Capítulo 21: บทที่ 21 พูดคุยระหว่างทาง
แม้ว่าเหตุการณ์ฉลามสายฟ้าปะทะปลาจูปีก้าจะผ่านมานานหลายชั่วโมงแล้วก็ตามแต่ฮันน่าและโลเวลยังคงไม่หายตื่นเต้น เวลานี้พวกเขากำลังขี่ม้าเดินทางไปบริเวณภูเขา ตั้งแต่ศึกสัตว์นํ้าจบลงทั้งสองก็เริ่มเดินทางต่อทันที
"อีกนานแค่ไหนกว่าเราจะถึงบริเวณภูเขา?" ฮันน่าหันไปถามโลเวลซึ่งกำลังขี่ม้าอยู่ข้างๆ โลเวลมีพ่อเป็นนักรบ พ่อของโลเวลมักพาเขาไปหาประสบการณ์ด้านนอกเมืองอยู่บ่อยครั้ง ไม่แปลกที่ฮันน่าจะถามเส้นทางจากโลเวล เพราะเขาเคยมาที่บริเวณภูเขาหลายครั้งแล้ว
"คาดว่าคงอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงที่นั่น เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าจะไปน่ะ? หากพ่อของเธอรู้เรื่องนี้เข้าท่านคงโกรธมากแน่ๆ เธออาจโดนทำโทษโดยการกักบริเวณหลายเดือนเลยนะ" โลเวลตอบและถามฮันน่ากลับไป
"พวกเราเดินทางมาหลายชั่วโมงจนถึงครึ่งทางแล้ว จะมากลับตอนนี้เนี่ยนะ?! เราไม่สามารถกลับได้อีกต่อไป ถ้ากลับไปตอนนี้เราจะไม่ได้อะไรกลับไปเลย อีกอย่างถึงกลับไปก็โดนพ่อทำโทษที่ออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตเหมือนกัน ไว้เสร็จเรื่องนี้ก่อนค่อยกลับไปก็ได้ ยังไงก็โดนลงโทษอยู่ดี" ฮันน่าบอก
โลเวลทำได้เพียงถอนหายใจ ฮันน่าได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว เธอไม่มีทางเปลี่ยนความคิดแน่นอน เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากสนับสนุนเธอเต็มที่
"เอาล่ะพวกเราจะไม่กลับไป เราจะมุ่งหน้าต่อไปจนถึงบริเวณภูเขา เมื่อไปถึงที่นั่นฉันขอบอกเธอไว้ก่อนเลยนะ เธอห้ามทำอะไรโดยไม่คิดเด็ดขาด เมื่อประมาณสองสามวันก่อนขณะที่ฉันกำลังนั่งกินข้าวฉันได้ยินข่าวลือจากผู้คนภายในร้านมาว่าช่วงนี้บริเวณภูเขามีพวกโจรกลุ่มใหญ่อาศัยอยู่" โลเวลเตือน
ฮันน่าส่งเสียงไม่พอใจ เธอเริ่มบ่น "รู้น่า นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง? ฉันเคยทำอะไรโดยไม่คิดซักครั้งไหม? แม้แต่ตอนตัดสินใจหลบหนีออกจากบ้านฉันยังคิดซํ้าหลายรอบเลย ฉันคิดแล้วคิดอีกคิดถึงผลกระทบที่ตามมาจนฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้ว!"
"ทำไมเธอต้องอารมณ์เสียด้วยเล่าฉันก็แค่บอกเธอไว้ก่อนเฉยๆ ไม่ได้บอกว่าเธอเป็นคนทำอะไรไม่คิดซักหน่อย" โลเวลกล่าวขณะขี่ม้ามุ่งตรงไปยังด้านหน้า
"ฉันรู้แล้วฉันจะระวัง นายช่วยบอกข่าวลือที่นายได้ยินมาอย่างละเอียดให้ฉันฟังได้ไหม? อย่างเช่น พวกโจรกลุ่มนั้นมันแข็งแกร่งมากแค่ไหน? มันมีองค์กรอะไรสนับสนุนรึเปล่า? คนที่แข็งแกร่งมากที่สุดมีระดับอะไร?" ฮันน่าถาม
"ฉันไม่รู้ละเอียดมากนักหรอก สิ่งที่ฉันรู้มีเพียงแค่พวกโจรกลุ่มนี้มันอันตรายมาก กระทั่งคนที่มีพลังอยู่จุดสูงสุดของระดับนักรบแห่งท้องทะเลยังพ่ายแพ้ เธอรู้จักนักรบแห่งท้องทะเลลูเซี่ยนรึเปล่าล่ะ? ถึงจะเป็นเขาคนนั้นเมื่อเจอกับโจรกลุ่มนี้ก็ยังตาย" โลเวลบอก
ฮันน่าตกใจ "ลูเซี่ยนคนนั้นน่ะเหรอ?! เขาแข็งแกร่งสุดๆจนแม้กระทั่งจุดสูงสุดของนักรบแห่งท้องทะเลคนอื่นยังต้องเคารพเลยไม่ใช่หรือ? แต่กลับแพ้ให้กับกลุ่มโจรกลุ่มเดียวเนี่ยนะ? ถ้าข่าวลือเป็นเรื่องจริงโจรกลุ่มนี้มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ"
เนื่องจากเธอเป็นลูกสาวเจ้าเมืองฮันน่าจึงรู้จักกับจุดสูงสุดของนักรบแห่งท้องทะเลลูเซี่ยน เธอเคยพบกับเขาสองสามครั้ง ลูเซี่ยนเป็นคนที่มีพรสวรรค์การต่อสู้ระดับสุดยอด เพียงแค่เขาอายุสิบห้าปีก็สามารถเป็นนักรบแห่งท้องทะเลได้แล้ว และใช้เวลาอีกสิบสองปีในการเป็นจุดสูงสุดของนักรบแห่งท้องทะเล
อายุสามสิบปีลูเซี่ยนสามารถบรรลุวิชาดาบแสงศักดิ์สิทธิ์แห่งท้องทะเล อายุสี่สิบปีลูเซี่ยนทำความเข้าใจธาตุแสงจนสร้างทักษะอันแสนโด่งดังอย่างทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]ขึ้นมาได้
และเป็นทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]นี่เองที่ทำให้ลูเซี่ยนเป็นคนอันตราย เขาเคยใช้ทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]เพื่อเอาชนะจุดสูงสุดของนักรบแห่งท้องทะเลเก้าคนในเวลาเดียวกัน เรื่องนี้ไม่ว่าใครได้ยินต่างก็ตกตะลึงและหวาดกลัว ลูเซี่ยนคนนี้แข็งแกร่งเกินไป! ด้วยการใช้ความสามารถทั้งหมดเขาอาจถึงขั้นสามารถต่อสู้กับระดับที่สูงกว่านักรบแห่งท้องทะเลได้หลายวินาทีเลยทีเดียว
เพราะงั้นฮันน่าจึงตกตะลึงเมื่อโลเวลบอกว่าแม้กระทั่งลูเซี่ยนยังตายเมื่อเจอกับโจรกลุ่มนี้ เธอเคยเห็นลูเซี่ยนใช้ทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]มาก่อน ทักษะนั้นมันทรงพลังและน่าหวาดกลัวมาก นอกจากจะสามารถใช้โจมตีฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว มันยังสามารถใช้ในการหนีได้อีกด้วย เมื่อลูเซี่ยนใช้ทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]ถึงจะเป็นระดับสูงกว่านักรบแห่งท้องทะเลก็ยังต้องชะงักหลายวินาที
"ข่าวนี้จริงหรือเปล่า? ฉันว่ามันไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่เลย ต่อให้ลูเซี่ยนจะไม่สามารถสู้กับพวกโจรได้เขาก็ยังสามารถหนีได้ด้วยทักษะ[แสงศักดิ์สิทธิ์]หนิ? หรือว่าโจรพวกนั้นมีคนที่ระดับเหนือกว่านักรบแห่งท้องทะเลเหรอ?" ฮันน่าถาม
โลเวลเริ่มพูด "ข่าวลือมันเป็นเรื่องจริง หลังจากที่ฉันได้ฟังครั้งแรกฉันก็ยังไม่เชื่อเหมือนเธอเนี่ยแหละ ดังนั้นฉันเลยไปสืบข้อมูลมาทำให้รู้ว่าข่าวลือนี้เป็นเรื่องจริงสามารถยืนยันได้ ลูเซี่ยนตายไปแล้วจริงๆ มีคนหลายคนเห็นศพของเขา โจรพวกนี้มันเหี้ยมโหดมาก ศพของลูเซี่ยนถูกเอาสิ่งมีค่าไปทั้งหมดแม้กระทั้งเสื้อผ้าซักชิ้นก็ไม่เหลือ ตามร่างกายเขามีแผลเหวะหวะเต็มไปหมด ฉันเองก็ได้เห็นศพเขาเช่นกัน ตอนนี้น่าจะถูกฝังไปแล้วล่ะมั้ง?"
"ถ้างั้นก็แสดงว่าโจรพวกนี้มีคนที่ระดับสูงกว่านักรบแห่งท้องทะเลอยู่จริงๆ ฉันว่าพวกเราควรระวังตัวมากกว่าเดิม ถ้าเจอกับโจรพวกนั้นเราไม่มีทางรอดแน่ มีแต่ตายกับตายเท่านั้น" ฮันน่ากล่าวอย่างกังวล ใบหน้าของเธอซีดขาว เธอไม่คิดเลยว่าการออกมาข้างนอกครั้งนี้จะต้องเจอกับอะไรแบบนี้
ทว่าฮันน่าก็ไม่คิดจะกลับเมืองแต่อย่างใด นานๆทีกว่าจะได้ออกนอกเมืองถ้าเธอกลับไปตอนนี้เธอคงรู้สึกเสียดายสุดๆ หากกลับไปคงอีกนานกว่าจะได้ออกมาอีกครั้ง แถมครั้งนี้ฮันน่ามาบริเวณภูเขาเพื่อหาหินท้องทะเลด้วย ไม่สามารถกลับไปตอนนี้ได้ต้องหาหินท้องทะเลให้เจอก่อน
"แน่นอนสิ ที่ฉันเตือนเธอก็เป็นเพราะแบบนี้แหละ พวกเราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโจรเลย เพราะงั้นเราจึงต้องเพิ่มความระวัง" โลเวลพูด
ชั่วโมงต่อมา ม้าของทั้งสองเริ่มเหนื่อยฮันน่ากับโลเวลจึงตัดสินใจพักผ่อนซักเล็กน้อย อีกอย่างพวกเขาก็เริ่มหิวแล้วด้วย ฮันน่าให้โลเวลจุดไฟส่วนเธอออกไปล่าสัตว์เพื่อนำมาทำอาหาร
แน่นอนว่าสัตว์พวกนั้นไม่ใช่สัตว์นํ้า มีอยู่สามสาเหตุที่ฮันน่าไม่ล่าสัตว์นํ้าเพื่อนำมากิน ประการแรกสัตว์นํ้าอันตรายมากๆฮันน่าไม่กล้าเสี่ยง ประการที่สองเธอไม่มีเบ็ดตกปลาหรืออุปกรณ์อื่นๆที่ใช้ในการตกปลา ประการที่สามเพราะเธอยังไม่ถึงระดับนักรบแห่งท้องทะเลจึงไม่สามารถกระโดดขึ้นไปในนํ้าได้(บริเวณที่ฮันน่าอยู่เป็นที่ราบไม่มีเนินเขาไม่มีที่สูงเพราะงั้นเธอเลยไม่สามารถขึ้นไปตรงที่นํ้าทะเลอยู่ได้)(นํ้าทะเลอยู่บนฟ้า)
ชิ้ง! ฉึก!
ฮันน่าชักมีดสีดำออกจากฝักซึ่งเธอแอบเอามาจากพ่อของเธอที่เป็นเจ้าเมือง มีดปล่อยออร่าสีม่วงเข้มอันน่าสะพรึงกลัวพร้อมส่งเสียงแปลกๆ เธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วทำการสังหารวัวครึ่งปลา(วัวครึ่งปลาเป็นสัตว์ที่สามารถหายใจได้ทั้งในนํ้าและบนบก)ตรงหน้าด้วยมีดสีดำ
มอออ! มออ!
วัวครึ่งปลากรีดร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวด จากนั้นร่างมันก็ล้มลงกับพื้น ฮันน่าเก็บมีดสีดำกลับเข้าฝัก ด้วยพละกำลังของเธอซึ่งเป็นครึ่งก้าวสู่นักรบแห่งท้องทะเลทำให้นํ้าหนักวัวครึ่งปลาไม่มีผลต่อเธอ
"นายช่วยฉันแล่เนื้อวัวครึ่งปลาหน่อยฉันทำไม่เป็น" ฮันน่าโยนร่างไร้วิญญาณของวัวครึ่งปลาลงบนพื้นขณะกล่าวกับโลเวล เธอไม่มีประสบการณ์มากแบบโลเวลดังนั้นฮันน่าจึงคิดว่าให้เขาทำจะดีกว่า
"ได้ ได้" โลเวลตอบรับ เขาจุดไฟเสร็จพอดี ดึงมีดแล่เนื้อที่พ่อให้ออกมาก่อนแล่เนื้อวัวครึ่งปลาด้วยความเชี่ยวชาญ ไม่นานเขาก็แล่เนื้อเสร็จ ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งของระดับครึ่งก้าวสู่นักรบแห่งท้องทะเลเป็นผลให้การแล่เนื้อครั้งนี้เสร็จเร็วมาก
เขานำจานไม้ต้านทานความร้อนสองใบออกมาจากกระเป๋าหนังสัตว์ของตนเอง หั่นเนื้อวัวครึ่งปลาเป็นชิ้นให้พอดีกับจาน ทั้งสองเริ่มย่างเนื้อและกินมัน เพิ่มรสชาติด้วยเครื่องปรุงต่างๆซึ่งโลเวลพกติดตัวไว้ตลอดไม่ว่าจะไปที่ไหน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุดพวกเขาก็อิ่ม แน่นอนว่าฮันน่ากับโลเวลกินไม่หมด ด้วยกระเพาะทั้งสองของพวกเขาไม่สามารถกินเนื้อวัวครึ่งปลาหมดแน่นอน
จบบทที่ 21 พูดคุยระหว่างทาง
REFLEXIONES DE LOS CREADORES 
Nai2305
Nai2305 การสร้างสรรค์งานเป็นเรื่องยาก ส่งกําลังใจให้ที! โหวดให้หน่อยนะ!
Estado de energía semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Piedra de
Poder