บทที่ 146-2 ความรู้สึกลึกซึ้งทั้งสอง
หญิงสาวที่อยู่ในชุดชาววังสวยงามหรูหราย่นคิ้ว ก่อนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ปรายตามองชายผู้นี้ด้วยหางตา น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวว่า “ท่านเชื่อหรือไม่ ตัวข้าในตอนนี้สามารถอ้างว่าท่านเมาจนคลั่งและเหยียดหยามพระชายาของเซวียนอ๋องแห่งเป่ยฉินจนท่านต้องโทษถึงตายได้ แม้ว่าท่านจะตายไปแล้ว ชื่อเสียงของท่านก็ยังต้องแปดเปื้อนตามติดไปด้วย”
ฉีอันมองนางนิ่งๆ ในที่สุดก็ส่ายหน้าน้อยๆ กล่าวว่า “เจ้าไม่ใช่นาง เจ้าเป็นใครกันแน่? นางอยู่ที่ใดกัน?”
“นางอยู่ที่ใด ท่านเคยสนด้วยหรือ?” ชิงเซี่ยหัวเราะเสียงเย็น น้ำเสียงเยาะเย้ยกล่าวขึ้น “เก็บหน้ากากความห่วงใยของท่านไปเถิด ท่านไม่เคยสนใจนางเลยแม้แต่น้อย ท่านเพียงแต่กลัวว่าหลักฐานที่ท่านและฉู่เจิงสมคบคิดกันจะตกไปสู่มือของศัตรูเท่านั้น หากฉีอ๋องยังไม่ตาย ใจของท่านก็ยังคงไม่สงบ เหตุใดท่านไม่จัดการลงดาบจบชีวิตพ่อของท่านไปเสียเลยเล่า ในเมื่อท่านฆ่าน้องชายตัวเองไปแล้ว จะต้องกลัวอะไรอีก”
แรงบีบจากมือของฉีอันเพิ่มขึ้นอีก เขาพูดขึ้นอย่างดุดันว่า “เจ้ารู้จริงๆ ด้วย”