Capítulo 4: [สมัครไอดีเกม]
เจ้าหน้าที่สาวคนนั้นหยิบตะกร้าขึ้นมาเพื่อจะเก็บกล่องที่หล่นตามพื้น และเอ่ยถามกลุ่มหญิงสาวและชายชุดดำ
"จะเอากล่องที่เหลือด้วยไหมคะ?"
ชายชุดดำรีบหยิบกล่องไปให้ครบคนละสองกล่อง แล้วเดินจากไป
ส่วนแก๊งค์สาวๆ รวมตัวพูดคุยกัน " เรย์ว่าไง พวกเราควรเอากล่องที่เหลือไหม" น้ำหันไปถามเรย์
เรย์จ้องมองกล่องสีขาวไข่มุกที่ตัวเองถืออยู่และหยิบกล่องสีขาวธรรมดามาเปรียบเทียบ จากนั้นก็พูดว่า "ไม่ละ ส่วนตัวฉันไม่อยากเสี่ยงกับกล่องที่เหลือ ฉันสังหรณ์ว่ามันจะไม่ได้อะไรดีๆหรอก"
แนนซี่พูดขึ้นมาว่า "น้ำ เพื่อนเธอสองคนนั้นต้องลงทุนเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ ไอเท็มมันจะต่างกันขนาดนั้นเลยรึไง"
"มันก็มีสิทธิ์อยู่นะ ถ้าหากฟลุกได้ไอเท็มสวมใส่ระดับเกิน 5 ดาวขึ้นไป แค่ขายก็ได้เงินในเกมเป็นแสนทองแล้ว แลกเป็นเงินจริงก็เป็นหมื่นบาทอยู่นะ แต่ฉันก็สงสัยอยู่นะว่ามันจะเป็นไปได้เร้อ งานนี้ยังไงมันก็แจกฟรี คนที่มาร่วมงานก็มีแต่ผู้เล่นใหม่ๆ ทั้งนั้นแหละ พวกผู้เล่นอาชีพหรือฮาร์ดคอร์คงไม่มาร่วมงานแบบนี้หรอก" น้ำกล่าว
"เดี๋ยวตอนไปเปิดกล่องกัน ก็คงจะรู้เองว่าข้างในมันมีอะไร ในมือพวกเราก็มีกล่องหนึ่ง ยิ่งถ้าได้ไอเท็มหรือสกิลสายต่อสู้ละก็ ฉันจะดีใจมาก" เรย์ยิ้มและพูดเสริมขึ้นมา
"จ๊ะ แม่เรย์สายโหด ฉันขอแค่ได้พวกเสื้อผ้าสวยๆ เครื่องประดับน่ารักๆ ก็พอแล้วละ ฉันละเบื่อเมืองเริ่มต้นที่อยู่ตอนนี้ม๊ากมาก หาไอเท็มสวมใส่เก๋ๆ เลิศๆ ไม่ได้เลย" แนนซี่กล่าว
"นี่ๆ ว่าแต่คนที่วิ่งมาทีหลังนั่น หล่อใช้ได้อยู่นะ น้ำเธอรู้จักเขาด้วยรึเปล่า" มะนาวพูดขึ้นมา
"ยัยมะนาว! แหม สนใจแต่เรื่องผู้ชายนะหล่อน"
มะนาวแลบลิ้นแล้วทำท่าน่ารัก "อะไรย่ะ ฉันแค่อยากรู้เฉยๆ ไม่มีอะไรสักหน่อย เนอะๆ เรย์ก็อยากรู้ใช่ไหมล่ะ" มะนาวเข้าไปกอดแขนของเรย์
"จ๊ะๆ ก็อยากรู้แหละ แต่คงไม่เท่าเธอหรอก" เรย์ทำตามองบนเล็กน้อยและยิ้มขำกับเพื่อนสาว
น้ำมองไปแจ็กกับวินที่กำลังวิ่งไปอีกฝั่งของห้าง เห็นสองคนนั้นไกลๆ และตอบว่า "นายคนนั้นชื่อวิน ฉันเคยคุยกับเขาแค่สองสามครั้งเอง ไม่ได้สนิทกันหรอก ส่วนใหญ่เวลาอยู่ที่โรงเรียน ถ้าไม่ได้เห็นว่าอยู่กับแจ็ก ก็จะหมกตัวอยู่แต่ในห้องสมุด อ่านหนังสือคนเดียวเป็นประจำ มีคนแอบชอบหมอนั่นเยอะ อาจเพราะหน้าตาดีกับดูสุขุมนิ่งๆ มั้ง แต่ก็ไม่เห็นจะตอบตกลงคบกับใครนะ"
"ว้าวๆๆ สมเป็นเจ๊น้ำตลาดบางไทร รู้ลึกรู้จริง" เพื่อนทั้งสามส่งเสียงแซว
"จะบ้าเรอะ ฉันก็แค่จำได้เพราะเขาเป็นคนแปลกต่างหาก เอ่อ พี่คะ ขอโทษค่ะ พวกหนูปรึกษากันนานไปหน่อย เก็บกล่องไปได้เลยค่ะ" น้ำหันไปบอกเจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังรออยู่
"ไม่มีปัญหาจ้า เดี๋ยวถ้าพวกน้องพร้อมจะยืนยันรับไอเท็ม ก็เชิญที่ร้านได้เลยนะจ๊ะ" พนักงานสาวยิ้มและเดินเข็นรถใส่กล่องจากไป
....
…...
อีกฝากหนึ่งของห้าง วินกับแจ็กนั่งพักกินน้ำกันอยู่ที่ม้านั่ง
"ว้าเว้ย! ไอ้วิน ขอโทษทีนะที่ฉันคว้ากล่องสีขาวไข่มุกมาได้แค่กล่องเดียว" แจ็กกล่าวเชิงเสียดาย
"ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่างที่นายเห็นนั่นแหละ กล่องมันไม่ใช่ธรรมดา มองผิวเผินมันก็สีขาวเหมือนกันหมด พวกเราได้มาสามกล่องก็สมบูรณ์แบบแล้วละเพื่อน เพราะนี่ไง" วินควักกล่องสีขาวไข่มุกอีกกล่องออกมาจากกระเป๋าเป้
"อัยยะ! ฮ่าฮ่า ที่นายมาช้าเพราะไปแวะหาที่ชั้นอื่นมาสินะ" แจ็กยกนิ้วโป้งให้วิน
"ที่ชั้นแปดมีร้านกาแฟสตาร์เบิร์สที่ ดร.เอ็ดเวิร์ดชอบดื่มอยู่เป็นประจำ แล้วมันก็อยู่ไม่ไกลจากบันได ฉันเลยลองเสี่ยงแวะไปดู แล้วก็เจอจริงๆ อยู่บนยอดน้ำพุสามชั้นหน้าร้านนั่นเลย แล้วบนยอดน้ำพุน่ะ มันมีแสงอาทิตย์ตกกระทบพอดี ฉันเลยรู้ว่ากล่องมันจะเป็นยังไงน่ะสิ" วินอธิบาย
"แล้วไอ้เรื่องกล่องสีขาวไข่มุกล่ะ"
"เมื่อคืนในบอร์ดเว็ปหลักของเกมในแต่ละประเทศ ด็อกเตอร์เอ็ดเวิร์ดเขาโพสต์กลอนไว้บทหนึ่ง ตัวอักษรสีรุ้ง พื้นหลังสีขาว"
'สิ่งล้ำค่ากลั่นมาจากน้ำตา สุขอุราทุกคราเมื่อพบเห็น
ประกายต้องจับใจแม้ยามเย็น แสนลำเค็ญสร้างมาไม่ได้ครอง'
"โอ้~ ยังงี้นี้เอง ว่าแต่กลอนนั่นพูดถึงไข่มุกเหรอฟะ ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ฮ่าฮ่าฮ่า" แจ็กหัวเราะบ๊องตื้นออกมา วินก็ยิ้มขำไปด้วย
วินลุกขึ้นเอากระป๋องน้ำไปทิ้งถังขยะแล้วพูดว่า "ไปๆ ไปยืนยันรับไอเท็มที่ร้านกัน หลังจากนี้ฉันต้องไปเข้ากะงานพาร์ทไทม์ต่อ ต้องไปให้ตรงเวลาด้วย"
"โอเค ไปกัน ว่าแต่พวกเรายังไม่เคยเล่นเกมเลยนะ มันจะไม่เป็นไรใช่ไหม?" แจ็กเอ่ยถาม
"ฉันน่ะ เคยเล่นครั้งหนึ่งแล้ว ตั้งแต่วันที่เกมเปิดตัว แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้เล่นอีกเลย" วินตอบด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย
"เอ้าเหรอ! ไม่เห็นนายเคยเล่าให้ฟังเลย แล้วทำไมไม่เล่นต่อล่ะ?"
"เหตุผลหลักๆ ก็เรื่องเงินนั่นแหละ ส่วนเรื่องอื่นค่อยเล่าให้ฟังวันหลังนะ" วินตอบพร้อมเอามือจับที่ไหล่แจ็ก เป็นสัญญาณให้รู้ว่าเขายังไม่อยากพูดถึงมันตอนนี้ แจ็กมองวินแล้วก็พยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับ
วินพูดต่อว่า "เรื่องยังไม่เคยล็อกอินน่ะไม่เป็นไร แค่สมัครไอดีเกมไว้ก็พอ เดี๋ยวพอพวกเราเข้าเกมเมื่อไร ไอเท็มมันจะตามพวกเราเข้าไปเอง แต่ถ้าพวกเราได้เครื่อง VR แคปซูล หรือพวกของนอกเกมละก็ เขาจะบอกพวกเราเดี๋ยวนั้นเลย"
"นายคิดว่าพวกเราจะได้เครื่องไหมวะ ฮึ่ย! ฉันตื่นเต้นนะเนี่ย เครื่องราคาตั้งเหยียบแสน ถ้าได้เกินสองเครื่อง พวกเราเอาไปขายมาแบ่งตังค์กันดีกว่า" แจ็กเดินเข้าไปกอดรัดคอวิน
"เออ ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน จำที่เคยเล่าให้ฟังได้ไหมว่า คนที่เข้าไปเล่นจริงจัง พวกท็อปเพลเยอร์น่ะรายได้เดือนหนึ่งเป็นล้านก็มีนะเฟ้ย ฉันเองไม่ได้หวังว่าเข้าไปปุ๊ปแล้วจะรวยในชั่วข้ามคืนหรอกนะ แต่แค่เดือนหนึ่งฉันหาเงินได้สัก 2-3 หมื่นบาท ฉันว่าก็โอเคแล้วละ แล้วตอนนี้สิ่งที่จะทำให้ความเป็นไปได้แบบนั้นมันเกิดขึ้น มันอยู่ในมือพวกเราเรียบร้อยแล้ว ป่ะ! ไปลุ้นที่ร้านกันเลย"
วินกับแจ็กเดินเข้าไปในร้านเกมซึ่งตอนนี้คนจอแจแน่นขนัดมาก และได้ยินเสียงพนักงานแจ้งออกลำโพงว่า
"วันนี้ตู้ OSS ขอสงวนสิทธิ์ให้เฉพาะผู้ที่ต้องการยืนยันรับไอเท็มนะครับ และกราบเรียนผู้ที่ถือกล่องของขวัญ ขอความกรุณาอย่าเพิ่งเปิดกล่องก่อนถึงตู้ครับ ส่วนท่านที่ต้องการซื้อเครื่อง VR แคปซูล ธุรกรรมทางการเงิน หรือสมัครไอดีเกม รบกวนกดบัตรคิวแล้วรอพบพนักงานที่เคาเตอร์หลักได้เลยครับ"
(One Stop Service เป็นตู้หน้าจอทัชสกรีนขนาด 100*50 ซม. คล้ายกับตู้ซื้อตั๋วหนังตามห้าง)
"แจ็ก ไปสมัครไอดีให้นายก่อนดีกว่า แล้วพวกเราค่อยไปลุ้นที่ตู้พร้อมกัน" วินดึงแจ็กไปกดบัตรคิว ได้หมายเลข 108 หน้าจอที่เคาเตอร์เรียกอยู่คือหมายเลข 100
ขณะที่ทั้งสองนั่งรอเรียกตามคิว ก็นั่งดูผู้คนที่มายืนยันรับไอเท็มกัน คนที่อยู่ในร้านตอนนี้มีทุกเพศทุกวัยเลยทีเดียว เป็นหลักฐานอย่างดีว่า Another World Online เข้าถึงสาธารณชนได้อย่างดีเยี่ยมจริงๆ
'หมายเลข 101 เชิญค่ะ…'
"วิน ดูนั่นสิ คุณตากับคุณยายเดินควงแขนกันมาต่อแถวที่ตู้แล้ว ไหนนายบอกว่าเกมนี้ต่อสู้กันดุเดือดไง แล้วทั้งคู่จะไหวหรือเนี่ย" แจ็ก ถามด้วยความสงสัย
"เรื่องไหวน่ะไหวอยู่แล้ว เพราะสภาพร่างกายเราในเกมกับนอกเกมไม่เหมือนกันน่ะสิ เมื่อล็อกอินเข้าเกมปุ๊บ ทุกคนจะเริ่มที่เลเวล 1 ถูกไหม ถึงรูปร่างหน้าตาจะปรับได้ไม่เกิน 10 % แต่แค่สภาพร่างกายตอนเลเวลเริ่มต้นก็คล่องแคล่วเหมือนวัยรุ่นเลยละ นายลองคิดสิว่าคุณตากับคุณยายจะดีใจขนาดไหน เวลาอยู่ในเกม ไม่ต้องเดินย่องเบาๆ ค่อยๆ ทั้งคู่สามารถวิ่งได้ กระโดดได้ เล่นกีฬาผาดโผนยังได้เลย"
"อ้อ ยังงี้นี้เอง เนอะถ้าเป็นแบบนั้น แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว" แจ็กพยักหน้าเห็นด้วย
"ใช่แล้ว และการเข้าไปในเกมต่างโลกเนี่ย ไม่จำเป็นต้องบู๊ดุเดือดตลอดเวลาหรอกเพื่อน ใครอยากเข้าไปใช้ชีวิตแบบไหนในนั้น ทุกคนสามารถทำได้หมด ปลูกผัก ทำฟาร์ม ค้าขาย ตกปลา หรือแค่เข้าไปท่องเที่ยวในนั้นก็สะดวกสบายกว่าไปเที่ยวในโลกจริงตั้งเยอะ อาหารการกินก็เลิศรส แถมราคาถูกกว่าโลกจริงมากมาย"
"ห๊ะ! ของกินก็ลิ้มรสได้ด้วยเรอะ?" แจ็กทำหน้าตกใจ
"เออ ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเราอยู่ครบเลย รูป รส กลิ่น เสียง และการสัมผัส"
"เฮ้ย~ ว้าวๆ แจ่มเป็นบ้าเลยว่ะ" แจ็กอุทานเบาๆ
วินยิ้มแล้วถามว่า "หมายถึงเกมใช่ไหม?"
"เปล่าๆ น้องคนนั้นน่ะแจ่มเป็นบ้าเลย อึ๋มมั่กมาก น่ารักซะไม่มี" แจ็กชะเง้อคอมองสาวที่กำลังเดินเข้ามาในร้านเกม
เพียะ! วินตบหัวแจ็กเบาๆ หนึ่งทีเชิงหยอก "ไอ้บ้านี่ ตูอุตส่าห์ตั้งใจอธิบาย มัวแต่มองหญิงอยู่ได้"
'หมายเลข 105 เชิญค่ะ…'
"หากสิ่งสวยงามไม่ได้มีไว้ให้ชื่นชม โลกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีศิลปะน่ะสิ" แจ็กทำหน้านิ่งเก็กหล่อ เอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้มาจับที่คางตัวเอง สายตามองไปที่น้องคนนั้นต่อไป…
วินยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ ให้กับความตลกของเพื่อน
'หมายเลข 108 เชิญค่ะ…'
"ไปกัน หมายเลขของนายแล้ว"
ทั้งคู่เดินไปนั่งที่หน้าเคาเตอร์ แล้วพนักงานสาวก็พูดว่า "สวัสดีค่ะ Infinity 69 ยินดีให้บริการค่ะ"
"ครับ เพื่อนผมอยากเปิดไอดีเกมน่ะครับ" วินกล่าว
"ค่ะ เดี๋ยวรบกวนกรอกเอกสารแผ่นนี้เลยค่ะ" พนักงานยื่นเอกสารให้แจ็ก แจ็กก็รับมากรอกจนเสร็จแล้วก็ยื่นกลับให้
"โอเคค่ะ เสียบบัตรประชาชนตรงนี้เลยค่ะ"
เมื่อแจ็กเสียบบัตรเข้าไปที่เครื่อง ภาพโฮโลแกรมเล็กๆ ก็ฉายออกมา เป็นรูปหน้าต่างรายละเอียดสัญญาและเงื่อนไขการเปิดใช้บริการไอดีเกมของบริษัท Infinity69 แจ็กไม่อ่านให้เสียเวลากดตกลงๆๆ เสร็จเรียบร้อย
"ขอบคุณค่ะ ค่าบริการเปิดไอดีครั้งเดียวตลอดชีพ 1,000 บาทค่ะ"
"หาาาา ต้องเสียเงินด้วยเหรอครับ นึกว่าฟรีซะอีก" แจ็กกล่าว อย่างตกใจแล้วหันไปมองหน้าวิน
"อ้าว ฉันลืมบอกเหรอ ฮ่าฮ่า โทษทีเพื่อน" วินหัวเราะแห้งๆใส่แจ็ก
"ไอ้บ้า ฉันเอาตังค์มาไม่พอน่ะสิ มีอยู่แค่สามร้อยบาทเอง ในบัญชีก็แทบจะบ๋อแบ๋แล้วด้วย"
"เออ เรื่องนั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะออกให้นายทั้งหมดก่อนเอง แต่นายต้องคืนฉันทีหลังนะ" วินหยิบบัตรประชาชนให้พนักงานหักเงินในบัญชีตนเอง (สมัยนี้บัตรประชาชนใบเดียว เชื่อมต่อข้อมูลทุกอย่างของคนๆ นั้นไว้ได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นทะเบียนบ้าน สูติบัตร ประวัติการศึกษา ประวัติสุขภาพจากโรงพยาบาล บัญชีธนาคาร ฯลฯ)
"รบกวนกดรหัสและสแกนลายนิ้วมือด้วยค่ะ" พนักงานยื่นหน้าจอให้วิน วินก็จัดการยืนยันให้เรียบร้อย
"พี่วินสุดหล่อครับ เดี๋ยวน้องแจ็กขอคืนเงิน เป็นเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวที่บ้านแทนได้ไหมคร้าบ" แจ็กเอามือมานวดไหล่วินเบาๆ
"นายนี่มัน… เออๆ ก็ได้ฟะ แล้วบอกป๊านายไว้ละกันว่าจะเลี้ยงตอบแทนที่ฉันติวหนังสือให้ไรงี้"
"ไม่มีปัญหา ป๊ากับม๊าเขาบอกตลอดแหละว่าให้ชวนวินมากินก๋วยเตี๋ยวที่บ้านบ่อยๆ มาทุกวันเลยยังได้"
"เพราะป๊ากับม๊านายไม่เคยคิดตังค์ฉันนี่แหละ ฉันเลยเกรงใจอ่ะดิ รบกวนมาตลอดตั้งแต่เด็กแล้ว"
"คิดมากน่า บางครั้งฉันว่าเขายังรักนายมากกว่าฉันเลยล่ะมั้ง เห็นชอบพูดตลอดเลยว่า ทำไมไม่เรียนให้เก่งเหมือนวิน ทำไมไม่ขยันอ่านหนังสือเหมือนวิน ฉันฟังจนหูชาแล้วเนี่ย"
"งั้นตกลงตามนั้น ว่าแต่ถึงช่วงเวลาอันน่าตื่นเต้นของวันนี้แล้วสินะ ไปลุ้นไอเท็มที่ตู้กันดีกว่าเพื่อน"
"ไปๆ ไปกันเลย!!" ทั้งคู่เดินยิ้มกันไปต่อแถวที่ตู้ OSS ในใจพลางคิดหวังขอให้ได้เครื่อง VR แคปซูลด้วยเถอะ สาธุๆ
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder