจะทำชุดแบบไหนให้แก๊งเต้นของเราใส่กัน
พูดถึงเรื่องประกวดเต้น นี่เราก็หนักใจอยู่ ไม่รู้ว่าพวกแก๊งเดิมของเราเค้าจะเอายังไง ก็เราย้ายโรงเรียนใหม่มาแล้ว จะไปเจอกันทีก็ยาก พวกนั้นอาจจะถือโอกาสตัดเราออกจากกลุ่มก็ได้
"ไฮค่า ลิซ่า เป็นไงคะ โรงเรียนใหม่สนุกมั้ย" เสียงทักทายของน้ากี้ทำเอาเราสะดุ้งถอยความคิดกลับมาที่สนามหญ้าหน้าบ้านที่คุณยายกำลังฝึกโยคะอยู่
"เพื่อนเยอะหรือเปล่า แล้วพ่อหนุ่มผมฟ้านั่น เราได้แอ้มเค้าบ้างรึยัง" น้ากี้ยังคงส่งเสียงมาเรื่อยๆตั้งแต่ที่หน้าประตูรั้วจนเดินเข้ามาที่สวน
เราชอบน้ากี้มากมาก ดีใจที่น้าลินมีเพื่อนหล่อๆแล้วก็ใจดีแบบน้ากี้
"โห คุณกี้ เบาได้เบาค่ะ นี่หลานเพิ่งจะอายุสิบห้านะคะ คำนำหน้ายังใช้เด็กหญิงอยู่เลยค่ะ ยังไม่มีเวลาพาไปเปลี่ยนเสียที" น้าลินพาน้ากี้มานั่งที่ชุดโต๊ะเก้าอี้ในสวนใกล้ๆกับลานโยคะของคุณยาย
"นี่น้ากี้รู้เรื่องของเรนด้วยเหรอคะ" เราปรายตาไปทางน้าลินขณะเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆน้ากี้แล้ววางกระเป๋านักเรียนลงบนโต๊ะ
เราอยากจะรู้มาก ว่าน้าลินเล่าอะไรเกี่ยวกับนายผมฟ้าให้น้ากี้ฟัง
"แหม มีอะไรเกี่ยวกับลิซ่าบ้างคะที่น้าไม่รู้ น้าเห็นลิซ่ามาตั้งแต่ลิซ่ายังอยู่ในรูปอุลตร้าซาวน์นะคะ ตอนนั้นน้าบอกทุกคนแล้วว่าโตขึ้นลิซ่าต้องสวยกว่าใคร" น้ากี้เอื้อมมือเอานิ้วมาพันผมหางม้าเราเล่น
ก็จริงของน้ากี้นะ ตั้งแต่เราจำความได้ก็เห็นน้ากี้สุดหล่อเดินเข้าออกบ้านนี้เป็นประจำ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้น้าลินไม่มีแฟนก็ได้ เค้าสนิทกันขนาดนั้น แล้วน้ากี้ก็มาดหล่อซะขนาดนั้น ใครเห็นใครก็เข้าใจผิด
"ว่าแต่น้าชักอยากเห็นเจ้าผมฟ้านั่นจัง เห็นน้าลินบอกว่าหล่อใสมาก"
"อ้าว นี่น้าลินไปชมอีตานั่นได้ยังไงคะ" ก็วันนั้นเหมือนน้าลินไม่ได้สนใจเลยนี่นา แล้วหลังจากวันนั้นเราก็แทบไม่ได้คุยถึงเรื่องนั้นกับน้าลินหรือกับคุณยายอีกเลย
"อ้าว ก็น้องเรนเค้าหล่อจริงๆนี่นา นี่ลิสา ขนาดหน้าเขียวผมเผ้ารุงรังขนาดนั้น น้ายังดูออกเลยว่าหล่อ พ่อแม่เค้าคงหน้าตาดีมากๆเลย อยากเห็นหน้าคุณพ่อของน้องเรนจังเลย" น้าลินดูจะใส่ใจในความหล่อของนายเรนเหลือเกิน
"ช่างเค้าเถอะค่ะ คนอะไรหยิ่งชะมัด เห็นมองๆมา นึกว่าอยากเป็นเพื่อน ลิสาเลยอุตส่าห์เข้าไปคุยด้วย แต่ก็กลับทำท่าเก็ก คงนึกว่าตัวเองหล่อเท่มาก แหว่ะ" หล่อก็จริง แต่นิสัยแบบนั้น ไม่ไหวหรอกมั๊ง
"หรือเค้าอาจจะยังโกรธหนูอยู่ที่หนูไปต่อยเค้า" น้าลินยังพยายามจะเห็นใจฝ่ายนั้น
"หรือเค้าอาจแอบชอบหนูอยู่ เลยพยายามเรียกร้องความสนใจ ยังงี้ยิ่งท้าทายเรานะ ถ้าหล่ออย่างนี้ จีบเลยค่ะลิซ่า" น้ากี้พยายามยุยง
"โอย ลิสาทนรำคาญไม่ไหวหรอกค่ะ" เราไม่เอาด้วยหรอก เสียเวลา
"ความรักมันเป็นเรื่องสดใส พาให้เราชุ่มชื่นหัวใจ" น้ากี้พูดด้วยสายตาเหม่อๆ หน้าตาดูชวนฝัน
"พวกเธอนี่ยุยงให้หลานแก่แดดแก่ลมกันจริงๆเลย หลานยังอยู่ในวัยเรียนนะจ๊ะอย่าลืม" คราวนี้คุณยายหันมาปรามพวกน้าๆ ขณะกำลังทำท่าดันพื้น ก่อนจะหันกลับไปเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
"กี้เค้ากำลังอินเลิฟค่ะคุณลลนา" น้าลินรีบรายงาน
"จริงเหรอคะน้ากี้! หนุ่มผู้โชคดีคนนั้นคือใครคะ ตื่นเต้นจังเลย"
"เป็นหนุ่มน้อยอายุมากกว่าลิสาไม่ถึงสิบปี" น้าลินทำท่ากระซิบกระซาบทั้งๆที่น้ากี้ก็น่าจะได้ยินด้วย
"โห เฟี้ยวอ่ะค่ะ น้ากี้กินเด็ก" แล้วเราก็เห็นน้ากี้หน้าแดงก่ำขึ้นมา
"จริงเหรอวิสกี้ ชั้นสนับสนุนนะ ชุ่มชื่นหัวใจดี" คุณยายออกตัวเชียร์น้ากี้
"เห็นไหมยัยลิน ใครๆเค้าก็เชียร์ชั้น มีแต่หล่อนนั่นแหละที่ไม่สนับสนุนเพื่อน" น้ากี้คงปลื้มใจไม่น้อยที่เรากับคุณยายเข้าข้าง
"โอวววว ตามสบายเถอะจ้า แล้วอย่ามาปวดหัวน้ำตาตก เพราะโดนเด็กเทตอนเด็กตาสว่างแล้วนะจ๊า"
แปลกที่น้าลินเค้าไม่อยากมีแฟนเด็ก ปกติน้าลินเค้ารักคนง่ายจะตายไป
"ลิสาว่าลิสาเห็นน้ากี้มีแฟนเยอะแยะตลอดเวลา บางทีก็มีทีละพร้อมกันหลายๆคน แต่ไม่เคยเห็นน้ากี้เคยบอกว่ารักใครซักคน ตรงข้ามกับน้าลิน รักคนโน้นรักคนนี้จริงจังมาก แต่ก็ไม่เคยเห็นเป็นแฟนใครนานๆ"
น้ากี้ไม่เคยมีความลับกับพวกเรา น้าลินก็ไม่เคยมีความลับกับน้ากี้ หรือพวกเราก็ไม่มีเคยมีความลับต่อกัน หรือจะพูดให้ถูก ไม่มีใครมีความลับกับน้าลิน ถ้าใครได้คุยกับน้าลินอย่างตัวต่อตัวเกินสิบนาทีขึ้นไป ทุกคนจะเผยความลับของตัวเองออกมาในที่สุด ใครๆก็ชอบคุยกับน้าลิน และน้าลินก็ชอบคุยกับทุกคน ไม่เว้นแม้แต่พี่วินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอย
"อันนี้ชั้นว่าจริง คุณกี้แฟนเยอะ แต่ไม่เคยรักใคร ส่วนคุณลินรักจริงทุกคน แต่ก็เป็นฝ่ายทิ้งเค้าทุกคน" คุณยายให้ความเห็นมา ขณะยังคงเหยียดลำตัวช่วงบน และก็ยังคงเงยหน้าขึ้นจ้องท้องฟ้า
"แหม เราก็ต้องเลือกหน่อยไหมคะลิสา โปรไฟล์เริ้ดหรูอย่างเรา เราต้องเลือกที่ถูกใจที่สุด"
อือม์ ก็จริงของน้าลินนะ เราก็ว่าอย่างน้าลินเค้าน่าจะมีคนชอบเยอะ
เราเองก็ยังงงๆในคำว่ารักจริงของน้าลิน ตอนน้าลินเริ่มคบใครก็บอกว่ารักจริงทุกคน พามาที่บ้านทุกคน แต่หลังจากนั้นไม่นาน น้าลินก็เป็นฝ่ายเทก่อนทุกที บรรดาอดีตแฟนของน้าลิน หลายคนก็มาตามง้อน้าลินที่บ้าน บางคนก็ส่งดอกไม้ส่งของขวัญมาง้อ หลายคนงงๆว่าเค้าผิดอะไร หลายคนแอบมาถามเราว่าน้าลินมีแฟนใหม่หรือคบซ้อนหรือเปล่าถึงได้บอกเลิกเค้า ก็ไม่นะ เราก็เห็นน้าลินคบทีละคน พอเลิกก็ใช้เวลานานพอควรก่อนจะมีคนใหม่
เราว่าน้าลินขี้เบื่อแหละ ดูออก
"ลิสาว่าก็จริงค่ะที่เราสวยเลือกได้ แต่เอ น้าลินก็อายุมากแล้ว ไม่กลัวจะไม่ได้แต่งงานหรือคะ" เรื่องนี้เราก็สงสัยมานานละ คือดูน้าลินเค้าไม่เห็นจะกังวลอะไรเลย
"โอ๊ย น้าจะกลัวทำไมล่ะคะ คนที่จะต้องกลัวน่ะ คือคุณยายกับลิสา เพราะถ้าน้าไม่ได้แต่งงาน คุณยายกับลิสาก็ต้องเป็นคนดูแลน้าลินไปตลอดชีวิต ฮ่าฮ่าฮ่า"
หลายเรื่องที่เราสับสนว่าน้าลินพูดเล่นหรือพูดจริง แต่กับเรื่องนี้ เราดูออกนะว่าน้าลินพูดจริง หัวเราะจริง และคิดยังงั้นจริงๆ
แต่เราก็ยินดีที่จะดูแลน้าลินนะ เราว่าชีวิตเราขอแค่มีน้าลิน คุณยาย แล้วก็น้ากี้ (อ่อ แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆอีกมากมายของน้าลิน)
เราก็มีความสุขแล้ว…
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder