ราชันย์เร้นลับ 371 : แฟนตัวยงคนแรกของนักสืบโมเรียตี้
“ผิดแล้ว ผมแค่โชคดีเท่านั้น มีพระองค์ช่วยอวยพรจากฟากฟ้า”
ไคลน์ถ่อมตนขณะเดินหลบทาง พลางเชิญชวนให้สจ๊วตเข้ามาข้างใน
ชายหนุ่มพูดความจริง เรื่องราวในคราวนี้มีดวงมาเกี่ยวข้องเสียมาก ก่อนสจ๊วตจะตกปากรับทำภารกิจ ไคลน์ทราบล่วงหน้าแล้วว่าแวมไพร์หนุ่มถูกขังภายในห้องใต้ดินวิหาร
สจ๊วตสั่นระริกเล็กน้อยขณะถอดโค้ทตัวหนาและหมวกแขวนไว้บนราวผ้า
“อากาศเริ่มกลับมาระยำอีกแล้ว บางที ผมควรเปลี่ยนไปสวมเสื้อจำพวกขนสัตว์ดูบ้าง”
มันกล่าวอย่างหัวเสีย
“แต่ผมกลับคิดว่าพวกเรายังเรียกอากาศแบบนี้ว่าเย็นจัดไม่ได้ หากคุณขึ้นไปทางตอนเหนือของแคว้นเลียบทะเลและลองพักค้างคืนแถวนั้นสักวัน คุณจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าอากาศหนาวของจริงเป็นเช่นไร” ไคลน์ยิ้ม
จากนั้น มันซักถามตามมารยาท
“กาแฟร้อนสักแก้วไหม?”