Capítulo 25: [คนจากฟ้า]
ในเวลาที่เพลเยอร์ล็อกอินเข้าสู่เกม หากดูภายนอกจะเหมือนพวกเขาถูกวาร์ปเป็นแสงสีขาวอมฟ้าจากท้องฟ้าด้านบนสู่พื้นโลกด้านล่าง เมื่อวินกับแจ็กดิ่งพสุธาลงมาถึงพื้น ก็ได้กลิ่นหอมอันสดชื่นจากดอกไม้และใบหญ้าแห่งป่ามัลแดร์ลอยเข้าเตะจมูกทันที วิวทิวทัศน์เบื้องหน้าของพวกเขาคือท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มที่ค่อยๆ เปลี่ยนเฉดสีอ่อนลงด้วยแสงสีส้มจากพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นตรงปลายขอบฟ้า
"นายพูดถูก ครั้งนี้ฉันชอบมันจริงๆ" แจ็กยิ้มกว้างแหงนหน้ามองบรรดาเหล่าก้อนเมฆสูงลิบที่เขาเพิ่งร่วงผ่านลงมา
ตอนนี้ทั้งคู่กำลังยืนบนเนินเล็กซึ่งเหมาะในการชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นเป็นอย่างมาก วินจึงนั่งชันเข่าลงบนพื้นหญ้าช้าๆ ส่วนแจ็กล้มตัวหงายหลังตุ๊บทันที โดยเอามือทั้งสองข้างหนุนหัวไว้ พวกเขานั่งมองแสงแรกของวันใหม่ที่ต่างโลกด้วยกัน
ผ่านไปสักพักแจ็กก็พูดขึ้น "วิน เดี๋ยวเราจะไปทำเควสในเมืองสินะ"
"ใช่แล้ว แต่ถ้าเป็นไปตามที่ฉันคิดละก็ นายคงต้องเข้าไปในเมืองคนเดียว…"
"อ้าว ทำไมล่ะ?"
"ก็เรื่องค่าหัวนั่นแหละ ไม่รู้สถานการณ์ในเมืองจะเป็นอย่างไร แต่น่าจะมีคนไม่น้อยที่เฝ้ารอให้ฉันโผล่ไป แถมไม่ใช่แค่เพลเยอร์ด้วย แต่ยังรวมถึงทหารยามในเมืองอีก พวกเราต้องเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้ ทั้งด้านเลเวล สกิล และไอเท็ม"
"แล้วพวกเราอยู่ด้วยกันไม่ดีกว่าเหรอ"
วินส่ายหัวและพูดว่า "ฉันอยากให้นายเข้าเป็นสมาชิกของ [สมาคมโจร] ให้ได้ก่อน ฉันรับรองว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อนายในหลายๆ เรื่อง เช่น สกิลพื้นฐาน เทคนิคสายอาชีพโจร อะไรพวกนี้แหละ"
"โอเค ถ้านายว่าอย่างนั้น ฉันก็จะไป ว่าแต่เรื่องค่าหัวน่ะ ฉันถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่า..."
"อันนี้ถามเฉยๆ นะ แบบว่า...ให้ฉันเป็นคนจับนายขึ้นเงินรางวัลไม่ได้รึไง? พวกเราจะได้เคลียร์เรื่องเงิน และเรื่องปัญหาค่าหัวไปพร้อมกันเลย"
"ไอเดียดี แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนั้นน่ะสิ" วินตวัดมือเรียกหน้าต่างระบบออกมา และกดไปที่ [Social] [คลิปวิดีโอ] แจ็กขยับเข้ามาใกล้เพื่อดู และวินก็อธิบายว่า
"เพลเยอร์อย่างพวกเราจะมีคลิปวิดีโอมุมมองบุคคลที่หนึ่ง บันทึกเอาไว้ตลอด 24 ชม. ตอนที่นายจะขึ้นเงินรางวัล พวกเค้าก็จะตรวจสอบจากคลิปนี้แหละว่าเป็นการเตี๊ยมกันรึเปล่า และตรวจสอบจากประวัติความสัมพันธ์ของพวกเรา บันทึกแชท บันทึกการต่อสู้ ทุกอย่างระบบมันบันทึกเก็บเอาไว้หมด"
"...โห อะไรเนี่ย ระบบมันจะดีไปแล้ว"
"ก็เหมือนที่ดูคลิปการเล่นของเพลเยอร์คนอื่นในบอร์ดไง ถ้าคนนั้นไปลงดันเจี้ยนยาก ๆ หรือฆ่าบอสสุดโหด หรือเป็นการผจญภัยที่สนุก ตื่นเต้นเร้าใจ เขาก็จะเอาคลิปวิดีโอของตนเองนี่แหละไปอัพโหลดหาเงินอีกทางหนึ่ง"
"แล้วถ้าเป็นกรณีว่าเราจ้างคนต่างโลกนี้ละ พวก NPC น่ะ พวกเขาไม่มีหน้าต่างระบบเหมือนเรานี่นา ใช่ม่ะ?" แจ็กยังสงสัยอยู่ว่าจะมีทางไหนแอบโกงเงินค่าหัวได้บ้าง
"พวกเขามีหน้าต่างระบบเหมือนกับเรานี่แหละ แต่ฟังก์ชั่นต่างกันเล็กน้อย เช่นไม่มีบันทึกวิดีโอ เป็นต้น แต่กรณีนั้นก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะทางสมาคมนักล่าค่าหัวมีเวทมนตร์ที่สามารถตรวจสอบความจริง จับโกหกได้แน่นอน และเห็นว่าผลสำเร็จ 100% ด้วย"
"ว้าาาาา สรุปว่าไม่ได้สักทางสินะ โอเค คำถามสุดท้ายแล้ว จะได้เคลียร์กันไปเลย ถ้ากรณีแย่ที่สุด 'นายถูกจับได้ล่ะ' มันจะเป็นยังไง? นายยอมโดนจับให้จบๆ ไปไม่ได้เหรอ จะได้เริ่มเกมใหม่ ลัลล้ากับชีวิตใหม่ไง"
"หึหึหึ ว่าแล้วนายต้องถาม แต่คิดว่าถ้าฉันถูกจับละก็ ฉันคงถูกขังในคุกที่ไหนสักที่แบบไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยล่ะมั้ง แล้วก็คงโดนผนึกวิญญานอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ คือจะตายก็ตายไม่ได้ ถึงแม้ว่าเกิดฉันตายขึ้นมา พอฉันกลับเข้าเกมมาเมื่อไร ก็โดนขังไว้ที่เดิมอยู่ดี"
"เชรดดดด โหดสุด ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอวะ แล้วขอไอดีเกมใหม่กับทางบริษัทได้ไหม?"
"เกมนี้พวกเราน่ะมีชีวิตเดียว ไม่ได้หมายถึงเกมโอเวอร์นะ หมายถึงตัวตนของพวกเราเหล่าเพลเยอร์น่ะมีเพียงหนึ่งเดียว... ID ของเรายืนยันจากบัตรประชาชน ยืนยันจาก DNA ตอนที่นายสมัครนายก็โดนดึง DNA ไปแล้ว แต่นายอาจไม่รู้ตัว สรุปง่าย ๆ ว่าเราขอไอดีใหม่ไม่ได้ จะซื้อขายไอดีเกมกันก็ไม่ได้ด้วย ถ้าโดนขังแบบนั้นละก็ ทางเดียวคือเลิกเล่นเกม"
"โธ่~ อะไรกัน… อืมม์ มิน่าล่ะ นายถึงพยายามสุด ๆ เลยที่จะเคลียร์เรื่องค่าหัวให้ได้ แต่นี่มันเป็นเกมนะ ทำไมบริษัทถึงเอาจริงกันขนาดนี้"
"นั่นสิ…..." วินเว้นระยะพูดนิดหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า
"แต่นั่นก็ทำให้เพลเยอร์ใช้ชีวิตในเกมกันอย่างสมจริงมากขึ้นนะ ไม่ใช่นึกอยากจะไล่ฆ่า NPC ที่ไหนเมื่อไรก็ทำได้ พวกเขามีความรู้สึกเหมือนพวกเราเลย แต่โชคร้ายกว่า เพราะพวกเรายังมี Pain Absorber (ระบบดูดซับความเจ็บปวด) พวกเราเจ็บจริงแค่ 1 ใน 10 ส่วนคนที่นี่อาจเพราะพวกเขาเกิดและโตที่นี่มั้ง ร่างกายเลยไม่เชิงเหมือนกับพวกเรานัก พวกเขาเจ็บมากกว่าพวกเราสัก 3 เท่าได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสกิลและสภาพร่างกายของแต่ละคนด้วย"
"อืมม์ ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่เกมธรรมดา" แจ็กทำหน้าคิดอย่างจริงจัง วินพูดเสริมต่ออีกว่า
"ที่นายคิดน่ะดีแล้ว ก่อนที่นายจะเข้าเมืองครั้งนี้ ฉันถึงอยากให้นายเปลี่ยนความคิดใหม่ซะ ที่นี่น่ะคือ 'ต่างโลก' ของจริงเลยล่ะพวก"
"โอเค จัดไปตามนั้น ป่ะ! เข้าเมืองกันเถอะ" แจ็กกระโดดลุกยืนขึ้นฟึ่บ วินก็ลุกขึ้นยืนตาม
"อ๋อ อีกอย่างหนึ่ง NPC ที่นี่เรียกตัวเองว่า 'คนพื้นโลก' ส่วนพวกเขาเรียกพวกเราเพลเยอร์ว่า 'คนจากฟ้า' "
"คนจากฟ้า?" แจ็กทวนคำแบบงง ๆ แล้ววินก็ชี้ขึ้นบนท้องฟ้า แจ็กนึกออกทันใด
"อ๋อ เพราะพวกเราวาร์ปลงมาจากฟ้านี่เนอะ ฮ่ะฮ่ะ เข้าท่าดี"
.....
....
พวกเขาทั้งคู่ล่องเรือกลับไปที่เมืองแห่งการเริ่มต้น อาณาจักร
คาเอลุม แต่ยังไม่ทันจะเข้าท่าเรือ ก็เห็นด่านตรวจดักมาแต่ไกลเลย จากเมืองที่แม่น้ำเปิดโล่ง กลายเป็นว่าหากจะเข้าเมืองด้วยเรือ จะต้องผ่านด่านตรวจเท่านั้น และขณะที่แล่นเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้นก็ได้ยินเสียงทหารยามตะโกนว่า
"ถอดหน้ากากกับผ้าคลุมออก และโปรดแสดง ID ด้วยครับ!"
ทันทีที่ได้ยิน วินกับแจ็กหันมองหน้ากัน
"สงสัยฉันมาส่งนายได้แค่นี้ แยกย้ายกันก่อนนะพวก"
"โอเคๆ แล้วเดี๋ยวค่อยส่งข้อความคุยกัน นายรีบไปเหอะ" และก่อนที่วินจะกระโดดน้ำ เขาหันมาบอกแจ็กว่า
"แจ็ก… ฉันรู้ว่ามันยาก แต่พยายามอย่าไปมีเรื่องกับใครนะเพื่อน จะได้ไม่เป็นจุดสนใจ มุ่งทำเควสของสมาคมอย่างเดียวพอ"
"เออน่ะ"
"อย่าลืมแวะร้านขายไอเท็มเบ็ดเตล็ดด้วย บางอย่างก็มีประโยชน์มาก เช่น ระเบิดควัน..."
"เออ ได้ๆ "
"มีเงินติดตัวพอใช้แล้วใช่ไหม?"
"มีๆ"
"มีผ้าเช็ดหน้าไปหรือยัง?"
"ผ้า-- ...ไอ้วินนี่นายกวนตีนอยู่ใช่ม่ะ นายเป็นแม่ฉันรึไง ไอ้บ้าเอ๊ย!"
"ฮะฮะ หยอกเล่นนา ไปละนะ" วินยิ้มขำแล้วหย่อนตัวลงน้ำที่ท้ายเรืออย่างเงียบเชียบ และดำหายไป
"ชิชะ! ทำหยั่งกับเราเป็นเด็กไปได้"
เรือแล่นต่อไปเรื่อยๆ เองโดยอัตโนมัติ แจ็กยังคงบ่นอุบอิบต่อไปว่า "เดี๋ยวคอยดูนะ จะหาสกิลเจ๋งๆ ไปโชว์ให้วิน เอาให้มันอึ้งไปเลย… ไอ้วินจะต้องซูฮกในความเก่งกาจของเรา หึหึ ฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่า..."
"ถอดหน้ากากกับผ้าคลุมออก และโปรดแสดง ID ด้วยครับ!"
แจ็กสะดุ้งโหยงสุดตัว ตกใจในเสียงของทหารยาม เลยพูดลิ้นรัวออกไปว่า
"ค-ครับ! ครับ! ผมไม่รู้จักใครน่าสงสัยเลยนะครับ ไม่เลย ผมเพิ่งมาเมืองนี้ครั้งที่สองเอง ไม่ใช่คนน่าสงสัยอะไรเลยสักกะติ๊ด ผมแค่จะมาเที่ยวน่ะครับ จริงๆ นะครับ"
"...."
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder